Vísir - 10.07.1916, Blaðsíða 2

V ISI R
VISIR
A f g r e 1 ð s 1 a blaðsins á Hótel
Island er opin frá kl. 8—8 á hverj-
um degf.
Jnngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. irá
Aöalstr. — Ritstjórinn til viðtals frá
k!. 3—4.
Sítni 400.—' P. O. Box 367.
Best að versla i FATABÚÐINNI!
Þar fást Regnkápur, Rykfrakkar fyrir
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngri.
Hvergi betra að versla en í
FATABÚÐINNI, Hafnarstr. 18. Simi 269
Bretar
og verzlun vor.
Einsog írá hefir verið skýrt hér
f blaðinu oftar en einu sinni, ákváðu
Englendingar og bandamenn þeirra
í vetur, að reyna með öllu móti
að koma í veg fyrir aðflutning
matvæla til Þýzkaiands. Og nú
fyrir skömmu síðan var Lundúna-
samþyktin frá 1907 um siglingar á
ófriðartímum, feld úr gildi, einmitt
í því skyni að Bretar fengi frjáls-
ari hendur í þessu efni. í fyrra
sumar settu Bretar skilyrði fyrir
flutningi á ull héðan til Norður-
landa, og í vetur og vor leyfðu
þeir ekki flutning á salti, kolum og
olíu hingað til landsins, nema með
því skilyrði, að afurðir þær, sem
þessar vörutegundir yrðu notaðar,
beint eða óbeint, til að framleiða,
yrðu ekki fluttar til Norðurlanda
eða Hollands.
Það er því furðulegt, að nokkur
maöur skuli halda því fram í al-
vöru, að til þess myndi aldrei hafa
komið, að Bretar gerðu alvöru úr
því, að hindra tlutning á matvæl-
um héðan til Þýzkalands um Norö-
urlönd, er þeir þegar höfðu gert
þessar ráðstafanir einmitt til þess.
Þó er þessu haldið fram í blaðinu
«Landið« þ. 7. þ. m.
Grein sú sem þessu er haldið
fram í, og heitir »Samningarnir viö
England«, er sýnilega skrifuð í því
skyni að gera sem mest úr bönd-
um þeim, sem hafi verið lögð á
verzlun vora meö samkomulagi því,
sem gert var við England út af
væntanlegu flutningabanni.
Hver eru þá þessi bönd? Hvar
er þeirra að leita?
Þeirra getur hvergi verið að
leita annarstaðar en í reglugerð
þeirri, sem Stjórnarráðið gaf út
um vöruflutning frá landinu. í
þeirri reglugerð er ekkert haft lagt
á flutningana annað en það, að
skipin skuli skyld til að koma við í
biezkri höfn. Það er því sýnilegt
að þessarar regiugerðar vegna, ge!a
íslendingar selt hverjum sem er
afurðir sínar.
Landið segir, að Norðurlönd
muni ekki fást til að gera boð í
vörurnar og ekkert vátryggingarfé-
lag muni fást íil að taka ábyrgð á
þeim. — Hvers vegna? Vegna
viðkomunnar í brezkri höfn? Nær
öll skip sem héðan hafa farið með
farm til útlanda hafa komiö við í
brezkri höfn og þó fengist kaup-
endur að farminum og ábyrgðarfél.
til að vátryggja.
Nei, ástæðan er sú, að Bretar
hafa ákveðið að hindra flutninga á
afurðum vorum til Norðurlanda.
Mundi nú nokkur maður vera
svo einfaldur, að ætla, að þessi
ákvöröun hefði ekki komist til
íramkvæmdar, ef stjórnin hérna
hefði ekki ákveðið að skylda flutn-
ingaskip, sem héðan fara, til þess
að koina við í brezkri höfn?
Þessi ákvöröun Breta, að koma
í veg fyrir flutninga til Þýzkalands,
er algeriega sjálfstæð ákvörðun og
einsog áður ér sagt, miklu eldri en
þetta íslenzka reglugerðarákvæöi,
sem í sjáifu sér er ekki annað en
staðfesting á því fyrirkomulagi sem
verið hefir, því flest skip hafa af
fúsum vilja komið við í Bretlandi,
til að komast hjá frekari töfum,
sem leitt heföi af því að þau yrðu
tekin og flutt til brezkrar hafnar
svo og svo langt úr leið, er þau
ef t. v. jafnvel voru nær komin til
ákvöröunarslaðar síns.
• Bretar hafa leyft sér að hindra
flutning á ýmsum vörum til Norð-
urianda og Hollands, gert upptæka
heila skipsfarma án þess að greiða
verð fyrir, vegna þess að þeim
þótti sýnt að vörurnar ættu að
fara til Þýzkaland^. Það þarf því
meir en lítinn ba'rnaskap til þess
að leggja trúnað á það, að þeir
hefðu látið ísland sleppa,
Landið segir, að óþarft hafi ver-
ið að sækjasi eftir samkomulagi við
Breta, íslendingar hefðu getað feng-
ið salt, kol, olíu veiðarfæri o. s.
frv. frá Ameríku eða öðrum hlut-
lausum löndum. — En hefðum vér
þá verið betur eða ver settir?
Blaðið játar að kol frá Ameríku
myndu hafa orðið mun dýrarí. En
hvað var þá í aðra hönd?
