Vísir - 14.12.1915, Blaðsíða 2

VÍSIR
VISIR
Afgreiðsla blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
kl. 1-3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
oa íðútuv,
gufuhreinsað, lyktarlaust.
Tilbúinn Sængurfatnaður.
Verkamenn
og vinnuveitendur.
— o —
Þaö eru nú nokkur ár síöan aö
verkamannafélagiö „Dagsbrún"
var stofnaö hér í Reykjavík og um
leiö sérstakt blaö fyrir verkamenn.
En fremur litið hefir kveöiö aö
félaginu til skamms tíma og blað-
iö lagðist bráölega niöur. Enda
hefir þaö verið almenn skoöun, aö
hér væri lítill jarövegur fyrir slíka
hreyfingu.
En nú virðist líf vera aö færast
ast í félagsskapinn og blaðaút-
gáfan er hafin á ný, nýtt félag er
stófnaö meö sama tilgangi fyrir
verkakonur, og hásetar hafa stofn-
aö félag með sér. —
Sem betur fer, viröast félög
þessi dafna vel. —; Ekki svo að
skilja, aö þess veröi svo mjög vart,
Stórt erfafestuland er til sölu.
Land þetta liggur rétt við Hafnarfjarðarkaupstað, er meira en
hálf ræktað og umgirt háum, tvíhlöðnum hraungrjótsgirðingum. —
Nálægt 200 kerruhlöss af ágætum áburði, þar á staðnum
fylgja með í sölunni.
Semjið sem fyrst við
Finnboga Jóhannsson,
lögregluþjón í Hafnarfirði.
Thorvaldsensfélagið.
Þriðjudag 14. desember næstk. verður síðasta samkoma fyrir
nýár, þar verður lagt fram biéf, sem félaginu hefir borist, og tekin
ákvörðun um hvernig því skuli svarað.
Jafnsjálfsagöur, eða sjálfsagöari,
en t. d. félagsskapur kaupmanna.
Það væri því illa fariö, ef nokkur
yröi til þess aö vinna á móti þess-
um félagsskap eða spilla fyrir hon-
um í augum vinnuveitenda, því aö
með þvi er unnið aö því, að spilla
samkomulagi og samúö milli þess-
ara tveggja stétta, verkamanna og
vinnuveitenda, sem eiga velferð
síná að miklu leyti hvor undir ann-
ari. Með því er stóru orðunum og
höggunum í borðið blásinn byr
undir báða vængi.
Víðast hvar er auðvaldið miklu
eldra en verkamannahreyfingin, og
verkamannahreyfingin til orðin
vegna kúgunar þéss. Af jiví hefir
leitt djúpt hatur eu vonlitla bar-
áttu verkamanna gegn auövaldinu.
Auövald er hér ekkert til. Menn
eru mismunandi vel efnum búnir,
en auövald getur hér ekki verið
um að ræöa af ýmsum ástæðum.
Menn segja hér sumir, að háset-
arnir hafi eyðilagt þilskipaútveg-
inn meö kaupkröfum sínum félags-
skaparlaust. Jeg skal ekkert full-
yröa um það, af né á, en ef svo
hefur verið, þá liggur það í aug-
af verkföllum og illindum við
vinnuveitendur. Alt virSist tetla aS j “m UPP“ aS atvinn“veSum lan<lslns
falla í ljúfa 168 meö þeim. Er þaS • er l,aS í>'rir bez“- aS ekki sé blás-
, ,. . . ' iö að ófriðarkolunum.
gleðilegur vottur um sanngirm og
mannúö beggja stétta. — Hásetar 4» V i n u í b e g g j a.
á botnvörpungum fóru fram á dá-
litla kauphækkun og mun hún hafa
verið samþykt oröalaust af útgerö-
armönnum, sumir höfðu jafnvel
hækkað kaupið áður en krafan
kom fram.
Þaö er nú ekki ólíklegt, að ein-
stökum mönnum meðal háseta hafi
þótt krafan of lág, en greind þeirra
heíur mátt sín meira en kappið,
og er það vel farið
Hér er enginn rígur á milli stétt-
anna, enn sem komið er, og auð-
vitað verður affarasælast fyrir alla.
St
að hann myndist aldrei. En til
þess að: forðast hann, verður að
forðast stóru orðin og höggin i
borðið meöaii fært er. Þá eru líka
miklar líkur til þess aö þeirra þurfi
aldrei með.
En félagsskapur með verka-
mönnum, til þess að vinna að hag
stéttar þeirrar, er sjálfsagður.
