Vísir - 14.12.1915, Blaðsíða 3

Ví s i r
S&teMúB Satxvtas t\úSSenaa s\trot\ o$ feampavjm $\m\
Til jólanna.
Alklæði (2 teg., mjög fallegt). Káputau (3 teg.).
Gardínutau (8 teg.). SMki (afar ódýrt). Slifsls-
borðar. — Sokkar, karla og kvenna, mikið
úrval, Kvensvuntur og fl. og fl.
fæst í Verzlun
Kristínar« Sigurðardóttur.
Laugavegi 20 A.
eir sem vilja taka að sér að aka
mold frá fyrirhuguðu bankahússtæði
Landsbankans snúi sér sem fyrst til
stjórnar bankans.
Landsbankinn^l3. desemlíer 1915.
^SOYYV Sv$\\y1sSOYV.
5&\‘óyyv *}Ct\^\átvssotv.
^pevv sem vU\a Ufea aB $év sel\a
£&yv&s3> aw^atvum
satvd möt
\ J^Yufvu^alk ^atv^a^^^^'uv^u stvuv $ér
^sem W $t\onvar £atvds^an^aws.
Landsbankinn 13. desember 1915.
Björn Sigurðsson. Björn Kristjánsson.
^lívMw út ao vet\a.
Sturla Jónsson.
Góð matarepli
— að eins 20 aura V2 kgr. —
fást í
N ý h ö f n.
MT Notlð tæklfærlðl ~HK
|óla-gjafir
svo sem : Myndir og mynda- *
styttur o. fl. er best að kaupa
á
Sen&vð au^svtv^av
Umatvte^a.
Laugaveg 1.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
"OeUavs^öt,
sVovt úvvat tv^omvl.
Sturla Jónssono
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Bootby.
John Grantham Browne var fyr-
irmynd annara ungra manna. Það
var aðeins eitt sem að honum mátti
fitina, og veit eg þó ekki hvort
það getur talist galli, að hann átti
það til aö vera meinfindinn og að
Iáta vini sína kenna óþægilega á
því á stundum. En ytri ástæður
breyta oft miklu, og það mun margra
tr.anna álit, að hann hafi getað
leyft sér að segja hvað sem hon-
um sýndist. Þegar maður hefir tvær
miljónir eitt hundrað og sextíu þús-
und krónur í árstekjur — það er
að segja hundrað og áttatíu þúsund
krónur á mánuði, sex þúsund krón-
ur á dag, tvö hundtuð og fimtí%
krónur á klukkutímanum, fjórar
krónur og sextán og tvo þriðju úr
eyri á mínútunni, — þá má ekki
virða þaö á verra veg, þó hann
hafi enga tröllatrú á dálæti kunn-
ingja sinna og sé fremur tortrygg-
inn við umheiminn. Gamli Brown,
faðir hans, e-Iaus*) eins og þið
sjáið, byrjaði sem berfættur götu-
sali t annari hvorri iðnaðar-stór-
borginni — Manchester eða Birming-
ham, eg ntan ekki hvorri þeirra.
En hausinn á honum hlýtur að
hafa verið í góðu lagi, því hann
gerði fá glappaskot, og alt sem
hann snerti varð að gulli í hönd-
unum á honum. Þegar hann var
þrítugur átti hann fimtán þúsund
sterlings pund í bankanunt. Um
fertugt losaöi hann hundrað þús-
undin. Og þegar hann sagði skilið
við þennan fallvalta heim, ungur að
öllu öðru en árum, lét hann eftir
sig í vörslum ekkju sinnar, móður
Johns litla — sem var seinni kona
hans en yngsta dóttir Rushbrooke
sáluga lávarðar — hátt á þriðju
miljón sterlingspunda í arf handa
drengnum.
Einhver findinn náungi sagði um
*) Brown þykir „fínna“ með e en
e-laust.
John Iitla í uppvexti hans, að hann
svifi eins og Muhamed á milli
tveggja heima, heims Rushbrook-
anna, sem ekki áttu tvo aura og
heims Brownanna, sent töldu auð
sinn í miljónum og töluðu um
þúsundir eins og við hinir töl-
um um hálf-krónur. En þegar öllu
var á botninn hvolft, þá var gamli
Browne ekkert slæmur náungi.
Hann var ólíkur uppskafningunum
í því, að hamt reyndi aldrei að
sýnast vera það sem hann ekki var,
aðeins að undanteknu „e“-inu. Hann
kannaðist fúslega við að hann væri
einn úr hóp verkamanna, hann hafði
sjálfur rutt sér braut í heiminum,
aldrei skuldað eyrisvirði og að bestu
vituud sinni aldrei prettað neinn.
Og þó svo væri, að hann hefði
orðið auðugur á sápugerð, þá er
sápan mesta þarfaþing. Hann var
látlaus í smekk og allri framgöngu,
Og það bar oft við, að menn sáu
gamla manninn fara fótgangandi frá
ríkmannlega húsinu sínu í gróf-
gerðum fötum með klút vafinn um
hálsinn og linan flókahatt á höfð-
inu. Þetta tvent, klútinn og hattinn
gat ekkert komið honum til að
leggja niður, hvorki þrábeiðni konu
hans né skopmyndir í blöðunum,
Skósólarnir hans voru þykkir og
hann hafði alla æfi sína vanist því
að ganga, og hann myndi ltafa
sagt að sér kæmi ekki til hugarað
láta draga sig á meðan hann léti
sig það nokkru skifta, hvað við sig
væri gert. En um son sinn, sem
var sjáaldur augna hans og gim-
steinn efri ára hans, fanst honum
alt öðru rnáli að gegna. Ekkert
var nógu gott handa honnni. Frá
því að hann sá fyrst ljós þessa
heims rigndi yfir hann öllum þeim
þægindum og unaðsemdum, sem
auðurinn getur í té látið. Áður en
hann var lil fuls kominn af hönd-
unum, átti hattn hátt upp í eina
miljón inni í bankanum, en svo
var rnælt fyrir, að ekki mætti snerta
þá innieign fyr en hann væri orð-
inn fulltíða. Þegar hann slapp und-
an handleiðslu kenslukonunnar, fór
hann í Eton-skólann og eftir hvem
frídag hafði ltann svo mikla vasa-
peninga nteðferðis heinian að, að
hann hefði getað haldið veislu fyrir
allan skóiann.
Frh.