Vísir - 25.08.1916, Page 3

V 1 S*» R
Eg er of önnum kafinn til þess
að þakka yður eins og skyldi}
eg mun gera það þegar við kom-
um til London. Eg hefi séð um
að sendur verði fallbyssubátur
til Marseyjar áður en klukkustund
er liðin. Nokkrum mönnum verð-
ur skipað í land og munu þeir
reyna jtð handsama þrjótana þeg-
ar þeir koma*.
»F>að er ágætt«, sagði Bleik.
Frh.
Brunatryggingar,
sðb- og stríðsvátryggingar
A. V. Tulinius,
Miöstræti 6 — Talsími 254
Hið öfluga og velþekta brunabótafél.
MT WOLGA ~Wm
(Stofnað 1871)
tekur að sér alskonar
brunatryggingar
Aöalumboösmaður fyrir ísland
Halldór Eirfksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Det kgl. octr>
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. Skrifstofutími8-12 og 2-8
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen,
$«tv&vl att$t$svív$%Y
tvmautega
Dóttir snælandsins.
Eftir
Jack London,
48 ----
Frh.
Hann vafði nú utan um sig
rúmábreiöunum þar sem hann lá í
öllum fötunum og steinsofnaði.
t. ]|t * * * *
• * »
Corliss var alveg steinhissa á
Lucille.
— Eg verð að viðurkenna að eg
skil hreint ekkert í henni, sagði
hann við Trethaway. Eg hélt að
hlutdeild hennar í þessum nýju
námum gerðu henni óþarft að vera
við leikhúsið áfram,
— Maður tæmir nú ekki námu
á einum degi, svaraði Trethaway.
— Veit eg það, en það er hægt
að fá lán út á landsspilduna, þgar
hún lítur eins vel út og þessi gerir.
Það hafði eg hugsað mér að gera,
og eg bauð að lána henni nokkur
þúsund, vaxtalaust, en hún sagöi
nei við því. Húu sagði að sig
---aaa----ja.
ÍKíJ--5TO----
Drengur
óskast strax til að bera Vísi út
um bæinn
íXa kTATd -------yAV. ^
ra?-OTiJ--
Nýir kaupendur
fá
blaðið ókeypis
til mánaðamóta.
LÖGMENN
► <
Oddur Gíslason
yflrréttarmálaflutnin£smaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Bogi Brynjólfsson
yfirréttarmélaflutnlngsmaður,
Skrifstofa i Aðalstræti 6 [uppi].
Skrifstofutimi frá kl. 12— og 4—6 e.
— Talsími 250 —
vantaöi ekki peninga, — hún væri
mér mjög þakklát, og ef mig ein-
hvern tíma vanhagaði um eitthvað
þá skyldi eg koma til hennar.
Trethaway brosti.
— Nú jæja, — hvað viljið þér
nú eiginlega að hún geri? Jafnvel
hér á þessum staö gerir maður
miklu hærri kröfur, en að hafa bita
ofan f sig, brekán ofan á sig og
Yukon-ofn að hita sér við. Hún
er eins mikiö gefin fyrir sam-
kvmislífið eins og við hinir, máske
meira. Setjum nú svo aö hún væri
rekin frá leikhúsinu, — hvaðsvo?
Getur hún kanske farið að heim-
sækja liðsforingjafrúna, eða frú
Schoville, eða orðið félagi Fronu?
Vilduö þér. máske um hábjartan
daginn láta sjá hana í fylgd með
yður á strætinu?
— Vilduð þér? spurði Corliss.
— Já, svaraði Trethaway, án
þess að hika við, með mestu á-
nægju.
— Og eg líka, en-----------Cor-
liss þagnaði og starði áhyggjufull-
ur inn í eldinn. En gætið þér nú
að sambandi hennar við Vincent.
Þau eru mestu mátar, óg altaf
saman.
— Já, eg skil það ekki vel held-
ur, játaði Trethaway, Eg skil reynd-
ar í Vincent. Honum er um að
gera að hafa mörg járn í eidinum,
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaOur,
Hverftsgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 .
Tíminn.
