Vísir - 01.11.1916, Blaðsíða 3

VISIR
"BerpsoíQ fekk 280 atkv., Jón
Stefánsson ritstjóri 245 og Kristj-
án Benjamínsson 133.
Sagt er að atkvæði hafi verið
talin í Austur-Skaftafellssýsln í
gær, en ófrétt um úrslit.
Þýzkir kafbátar
heimsækja ísland.
Ensknm hotnvörpungi sökt
austnr af Berunesi.
Sú frétt barst hingað í símskeyti
til enska ærðismannsins í gær, að
þýskur kafbátur hefði sökt ensk-
um línuveiðara, „Nelly“, eem
var á veiðum skamt austur af
Berunesi 1 fyrradag. Skipshöfnin
af Nelly komst í lahd á Bernnesi
á skipsbátnum. — Ekki varð kaf-
bátsins vart eftir þetta, en ensk
herskip höfðu komið 2 eða 3' til
Vestmannaeyja i gær að sögn til
að fá fregnir af atburðinum.
varð fcér á Skólavörðustígnum í
fyrrakvöld og • lán að ekki varð
meira úr. Metiisalem Jóhannsson
kaupmaður, gekk niðar et'ginn
firá Frakkastíg, um kl. 8, í inyrkri
auðvitað, og áður en varði
datt hann niður í fcveggja álna
djúpa gryfjn, sem náði frá hús-
vegg út fyrir miðja götu um 2
álnir á breidd. Kom höfuð Metú-
salems á neðri brún gryfjunnar
og hálfrotaðist hann af högginu,
en það hefir viljað honum til lífs,
að ekki var stór steinn þar fyrir
i bfÚDÍnni. Sár varð Metúsalem
allmikið á enninu og sagði lækn-
irinn sem saumaði saman og batt
um sárin, að höggið hefði verið
svo mikið, að furða væri að hann
ekki rotaðist til bana.
Slíkt hirðuleysi, sem það, er
hér er um að ræða, að girða ekki
i kringum slikar gryfjur, gerðar
á alfaravegi, jafnvel á fjölförn-
ustu götum bæjarins og þar að
auki að trassa það að kveikja á
götuljóskerunum, er algerlega ó-
fyrirgefanlegt og ber vott um hið
megnasta skeyfcingarleysi um líf
og velferð bæjarbúa. Hefði að
minsta kosti ekki mátfc minna
vera, en að kveikfc væri á tírn
við gryfjuna sjálfa. — Gera má
ráð fyrir því, að þarna sé verið
að grafa fyrir gasæð eða frárensli
og. að húseigandi láti vinna verkið.
En slík verk verður að hafa nndir
opinberri umsjón og ættn eigin-
lega ófravíbjanlega að framkvæm-
ast af verkamönnum bæjarsfcjórn-
arinnar. Að minsta kosti verður
að láta lögregluna hafa strangt
eftirlit með því, að slík sJys sem
þetta geti ekki komið fyrir.
rtau af landi.
Símfregnir.
Eyrarbakka í gær.
Hér hefir verið róið til fiskjar
síðan á langardag. Aflinn má
heita ágætur, 20—40 í hlut og í
dag var þríróið.
Móður var hér allmikill í mönn-
um um kosningarnar og misjafn-
lega báru þeir síg eftir þær, en
allir eru sammála um að þær
hafi farið fyllilega löglega fram,
og héðan er engrar kærn að
vænta út af þeim. Þegar hlé vaið
á talningunni var atkvæðakassinn
marg innsiglaður og vörður settur
við dyrnar, svo að engum kemur
til hagar að spinna kæru út úr
því. Þessir 9 mean, sem kjör-
stjórnin í [Villingaholtshreppi úr-
skurðaði að ekki skyldu fá að
kjósa, áttu að réttu Jagi ekki að
standa á kjörskrá en atkvæði
þeirra gátu heldur engin áhrif
haft á úrslit kosninganna. — Úr-
skurðnr kjörstjórnar um framburð
Jóns Jónatanssona? virðist fylli-
lega á rökum bygður, þar sem
löglegir meðmælendur hans voru
of fáir og ekki úr þvi bætt áðar
en firamboSsfrestnr var útrumiini).
