Vísir - 09.03.1916, Blaðsíða 2

VÍSIR
Douaumont að nafni, en þá virðist
hafa verið lokið framsókn þeirra.
í Ioftskeytum þeim, sem hingað hafa
borist síðustu dagana, er sífelt talað
um að enn stæðu ákafar orustur
kringum Douaumont og Poivre-
hæðina, sem er skamt fyrir norðan
og vestan vígið. Allir þessirstaðir
sem nú hafa verið nefndir eru
fyrir norðan Verdun og austan
Maas-fljótið.
Mælt er að Pýskalandskeisari
hafi verið þarna viösladdur og horft
á þegar Douaumont-vígið var tek-
jð með áhlaupi. Það gerði Brand-
enborgarhersveit og er hún talin
einver hraustasta hersveitin í her
Þjóðverja önnur en lifvörðurinn.
Orusta þessi hefir verið ákaflega
mannskæð. í Ioftskeytunum var
sagt fyrir skömmu að manntjón
Þjóðverja væri þá orðið 150 þús.
og eftir því sem frést hefir með
björgunarskipinu >Geir« frá Fær-
eyjum, þá var það samkvæmt sún-
skeytum þangað talið 225 þús.
manns. Þjóðverjar segja að Frakk-
ar hafi beðir ógurlegt manntjón.
Um mánaðamötin þóttust þeir hafa
■hertekið 10 þús. manns á þessum
slóðum. Frakkar bera á móti því.
Þeir hafi einmitt hörfað undan úr
fremstu skotgröfunum og Iátið fall-
byssurnar gæta sín. Með því móti
hafi þeir getað forðast mikiö mann-
fall. En um Þjóðverja sé öðru
máli að gegna, því þeir hafi þurft
að sækja fram gegn kúlnahríð fall-
byssanna og vélbyssanna.
TJppþot í þing-i Prússa.
Jafnaðarmenn boða stjórnar-
biltingu.
Ensk blöð flytja þá fregn eftir
símskeytum frá Amsterdam að upp-
þot mikið hafi orðið á þingi Prússa
nýlega. — Þingmaður einn af flokki
íhaldsmanna, Osten að nafni, réð-
ist á jafnaðarmenn með allsvæsn-
um ásökunum um skort á föður-
Iandsást. Flokksmenn hans tóku
undir meö honum og æptu : »Svik-
arar við föðurlandið«, en jafnaðar-
menn æftu á móti. Osten las upp
kafla úr flugriti, sem dreyft hafði
verið út í Essen. Meðal annars stóð
þar:
Heimilisfeðurnir eru sendir til
blóðvallarins, og bændurnir standa
í hlöðudyrunum og neita að senda
varning sinn á markaöinn. En al-
þýða manna er látin svelta. Víst er
um það, að svín og menn eru
ekki metnir á sömu vog á þessum
tímum.
Þegar þetta var Iesið varð óskap-
legur gauragangur í þingsalnum.
i En þrátt fyrir allan hávaðann heyrð-
ust hróp jafnaðarmanna: »AIveg
rétt«, og varð þá enn meiri gaura-
gangur.
Jafnaðarmaöurinn Stroebel hóf
síðan umræður um frið. Vildi hann
láta gera tllraunir til að koma á
stað friðarsamningum, og kvaðst
sannfærður um að hvorugir mundu
nokkurntíma vinna fullnaðarsigur.
Sagði hann að ófriðurinn mundi
enda á hruni allra þeirra ríkja sem
VISIR
A f g r e í ð s 1 a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrífstofa á sama stað, inng. frá
Aðalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
U. 2-3.
Sími 400.— P. O. Box 367.
\ feætvum
Morgunkjólar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
Saumastofan á Laugavegi 24
O r u s t a n
við Verdun
í úllendum blöðum erú skýrslur
um orustuna við Verdun fram að
mánaðamótunum. Hún hafði þá
staðið í viku. Mánudaginn 21. þ.
m. stóð látlaus skothríð og fram á
næsta dag. en þá tók fótgöngulið
Þjóðv. að sækja á. Á þriðjud. náðu
þeir á sitt vald Haumontskóginum
og næsta dag Haumontþorpi. Á
fimtudaginn mistu Frakkar Brabant,
Samogneux og Ornes, en þá viröist
framsókn Þjóöverja hafa stöövast um
hríð. Eftir þessa 5 daga orustu hafa
þá Frakkar hörfað undan á 19 mílna
(enskra) svæði, sumstaðar 4 mílur.
Fallbyssur Þjóðverja voru þá ekki
nema 7 mílur frá Verdun. Síðla
næsta dag, eða á föstudaginn, tóku
Þjóðverjar eitt af útvígjum Verduns,
Kvennhetjan
frá Loos.
--- Frh.
lagði blítt hendina á öxl mér:
,Komið þér nú“, sagði hann.
Hinn særði var borinn heim til
mín aftur það þótti ekki óhætt
að flytja sjúkrahælið á meðan að
óvinirnir væru enn að ráta um
rústirnar.
