Vísir - 06.01.1916, Blaðsíða 3

V£í S I R
(K5i
w
to &■
5)vekV\8 §aw\t&s t\úJ5ew$a s\tvotv oa ^ampsAnxx $\m\ \9fc
Chairman og Vice Chair
Cigarettur
eru bestar.
REYNIÐ ÞÆR
Pœr fást í öllum betri verslunum og í heildsölu hjá
T. Bjarnason
9
Umboðsverslun Templarasundi 3
Sími 513
í fjarveru minni næstu 2-3 mánuði gegnir
hr. héraðslæknir Jón Hj. Sigurðsson læknisstörf-
um fyrir mig.
Reykjavík 5. jan. 1916.
3ÆaW\. ^vwav^soxvo
Vetrarhúfur
góðar og ódýrar
nýkonmar í versl.
Kr. Jónssonar,
Frakkastíg 7.
Prjóna-
tuskur
kaupir hæsta verði gegn
peningum út í hönd
Sími 286. Frakkastíg 7.
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Boothby.
19
Frh.
Browne var að hugsa utn, að
íklega hefði hann aldrei á æfi sinni
séð eins fagra og í alia staði yndis-
lega konu. Og þó — hefði ein-
hver verið við sem heföi kunnað
að dæma um kvenlega fegurð, þá
hefði ekki verið ómögulegt — meira
aö segja það er mjög Iíklegt að
hann hefði þegar í stað getað bent
á ekki svo fáa galla. Treyjan sem
hún var í, var úr góðu »mermö«-
efni. Svo var hún í málarastakk
þar utan yfir, var hann aila vega
skræpóttur. Hárið hefði hver sem
var — annar en Browne — séð að
gat farið betur. En Browne fanst
hún svo fullkomin á allan hátf, sem
nokkur vera gat í hans augum
verið. Hann hafði varla af henni
S&vxvtdvujwr
Sturla Jónsson.
ogmenn
Oddur Gfslason
yfirr éttarmálaflutnlngsmaBur,
Laufásvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
UmaxvU^a.
ff Vátryggingar, J
V átryggið tafalaust gegn eidi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
' ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gísason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aírii n.tcðnr.aður fyrir fslard
Cigarettur
mest úrvai f
LaBistjörnnnni
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
augun á meðan hann svolgraði teið.
Þegar hún gekk um, þá skrjáfaði
í treyjunni hennar. Það fanst
Browne vera sá yndislegasti söngur,
sem hann hafði heyrt, og aldrei
hafði hann fyr fundið til ánægju
þó hann sæi stúlkur hreyfa sig
mjúklega, en nú fann hann það.
Þegar hann haföi drukkið teið, bauð
hún honum vindling. Þá var ekki
langt frá því, að hann væri sælasti
maöurinn á öllu Fnglandi. Úti fyrir
heyrðust regndroparnir falla jafnt
og þétt og vagnaskröltið barst líka
að eyrum þeirra. En inni ríkti
djúp þögn og kyrð eins og þau
væru stödd inni í botni á firði í
Noregi. Bæði hugsuðu um það
sama: kvöldstund, sem hvorugt
þeirra gat gleymt. Teið og vind-
lingurinn höföu í sameiningu þau
áhrif á Browne að hann hafði nú
næstum því alveg náð sér og var
eins og hann átti að sér að vera.
Það var þó eitt sem truflaði hann.
Hann mintist þess hvað kaupmað-
urinn hafði sagt honum um fjár-
hag stúlkunnar. Hann skildi ekkert
í því hvernig á þvf gæti staðið, að
hún heföi efni á því, að búa í svo
ríkmannlegum húsakynnum. En
brátt fékk hann skýringu á þessu.
Stúlkan sagði honum, að eftir að
hann var farinn frá Merok (eg er
þó viss um, að hún hafði ekki
hugmynd um aö hann var eigandi
stóra skipsins, sem hún hafði séð
á höfninni) hefði hún ekki mátt fara
á fætur í vikutíma, en svo hefði
hún og leiðsögukona hennar, frú
Bernstein, farið til Kristianiu og
þaðan til Kaupmannahafnar og loks
til Berlínar. í Berlín hefði hún
kynst ungri enskri stúlku, sem líka
var málari. Þær höfðu orðið kunn-
ugar og það bar þann árangur, að
þegar stúlkan enska fór til Feneyja
til að dvelja þar allan veturinn, þá
bauð hún vinstúlku sinni að nota
húsnæði það, sem hún hafði í Lon-
don, ef hún vildi fara yfir sundið
til Englands.
— Þannig stendur á því, sagði
stúlkan, að eg er hér á daginn við
að mála, en annars búum við,
frú Bernstein og eg, í okkar eigin
herbergjum í Warwicksgötu. Eg
vona, að þér hafið ekki látið yður
detta í hug að þetta væri heimili
mitt. Mér þætti ieitt að sigla undir
fölsku flaggi.
Browne fann, að hann langaði
til að gefa henni þann besta mál-
arasal sem nokkurn tíma hafði sést
í heiminum, en hann var nógu
skynsamur til að Iáta ekkj á því
bera. Hann breytti umtalsefninu og
sagði henni frá því, að hann hefði
verið í Petrograd um veturínn og
kvaðst hafa vonast eftir að hitta
hana þar.
— Þér hittið mig aldrei í Petro-
grad, svaiaöi hún og skifti litum.
Þér vitið, ef til vill ekki af hverju
eg segi þetta, en þér hittið áreiðan-
lega ekki mig né mína innan
landamæra Rússlands.
Browne hefði viljað gefa allar
eigur sínar til þess, að hafa ekki
minst á þetta. Hún sá á honum,
hvað honum þótti þetta ílt og fékk
undir eins meðaumkun með honutn.
— Þér skuluð ekki vera svona
hryggur á svipinn, sagði hún. Það
var ómögulegt fyrir yður, að vita
að þetta væri mér tilfinningamái.