Gula dýrið.
[Framh.]
Það er ekki svo að skilja, að
Bóremong Iéti tilfinningarnar
hlaupa með sig til þess að gera
Dóttír snælandsins.
Effir
Jack London.
— Eg held eg þekki, tautaði
hann seinlega. Eg veit það ekki
vel — nei, það hlýtur að vera
tðmur uppspuni. Sá maður hlýfc-
^nr að vera dauöur nú.
— Sögðuð þér ekki 1884, herra
Del Bishop? gpurði Bill Brovvn.
— Jú, 1884. Hann var þá
blaðamaðnr og átti að ferðast kring
nm hnöttiún og leggja leið sína
um Alaska og Síberíu. pjg hafði
strokið a? hvalveið?skipi j Sikka
— það er ástæðan, Brown — 0g
eg gerði samning við hann um að
vera fylgdarmaður hans fyrir 40
dollara um mánuðinn og alt frítt.
Nú — svo bar svo til að við rif-
nmst. Allir fóru að brosa og jafn-
vel Del og Frona gátu ekki stilt
sig um það. Fanginn var sá eini
sem var með alvörusvip.
— En hann lenti Jíka í rifrildi
við Andy garala í Dyca ög höfð-
ingja Chilcoot Indíánanna og fakt-
nokkur barnabrek. Langt frá
þvi. Hann var foringi „Hinna
ellefu" og hann hafði oft komið
í framkvæmd ýmsum ill-ráðum,
án þess að láta samvisku eða til-
finningar nokknr afskifti hafa þar
af. Þegar hann stofnaði þetta fé-
lag, þá var hann orðinn leiður á
beiminum. Haun hafði bragðað
bæði súrt og sætt. En i þessum
félagsskap komu fram altaf ný og
ný viðfangsefni eða fífldirfskufram-
kvæmdir og það átti við hann.
Af sérstöknm ástæðnm hafði
hann slegist í lið með Wn Ling
til þess að ná ráðherrannra og
hann hafði lagt sinn skerf til þess
að það mætti takast. Bleik gerði
ráð þeirra að engu. Bóremong
skildi samt ekki við prinsinn, held-
ur lét í haf með honnm áleiðis til
Kaitu. Eins og menn muna, reyndi
hann að fá Bleik lausan, en það
varð árangurslaust. En þegar
Yvonn kom um bðrð í skip Wu
Ling, þá varð hann ákveðnari.
Hann ætlaði að tala við prinsinn
og fá að vita skýrt og skorinort
hvað hann ætlaðist fyrir.
Þegar þeir voru komnir í land
fór hann á fund prinsins.
„Eg segi yður það, Wn Liug“,
fcók hann til orða, „að egvilekki
eiga neinn þátt í þessum leik með
yðnr“.
„Eg veit vel, að eg hefi verið
kallaður iilviski og það ef til vill
réttilega, en eg vil ekki leggja
hönd í bagga með það sem þér
ætlið að gera. Án þess að niðra
yður, og með allri virðingu fyrir
konungablóðinu sem rennur í æð-
um yðar, leyfi eg mér að minna
yður á, að fangar yðar eru hvítir
en þér eruð gulur. Það sem eg
oriirn i Pelly, og svo framvegis.
Við áttnm í sífeldum deilum —
sérstaklega út úr kvenfólki. Hann
var alt af að elta það. — —
— Herra fbrseti! Eg mótmæli
þessari aðferð, sagði Frona og
stóð upp. Það er ekki nauðsyn-
legt að fræðast neitt hér um ásfca-
æfintýri Yincents. Þau koma
ekkert þessu máli við, og enn-
fremur er enginn, af þeim sem
hér eru, svo hreinir íþeimefnum
að þeim farist að tala um það.
