Vísir - 01.02.1916, Qupperneq 4

VÍSIR
Alþingiskjörskrár
eru lagðar fram á bæjarþingstofunni í
dag og liggja frammi dag hvern frá
dagmálum til miðaftans tii 15. þ. m.
Kærur yfir skránni komi til borgar-
stjóra fyrir 22, þ. m.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 1. febrúar 1916.
K Zimsen.
mam tmmmmmmmmmmmmmmmmm^mmmm^mmmmm^mmmmmmmmmmm^^mmm^^mmm^m^mmmmmmmmmmmmmmmm^^^^^^^^^m^^~
Aðalball Skautafélagsins
verður næstkomandi laugardag kl. 8l/2 síðdegis í B á r u b ú ð.
Allar nánari upplýsingar í Bókaverslun ísafoldar.
Krýning Kínakeisara.
—:o:—
Uppreist i Kína.
Krýning Yuan Shi Kai’s á að
fara fram 9. febrúar. Sendiherrar
Þýskalands og Austurríkis hafa til-
kynt, að þeim hafi verið faliö að
viðurkenna hið nýja keisaraveldi.
Talið er víst að nokkur hlutlaus
riki muni feta f þau fótpsor.
Eitt hérað í Kína, Yunnan, hefir
mótmælt keisaradómi Yuan Shi Kais,
og sagt sig úr lögum við aðra
hluta ríkisin. En keisarinn treystir
því, að sú uppreist muni ekki breið-
ast út, og að hægt verði að bæla
hana niður með hervaldi. Heldur
hann að krýningin muni gera enda
a óvissu þeirri, sem ríkir í hugum
Iýðsins og koma í veg fyrir að ó-
ánægjan breiðist út.
Fréttir frá Suður-Kína segja, að
menn þar séu mjög andvígir Yuan
Shi Kai, einkum vegna þess, að hann
hafi ekki komið neinum endurbót-
um í framkvæmd. Þó er ekki talið
líklegt að þar verði hafin uppreist
ef hann færi nú þegar að beitast
fyrir umbótum í Iandinu.
Komið
í N Ý H Ö F N
og
kaupið ávexti
Appelsínur, Epli,
Vínber.
Saumastofan
á Laugavegi 24
. Saumar og sníður og leysir
alla vinnu fljótt og vel af hendi.
Silfurbúin svipa fundin. Ómerkt.
Vitjist á Laugaveg 119 (miðhæö).
Magnús Eiríksson.
Kven-svipa, merkt Guðrún, tap-
aðist frá Baldurshaga að Geithálsi.
Finnandi er vinsamlega beðinn að
skila henni á afgreiðslu Vísis,
Úr fundið. Vitja má á Vestur-
götu 33.
Sá sem tók Regnkápu í misgrip-
um í Goodtemplarahúsinu síðastl.
sunnudagskvöld, er beðinn að skila
henni til Úlfars Karlssonar Óöins-
götu 3, og vitji sinnar.
Peningabudda og regnhlíf tapaöist
frá Ásg. GunnJ. & Co. að H. P.
Duus A deild. Skilist á Laugaveg
58 (niðri).
Prentsmiöja Þ. Þ. Clementz.
KAUPSKAPUR
Morgunkjólar smekklegastir,
vænstir og ódýrastir, sömuleiðis
langsjöl og þríhyrnur eru
ávalt til sölu í Garðastræti 4 uppi
(Gengið upp frá Mjóstræti 4).
Morgunkjólar frá 5,50—7,00
fást hvergi ódýrari né betri en í
Doktorshúsinu við Vesturgötu.
Verslunin Bókabúðín á Lauga-
vegi 22 selur brúkaðar bækur mcð
miklum afslætti.
Ágætur olíuofn er til sölu á Lauga-
vegi 5 (uppi).
— VINNA -
Stúlka óskast í vistá Óðinsgötu 1.
LEIGA
2 duglegir drátthestar eru ti! leigu
1. maí, aktýgi og vagn geta fylgt
með ef um semur, einnig hey og
hesthús. A. v. á.
H ÚS IM ÆÐ I
Herbergi óskast til leigu nú þegar.
A. v. á.
1—2 herbergi til leigu fyrir ein-
hieypa frá 14. maí. A. v. á.
2 lítil herbergi og eldhús, annað-
hvort á Lindargötu eða Laugavegi,
óskast til leigu 14 maí. A. v. á.
Kvennhetjan
frá Loos.
---- Frh.
Þegar þeir voru búnir að drekka
kaffið, neyddu þeir hana til að
stoppa í sokkana þeirra, sem allir
voru götóttir.
Þeir fóru burt um miönættið, en
sögðu henni að hafa húsið opið,
því þeir mundu koma aftur, Hún
vakti alla nóttina, en þeir komu
ekki.
Eg hélt áfram leiðar minnar, en
þegar eg loksins kom á bóndabæ-
inn var enga mjólk að fá, þvf hann
var í eyði, alt fólkið flúið, en
Þjóðverjar höfðu rænt öllu og
stolið.
Gömul, örvasa vinnukona var
ein að fiækjast þarna; sagðist hún
hafa verið skilin eftir þegar fólkið
flúði. Hún skalf af hræðslu, en
var samt að hugsa um, að hús-
bændunum mundi þykja við sig,
að hún hefði orðið að láta alla
lykla af hendi við Þjóðverja.
