Vísir - 09.02.1916, Blaðsíða 3

VÍ.SIR
sfooti oq liampavítv S'm' VSfc
*}C^wdata
vantar á Njörð.
Kelvin-mótorarnir
eru einfaldastir, léttastir,
handhægastir, bestir og|6-
dýrastir í notkun.
Verðið er tiltölulega lægra
en á öðrum mótorum. Fleiri
þús. seljast árlega og munu
það vera bestu meðmælin
iðalumboð íyrir Island lieflr
Gott húsnæði
á besta stað í bænum, hentugt fyrir skrifstofu eða umboðsverslun
er til leigu frá 14. maí.
Afgr. v. á.
Sfmi 513.
T. Bjarnason,
Templarasundi
Kaupið
last word
pípurnar í
Landstjörnunni
Mörk
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Mathan & Olscn
LÖGMENN
Oddur Gfslason
yf I r réttar m ál af I utn I ngsmaO u r,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti ð (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður,g
Orundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
\ \ s \
Œ
VATRYGGINGAR
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
f •' ' ‘ /, ' i; rfy j •.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
Trygð og siægð
Eftir
Guy Boothby,
53 ——
Frh.
— Jæja, sagði hann. Gott og
ve,» eg skal ekki koma með fleiri
mótbárur. Segðu mér nú hvernig
þú hefir hugsað þér aö koma þessu
í kring.
Eg veit það ekki enn, svar-
aði hún og hristi höfuðið. En vertu
viss um, að eg finn eitthvert ráð
til þess. Þáð hlýtur að vera einhver
vegur tili þess, bara að eg geti
fundið hann. Að minsta kosti er
eg ekki hrædd við að leita að
honum.
Browne horfði á föla ákveöna
andlitjð fyrir framan sig. Hanntók
eftir því að þaö voru draettir kring-
um munninn og niöur á hökuna.
Það var ekki hætta á því, að hún
hefði ekki nægilega mikinn vilja-
kraft til þess að koma þessu verki
í framkvæmd, ef það var mögulegt
að framkvæma það. En var það
mögulegt? Eitt var áreiöanlegt,
það var áreiðanlegt aö til þess
þurfti meira fé en það, sem hún
hatði yfir aö ráða. Hún varneydd
til að flýja til hans að síðustu.
— Katrín, sagði hann loksins.
Eg hefi sagt þér hvað eftir annað,
að eg elski þig. Og nú æila eg
að sanna þér það. Þú segist vera
staðráðin í að reyna til að bjarga
fööur þínum. Goit og vel, eg ætla
að hjálpa þér eins og eg get til
þess, að koma því f framkvæmd.
Eg ætla aö minsta kosti að sýna
þér, að ást mín sé ekki eigingjörn,
heldur fús á að leggja alt í söl-
urnar fyrir þig og þau mál, sem
þú ber fyrir brjósti.
— Ætlar þú að hjálpa mér?
spurði húri og truói varia stnum
eigin eyrum. Þú veist áreiðanlega
ekki hvað þú ert áð segja.
— Eg veit vel hvað eg meina,
svaraði hann. Ef þú heíir ákveðið
að bjarga föður þínum, þá ætla eg
mér að aöstoða þig.eins og eg get.
En eg seteittskilyrði fyrir hjálp minni.
— Og hvað er það?
— Það er að þú verðir konan
mín undir eins og þessu starfi er
lokið.
— En eg get ekki leyft þér að
gera þetta, svaraði hún. Hví skyldi
eg blanda þér inn í þetta.?
— Eg blanda mér sjálfur inn í
þetfa af því aö eg elska þig, og
af því að þú elskar mig. Og eg
veit að það er fullkornin ástæða.
— En----------
— Nú vil eg ekki héyra neitt
„en“ frekar, ef þér stendur á sama,
sagði Browne. Ef viö eigum að
kaupa þessu, þá segðu til. Þetta
er samningur, bindandi fyrir okk-
ur bæði. Samningsatriðin eru þau,
að eg lofa að gera hvað eg get
til þess, að hjálpa föður þínum til
þess að komast undan. Og þú,
á hinn bópinn lofar aö giftast mér
undir ems og veikiö er unnið.
Hún leit á hann með tárin í
augunum. Hún fann að það var
skylda hennar gagnvart föðurnum,
að gera alt sem í hennar valdi stóð
til þess að hjálpa hcnum, en ástin
leyfði -ekki að hún blandaði í
hættuna þeim, sem hún elskaði,
Þau voru nú staöin upp og horfðu
nú hvort á annað.
— Eigum við að semja, Katrín?
Hún svaraði engu, en lagði hend-
urnar um háls honum og kysti
hann beint á munninn.
— Eg skil, sagði hann. Þá get-
um við álitið þetta útkljáð. Eg fer
þá að undirbúa alt sem eg get í
dag. Og svo læt eg þig vita, hvern-
ig málið horfir við. Þú treystir
mér, Katrín, er ekki svo?
— Af öllum hug og hjarta,
svaraði hún. Það hefir aldrei neinn
verið mér eins góður eins og þú.
— Það kemur máfinu ekkert við,
sagði hann. Nú fer eg með þig
út á götu, set þig upp í vagn og
sendi þig heim til frú Bernstein,
til þess að segja henni, eða ekki
segja henni, eftir því sem þú vilt,
að hvaða niðurstöðu við höfum
koruisí.
— Hún mun þakka þér fyrir,
eins og eg, sagði Katrín.
— Það vona eg að hún geri
ekki, svaraði Browne hlægjandi.