Þess vegna krefst eg þess að vitn-
ið að eins skýri frá þeim atvik-
um, sem geta upplýat málið, sem
hér liggur fyrir.
Nú tck kæraadinn, Bill Brown,
til málp. Hann sagði brosandi:
— Herra forseti! Eg fellst fús-
Iega á kröfu verjandans. Alt það
sem við ætlum að bera fram hér
mnn hafa þýðingu íyrir málið,
sem fyrir liggur. Herra Bishop
er aðalvitni okkar og vitnisburð-
ur hans er afar áríðandi. Yið
verðum að hafa það hugfaafc, að
við höfum enga sjóuarvotta að
morði Jóns Borg. Við höfum að
eins Iíkur fram að færa og sönn-
unarskyldan hvílir á okkur. En
þess vegna er Iíka nauðsynlegt að
við látum bera vitni um lundar-
far hins ákærða. Og það ætlum
við að geru. Við ætlum að sanna
að haxm sé lauslátur og að það
vil fá að vits, er það, hvað þér
ætlið að gera við fangana".
[Frh.J
„Fröken“ í hverju koti.
Búfræðingur nokkur norskur
kvartar yfir því í norsku blaði,
hve erfitt sé að fá viunufólk. Seg-
ir hann að ómögulegt sé að fá
vinnukonur í Noregi þvi að þar
sé „fröken“ í hverju koti. Verka-
menn hafa haft svo góðar tekjur,
að dæturnar fá að sitja heima
„upp á stáss“. Þeir segi að vinnu-
konusfcarfið sé svo erfitt og svo er
það ekki fínt heldur.
Helgi Valtýsson
kennari, sem héðan fór fyrir nokkr-
um árnm til Noregs og hefir unn-
ið þar að ritstjórn blaðsins „Gula
Tidend“ x Bergen, er nú fluttur
til Valdres í Noregi og verður þar
kennari við lýðháskóla. í Gula
Tidetd“ (7. ckfc.) er grein um
Helga og er honum þakkað þar
fyrir starf hans við blaðið. „Eu
fleiri sakna hans", segir blaðið,
„því þegar menn komuat að því
að hann var ekki síðri ræðumað-
ur en blaðamaður var hann offc
fenginn íil að balda ræður í sam-
kvæmum.“. — Helgiernúað þýða
ýmsa fallegustu sálmana íslensku
á nýnorsku.
sé orsökin til þess að hann firamdi
þetta verk, sem nú leiðir );ann að
gálgannm. Við ætlum að sanna
að hann sé erki-lygari, og að eng-
inn dómstóll þurfi að trúa einu
einasta orði sem hann segir. Við
ætlum &ð sanna alt þetta og snúa
það saman í snöru, sem sé nógu
sterk til að hengja hann í, áður
en dagur er að kveldi kominn.
Og þess vegna leyfi eg mér, allra
virðingarfylöt, herra forseti, að
mæiasfc til að vitnið fái að halda
áfram sögu siuni.
— Eins og eg sagði, þá kom
hann okknr alt af í vandræði, • —
hélt Del áfram. Eg hefi nú þurft
mikið að ferðast vatnaleið um dag-
ana, þó eg sé ófær til þess. Þetta
vissi Vincent rojög vel, og hann
var góðnr ræðari, en samt lét
hann mig einan um að komast
yfir fföx Canyon strengina, enfór
sjálfur landleiðina. Endirinn varð
sá, að bátuum hvolfdi, eg misti
helminginn af farangrinum og alt
tóbakið mitt, og að auki kendl
hann mér svo um þetta óhapp.
B,étt á effcir lenti hann í þrætum.
við Sitka-Iudíánsna hjá La Berge
vatninu og 3á þá við sjálft að það
riði okkur báðum að fullu.
\