Vísir - 27.08.1916, Blaðsíða 3

VISIR
Urval af Gluggatjaldaefnum
— (Gardínutau) —
er nýkomið í Austurstræti 1.
Nýir kaupendur
fá
Asg. G. Gunnlaugsson & Co.
Snmrningsolían ö:óða
er væntanleg með e,s. Islandi næst.
§ssr blaðið ókeypis iggf
til mánaðamóta.
Asg ft. aunnlaugsson & Co
Ðet kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru-
alskonur. SkrifstoíutímiS-12 og 2-8
Ausíurstræti 1.
N. B. Nleísen.
Oddur Gfsfason
yflrrétfarmálaflutningsmaður
Laufásvegi 22.
Venjulega heirna ki. 11-12 og 4-5
Simi 26
óskast strax tii að bera Vísi út
utn bæinn
Hið öfluga og velþekta brunabótafél.
6MET WOLGA
(Stofnað 1871)
tekur að sér alskonar
brunatryggingar
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Halldér Eirfksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Brunatryggingar,
sæ- og siríðsvátryggingar
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254

Bogi Brynjélfsson
yfirréft&rmálaflutnlngsmaCur,
Skrifstofa'i Aðalstræti 6 [u; pi].
Skrifstofutimi frákl. 12— og4—6 e.
________— Taisimi 250 —_______
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Hverfisgðtu 30.
Sirni 531 — Heima k! 5—6 .
UmMiU^a
Pretsmiðja Þ. Þ. Clemenlz. 1916.
Drekkið
LYS
CARLSBERG
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstað&r
Aðalumboð fyrir ísland
N athan & Olsen
Dóttir snæiandsins.
Eftir
jack London,
50 ----
Frh.
— Hvað stoöar það þó mann
langi til einhvers þegar ekkert er til
í aðra hönd, svaraði eg. Kerti
kosta tíu dollara tylflin og einn
dollar stakt kerti, sagði hann. Viitu
gefa mér sex dósir af mjólk fyrir
eina flösku af óblönduöu whisky?
— Hvernig feröu að því að geta
þaö ? spurði eg.
— Láttu mig einan um það,
svarar hann. Fáðu mér dósirnar,
Það er hart frost. Eg á til kerta-
form. —
— Þetta er dagsatt hvert einasta
orð. Hvað haldið þið nú að Davíö
geri ? Jú, jú! Hann fór með allar
sex mjólkurdósirnar mínar, steypti
úr þeim í kertaformið og seldi svo
þessi kerti fyrir eina flösu af góðu
»sprútti«.
Undir eins og hægt var að láta
heyra til sín fyrir hlátrinum í hin-
um sagði Davíð:
— Þessi saga, sem Matt segir er
alveg sönn, en hann segir ekki
nema helminginn af henni. Manstu
nú ekki hinn helminginn, Matt?
Matt hristi höfuðið.
— Af því mig sjálfan vantaði
mjólk, hélt Davíð áfram, þá bland-
aði eg mjólkina úr þremur dósun-
um með vatni. Og úr þeirri biöndu
steypti eg svo kertin, Hinum þrem-
ur hélt eg og hafði svo nóga mjólk
í kaffið mitt í heilan mánuð.
— Já, þarna hefirðu þá laglega
snuðað mig, Davíö, sagði Matt.
Og ef cg nú ekki væri hér gestur
þinn og í þínum húsum, þáskyldi
eg segja kvenfólkinu ýmsar þær
sögur af afreksverkum þímim, sem
fengju hárin til að rísa á höfðum
þeirra. En í þetta sinri ætia eg aö
hlífa þér. Jæja, nú skaltu kveðja
gesti þína kurteislega, því nú för-
um við af stað,
— Nei, ekki í kvöld, minn kæri,
sagði Matt við Vincent, sem bjóst
til að fylgja Fronu heim. í kvöld
er þaö eg, gamli fóstri hennar, sein
tek að mér að fyigja henni.
Matt hló við um leið og hatin
rétti Fronu hendina. Og Vincent
var neyddur til að hlæja ffka því
allir hinir hlógu að þessu. Og
hann varö nú að slást í för með
ungfrú Mortimer og Coubertin
barón.
— Hvaöa sögut eru þetta sem
eg heyri um þig og Vincent?
spurði Matt, án formála, undir eins
og þau voru komin spölkorn frá
hinu fólkinu.
Hann horfði fast á hana með
hvössu, gráu augunum sínum. En
húu mætti augnaráði hans án þess
að láta sér bregða.
— Hvað veit eg um hvað þú
hefir heyrt, svaraði hún.
—- Þegar fóik fer að tala um
unga stúlku og ungan mann, aðta
persónuna fríða og hina ekki bein-
línis ljóta, og bæði ógift. Hvað
getur það þá þýtt netna aðeins
eitt ?
— Og hvað er það ?
— Það eina, sem mest er um
vert í heiminum.
— Nú, — og svo?
Frona var hálf ergileg og viidi
ekki hjálpa homitn áfratn,
— Hjónaband, náttúrlega, hreytti
hann út úr sér. Fólk segir að það
líti út fyrir það hvaö ykkur snertir.
— En segir nú fólk að það sé
þannig?
— Er ekki nóg að það líti
þannig út? spurði hann,
— Nei. Og þú ert nógu gam-
all til þess að geta vitað annað
eins. Herra Vincent og eg erum
góöir vinir — það er alt og sumt.
En þó nú svo væri sem þú segir,
— hvaö svo?
— Já, sagði Matt hugsandi, það
er nú fleira talað. Fólk ber það
uppi í sér að Vincent sé líka mjög
góður vinur stelpu nokkurrar niðri
í bænum — Lucile heitir hún.
Og það er nú roargt og margt
sagt um hana.
— Og a)t þetta þýðir? spurði
Frona,
Hún beið við og Matt leit á
hana alveg hissa.
— Eg þekki Lucile. Og mér
geðjast vel að henni, sagði Frona.
Þekkir þú hana? Fellur hún þér
ekki í geð?
Matt ætlaði eitthvað að segja.
Hattn ræskti sig en svo varö það
ekki meira, En eftir litla stund náði
hann sér og var nú býsna áxafur.
— Svei mer þá, Frona, sem mig
ekki langaði mest af öllu til að
lumbra duglega á þér.
Hún hló.
Það þorir þú ekki. Þeir dagar
ctu Iiðnir þegar eg hljóp berfætt
um íorgin í Dyea.
— Þú raátt ekki stríða mér, sagði
hann.
— Eg er ekki að stríða þér.
Fellur þér Lucile illa?