Vísir - 18.01.1917, Blaðsíða 2

v 1‘riR
* *
| visin
j| Afgreiðsla blaöaim áHótel
& slan ' cí opin frá, kl. 8—6 &
* hverj 'i_ degi.
$ Inn^r.rgnr frá Vallaritræti.
Skrifst faáeama stað, inng.
frá Aðalstr. — Ritstjórinn til
viðtali frá kl. 3 —4.
Sími 400- P.O. Box 367.
Prentsmiðjan á Langa-
veg 4. Sími 133.
Auglýsingam veitt móttaka
i Landsstjörnanni eftir kl. 8
& kvöldin.
■»
HyaEndal
og prentyillan.
Það er leitt, að Yísir skuli þurfa
að verða til þeas að veikja trú
manna á því sem „stendur á
prenti“. Það er í sjálfu sér svo
gleðilegt að sjá slika trúarfestu á
úreiðauleik biaðanna, sem kemur
fram í greinum Ólafs Hvanndal
um prentvilluna í Vísi. GrleSilegt
á þeasari vantrúaTöld og sérstak-
lega gleðilegt fyrir blaðamenn og
prentara.
Og víst er það von, að Ólafi
sárni það að vera sviftur þessari
trú sinni. Og þá má ekki síður,
geta því nærri, að það tekur okk-
nr sárt, ritstjóra og prentara
Yisis, að horfa upp á það, að við
séum sviftir ljóma óskeikulleikans,
þó ekki sé nema í augum þessa
eina manns.
Eina huggun okkar er sú, að
'Ó!afur virðist raunar enn trúa á
óskeikulleik okkar, þrátt fyrir
þetta leiða tilfeili, sem hann skrif-
aði um 1 blaðinu í fyrradag. Haun
segist sem sé hafa treyst því, að
blöð „ekki flyttu prentviilur í
þessu stórvægilega dómsmáli". —
Hann virðist þannig halda, að
prentvillur séu settar af ásettu
ráði, eins og til smekkbætis eða
tilbreytingar í smávægilegum mál-
um. En þeirra sé ekki þörf í
stærri málum, eða slik gletni eigi
þaT ekki við.
Ef til vill hefir Ó. H. haldið,
að þ e s s i prentvilla væri eitt-
hvert yfirnáttúrlegt fyrirbrigði.
Það má ráða af tvennn.
1 grein sinni i Vísi í fyrradag
segir hann, að við það að prent-
villan sé I-iðrétt, k'omi samræmi
í framburð yfirmánnanna — „þrátt
fyrir það að stefnan SSV. að Rit
bendir til þess, að eitthvert vit
hafi verið í framburði skipstjór-
aas, þar eð skipið lenti að síðustu
á Straumaesinn". — En stefnan
SSV. kom alls ekki íyrir í fram-
burði skipstjóra, hún var bara
prenívilla í Vísi, og ef hún ætti
að „benda“ til nokkurs, þá gefcur
það elcki verið með öðru móti en
því," að einhver yfintáítúrlegnr
finguT hafi sett ha’-fa í bkðið til
KOLASPARINN
er ómissandi fyrir hvert einasta eitt
heimili, vegna þess að hann sparar
kol og koks minst um 25% — og
nú eru margir farnir að nota kola-
sparann í mó. Látið því eigi drag-
ast að kaupa kolasparann hjá
Signrjóni Péturssyní,
Hafnarstræti 16.
Sími 137 & 543. —- Simnefni: Net.
Bolinder’s mótorar
eru að verða mest notuðu skipsmótorar hér á landi, og er það út af
fyrir sig nægur vottur um ágæti þeirra.
Verksmiðjau getur ennþá afgreitt sumar tegundir tafarlaust, og
aðrar með lengst 3. mánaða fyrirvara, en vegna væntanlegrar verð-
hækkunar, og sívaxandi eftirspurnar. ræð eg þeim er þessa mótora
vilja kaupa, til að panta þá hjá mér sem allra fyrst. svo þeir geti
komið hingað í tíma.
Með gamla verðinu get eg enn seít nokkra skipsmotora, með
hreyfanlegum skrúfublöðum, 1 cyl. 5 til 40 h. a. og 2 cyl. 20 til
60 h. a.
Þeir sem bera skyn á hvaða mótor henti best fyrir þarfir ís-
lendinga, gefa allir Bolinders mótorum beztu meðmælin, því enginn
annar mótor er hér þekkist, er eins olíuspar og vandaður að smíði.
.. G. Eiríkss,
Einkasaii á íslandi lyrir Bolinders verksmiðjurnar.
þess að leiðbeina rétfcvísinni. Og
þegar útséð var um að réttvísin
tæki bendingana til greina, þá
fcðk Óla'u? Hvaundal málið að
sér.
Að haun hefir i raun og veru
trúað á þessa yfirnáttúrlegu bend-
inge, sést áf því, að þrátt fyrir
það, að fyrsfci ritstjórinn, sem
banu báð fyrir grein sína um
„ósamræmið" í framburði yfir-
mannanna á Goðafossi, sigði hon-
um að þetta ósamræmi væri ekk-
ert annað en prentvilla, þá vildi
hann samt láta grein sína birtast
og kom henni í „Landið“. —
Þegar greinia bVrtist, vissi Ó. J. H.
að SSV var prentvilla, en ’hann
hefir haldið að það væri yfirnátfc-
úrleg prentvilía. Og þeirri fcrú er
ekki hæat að hagga.
Ó. H. mótmælir því algerlega,
að áttir allar á uppdræfcti þeim,
sem fylgdi Lands-grein hans séu
„ band vitlausar “ og vegalen gdir, s ?m
eiga að vera j-ifnar, ójafnar, og
krefst þess að iök sén færð fyrir
því. Þeir sem hafa séð uppdrátt
inn í Landinu og í Vísi í fyrra-
dag, geta dæmt um það sjálfir.
