Vísir - 15.04.1916, Blaðsíða 3

VÍSIR
VANDAÐAR Og ÓDÝRASTAR
Líkkistur
seljum vlð undlrrltaðir.
. Kisturnar má panta hjá
m>' hvorum okkar sem er. '
Steingr. Guðmundsson, Amtm.st. 4.
Tyggvi Arnason, Njálsg. 9.
VATRYGGINGAR
Vátryggið tafarlaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The BriU
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
s\omexu\ 03 sWrt&ut
— vanar fiskverkun — geta feng-
ið atvinnu á Austfjörðum f sum-
ar. Hátt kaup. Semjið við Jón
Sveinsson, Amtmannsstíg 4, —
Heima kl. 4—6 e. h.
Húsgögn
til SÖIu
Skápar, Kommóður, Koffort,
Skrifborð!
Skólavöröustíg 15 A.
Munið eftlr
Yeggfóðrinu
á Laugavegi 1.
Prentsm. Þ. Þ. Clementz — 1916
Sœ- og stríösvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6. Tals. 254,
A. V. TULINIUS.
Aöalumboðsmaður fyrir fsland’
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
□
LÖGMENN
Oddur Gfslason
yf irréttarmálaflutnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjuiega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Bogl Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutningsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi].
Srifstofutími frá kl. 12—1 og 4—6 e. h.
— Talsími 250 —
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Orundarstíg 4.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
QUwWxwwxt,
att; aS foMat 09 xv^e^at osfeast,
fluttar í skip í maí eða júní, mót
peninga borgun við afhending.
Tilboð um lægsta verð óskast sent
á afgr. Vísis fyrir 20. apríl, merkt
,Olíutunnur‘.
Drengi
vantar til að bera Vísi út um
bæinn.
CALLIE PEEEECTION
eru bestu, Iéttustu, einföldustu og ódýrustu báta- og verksmiðju-
mótorar sem hingað flytjast. Vanalegar stærðir frá 2—30 hk.
Verksmiðjan smíðar einnig utanborðsmótora, 2—21/* hk.
Mótoramir nu frtðir rrtð steirolí
settir á stað með bensíni, kveikt með
öruggri rafmagnskveikju, sem þolir vatn.
Verksmiðjan smíðar einnig ljósgasmótora
J\ðalumboðsmaður á íslandi:
O. Ellingsen.
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
2 -------------
Frh.
Rupert sjálfur var umvafinn ást-
ríki og hlýju. Hann var einkasonur-
inn á heimilinu, en dæturnar voru
sex. Hann hefði algerlega verið
eyðilagður á eftirlæti hefði hann
ekki frá náttúrunnar hendi verið
eins blautgeðja eins og hann var.
Það sem hjálpaði honum var það,
hve auðmjúkur og heiðvirður hann
var að eðlisfari. Hann hafði verið
f Harrow þegar Rósabella kom á
heimilið. Hún var einkabarn eftir
hálfbróður frú Tempest, sem hafði
átt heima á Austur-Indlandi. Hún
hafði fyrst í stað unnið áiit allra
meö hinni barnslegu fegurð sinni,
og þegar hún gekk um götnrnar
með fylgdarmey sinni og klædd í
þjóðbúning sinn þá horföu allir út
um gluggana til þess að fá að sjá
hana og dást að henni.
En aðdáun fólksins varð aldrei
að ást. Mardinwold var of lítill bær
til þess að nokkur gæti varðveitt
þar leyndarmál. Það varð brátt al-
kunnugt að Rósabella var mesti
óþekta-angi og að hún var hinn
argasti skapvargur. Hún tók illa
öllum aðfinningum. Húsfriðinum,
hjá frú Tempest og hinum
blinda manni hennar, var með öllu
lokið sfðan Rósabella kom í húsið.
