Vísir - 12.12.1916, Blaðsíða 3

ViSÍ^
NA THAN & OLSEN
hafa á lager:
Marsmanni-vindla, svo sem:
Maravilla, E1 Arté, Cobden,
Supremo, Commercial.
Auk þess margar aðrar vindlategundir.
Sömnleiðis H Í11— Cigarettur, svo sem:
Special Sunripe og Extra Flake og fleiri tegundir.
Aðalumboð hafa
Nathan & Olsen.
X vL* slr kL. kL» _%l» »1» +±r jtí
M————
IBæj
Bæjarfréttir.
F-
Afntæli á morgun:
Hildibrandur Tómasson'verkarn.
Marie Ellingsen húsfr.J
Sigríður Jónsdóttir kensluk.
Ingibjörg Þorláksson húsfr.
Ásta Hermannsson húsfr.
Borghildur Björnsdóttir húsfr.
Jóla- og nýárskort
með ísl. erindum og margar aðr-
ar kortateg. fást hjá Helga Árna-
syni í. Safnahúsinn.
Botnia
kom til Seyðisfjarðar í fyrra-
dag og kemur því hingað vafa-
laust degi fyr en búist var við.
Veðrið í morgun:
Loft- vog. Átt Magn Hiti
Vestm.eT 595 N. 8 6,9
Rvík . . 621 N. 5 -4- 5,6
ísafj. . . 644 A. 2 -4-8,2
Aknre. . 608 ssv. 1 -4-118
Grímsst. 214 N. 4 -4-115
Seyðisfj. 580 N.A. 4 "*■ 5,7
Þórsh. . 471 NNA. 3 1,4
Magn vindsins : 0 — logn, 1 — and-
vari, — 2 — kul, 3 gola, 4 — kaldi 5 —
stinnings gola, 6 — stinnings kaldi, 7
— snarpur vindur, 8 — hvassviðri, 9 —
stormur, 10 — rokstormur, 11 — ofsa-
veður, 12 — í&rviðri.
Þingið
Búist er við að þingið geti
tekið til starfa á fímtndag.
Hjónaefni:
Ungfrú Helga Kristmundsdóttir
og Ormur Ormsson mótoristi.
Ungfrú Sigríður Þorsteiusdóttir
og Gunnar Benediktsson stud. art,
Bragi
Frá honum hefir ekkert frést
síðan hann fór fjA Santauder 2.
þ. m. Hann átti að koma við í
Falmouth á Eugdandi og ef til
vill hefir hann ekki fengið að
senda skeyti þaðan.
Érlewd mynt.
Kbh. 8/12 Bank. Pósth.
Sterl. pd. 17,20 17,80 17,70
Frc. 61,75 64,50 64,00
Doll. 3,69 3,80 3,90
Til minnis.
Baðhúsið opið kl. 8—8, ld.kv. til 101/,.
Borgarstjðraskrifstofan kl. 10—12 og
1—8.
Bœjarfógetaskrifstofan kl. 10—|12ogl—5
Bæjargjaldkeraskrifstofan kl. 10—12 og
1—5.
íslandsbanki kl. 10—1.
K. F. U.^M. Alm. samk [sunnud. 81/,
síðd.
Landakotsspít. Heimsóknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3,
Landsbókasafn 12—3 og 5—8. Útlán
1—3.
Landssjóðnr, afgr. 10—2 og 5—6.
Landssiminn, v.d. 8—10. Helga daga
10—12 og 4—7.
Náttúrngripasafn l1/,—21/,.
Pðsthúsið 9—7, sunnud. 9—1.
Samábyrgðin 1 — 6.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opnar 10—4.
Vífllsstaðahælið : heimsóknir 12—1.
Þjóðmenjasafnið, sd., þd., fimtd. 12—2.
Flóra
kom til JBeyðisfjarðar í fyrra-
dag fnllfermd af kjöti frá Norður-
landi. Frá Seyðisfirði átti hún
að fara beint til útlanda.
“Fuglavinuriim“
heita kvæði og æfintýri eftir G.
E., á 14 blaðsíðum í 16 bl.broti,
sem V/si bafa verið send. Það eru
vel meintog vel sögð hvatuingar
orð til manna um að hlúa að smá-
fuglunum sem í vetrarhörkunum
hafa hvergi höfði sínu að að halla
nema „götunni oggaddinum“. Út-
gefaudinn er Guðgeir Jónsson bók-
bindari.
Skerið upp lierör
beitir eftirtektarverð hvatning-
arræða er síra.Friðrik Fxiðriksson
flutfi á fundi í K. F. U. M. 30. f.
m. — Nokkrir íélagsmenn hafa
Ísííf og miljönir
eftir
gharlcs |§arvice.
í 23 7---- Frh.
hélt að þyrfti á því að halda sjálf-
ur og mundi nota það sem beiti-
land. Eg vissi það ekki fyr en
afsalsbréfið var undirskrifað, að
hann var ekkert annað eu leppur
fyrir hinn manuinu.
— Hvaða hinD manu, pabbi?
