Vísir - 22.05.1916, Qupperneq 3

V I SI R
Drekkið
CARLSBERG
Pilsner
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland
Nathan & [Oisen.
Appelsínur
er best að kaupa í
Yersl, Yísir,
Laugavegi 1
Enskt
Veggfóður
nýkomið með e/s Island
á Laugaveg 1.
y; \l y.
VŒRINOJAR vinna á Melun-
um í kveld frá 6V2.
Ökumaðnr.
Maður sem ervanur ökumensku
og að fara með hesta, getur
fengið vinnu nú þegar.
Hátt kaupl
Petersen frá Viðey
Iðnskólanum.
Blomstur
pottar,
mikið úrval nýkomið tii
Jóds Hjartars.»to.
Atvinna.
Sjóinenn og stúlkur vanar fiskverkun geta fengið góð kjör á
Austfjörðum.
Langur atvinnutími og reglubundin vinna. Fríar ferðir.
Gerið svo vel að tala við mig frá 6—8 síðdegis
á Stýrimannastíg 5.
Kristinn Jónsson.
NOKKRA MEN N
Há11 kaup!
rœð eg til símalagningar í sumar út um land*
BRYNJÓLFUR EINARSSON,
Kárastöðum.
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Hverfisgötu 30.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gíslason
yflrréttarmálaflufnlngsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. Jl-12og4-
Simi 26
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutningsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi].
Srifstofutimi frákl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
Vátryggiö tafarlaust gegn eldl
vörur og húsmuni hjá The Brtt-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gfslason
Det kgl. octr,
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
jCaupxl VisK.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clemenlz. 1916.

Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
36 ----
Frh.
Oædd svona óvenjulega sterkri
dómgreind, eins og Rósabella var,
hefði hún ekki átt aö geta farið
jafn vilt og hún nú fór í áliti sínu
á Chestermere. Hún heföi átt að
geta séð hann eins glögglega út
og annað fólk, og ekki þurft að
láta hégómagirnd sína leiða sig af-
vega, né loka augum sínum fyrir
ýmsum auðsæum sannindum. Hún
hefði átt að vera miklu varkárari
í því að gera lftið úr valdi slíkrar
konu sem Katrínar, yfir slíkum
manni sem Chestermere, allra helzt
vegna þess að það var svo gagn-
ólíkt því valdi, sem hún átti sjálf
yfir að ráða.
Hefði Rósabella verið eins og
hún átti að sér að vera myndi hún
hafa gert sér glögga grein fyrir
ástandinu eins og það var. Hún
myndi þá fljótt hafa orðið að við-
urkenna hversu óvenjuiega áhrifa-
mikið vald slík ást, sem Katrínar,
hlaut að hafa yfir öðrum eins manni
og Filipp.
, Hún hefði getað gert sér grein
fyrir að slík ást myndi vekja hjá
honum eingöngu viðkvæma og
göfugar tilfinningar, gagnstæðar því
æsandi báli, sem hún — Rósabella
— hetöi aðeins um stundarsakir
getað kveikt í hjarta hans, en sem
hlotið hefði að deyja út eins snögg-
lega og það hafði kviknað. Og
svo hefði hún þá auðvitað dregið
hann sundur í háði.
Því næst myndi hún, ef eig-
ingirni hennar ekki heföi hamlað
því, hætt algerlega að virða hann
viðlits.
En í því hugarástandi, sem hún
nú var í, var hún langt frá því að
vera sjálfri sér lík. Og af því hún
var bæði órdleg og æst gerði hún
sér þá skökku hugmynd um trúlof-
un og tilvonandi giftingu Chesler-
meres, að þaö væri aðeins fyrir-
sláttur, og annað ekki.
Hún hafði jafnan sína eigin
meiningu og álit á öllu því sem
fram fór.
— Sóma síns vegna var hann
skyldugur að giftast henni. Þessari
trúlofun þeirra, frá því þau voru í
barnæsku, varð ekki svo auðveld-
lega kollvarpað, sérstaklega af manni
af þeirri tegund, sem hann var.
Þar að auki þurfti hann pening-
anna hennar með, og hún þurfti
að ná í nafnbótina hans. Minning-
ingin um hina háu stöðu og tign
Chestermeres var ekki veikasti þátt-
urinn í reiði Rósabellu út af því,
sem nú var að gerast. Hún hafði
satt aö segja, ekki fyr en nú gert
sér ljósa grein fyrir hvað mikið
hún í raun og veru hafði lagt upp
úr þessu. — Hann óttast mig, hélt
hún áfram, í huganum,hversvegna
myndi hann annars forðast mig,
eins og hann gerir? Hann gat
ekki slitið sig frá mér fyrsta kvöld-
ið sem við mættumst, á dansleikn-
um hjá frú Dorrilion. — Eða þá
einn morguninn í skemtigarðinum,
— Já» eg þurfti ekki annað þá en
rétt að líta í átlina til hans, til þess
að draga hann að mér.
Rósabella brosti dauflega með
sjálfri sér þegar hún rifjaði upp
allar þessar endurminningar.
— Jæja, það er eflaust skyn-
samiega gert af honum áð forðast
mig, sagði hún hægt og seint,
skynsamlegt að einu, en ekki öllu
leyti. Eg skal verða honurn óþægi-
legur andstæðingur, eins og hann
bráðlega skal fá að komast að raun
um.
Að þessu hnigu hugsanir Rósa-
bellu daginn út og daginn inn.
Hún hafði ekki hugsað að sér
væri mögulegt að geta orðiö jafn
sár og reiö, eða óskað svo mjög
ákaft að geta komið fram hefnd.
Hún bar saman, í huga sínum,
hollustu Chestermeres gagnvart Kat-
rínu og hollustu Ruperts gagnvart
sér.
Geðshræringin, sem hafði Iýst
sér svo augljóslega í andliti og
rödd Ruperts, þegar hún hreytti úr
sér ónotunum, var lengi að jafna
sig.
Hann stóð upp, og reikaði,
stefnulaust, um herbergið, leit á
allar myndirnar, sem hann þekti
svo vel, án þess að taka eftir neinni
þeirra.
Hann sá ekkert nema þetta fagra
kuldalega andlit, sem svo kæruleys-
islega snéri sér frá honum. Og
honum blæddi í augum.
Rósabella var eitthvað breytt, —
eitthvað ööruvísi en hún átti að sér
að vera. Hann hafði getið sér til
að hún væri veik, og enda þótt
hún hefði sett svona rækilega ofaní
viö hann fyrir það, fann hann þó
á sér að hún var ekki við vana-
lega heilsu.
En að því fráséðu, fann hann
að það var eitthvað meira, — eitt-
hvað sem átti sér dýpri rætur, eitt-
hvaö hræðilegra máske en gamla
tilfinningarleysið og sérgæðings-
hátturinn, sem hafði að undanförnu
veriö þröskuldurinn í vegi fyrir
gæfu hans.