Vísir - 17.10.1916, Blaðsíða 3

Gula dýrið.
[Framh.]
Eftir nokkur augnablik þutu
kólurnar í kring um bátinn. í
fyrstunni þutu þær yfir hann eða
féllu aftan við hann og fluttu
kerlingar á sjónum, en eftir því
sem skotmennirnir áttuðu sig bet-
ur á vegalengdinni fóru kúlurnar
að verða nærgöngulari. Ein
lenti neðarlega í kinnung bátsins
og i gegn um viðinn og streymdi
sjórinn inn um gatið sem kom
eftir kúluna. Önnur lenti ofan í
miðjan bátinn og niður úr súðinni.
Brátt lentu kúlurnar eins og fann-
drífa á bátnum og rifu sig i gegn
um súðina, þófturnar og árarnar
en allar fóru þær samt fram hjá
Bleik.
Bleik hélt áfram róðrinum, sem
var i raun og veru Iífróður ogef
hann hélt áfram öllu lengur, eins
og nú var ástatt, þá gat hann
ekki endað nema á einn veg. Eu
lífsþráin viðurkennir aldrei að
dauðinn sé til.
Bleik sá að hann varð að troða
einhverju í stærstu götin á bátn-
um, því ella var viðbúið að hann
mundi sökkva undir honum. Hann
lagði inn árarnar og fór að leita
í bátnum að einhverju sem hann
gæti notað til að troða í götin
en fann ekkert. Svo tók hann
það örþrifaráð að færa sig úr
skyrtunni og. rifa hana í smá renn-
inga sem hann tróð svo í götm.
Meðan hann var að þessu, þutu
kúlurnar í kring um hann og settu
ný og ný göt á bátinn, svo þessi
aðgerð hans var heldur lítilsvirði,
en það var hið eina sem hann
gat gert.
Hann fann blikkkrús í skutnum
og byrjaði að ausa. Hann stóð í
austrinum og hamaðist ákaflega
þangað til báturinn var nærri því
þnrausinn, þá tók hann aftur til
áranna. En um leið og hann sett-
iet niðnr varð honnm litið til anst-
nrs og sá hann svartan skýstólpa
sem tengdi saman haf og himin.
Eftir hafinu og Ioftslaginu að
dæma, þá vissi Bleik að hann var
langt frá Evrópu en honnm varð
fyrst ljóst hvar hann mundi stadd-
ur vera, þegar hann sá skýstólp-
ann. Það var fyrirboði voðalegra
hvirfilvinda, sem eru tíðir gestirí
höfunum hjá Kína. Hann vissi
að ef eitthvað af þessam hvirfil-
vindi næði honnm, þá mnndi bát-
urinn vera eins og eggjaskum i
ólgusjó. Haan sá að skipverjar
höfðu einnig tekið eftir hinni yfir-
vofandi hættu, því skipinu hafði
verið snúið til norð-anstnrs og
fealdið í þá átt með fnllri ferð.
f»að var vafasamt hvort verra
var, að vera fangi á eimskipi hjá
Wa Ling eða vera frjáls í lekum
bát úti á reginhafi og búast við
hvirfilvindi á hverri stundu. En
þegar Bleik sá skipið fjarlægjast,
þá vissi hann að hann átti þó nú
einum óvini færra um stnndar
sakir. fFrh.]

HENGILAMPAR,
BORÐLAMPAR,
ELDHÚSÁHÖLD,
---og alskonar E
BÚSHLUTIR.
t oi kst ml í bænuiQ.
Johs. Hansens Enke
Austurstræti 1.
i
i
0
>£-L.-l--l-vLvL..L-»L--L.-L»Lf»L.
■i
-5
j
Bæjarfréttir.
Aflmæll í dag:
Ágúst Helgason Birtingarholti.
Hjörleifur Þórðarson trésm.
Ragnheiðnr Magnúsdóttir húsfr.
Guðrún Kristjáusdóttir húsfr.
Finnbogi J. Jónsson versl.m.
Sigurbjarni Jóhannesson bpkh.
Sveinn M. Sveinsson framkv.stj.
Daníel Halldórsson bókhaidari.
Mjólkurfélagið
baflr að sögn ákveðið að hætta
að selja mjóik, vegna þess að
verðlagsnefndin hefir sett hámarks
verðið of lágt.
Goðafoss
bafði loftskeytasamband við
Gullfoss f fyjradag og var þá
kominn langt undan landi. Gekk
ferðin vel og veður var ágætt.
Bærinn byggir.
Nú er bærinn farinn að byggja
timbnjskúr allmikinn snður með
Lanfásvegi til að bæta úr hús-
næðisleysinu. Er 10 fjölskyldum
ætlað þar húsnæði. — Það er þá
komið á daginn, sem Yísir sagði
fyrir í fyrra, að bærinn yrði að
byggja. En bæjarstjórnin kaus
að kaupts Bjarnaborg fyrst. [og
byggja síðan timburhjall, sem
væntanlega verðar bráðlega rifinn
niður aftur.