Setjum svo, að einskis samkomu-
sags hefði verið leitaö og að ís-
lendingar gætu fengið allar nauð-
synjar frá Ameríku og öðrum
hlutlausum löndum. Þá mundu
Bretar eins fyrir því hafa gert fisk,
síld, lýsi, kjöt og ull að bannvöru
og gert upptækan hvern farm, sem
héðan hefði átt að flytja til Norö-
urlanda.
Þessu þýðir ekki að neita, því j
við höfum dœmin fyrir okkur. *
T. d. má nefna skipsfarm einn, sem
danskur maður að nafni Thorger-
sen fékk frá Ameríku og átti að
fara til Svíþjóðar. Bretar tóku
skipið og gerðu farminn upptækan
og borguðu ekki einn eyrifyrir.
Farmurinn var feitmeti. Thorger-
sen hafði vátrygt farminn og vá-
fryggingarfl. borgaði, en hefir nu
kært hann fyrir sviksamlegt athæfi,
aö leyna því að farmurinn átti að fara
til Þýzkalands, en því neitar hann.
Ef nú svo er ástatt, að íslending-
ar gæti ekki fengið boð í afurðir
sínar frá Norðurlöndum, þá er það
þó sýnilegt, að ekki hefði verið
unt að umflýja það ástand í trássi
við Breta. Á hinn bóginn lá viö
borð, að íslendingar yrðu í vand-
ræðum með aö koma afuröum
sínum frá sér. Hvaö átti að gera
við þær afurðir, sem ekki er unt
að selja anuarstaðar en í Hollandi
eða á Norðurlöndum ? Markaö
varð að reyna aö fá fyrir þær.
Frh.
Minnisbikar
Eftir
Johan Bojer,
—o — Frh.
Eg leit á marghleypuna, sem
hékk á veggnum, en lét hana eiga
sig og gekk út tii dyranna og opn-
aði.
Og úti í snjónum standa tvær
mannhræður, önnur mesti væskill,
blár af kulda, með gleraugu, en
hinn digur og hokinn. Þeir virt-
ust hafa vaðiö lengi í snjónum og
báru þennan einkennilega svip, sem
menn og skepnur hafa þegar neyö-
in knýr þá til að heimta alt um-
svifalaust og umyröalaust.
«Góðan dag«, sögðu þeir, tóku
í húfuna og voru kurteisir, en gengu
samt ákveðið nær. «Góðan dag segi
eg«.
«Við vildum gjarnan fá roat og
gefa hitað okkur dálítið*, segja
þeir.
»Gerið þið svo vel og komið
inn«, svaraði eg. »Þaö er kalt að
ferðast um skóginn núnac,
En þeír standa kyrrir inni í gang-
inum með húfurnar í höndunum.
»Megum við ekki fara inn í eld-
húsið», segja þeir.
En þá datt mér gott ráð í hug, því
nú var eg bæði húsbóndi 'og hús-
móðir í húsinu. — »Gjörið svo
vel, komiö inn í borðstofuna*,
sagði eg og opnaði dyrnar fyrir
þá. »Og hvað viljið þið fá að
borða«.
T 1 L M I N N I S:
Baðhúsið opið v. d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarst.skrifit. í brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K. F. U. M. Alin. samk. sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tímf kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Lltián 1-3
Landssiminn opinn v. d. daglangt (8-9)
Heiga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugrípasafnið opið lVj-21/, siðd.
Pósthúslð opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6.
Stjórnarráösskrifstoiumar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ókeypis lækning háskólans
Kirkjustrætl 12:
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl, 12-1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tanniækningar á þriðjud, kl. 2—3.
Augiílækningar i Lækjargötu 2 á rcið-
vikud. kl. 2-3.
landsféhiiðir kl. 10—2 og 5—6.
Þeir fóru báöir inn í stofuna, en
stóðu svo kyrrir, snéru húfunum í
höndunum og horfðu niður á skóna
sína. Þeir voru alveg hissa á svona
góðum viötökum og virtust helzt
vilja flýja á burt.
»Hvað við viljum að borða?«,
sögðu þeir — »já, það er alveg
sama; smurt brauð, graut eða eitt-
hvað annað«.
»Eða dálitla steik«, spurði eg.
Þeir litu hvor á annan og horfðu
svo tortrygnislega á mig.
»Já, það væri ágættc, sögðu þeir,
»en við höfum svo lítinn tíma og
getum ekki beðið«.
Eg kallaði á stúlkuna og bað
hana að steikja dálítið kjöt. »Og
hvað viljið þið svo drekka ?«
Drekka I
Þeir litu aftur tortrygnislega á
mig, eins og þeir væru hræddir
um að eg væri að gera gys að
þeim.
»Við drekkum hvað sem er«,
sagði maöurinn með gleraugun.
»Vatn eöa mjólk eða dálítinn kaffi-
sopa«.
»Eða eina flösku af öli ?«
»Öli, já, en . . .«
»Og eitt glas af rauðvíni ?«
— Rauðvín — hm. Þeir horfðu
aftur hvor á annan og nú var sem
þeim fyndist of mikið koinin af
því góöa. Svo bað eg stúlkuna að
sækja öl og eina rauðvínsflösku,og
þegar alt var tilbúið settist eg að
borðum með þeim.
Frh.
J