Móðir mín vissi ekkert um,
hvað við hafði borið, en hún sá
á mér, að eitthvað stórkostlegt
mundi hafa komið fyrir mig. Eg
var að fram komin af þreytu og
geðshræringu. Hún sagði mér
að setjast og gaf mér kaffibolla.
En eg var ekki með sjálfri mér.
Elna huggunin var að samviska
mín sagöi: „þú hefir frelsað
særðan hermann!“
Eg held það komi einungis
fyrir í skáldsögum að kona, sem
hefir komist í lífsháska og varist
eins og eg, haldi jafnvæginu eft-
ir sem áður. Eg ætlaði alveg
að sleppa mér, en þá tók lækn-
irinn það ráð sem dugði.
„Ungfrú mín góð“, sagði hann,
»nú verðið þér að fara að hjálpa
mér aftur“.
Um mörg sár var enn eftir að
binda og var það hepni fyrir mig
áð eiga nú annríkt. En hver
hryllingin tók við af annari. í
garðinum lá fult af dauðum og
deyjandi mönnum. Eg gleymi
aldrej skoskum hermanni, sem
lá meðvitundarlaus á börunum,
þegar hjúkrunarmennirnir komu
með hann.
Annar fóturinn hafði verið
skotinn af honum, en hann hafði
náð í hann og hélt hann honum
dauðahaldi,fast þrýstum að brjóst-
inu, svo ómögulegt var að ná
honum af honum. þegar hjúkr-
unarmennirnir fundu hann hopp-
aði hann enn um á einum fæti,
með hinn í faðminum, en svo
datt hann um og þeir tóku hann.
Nóttin kom og var hræðileg.
Við gátum ekkert ljós haft til
þess að óvinirnir skyldu ekki
miða á okkur, en urðum að
kveikja á eldspítum þegar við
þurftum að ganga um, svo ekki
gengjum við ofan á þessa dauð-
veiku menn. Einn ungur piltur
hafði óráð og söng alla nóttina
og var það hörmulegt að hlusta
á. —
Annar sem innyflin höfðu
skemst í við skotsár kvaldist af
þorsta og kallaði í sífellu : W a-
t e r, vatn, vatn! En að gefa
honum að drekka var sama, sem
að drepa hann og eg hafði því
ekki annað ráð en að dýfa fingri
mínum í vatn og strjúka varir
hans. það er ómögulegt að
hugsa sér meiri kvalir og meiri
eymd en eg heyrði og sá þessa
nótt. Um kl. 11 kom önnur
sprengikúla niður á húsið okkar,
en veggurinn datt út á stræiið
og drap engan sjúkling fyrir
okkur.
„Að hugsa sér“, sagði hr. Burns,
„að þetta skuli samt vera óhult-
asti staðurinn fyrir sjúklinga
vora!“
þegar leið á nóttina kom Eng-
lendingum liðsauki, sá eg þá í
fyrsta sinn Hindúa. Einnig komu
hjúkrunarmenn með vagna til að
flytja burt þá sjúklinga er þurfti
að skera og fór dr. Burns með
þeim. „þakka yður fyrir hjálp-
ina“, var alt sem hann sagði við
T I L M I N N I S:
Baðhúsið opið «•. d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarstskrifjt. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst, Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk.sunnd.8Vj siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl. 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið Þ/,-21/, síðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7. sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknart'mi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd. fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2—3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar í Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3.
Landsféhirðir kl. 10—2 og 5 —6.
*)} \ 5 \ .
í honum ættu, — ef til vill með
stjórnarbyltingu.
Hóla-strandið.
f enskum blöðum frá 28. þ. m.
er skýrt frá því, að Hólar hafi
slranclað hjá Rattray Head. Skips-
höfninni, 15 manns, var bjargað.
mig og grunaði mig þá lítið að
hann mundi muna eftir mér og
sýna mér þann sóma, að tala um
mig við yfirvöldin ensku.
En þó að fjöldi sjúklinga hefði
verið fluttur burt, þá var nóg
eftir og til að annast þá kom nú
enskur læknir, sem talaði mikið
betur frönsku en dr. Burns og
félagi hans. Hann lét mig hjálpa
sér og var ánægður yfir þeirri
æfingu sem eg þegar hafði fengið.
„Við erum tveir læknar“, sagði
hann brosandi við mig.
Loksins var þessi langa nótt á
enda og birti af degi, sunnudag-
inn 26. september.
Læknirinn hvíldi sig dálítið og
tók fram nestispoka sinn og bauð
mér að borða með sér, en eg
gat ekki borðað og enn iiðu 2
dagar áður en eg gat borðað eða
sofnað. Klukkan tíu um morg-
uninn heyrði eg hljóð og brá
mér, því eg þekti rödd litlu syst-
ur minnar. Eg stökk út í garð-
inn, þaðan kom hljóðið, og mætti
eg þá hjúkrunarmanni með syst-
nr mína í fanginu. Systkinum
mínum fanst skothríðin minni og
stálust því út, en varla var Mar-
grét litla komin upp úr kjallar-