Það flaug brátt um bæinn, hví-
líkt atferli Rósabellu væri, og íbúar
þorpsins þóu hendur sínar þegar
það barst út að hún hefði barið á
frænku sinni þegar hún bannaði
henni að berja fylgdarmey sína,
Rupert kom heim um þetta leyti,
og það leið ekki á löngu áður en
hann hitti Rósabellu og hann komst
brátt að raun um, að sögurnar,
sem gengu um hana, voru aö
mestu sannar.
Þrátt fyrir alt og alt haföi brátt
komist á vinátta milli þeirra, og
þegar fylgdarmær Rósabellu var far-
in í burtu þá var Rupert eina skepn-
an sem Rósabella gat þolað í ná-
vist sinni og eina manneskjan, sem
hún vildi vera með. Það varauð-
vitað að Rósabella breyttist eftir því
sem árin liðu. Hún hætti að vera
uppstökk og misti síður taumhaid
á skapsmunum sínum. Hún var
mjög iðin að Iæra, en klæddi allar
hugsanir sínar í mjög einkennileg-
an búning. Það var ekki unt að
segja, hvaða tegund listanna þaö
var, sem Rósabella mest dáðist að.
— Hún frikkaði mjög eftir því
sem hún eltist, en hún var altaf
sami sérvitringurinn og eignaðist
enga nýja vini. Hún var venjuiega
í fremur góðu skapi en lifði mest
út af fyrir sig og skifti sér ekki
af neinu nema bókum sínum, hljóð-
færinu sínu og svo stundaði hún
málaralist sér til skemtunar.
Það var Rupert Featherstone einn
sem hafði komist í nokkur náin
kynni við hana. Henni þótti mjög
gaman að þvf að láta í Ijósi við
hann hina megnustu fyrirlitningu á
heiminum og þó einkum og sér-
staklega á móður hans og systrum.
Rubert þótti þetta mjög leitt, því
að hann bar hinn hlýjasta hug til
allra skyldmenna sinna.
Þegar Rósabeila var nítján ára
gömul, þá var það einn góðan
veðurdag að hún sagði frænku sinni
frá því áformi að fara til Lundúna
til þess fyrir alvöru að læra að
mála. Frænku hennar þótti súrt í
broti að verða að yfirgefa hið ynd-
islega heimili sitt í Marden-
wold, en hún þekti Rósabellu svo
mikiö að hún vissi að ekki myndi
það vera til mikils að reyna til aö
breyta áformi hennar, og ekki gat
hún með nokkru móti látið hana
fara eina. Affeiðingin varð sú að
heimilið komst alt á ringulreið,
næstum því allir búshlutir voru
fluttir til Lundúna. Það var um
þetta leyti sem Rupert fékk hug og
færi á að bera upp fyrir Rósabellu
hina heitustu ósk hans, að biðja
hana um að verða konan hans.
Stúlkan haföi tekið uppástungunni
fremur fálega,
— Eg hefi enga sérstaka löng-
un til að gifta mig, haföi hún sagt.
Eg hygg samt að eg muni verða
að gera það fyr eöa síöar. Þú ert
nú ríkur, og þú verður enn ríkari
þegar faöir þinn deyr. Þar sem
svona stendur á, þá skal eg lofa
þér því að giftast þér einhvern
tíma. En eg vil ekki láta opinbera
trúlofunina. Eg verö aö vera eins
frjáls eins og þú alls ekki værir til
og komi einhvern tíma sá tími, að
mig langi til að rjúfa heit mitt og
fá betri giftingu, þá veröur þu að
skilja það, að eg vil hafa algert
frjálsræði til að gera þaö!
Rupert hafði verið svo viöutan
af gleði yfir þessu loforöi, aö hann
hafði alls ekki hugsað út í hvað
það var sem hún var að segja.
Alt sem hann vissi var það, að
Rósabella hafði lofað að giftast
honum. Draumurinn hafði verið
góður í fyrstu, en oft hafði hann
veitt honum marga mæðustund á
þeim tveggja ára tfma sem sfðan
var liðinn.