Vísir - 13.10.1916, Side 2

vfsie
Viðsjár
með bandamönnum og Svínm.
30. ágúst sendu bandamenn
(Bretar, Frakar, ítalir og.Rússar)
nmkvörtun til sænsku stjórnarinn-
ar um það, að Svíar gætta ekki
hlutleysis síns sem bezt í ýmsurn
ráðstöfunum um siglingar utan
landhelgi Svíþjóðar.
Svíar höfðu lagt tundurdufl í
svonefndan Kogruns-ál, þannig að
skip gátu ekki farið þar um án
leiðsagnar. Og 14. júlí var öllurn
erlendum skipum bönnuð leið þar
um. — Áll þessi er auatan til í
Eyrarsundi og segja bandamenn
að hann sé eina Ieiðin sem fær
hafi verið 'út og inn úr Eystra-
salti fyrir tundurdufium ^Þjóðverja
Auk þass sé til gainall samning-
ur milli ítala og Svía um að
ítölskum skipum skuli heimil um-
ferð innan landhelgi Sviþjóðar til
afns við sænsk skip. Þann samn-
ing hafi Svíar nú brotið. — Ýmis-
legt fleira telja þeir athugavert
í fari Svía, en þetta atriði þó
alvarlegast, því með þessu sé
stofnað til þess misréttis, að Þjóð-
verjar einir geti farið ferðasinna
út og inn um sundin sem Iiggja
inn í Eystrasalt og hafi Svíar
þannig gerst verkfæri í höndum
Þjóðverja til að heftá samgöngur
milli bandamanna.
Svíar svara því, að þeir einir
geti skorið úr því, á hvern hátt
þeir geti best gætt hlutleysis
síns. Kogrunds-állinn sé innan
landhelgi Svíþjóðar og þeir þurfi
ekki að fá leyfi bandamanna til
að leggja tundurdnfl í hann. Og
jafnrétti ítala kveðast þeir ekki
geta viðurkent, þegar 'það komi
í bága við hlutleysi landsins.
Vafalaust hafa Þjóðverjar neytt
Svía til að Ioka álnum, ella mundu
þeir varla hafa tekíð upp þá ný-
breytni að banua verslunarskip-
um leið um landhelgi sína, því
það mun vera alveg einstæð ráð-
stöfun.
ÖIl sænsk blöð fullyrða að engin
hætta se á ferðum, og flest fylgja
þau _stjórninni að málum í þessu
efni. „Socialdemokraten“ (Brand-
ing) segir þó að rangt hafi verið
að loka álnum.
Auglýsið í Vísi.
FélagsprentimiðjaD,
Námnrnar á Spitsbergen
Norskur jarðfræðingur, sem ný-
korninn er heim frá Spitsberger,
hefir lýst námunnm þar fyrir
norskum blöðum. Segir hann að
litlar líkur séu til að hægt verði
að vinna kolanámurnar. Kolin
séu nægilega mikil, en vandræðin
stafi af ísnum við ströndina og
þokum. Segir hann að Banda-
rikjamenn og Bretar hafi ekki
treyst sér til að vinaa námurnar
með eins eyris hagnaði, og þá
munu aðrir ekki geta það.
Eu járnnámur segir hann að
séu þar ágætar, einhverjar þær
ríkustu í heimi, og þar sem þær
eru sé við miklu minni örðugleika
að stríSa.
o>
Smí
PQ
&
\ 6D
&
Oi
Krone Lagerðlerbest
TROS
fæst í Liverpool.
Dóttir snælandsins.
Effto
Jack London.
Hanu hristi höfuðið framan í
Fronu; hún gerði eins og svo
hlógu þau bæði eins og börn, ssm
sloppin eru úr eiuhverri klípu, er
eudar betur en áhorfðist.
— Svona nú! Áfram og herð-
ið ykkur eins og þið getið.