— Þennan Stefán Orme. Hann
er orðinn sir Stefán Orme.
Þeir hafa aðlað hann. Þeir aðla
alt nú á dögum, hvern heppinn
kaupahéðinn og prakkara; og þessl
maður er konungur siunar stéttar,
glæframaður, af lægstu stigum,
appskafningur af versta tagi.
— Eg held að eg hafi lesið eitt-
fhvað um hann í blöðnnum, sagði
ída og var hugsi.
— Mr. Heron hvæsti við:
— Vafalaust; hann er einn af
þeim, sem heimurinn legst hund-
flatur fyrir af auðmýkt. Allur
fjöldinn smjaðrar fyrir þessum
slingu trúðum og ekríður fyrir illa
fengnu fé þeirra. Slíkir menn eru
nú að sögn boðnir velkomnir í fé-
lagsskap háboriuna manna. £
mínu ungdæmi var þeim vísað á
réttan bás og látnir gauga um
eldhúsdyrnar. En nú — hann
þeytti blaðinu frá sér í reiði —
þarna er heill dálkur um nýju
„höllina" hans sir Stefáns Orme,
og afrek hans þulin upp og hepni
hans dásömuð. Og þessi maður
hefir bygt þessa glingurbyggingu
hér í Herondalslandi, í nánd við
hús, sem hann hefði ekki fengið
að fltiga fæti sínum inn fyrir dyr
á. Ef eg hefði vitað það fyrir,
þá heíði eg ekki selt landið.
— En þú þurftir á andvirðinu
að halda, pabbi, sagði hún blítt.
Hann skotraði angnnnm til
hennar og svipur hana breyttist;
það var varúð eða jafnvel slægðí
angnaráðinu.
— Ha? Jú, anðvitað þnrfti eg
á því að halda. En hann vissi,
að eg hefði ekki selt það, ef eg
hefði vitað að það átti að byggja
á því. Þess vegna fekk hann
Bowden, bóndann, til að kanpa
það. Það var honnm líkt. Slikir
menn einir geta verið þektir að
slikum lymsknverknm. Og nú
geri eg ráð fyrir að nágrannarnir
þjóti npp til handa og fóta og
bjóði bann velkominn, bæðiVayn-
arnir og Bannerdælir og allir hin-
ir, og hafi hann í hávegum. Þeir
fara og eta hjá honum miðdags-
verð og konur þeirra fara á dans-
leika hjá honum — en feðnr
þeirra hefðu neitað að sitja við
sama borð og hann. En eitt heim-
ili er það, sem hann verðnr ekki
boðinn valkominn á, einn maðnr,
sem ekki kannast við hann, sem
ekki mnn stíga fæti yfir þrep-
skjöldinn á glænýju höllinni hans
sir Stefáns Orme, né bjóðahonnm
inn fyrir sínar dyr. Skngga hans
skal aldrei leggja inn um dyrnar
á Heron höll.
Hann stóð npp að svo mæltu,
og gekk út úr herberginu, hvatari
í spori on honnm var Iagið. En
hálfri stnndn eíðar hitti Ida hann
niðursokkinn í bæknr sínar í bóka-
herberginu eins og vant var, og
hann leit á hana annars hngar rétt
sem enöggvast, er hún staðnæmd-
ist við hlið han» meðan hún var
að láta á sig vetlingana,
— Vanhagar þig um nokknð
áðnr en eg fer út, pabbi? spnrði
hún.
— Nei, nei, sagði hann og laut
aftur niður að bókum sínum.
Hún reið langt fram í dalinn,
þangað sem nxarnir vorn á beit.
Hún leit rannsóknarangum yfir
hópinn, ákvað hverja þeirra skyldi
senda á markaðinn, sneri siðan
hestinnm og hleypti honnm á
sprett, þangað til hún kom á
gamlan veg. Skömmu síðar kom
hún í Iægð eina, sem lá út á
vatnsbakkann, og hún stöðvaði
hestinn. er hún sá stóra hvíta
húsið, sem blasti við henni glitr-
andi í sólskininu fyrir handan
vatnið. Það spilti sannarlega ekki
útsýninn. Það hafði þau áhrif, að
þetta enska stöðnvatn liktist í
svipinn mjög mikið vötnunum í
Ítalín. Hún virti það fyrir sér
nm stnnd, reið síðan aftur upp á
veginn og sá þá hvar Stafford
kom á móti henni.
Þegar Stafford sá hana var sem »
hjartað lyftist i brjósti hans af
fögnnði, sem hann átti bágt með
að gera sér grein fyrir. Þvi hann
vildi ekki gangast við því með
sjálfnm sér, að hann hefði gengið
í þessa átt, einmitt í von nm að
hitta hana.
— Góðan daginD, sagði hann
glaðlega, eins og hann átti vanda
til, og lyfti húfunni. Það gleður
mig að hitta yður. Eg vona að
Mr. Heron haíi ekki orðið neitt
meint við . . . . að hann sé heill
heilsu?
— Já, sagði hún lágt en ekýrt. ,
Föðnr mínnm líður ágætlega.
Hann er alveg eins og hann á
að sér.