Eg vildi fegin hafa tekið hana
með mér heim til mín, en hún var
svo hrum, að eg var hrædd um,
að hún gæti ekki gengið svo iangt.
Eg kom henni fyrir í kjallaran-
um, svo hún væri óhult þegar
kúlnaregnið kæmi og iofaði að
vitja hennar þegar eg gæti.
Eg flýtti mér heim og var mér
órótt, því mig grunaði að Þjóð-
verjar mundu vera komnir á heim-
ili mitt. Svo var h'ka. Búðin var
full af þessum óþjóðalýð. Eg Iit-
aðist um eftir foreldrum mínum
og voru þau þar út í horni, um-
kringd af hermönnum og náföl í
framan.
Þegar eg kom inn gripu þeir til
vopna sinna, alveg eins og eg,
16 ára gömul telpa, væri þeim
hættuleg! Á bjagaöri frönsku
spurði liösforinginn mig hvaöan
eg kæmi.
»Úr sveitinni*, svaraði eg.
»Hafið þér séð franska hermenn ?«
»Nei.«
Liðsforinginn hvesti á mig augun,
en eg horföi djörf á hann, því þó
að eg yrði svona hrædd við fyrsta
þýska hermanninn, sem eg sá, þá
var eg nú hvergi smeik.
»Þér eruð frönsk?
»Já«.
Nú fóru þeir að tala saman
þýsku eg skyldi þá ekki en eg sá
á tilburðum þeirra að þeir voru
að tala um að hafa gætur á mér.
Fyrst um sinn létu þeir sér nægja
að heimta vín að drekka. Eg
sótti það i kjallarann, en áður en
þeir þyrðu að drekka það, skipuðu
þeir mér að drekka af því fyrst.
Eg er óvön að drekka vín og
var því dálítiö hrædd viö, að það
mundi svífa á mig og að eg ef
til vill gæti ekki gætt mín, en í
sama bili kom einn félagi þeirra
hlaupandi inn og sagði eitthvað
við þá. Gleymdu þeir þá víninu
og mér, gripu vopn sín og hlupu
út. Heyrðum við nú skothríð í
áttina frá kirkjugarðinum og hélt
hún áfram til kvelds.
Þetta var slæmur dagur. Við
höfðum lokað að okkur húsinu,
en það var auðvitað lítil vernd í
því. Við gægðumst út um glugg-
an fyrir ofan gluggatjöldin og sá-
um að Þjóðverjunum fjölgaði óð-
um. Þeir brutust inn í húsin og
rændu og stálu; t. d. hjá slátraran-
um beint á móti okkur námu þeir
á burtu heilan kindarskrokk og hálft
naut, frá bakaranum báru þeir marga
mjölsekki og úr skóbúð nokkurri
allan skófatnað, bæði á karla og
konur o. s. frv,
Alt í einu komu tveir hermenn
með einn af borgurum bæjarins á
milli sín. Átti að drepa hann eða
hvað? Hann var náfölur og átti
bágt með að halda sér uppi. Eg
frétti síðar að dauðasynd hans hefði
verið, að þegar hermennirnir heimt-
uðu af honum tóbak, þá tók hann
upp vindlingaveski sitt og bauö þeim
úr því, en þeim fanst þelta vera að
gera gys að þeim. Þeir voru ólmir
í tóbak og voru nýbúnir að sópa
innaii vindia og tóbaksbúð ekkju
einnar í næstu götu.
í Loos eins og öðrum hertekn-
um borgum höföu öll vopn, sem
til voru í bænum, verið geymd í
bæjarþingssalnum. Nú tóku her-
mennirnir að henda þeim út á stræt-
ið og mölbrjóta þau, nema hvað
eg sá að sumir þeirra stungu á sig
óskemdum skammbyssum.
Um kl. 4 komu þeir aftur inn
til okkar. Þeir höfðu ekki fyrirað
berja að dyrum, heldur töku hurð-
ina af hjörunum í einu í vetfangi.
Um morguninn höfðu þeir tekið
ýmislegt úr búðinni okkar, en ekki
beinlínis farið fram eins og ræn-
ingjar. Nú fengum við að sjá verk-
lagið þeirra!
Það var alveg einstakt hvað þeir
voru fljótir að tæma búðina. Þeir
tróðu út vasa sína og það sem þeir
ekki kæröu sig um skemdu þeir.
Eg stóð hjá og horfði á aðfarir
þeirra, mér var þungt niðri fyrir og
eg gat ekki stilt mig um endrum
og sinnum að banda út hendinni
eins og til að mótmæta.
»Það liggur illa á yður fröken«,
sagði einn hæðnislega.
Eg sneri við honum bakinu, en
hann tók ekki eftir því, hann var
svo önnum kafinn við að fylla mal-
poka sinn niðursoðnum matvælum.
Aðrir komu inn og voru öfund-
sjúkir yfir öllu herfanginu sem fé-
lagar þeirra höfðu náð í. Urðu
ryskingar nokkrar, en svo fóru þeir
niöur í kjallarnn og sóttu sér vín.
Þeim lá svo mikið á að þeir brutu
fiöskustútana í staðinn fyrir að taka
tappann úr þeim.