Vísir - 25.07.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
Nýir kaupendur
V í s i s
fá
blaðið ókeypis fyrst um sinn
til mánaðamóta*
Stangaveiði
fyrir eina stöng fæst leigð
í Elliðaánum. '
Uppl. í verslun
Sturlu Jónssonar.
^VATR YGGING A^J
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar.
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen,

LÖGMENN
□
Oddur Glslason
yflrróttarm&laiflutningsmaður
Laufásvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
_______Simi 26______
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaöur,
Hverfisgötu 30.
Sími 533 — Heima kl 5—6 .
Bogi BrynjjóHfsson
yflrréttarm álaf lutnlngsmaður,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [u-pi].
Srifstofutimi frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —

óskast til að bera YISI
út um bæinn.
Umboðssala
mín á Síld, Lýsi, Fiski, Hrognum og öðrum íslenskum
afurðum mæiir með sér sjálf.
Áreiðanleg og fljót reikningsskil. ■«««■
ÍNGVALD BERG
Bergen, Norge.
Leitlö upplýsínga hjá: Sfmnefnl:
Útlbúi Landsbankans á Isafirðl, Bergg, Bergen.
Bergens Prvlatbank, Bergen.
Pylsur!
Cervelat og Spegepylsur
jást \ 3tá
MaltBitrakt-öl,
Central og Reform
5*st \
I fjarveru minni
gegnlr
Kristín Jónasdóttir.
Ijósmóðlr.
Stýrimannastíg 8,
störfum mínum,
Þórdfs Jónsdóttir,
IJósmóðir.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz 1916.
Dóttir snælandsins.
Eftir
jack London.
17 ----
Frh.
— Uss! Það er ekkert að þakka.
Eg myndi sýna hverjum sem væri
sama greiöa.
— Og söngkonum Iíka? spurði
hún brosandi.
Hann gretti sig dálítið, en sagði
svo;
— Eg veit ekki einu sinni hvað
þér heiiið og kæri mig beldur ekki
um að vita það.
— En eg veit hvað þér heitið,
herra Vance Corliss! Eg sá nafnið
yðar á farangrinum yðar. Og þér
megið nú til að koma og heim-
sækja mig þegar þér komið til
Dawson. Eg heiti Frona Welse.
Verið þér sælir!
— Þér eruð þó ekki dóttirhans
Jakobs Welse? kallaði hann á eftir
henni, þegar hún hljóp af stað.
Hún snéri sér við og kvaðst vera
Það.
Del Bishop var alls ekki óró-
Iegur útaf því hvernig ferðalagið
hafði gengið.
— Maður getur verið viss um,
hafði hann huggaö sig viö kvöldið
áður þegar hann lagöist fyrir, að
Welse-fólkiö kemur ætíð niður á
fæturna. Og þegar hann nú mætli
Fronu sagöi hann blátt áfram:
— Góðan daginn. Það er auð-
séð að yður hefir liðiö vel í nótt,
án þess það sé mér að þakka.
— Þér hafið ekki haft neinar
áhyggjur mín vegua, vona eg?
spurði hún.
— Áhyggjur! Hver þá? Eg,
kanske? Ónei, það datt mér sízt
í hug. Eg hafði nóg að gera að
bölva vatninu þarna. Mér er illa
við vötn og sjó, þó eg vitaskuld
sé ekki vitund sjóhræddur.
— Þú þarna, Pétur, kallaði hann
til eins af Indíánunum. Nú er um
að gera aö heröa sig, svo við ná-
um til Lindermann-vatnsins ekki
seinna en um miðjan dag.
— Frona Welse, tautaði Vance
Corliss fyrir munni sér, aftur og
aftur þar sem hann sat við tjald
sitt. Honum fanst þetta eins og
draumur, og var að reyna að full-
vissa sig um að svo væri þó ekki.
Hann horfði á eftir henni, þarsem
hún og félagar hennar voru að
hverfa bak viö skógarkjarriö, og
hann tók ofan hattinn og veifaði
til hennar. Og hún veifaði til hans
aftur með göngustafnum sínum.
5. k a p í t u I i.
Staða Jakobs Welse í mannfé-
laginu var að niörgn leyti sérstök
og einkennileg. Hann var stór-
kaupmaður, og það í landi þar
sem engin verzlun, í vanalegum
skilningi, átti sér stað.
Jakob var maður viljasterkur og
nokkuð fiarðgerður. Og allir, sem
hann átti nokkur viðskifti við uröu
að hlýða boði hans og banni.
Aleinn og án hjálpar annara hafði
hann náð undir sig valdi því og
yfirráðum, sem hann nú hafði. Yfir
hundrað þúsund mílna svæði náði
vaidboð hans, og þorp og borgir
risu upp eöa hurfu að geöþótta
hans.
Mentun hafði hann ekki mikið
af aö segja í uppvextinum. Móöir
hans var eini kennarinn, sem hann
hafði notið tilsagnar hjá. En síðar
aflaði hann sér sjálfur ýmis konar
þekkingar af fræðibókum og var
að náttúrufari hagsýnn maður og
þrekmikill.
Hann varö fyrstur til að komast
með gufubát tit Yukon. Þótti það
afreksverk mikiö í þá daga.
En hann lét nú ekki þar við
sitja. Gufubátafloti hans óx bráð-
lega og fyrirtækin fjölguöu, sem
hann beitti sér fyrir.
Fram með mörg þúsund mflna
aðalám og þverám bygði hann
verzlunarbúðir og vörugeymsluhús.
Á eyju í Behritigshafinu, skamt und-
an landi, bygði hann stóra mið-
stöð fyrir verzlun sína. Og stór
gufuskip hafði hann í förum um
Kyrrahafið. Hann hélt nú skrifstofu-
þjona i tugatali, á vetzlunarskrif-
stofum sínum í Seattle og San
Francisco, enda var verzlunin um-
fangsmikil.
Fóik hafði flykst til gull-lands-
ins. Og áður en Jakob Welsesetti
á stofn vöruforðabúr sín, hafði
sultur og neyð rekið flesta burtu
þaðan aftur. En nú gátu menn
orðið verið þar vetrarlangt að gull-
náma vinnu. Hann hvatti menn til
vinnu, útvegaði þeim nauðsynj-
arnar, og lánaði þeim sem þess
þurftu með. AUs staðar bygði hann
vöruhús þar sem líklegt var að
þau gætu þrifist. Og umherfis þau
risu svo upp þorp og bæir. Hann
var sí-ötull og óþreytandi, hafði
augun alls staðar og vann að öllu
með stakri atorku.