Vísir - 22.08.1915, Page 3

v í i> í k
svtvou oc$ ftampavúi. S\m\ \$fc.
O F N A
og
ELDAVÉLAR
.. a 11 s konar, ——
frá hinni alþektu verksmiðju »De forenede Jernstöberier Svendborg«.
Mlkfar birgðir fyrirliggjandi.
Útvega ofna af öllum gerðum og eins
miðstöðvar-hitavélar.
Lanra Melsen,
(Joh. Hansens Enke)
Ausfursíræíi 1.
ELta Tacht-Klub-
Sergen Diplomat &
Jaqnet fl. teg.
Misl. Buxnaefni m.
teg. Frakkaefni o.fl.
altánverðliækkunar
10-20 krónur spar°
aðar á hverjum klæðn-
aði með því að gera
kaup í
Drekkið
Carlsberg
Porter
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrír ísland:
Nathan & Oisen
Klæðaversl. Guðm. Sigurðssonar
Laugaveg 10
'Reyklð að eins
Chariman og
Vice-Chair
Cigarettur.
Fást hjá öllum betri verslunum.
Rúðugler
fæst í
Aðalstrætil4
S* 3-
Prentsmiðja Gunnars Sigurðssonar.
*)Cau\>\3 öf ]xí 6f^evB\nt\\ SfiaKagtÚKissotu S\m\
*
Urskurður hjartans
Eftir
Charles Garvice.
Frh.
Veronika leit á liann og var að
hugsa um það með sjálfri sér, að
eiginlega væri andlit hans of Iag-
legt til þess, að vera karlmanns-
andlit, og of svipmikið til þess, að
vera kvenmannsandlit, »Faðirminn
var mjög fátækur, svo fátækur, að
hann átti varla ofan í sig stundum.«
Að sama skapi sem undrunin hvarf
úr augum hans, varð rödd hennar
lægri. »Við áttum heima úti í fá-
tækrahverfi og þó var þar full dýr
staður fyrir okkur. Eg hefi unnið
að saumum —« hún rétti upp vísi-
fingurinn á hvítu hendinni. »Það
liðu mánuðir eftir að eg kom hing-
að, áður en náiarmerkin hurfu af
hendinni á mér.«
Ralph beindi augum sínum að
hvítu fingrunum og leit lengi ekki
af þeim.
»Eg hefi gengið í slitnurn föt-
um, hefi gengið í blautu, af því
að skórnir mínir voru svo götóttir.
Eg varð að ganga til verksmiðj-
unnar með vinnu mína, af því að
eg hafði ekki skiidinga fyrir spor-
vagnsgjaidi.«
»Guð minn góður!« tautaði hann
og það var sektarhreimur í rödd
hans. Hún hijómaði sem ásökun á
hendur þeim mannfélagsstofni, sem
hann var grein á.
»Eti eg huggaði mig ávait með
því, að hugsa urn það sem eg var
— Denby. Ekkert gat svift mig
þeirri huggun og það hughreysti
mig á döprustu stundum lífs míns.
Það var stolt, rnunuð þér segja.
Eg er viss um, að eg er stolt vegna
þess, live mikið eg hefi orðið að
líða. Haldið þér ekki, að ef Karl I.
hefði verið hrifinn burt af högg-
stokknum á síðasta augnabliki og
settur aftur til valda, að hann hefði
ekki orðið öllu stoltari vegna þeirra
þjáninga, högga og smánar, sem
hann varð fyrir?«
Ralph drap höfði til samþykkis.
»Já«, mælti hann lágt. »En samt
sem áður h ö f ð u ð þér huggun
og hjáip. Þér vissuð, að þér voruð
tigiriborin, að einn góðan veður-
dag gætuð þér klifrað upp f há-
sæti yðar — eins og þér hafið gert.
Sumir okkar hafa enga slíka hjáip
í erfiðleikum sínum og ógæfu. Við
erum úr forinni, og for verðum við
að vera. Við erum brennihöggvar-
ar og vatnsberar —« Hann stað-
næmdist og hristi sig. »Jæja, eg
hefi þó lesið einhvers staðar, að
helmingur þeirra manna, sem eiga
sæti í lávarðadeildinni séu synir
manna, sem hafi hafið sig upp úr
iægri stéttunum, eða jafnvel gert
það sjálfir.«
»Já«, sagðí hún. »f engu landi
eru jafn miklir möguleikar fyrir
mann að komast til vegs og valda
sem í Englandi.«
Augu hans tindruðu. Svo hló
hann bæði og andvarpaði í senn.
»Já, eg veit það alt. Eg var
vanur að hugsa mér framtíðina
þannig, að eg myndi komast hátt,
en — ojæja, eg er ómeniii og let-
ingi og geri mig ánægðan með of
lítið. Gefið mér rifbein og pípu,
og land, þar sem eg get etið og
reykt, og þá er eg ánægður. Það
er sem eg sagði, mamma reyndi að
búa mig undir framtíðina og reyndi
— aumingja mamma mín! — að
gera mig metnaðargjarnan. Og ef
hún hefði lifað, hefði ef til vill —
En hún dó, og eg er bara skóg-
arvörður.«
Þegar hanti nefndi stöðu sína,
mintist hann þess alt í einu, að
hann var of opinskár við þessa
tignu hefðarmær.
»Burchett er lengi«, sagði hann.
»Honum hefir víst gengið illa að
ná í vagn.«
»Hann gæti ekki verið kominn
ennþá. Viljið þér gera svo vel, að
Iáta eitthvað undir fótinn á mér»
bekkurinn er svo harður.*
Hann tók yfirhöfn sína niður af
nagia, braut hana saman og lagði
hana hægt og lipurlega undirveika
fótinn.
»ÞakKa«, sagði Veronika.