Vísir - 06.08.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
Drekkið
CARLSBERG
PILSNER
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fási alsiafiar
Aðalumboð fyrir ísiand
Nathan & Olsen.

LÖGMENN I | VATRYGGINGAR aEBmæmam íWB&WrM
1hm>-
Oddur Gfslason yflrréttarmálafiutrtingssinaSur Lauíésvegí 22. Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5 Simi 26 Brunatryggingar, sæ- og stríðsvátryggingar. A. V. Tulinius, Miðstræti 6 — Talsími 254
Dot kgL octr« Brandassuranco Comp. Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru- alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28. Austurstræti 1. N. B. Nielsen.
Pétur Magnússon, yfirdómslögmaður, Hverfisgötu 30. Sími 533 — Heima kl 5—6 .
Bogi Btrynlólfsson yfirréttarmálaflutningsmaöur, Skrifstofa í Aðalstræti 6 [u pi]. Skrifstofutimi frákl. 12— og4—6 e. — Talsími 250 —

Verslunarmaður
Reglusamur maður, 24 ára — af mjög góðu fólki kominn —
óskar eftir atvinnu við verslun sem innanbúðarmaður eða pakkhús-
maður, nú þegar eða í haust. Getur tekið að sér skriftir á kontór
i viðlögum. Tiiboð með kaupi sendist afgr. blaðsins mrk. 14.
Regnkápur, Manchetskyrtur,
Flibbar o. fl.
Stórt og ódýrt úrval nýkomið með e.s. ISLANDI.
a3 Mexsla \ <JaAa5tt5\t\tú.
Nýkomið:
Reyktur Lax —
Pylsur: Parísar-, Malakoff-, Spege-, Salami-,
Cervelat-, Hestep , Tungup. — Riklingur
Cfc'i

EOLASPAEINN
kom nú aftur
með Islandi
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London.
29 ----
Frh.
— Þetta er hreint ekki skemti-
legt umtalsefni, svaraði Corliss.
— Já, — en eg vil nú fá full-
komnar upplýsingar um konuna.
Hún er falleg, mjög falleg. Sýnist
yður það ekki?
— Hún erj falleg, — falleg á
hátt og föllnu englarnir.
— En eigi að síöur faileg.
~ Jæja, þá það! Ef þér nú
endilega viljið kalla þaö því nafni.
Og hún er eins grimmúðug, kald-
lynd og vond kona, eins og hún
er fögur.
— Og samt sem áður hitti eg
hana aleina og grátandi niður við
ána. Og eg held nú, að eg, af því
eg er sjálf kvenmaður, hafi séð á
henni nýja hlið, sem þér enga hug-
ttynd hafið um. Og þettá haföi
þau áhrif á mig að eg einungis
gat hugsað sem svo: Ó, hvað þetta
er sorglegt, alt saman sorglegt.
— Og í vikunni sem leið, tók
hann fram í, tapaöi hún í spilum
á einni einustu nóttu þrjátíu þús-
undum, sem Jack Dorsey átti, —
Dorsey sem áður var búinn að tví-
veðsetja eignir sínar. Morguninn
eftir fanst hann liggjandi úti í fönn-
inni og marghleypan hans tóm hjá
honum.
Hann þagnaði því einhver kom
inn í anddyrið. Sá sem inn kom
var æði þungstígur.
— En við erum vinir, samt sem
áður, sagði hún íhasti. Ogsvaraði
hann játandi með augnatilliti sínu.
— Eg vona að eg geri ekki ó-
næði, sagði Davíð Harney, — hann
var sá, sem inn kom. — Hann leit
íbygginn til þeirra beggja, sem
höfðu setiö þar tvö ein á tali, og
rétti þeim um leið hendina ávíxl.
— Nei, hreint ekki, svaraði Cor-
liss. Okkur hefir leiöst að enginn
skyldi koma. Og ef þér hefðuð nú
ekki verið svo vænn að koma hér
við, þá hefðum viö líklega farið að
kýta, Haldið þér ekki það, ungfrú
Welse?
— Ekki er nú alveg rangt til
getið, sagði Frona. Eg held, meira
aö segja, að við höfum verið byrj-
uð að rífast.
— Já, þér eruð auðsjáanlega
nokkuð æst, sagði Harney íbygg-
innn, um leið og hann hlammaöi
sér óboöinn niður á legubekkinn
i stofunni.
— Hvernig horfir við með hall-
ærismálin ? spurði Corliss. Eru yfir-
völdin farin að láta nokkuð til sín
taka?
— Þau þurfa þess ekki. Faðir
hennar Fronu var ögn hygnari en
þau. Hann hræddi mannfjöldann
í burtu. Þrjú þúsund eru alfarin
niður eftir ánni og næstum því
jafnmargir eru komnir af stað til
vörugeymzluhúsanna. Það var ein-
mitt það sem Jakob Welse hafði
reiknað út og ætiast til. Og svo
ruku allir af stað, sinn i hvora átt-
ina, og tóku með sér alla sína
hunda. — Heyrið þér, herra minn.
Reynið þér nú að »spekúlera« í
hundum. Þeir verða ákaflega dýr
vara í vor þegar ferðastraumurinn
byrjar aftur. Eg er búinn að ná
mér í rúmt eitt hundrað af þeim,
og ætla mér að græða að minsta
kosti hundrað dollara á hverjum
einum þeirra.
— Haldið þér það?
— Ef eg uú held það! Já,
það getið þér alveg krossbölvaö
yður upp á. Og svona í laumi
skal eg trúa yður fyrir því að eg
ætla að senda nokkra af mönnum
mínum af stað í næstu viku til
þess að kaupa fimm hundruð af
beztu hundunum sem fáanlegir eru.
Já, hvort eg held það! Eg er nú
orðinn of kunnugur hérna í land-
inu til þess að hægt sé að slá
ryki í augun á mér.
Frona fór að hlægja.
— Já, en sykur skortir yður nú
samt sem áður, sagði hún.
— Ja, eg veit ekki, svaraði hann
og brosti. En nú man eg að eg
náði í dagbiað, sem ekki er nema
fjögra 'vikna gamalt. —
— Og hvað er að frétta?
— Hægt á stögin, sagöi Harney
og bandaöi frá sér með hendinni.
— En eruð þér þá búinn að
lesa blaðið? spurðu þau bæöi.
— Já, já. Hverja einustu línu —
auglýsingar og alt saman.
— Segið mér þá — byrjaði
Frona.
— Þegið þér nú hreint og beint,
ungfrú góð, unz eg er búinn að
segja yöur það, sem eg ætlaöi að
segja. Blaðið kostaði mig fimtíu
dollara, — eg náöi í manninn, sem
átti það, rétt um leið og hann
beygði inn á brautina til Klondyke.
Eg keypti blaðið undir eins. Þessi
bjáni hefði hiklaust getað selt það
fyrir hundrað dollara, hefði hann
haft vit á að halda í það þar til
hann kom inn í bæinn.