Það var uppi fóiur og fit á
mörgutn hér í kauptúninu, með
að flýta klukkunni, eftir að út
kom áskorun stjórnarinnaj, svo
og Lucille á nú námalóð á bezta
staðnum á French-hæðinni. Takið
nú vel eftir því sem eg segi, Cor-
liss. — Vrð getum áreiðanlega
sagt fyrir að sá dagur muni koma
að Frona samþykkir að sameinast
honum að borði og sæng — ef
hún þá nokkurn tíma samþykkir —
— Og hve nær?
— Þann dag sem Vincent og
Lucile segja sundur með sér.
Corliss var hugsi og Trethaway
hélt áfram:
— En eg skil ekki vel mein-
inguna hjá Lucile, eða hvers vegna
henni getur litizt á Vincent.
— Smekkur hennar er ekki lak-
ari en — en annara kvenna, sagði
Corliss ákafur. Eg er viss um
að-------
— Að Frona er smekkvísari en
svo, — hvað?
Corliss snérist á hæli og fór.
Trethaway horfði á eftir honum og
bilurt bros Iék um varir hans.
Corliss hafði ekki minstu hug-
mynd utn hvað margir voru sem
bæði beinlínis og óbeinlínis unnn
málefni hans í hag í vikunni fyrir
jólin. Tveir menn voru þó sér-
staklega ákafir í þessu starfi, —
annar af smhyggju fyrir honum og
hinn af umhyggju fyrir Fronu.
Pétur Whipple hét einn af elztu
íbúum landsins, og átti hann náma-
eg í hugsuttarleysi þaut í að flýta
henni om 1 ki.st. 58 mín., eins
og Lögrétta 9. þ. m. sagði fyrir,
en von bráðar rak eg mig á ýms
atvik sem eg átti ekki gott með
að sameina við búmannsklukk-
una.
Svo stóð á, að eg þurfti að
ferðast, en á leið minni var all-
langur fjöruvegur, svo eg varð
að bíða eftir útfalli nærfelt 2ki,-
st., hugsaði eða réttara sagtætl-
aðist til, að sjórinn fylgdi lands-
lögum og klukkunni, en eins og
gefur að skilja, varð ferðaáætlun
mín vitlaus. Svo þegar eg kom
heim daginn eftir sagði konan
mín mér, að eftir eigin reynslu
og kenningu »Atla« væru hæsn-
in vön að setjjst upp kl. 6 e.m.
en í gærkveldi hefðu þau eigí
farið -inn fyr en kl. 8. Kýrnar
komið af haganum kl. 10 o. s
frv. Svo að öllu þessu athuguðu
komst eg að þeirri niðurstöðu,
að minsta kosti hænsnin væru
eftirbreytnaiverðaii en spekingar
þessara tíma, sem eltu móðinn
á ölium sviðum, svo eg af-
réð að seinka klukkunni aftur,
og á meðan svona stendur reyni
eg að setja hana eftir sólarlag-
inu, ef til sér, annars eftir hænsn-
unum.
A PI.
land rétt fyrir neðan French-hæð-
ina og var giftur innlendri konu,
kynblendingi. Móðir hennar var
Indíánastúlka, sem fyrir hér um bil
þrjátíu árum síðan hafði tekið sam-
an við rússneskan loðskinnakaup-
mann. Einn sunnudagsmorgun tók
Bishop sér ferö á hendur til þess
að heimsækja Whippie, en þar var
þá enginn heima nema konan.
Hún taiaði blending úr mörgum
tungumálum og lét móðan mása.
Bishop ásetti sér að standa svo
stutt við sem unt væri, án þess að
styggja hana. En brátt hné ræða
hennar að málefnum sem honum
var slík forvitni á að heyra að við-
staðan varð miklu lengri en hann
hafði ætiað. Hann hummaði og
brosti á víxi. Og við og við hrökk
honum blótsyrði, — alt eftir því
sem ræða hennar gaf tilefni til.
Alt í einu stóð konan á fætur og
tók gamla bók upp úr kisturæfii
og lagði hana á borðið.
Hún sagði honum ýmislegt um
þessa bók og þar kom að hann
falaði hana af henni og keypti hana
fyrir hundrað dollara virði af gull-
dufti.
Svo labbaði Bishop, með bók-
ina í fanginu, heim í tjaid til Cor-
liss, sem sat þar og stagaði að
skóm sfnum.