Eu Ó. J. H. til leiðbeiningar má
geta þess, að á ö 11 u m lands-
uppdráttum er norður upp og euð-
ur niður, austur tií hægri og vest
ur til vinstri, Prentvilíuetefnan,
sem alt þetta er tiloíðið úfc af,
„fyrirfinst hvergi á staðnum". þ.
p. á uppdrætti Ólafa, og er ekki
óliklegt að honum þyki það galli.
Öanur 'rök en þessi þarf ekki
að færa fýrir því, að aílar áttir
séu „baudvitku9ar“ o. s. frv. Og
ef satt ékal segju, þá hefði þessi
grein alle ekki verið skrifuð, ef
Vísir hefði ekki sannfrétt, að Ólafi
hafi veríð kunnngt nm prentvill-
nna áður en hann birfci ritsmíð
sína í „Landiau".
Edison
tun óíríðinn.
Ameríski blaðamaðurinn Mar-
shall hefir nýlega haft tal afEdi-
8on, hugvitsmanninum fræga og
birt viðtalið í blaðinu „Observer".
Þar í er þetfca:
Þjóðverjum skjátlaðisfc hrapal-
léga, þegar þeir gleymdu Bretum.
Þeir (Þjóðv.) hafa skrifað meira
um sálarfræði, en vita minna í
henni en nokkur önnur þjóð sem
sögur fara af. Þeir héldu að-
Brefcar væru of silalegir til þess
að ranka víð sér fyr en Belgíu
hefði verið stolið, Frakkland her-
tekið og Rússland lamað. Bretnm
hefir orðið æði margt á Þe’r
hafa haldið verkalaununum. um of
niðri og haft áfengið um of í há-
vegum.. Og þjóðinni skildist það
ekki lengi vel, að þessi ófriður
við Þjóðverja er strið framfaranna
við affcurbaldið, mannúðarinnar
gegn hrottaskapnum. En þó að
Bretinn sé seinn til, þá stöðvar
hann enginn þegar hann er kom-
inn af stað.
Þjóðverjar1 héldu, að enginn
hvellur væri svo hár, að hann
gæfci vakið Breta. Og í fyrstu
leit svo út sem það væri rétt. En
Bretar ætluðu sér að vinna og
Til minnis.
Boðhúsið opið kl. 8—8, Id.kv. til 10*/,.
Borgarstjðiaskrifstofan kl. 10—12 og
1-S.
Bæjarfðgetaakrifstofan kl. 10—J2 ogl—5
Bæjargjaldkeraskrifstofan kl. 10—12 og
1—5.
Ísíandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. H. Alm. samk snnnnd. 8‘/,
siðd.
Landakotsspít Heimiókitartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbökaiafn 12—3 og 5—8. Útlúœ
1—8.
Landfttgóður, afgr. 10—2 og 6—6.
Landaiiminn, v.d. 8—10. Helga daga
10—12 og 4—7.
y Náttúrugripasafn 1*/*—21/,.
Pðsthúsið 9—7, sunnud. 9—1.
Samábyrgðin 1—6.
Stjórnarráðsskrifstofnrnar opnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: heimsóknir 12—1.
Þjóðmenjasafnið, sd., þd., fimtd. 12—2
stjórnin tók í taumana, hækkaði
verkalaunin og hélt áfengisnautn-
inni í Bkefjun:.. Þegar svo var
komið fóru bresku verkamennirnir í
smiðjurnar eða skotgrafirnar. Þeir
sem fóru í smiðjnrnar sáu að þar
höfðu orðið umskifti. Þær voru
ekki fullar af úreltum verkfærum
til að búa til úrelfca muni. Nei.
Neyðin kallaði að. Hvellurinn
hafði vakið þá.
Þjóðverjar hafa gert þessari ró-
lyodu þjóð, sem þeir öfanduðu,
aiman <Jg stðrvægilegri greiða með
þessum ófriði. Þeir hafa hækkað
verkaiaunin í Englandi; þeir hafa
neytt Breta íii að epara vinnu-
aflið með vélum, vakið þá úr öl-
vimudvalannm og meira en tvö-
faldað viímuafl þeirra með því að
leiða fram kvenþjóðina, eem Bret-
ar höfðu áður neifcað að viður-
kecna sem jaínoka karímamianna.
Og auk alls þcssa hafa þeir
gerfc enn meira; þeir bafa gefið
Brefclandi nýja sáJ. Það er eál
hinnar söunu lýðveldishugsjónar,
aðferðina og hvötina til að sam-
eina kraftana.
Dagar einveldisstjórnanna eru
taldir. Eg hygg að núverbndi
stjórnarfyrirkomulag haldist að
eins í þrem ríkjum Norðurálfunn-
ar: Bretlandi, Frakklandi og
Sviss. Dauðateygjur eínveldis-
stjórnanna verða ef til vill harð-
a? og langar, en þær hverfa úr
sögunni áður langt um líður. —
Þjóðir heimsins vilja ráða sér
sjálfar, og það sem þjóðirnar viJja,
verður að lokum ofan á.
Bæjarfréttir.

Áíoiæli í dag:
Ólafía Hákonardóttir
Afmæl! á morgun:
Sigurjón JónBson verslunnrm.
Kristín V. Ólafsdóttir nngfrú
Guðlaugnr Torfaeon tresm.
Almar Normann sjómaður.
Ólafur Thors framkvæmd etj.
Hafníirðingar
hafa ekki BÍður en Reykvíking-
/
I