Hárþvottur og feandfágun
er nú hverjum manni orðin nanð-
syn, og má heita að hamingja
Dóttir snælandsins.
Effir
Jack London,
— Já, það lítur út fyrir það,
sagði hann og leit til hennar hálf-
nndrandi, og hvar sem Del fer og
flækist hefir hann meðferðis gamla
rússneska bók. Hann getur ekki
lesið neitt í henni, en samt sem
áður álítur hann að hún sé refsi-
nornin sem eltir Yincent. Og
vitið þér hvað, Frona! Svo sterka
trú hefir hann á þessu, að eg hefi
ekki getað annað en orðið snort-
inn af því lika. Eg veit ekki
hvort þér munið koma til mín eða
eg til yðar, en-------
Hún slepti bátnum og fór að
sbellihlæja. Honnm féll það jlla
og hann blóðroðnaði.
— Ef eg hefi — byrjaði hann.
— Heimskingi, greip hún fram
í fyrir honum, hlæjandi. Verið nú
ekki að þessari heimsku, og fyrir
alla muni farið þér ekki að verða
hátíðlegnr, það fer yður ekki vel,
sem stðndur, þar sem þér lítið nú
út eins og sjóræningi, votur og
slæptnr, með stóran hnif í beltinu
og ber niður að mitti. Þérmegið
gjarnan hnykla brýrnar, verða
öskuvondur, blóta og hamast, en
bara reynið þér ekki að vera há-
tíðlegur. Eg vildi óska að eg
hefði ljósmyndavélina mína hérna,
því þá gæti eg einhvern tíma
seinna sagt sem svo:
Vinir mínir! Þessi mynd er af
Corliss, hinnm fræga norðurfara,
eine og hann leit út að endaðri
hinni heimsfrægn för sinni „gegn
nm hið dimmasff Alaska“.
Hann benti ógnandi á hana og
sagði mjög alvarlegur:
— Hvar er pilsið yðar?
Hún leit ósjálfrátt niður um sig.
Pilsið var slitið og bætt, en pils
var það þó, og hún lyfti upp höfð-
inu kafrjóð út undir eyru.
— Þér ættuð að skammast
yðar!
— Nei, fyrir alla muni farið
þér nú ekki að verða hátíðleg, það
fer yður ekki veJ, sem stendur.
Sko! Ef eg nú bara hefði ljós-
myndavélina mína hérna —•* —
— Þegið þér nú hreint og lát-
nm okkur halda áfram, sagði hún
Tommy biður. Eg vona að sólin
brenni húðina af hryggnum á yð-
ur! stundi hún upp, til þess að
hcfna síd, um leið og þau rendu
Norial-nœrföt
nýkomin til
Jóh. Ögm. Oddssonar
Laugaveg 63.
Stúfasirs
hjá
Jóh. Ögm. Oddssyni
Laugaveg 63.
Ungur maður
óskar eftir atvinnu viO
afgreiðslu eða skriftir
Meðmæli fyrir hendi. A. v. á-
ungra manna og kvenna sé mjög
undir hárafari og naglafari komið.
Jungfiú Magnþóra Magnúsdóttir
hefir nú orðið við þessari kröfu
tímans og gort sér höfuðþvottar-
og handfágunar sal á Laugavegi
40 með öllurn bestu og nýjustu
tækjum. Þangað munu nú menn
og konnr sækja fegurð og ham-
ingjn.
Magnbóra lærði þessa list í
höfuðstað Noregs.
4 bifreðar,
nýjar höfðu komið með Gnllfossi
frá Ameríku.
bátnnm fram af skörinni og út á-
ána.
Tíu mínútum siðar klifruðuþau
upp ísvegginn og héldu áfram
þangað sem neyðarflaggið stöðugt
blakti. Á jörðinni undir flagginu
lá maðurinn. Hann lá grafkyrog
þau voru farin að óttast að þau
hefðu komið of seint þegar hann
hreyfði höfuðið lítið eitt og stundi
lágfc. Föt hans vorn úr grófgerðu
efni og öll gatslitÍD, svo að al-
staðar skuin í manninn beraD. —
Hann var grindhoraður og vöðva-
laus og það leit út eins og hnút-
nrnar mundn stingast út úr húð-
inni þá og þá. Þegar Corliss
þreifaði a lífæð hans, opnaði hann
auenn og horfði fram fyrir sig með
starandi augnaráði.
Það fór hrollnr nm Fronu.
— Hamingjan góða! Þetta er
ljóta sjónin, tautaði Mc Pherson,
um Ieið og hann strank um sbin-
horaðan handiegg mannsins.
— Farið þér nú þangað sem
bátnrinn er, Frona, sagði Corliss.
Tommy og eg ernm færir nm að
feera bann þangað.
En þótt þeir færu eins varlega
með hann og þeim var unt, þá
bomst hann þó avo við á þeim
flutningi, að áður en þeir kæmu
honum í bátinn raknaði hann dá-
lítið við.