Þetta var seinasta fyrirskipunin
sem Corliss gat gefið, þvi eftir það
heyrðist ekkert fyrir hávaðanum í
isnum og ánni. Lá Bijon þaut
áfram. Svo sem hálfa aðra alin
frá sáu þau nú gjá, sem skarst
inn á miilum klettanna, og reyndu
þau að na þangað, en bátnrinn
var kominn inn í hringiðu, sem
hélt honum föstum. Hann bar
fram og aftur, stundum rétt að
gjánni, og syo burtu frá henni
aftur — altaf f hring. Eu þau
sem í bátnum voru gjörðu sitt ítr-
asta til að komast áfram, og alt
mundi að endingu hafa gengið vel,
ef Tommy hefði ekki verið eins
huglaus og hann var. Gagnsæj-
nm ísjaka skaat upp rétt hjá ár-
inni hans og sá hann sig í honum
eins og í spegli, tryllingslegan að
útliti af hræðslu og kvíða. Og
honum varð svo við þessa sýn, að
hann Iagði npp árina, fullur skelf-
ingar, því hann hélt þetta boða
sér feigð. Eu um leið og hann
hætti að róa, bar straumurinn bát-
inn undir ísmúrinn og hægt og
hægt nær og nær honum. Hann
var sjálfaagt yfir tuttugu fet á
hæð og* riðaði fram og aftur, og
það var eins og þau öll í bátnum
gleymdu sér stundarkorn við aS
horfa á þetta hrikasmíði náttúr-
unnar.
Corliss varð fyrstur til að ranka
við sér.
— Við megum til að komast
burtn héðan, sagði hann.
— Já, burtu héðan, sem allra
fyrat, sagði Frona, og var ekki
laust við að hún væri dálítið loð-
mælt.
Tommy leit upp og horfði í
kringum sig. Eg held að við
neyðumst til að hætta við þetta,
sagði hann.
— Áfram, sagði Corliss.
— Þið ætlið þó ekki að reyna
aftur? spurði hann.
— Áfram, endurtók Corliss.
— Þangað til hjartað springur,
bætti Frona við.
Eu alt fór á sömu leið og hring-
iðan varð þeim sífelt yfirsterkari.
— Þetta er alveg ómögulegt,
eins og eg altaf hefi sagt, sagði
Tommy am leið og hann lagði upp
árina og skaut henni inn undir
þófturnar.
— Legðu út árina aftnr, ekip-
aði Corliss byrstnr.
— Það kemur mér ekki til hug-
ar, sagði Tommy og gnísti tönn-
um, hæði hræddur og reiður.
Bátinn bar nú með straumnum
og Frona hélt honum í horfinu
með stýrisárinni. Corliss stóð npp
og færði sig þangað sem Tommy
sat.
— Eg ætla ekki að gera þér
neitt, Tommy, sagði hann lágt, on
— nú, já — legðu nú út árina,
Þá ertu vænn.
— Nei. Eg geri það ekki.
— Þá drep eg þig, sagði Cor-
liss mjög hægt og rólega og dró
um leið stóra veiðibnífinu sinn úr
slíðrum.
— Ef eg ekki hlýði? sagði
Skotinn, sem var failinn á kné,
skjálfandi af hræðslu.
Corliss stakk hægt og varlega
hnífsoddinum í bakið á honum.
Tommy skalf eins og hrísla.
— Svona nú, maður! Burtu
með hnifinn, grenjaði hann. Eg
neyðist víst til að láta undan.
Frona var föl, en augu hennar
tindruðu og húu leit til Corliss
með samþykkjandi augnaráði.
Jakob Welse, faðir hennar, stóð
á árbakkanum og hún kallaði til
hans:
— Við ætlum að reyna að kom-
ast yfrum ofar! — Hvað segirðu.
Eg heyri ekki til þín! Jú. Tommy,
já, honum líður ekki rétt vel —
er ilt fyrir hjartanu! Nei — það
er ekkert alvarlegt! Við komum
rétt bráðum aftur, pabbi. Já, við
komum eftir litla stund.
Stewart-áin var alauð og þau
reru fjórðung rnfln npp eftir henni.
En þegar þ»n komu þar gagnvart
sem maðarinn var, kom ný hindr,-
an. Á sandrifi, sem þar var,
höfðu isjakarnir hlaðist upp í háan
garð og sýndist ófært að komast
þar yfir.
— Við neyðumst til að bera
bátinn yfir, sagði Corliss.
— Já. Þetta er ekki ósnotur
staður til skemtigöngu, sagði
Tommy háðslega, og svo getur
næsti ruðningurinn komið á hverju
augnabliki. Nei. Eg þakka fyrir
mig! Nú vil eg ekki moira af
svo góðu, bætti hann við, þrá-
kelkuislega og settist niður á ís-
inn.
Frona og Corliss klifruðu áfram
með bátinn á milli sín.