—o—
?
Já, alt af geta menn fundið sér
eitthvað til að rífast um. Það má
víst gera sér beztu vonir um, að
blaðalesendurnir séu ekki alveg
búnir að bíta úr nálinni með jictta
verðlag á péningunum, sem bönk-
unum og Brynjólfi getur aldrei
komið saman um, því aö eg get
ímyndað mér, að hvorki Brynjólf-
ur né Merc. sé kominn til aö sann-
færast. Spurningin verður því bara
um það, hve lengi þeir verða að
1 sannfærast um-það. —
En hefir nú annars nokkur mað-
ur heyrt talað um aðra eins vit-
eysu ? Verð á peningum! Eins og
slík vitleysa sé ekki fundin upp í
alveg sérstökum tilgangi! Og eins
og tilgangurinn sé ekki einmitt sá,
aö „trekkja" náungan upp?
Og alt þjónar þetta sama til-
gangi lífsins, aö selja alt svo dýrt
sem hægt er. — Þegar Danskurinn
er búinn aö bjóða Þjóðverjanum
hestinn sinn fyrir svo uppskrúfað
verö, aö honum gat ekki dottið í
hug að nokkur maður með heil-
brigðri skynsemi væri svo vitlaus,
aö kaupa drógina fyrir þaö, og
hann sér svo, aö Þjóðverjinn geng-
ur aö boðinu, þá sér hann auðvitað
eftir því, að hafa ekki sett verðið
miklu hærra, eins og jiegar Ólafur
seldi Thomsen koparinn. En hvað
skal segja, hann verður að standa
við boðið. — En til allrar ham-
ingju eru kaupin þar með ekki bú-
in, Þjóöverjinn á eftir að borga, og
forsjónin hefir komið jiví svoleið-
is fyrir, aö Danskurinn selur fyrir
krónu en Þjóðverjinn borgar með
mörkum. — Og svo segir Dansk-
urinn, sem hefir töglin og hagld-
irnar : „Bíddu, góöi, þessi mörk jjín
vil eg ekki, þú veröur að borga
mér í góðum dönskum krónum.“
En það veit hann, að hann getur
ekki, en af því að hann getur ekki
án truntunnar veriö, þá veröur
hann að sætta sig við það, að fá
ekki nema 70 aura fyrir markiö,
eða hvað það nú er, sem danskur-
inn vill gefa.
Það má svo sem nærri geta, að
það er ekki bara tilviljun, aö hvert
rikið hefir sína peninga, krónur,
franka,, pund, gyllini, líra o. s.
frv. — Ef það væri meiningin að
gera viðskiftin sem einföldust, þá
mundi myntin vera sameiginleg
fyrir öll ríki.— En þegar Englend-
ingar fluttu sig til Ameríku, þá var
þaö svo sem ekki loftslaginu þar
að kenna, aö þeir skiftu um pen-
inga og tóku upp dalinn fyrir
pundiö. — Nei, ef þeir hefðu hald-
ið sér við pundið, þá höfðu þeir
einum möguleika minna til jjess að
féfletta bræöur sína og systur
heima á gamla Englandi.
Það er annars dálítið undarlegt,
að i landi, þar sem allar mannvirð-
ingar fara eftir því, hverja hæfi-
T I U M 1 N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, Id.kv. lil 11
Borgarst.skrifát. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnd. 87a siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssíminn opinn v. d. daglarigt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugripasafnið opið lþj-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vífilsstaðahælið. Hcimsóknart'mi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis 1 æ k n i n g háskólans í
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud,
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
leika og hugrekki menn hafa til
þess að hafa sem mest fé af öðr-
um, án þess beint að verða sekir
við hegningarlögin, skuli menn
vera aö rífast um jjað, hve mikið
sé leyfilegt að „snuða“ menn á
peninga-verðlaginu, sem einmitt er
til jæss upp fundið, aö „snuða“ á
J)ví. Það liggur í hlutarins eðli,
að takmörkin fyrir því, hve mik-
ið megi „snuða", eru þar sem
kaupandinn getur sagt við seljand-
ann: „Nei, góði, jeg get fengið
þaö ódýrara annarstaðar.“ — Eru
það ekki einmitt sömu takmörkin,
sem sett eru í allri verslun?
Krummi.
5óxvs 'Jpóvíavsotvar-
selur
með og án hljóðs.
Postulín
miög fjölbreyit og
fallegt
n ý k o m i ð í
Yerslim
JónsÞórðarsonar