Vísir - 24.01.1917, Blaðsíða 3

ViS J R
ara veitt undanþága frá því að
skrifa undir, og honnm veitt 500
króna lannaviðbót. En hann mun
vera efnaðastur þessara
manna, hafði hæðst laun fyrir
(1500), kennír einni stund
minna á viku en hinir og vafi
leikur á því, hvort hann hefir
íengið skipunarbréf.
Hinum 4 hafði verið tilkynt, að
þeir ættu að fá 3—5 hundruð kr-
launaviðbót — ef þeir skrifuðu
undir nýja samninginn.
En þeir halda fast saman og
hafa bréflega tilkynt skólanefnd-
inni, að þeir neiti að skrifa undir.
Þá var launum þeirra, sem
greiðast áttu 2. þ. m., loksins
ávísað til greiðslu þ. 22. þ. m.
og þeir gerðir afskiftir allri
hækkun.
Þessar aðfarir skólanefndar eru
lítt skiljanlegar. Kennurum þess-
um er öllum ætluð hækkun launa
ef þeir skrifa undir, og virðist því
>ekki geta komið til mála, að
skólanefndin sö að reyna að losna
við þá „með góðu móti“. Enda
munu þeir allir vera vel látnir
og hæfir kennarar og flestir ný-
orðnir fastir kennarar.
Sú getgáta, að á bak við liggi
óvild til eins eða tveggja manna
er varla sæmileg, og verður því
helst að álíta þessa deilu sprottna
af athugaleysi skólanefndar og að
henni sé haldið fram af stífni.
Vonandi er því að bæjarstjórnin,
sem kennarar þessir væntanlega
Ieita aðstoðar hjá, rétti hluta þeirra
svo að þeir fái laun sín hækkuð
í hlutfalli við það sem aðrir sam-
kennarar þeirra hafa fengið.
20 duglegar stúlkur
ræö ég í síldarvinmi, til ísafjaröar á
komandi sumri.
Ludvig C. Magnússon,
Njálsgötu 9
' Til viðtals kl. 7—8.
LÖGHENN
Bogi Brynjólfsson
jrflrréttarmálaflutningsniaCar.
Skrifitofn 1 Aðalitrnti 6 (uppi)
SkrifiUintimi frá kl. 11—1 og4—6«.
Talsimi 250.
I ------------------------------------
Oddur Gíslason
yflrréttarmálaflutnlnfsmaflnr
Laufásvegi 22.
Venjul. heima kl. 11—12 og 4—6.
Sími 26.
Tilboð
ósksst í 75 faðma langa keðjn l1/* þml. og 60 faðma langa keðju
s/4 þml. — 1 akkeri ca. 250 klgr. — Alt sem nýtt. — Komið hér
á staðinn í maí eða á þeim stað sem það er nú.
Tilboð merkt „Keðja" leggist á afgr. Vísis fyrir 28. þ. m.
Stúlka óskast
sem ráðskona á barnlaust heimili frá 1. febrúar til 11. maí og leng-
ur ef um semur. CS-ott kaup í
Nánari upplýsingar gefur
Sæmundur Vilhjálmsson
bifreiðarstjóri Hafnarfirði.
Heima daglega frá 12—1 og 8—9. — Talsími 36.
í. S. í.
Pétur Magnússon
yflrdómslSgrmaðnr
Miðstræti 7.
Sími 533. — Heima kl. 5—6.
IVÁTRYGGINGAR|
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar
A. V. Tuliniui,
MiðstrœH — Tileimi 254.
Det kgl. octr.
Brandassnrance Comp.
Vétryggir: Ilús, húigögn, rörur tdik.
Skrifitofutimi 8—12 og 2—8,
Austurstrnti 1.
K. B. Klolkon.
Aðalfundur Iþrðttafélags Reykjavikur
verður haldinn í kvöld kl. 9 i IÐ N Ó (uppi).
Dagskrá fundarins samkv. lögum félagsins.
ST JÓRNIN.
VÍSIR er elsta og bestai
dagblað Iandsins.
istir og miliönir
eftir
|$harles ^arvice.
49 Frh.
í efa, og ekki orðið til neins. Pen-
ingarnir voru búnir hvort sem var,
eins og eg var að segja. En eg
efaðist als ekki nm þetta og hélt
í sannleika að segja, að þér vær-
£uð steindanður.
iFalkoner leít í kringum sig.
— Svo að þér mistuð pening-
ana! En það líturhelst út fyrir,
að yður hafi tekist að hafa nppi
á þeim aftur, því að þér virðist
vera i allgóðum efnum, kunningi.
En fyrst yður tókst að komast
í álnir aftur, hvers vegna reynd-
«ð þér þá ekki að ganga úr skugga
um hvort félagi yðar væri lífs eða
liðinn ?
Sir Stefán þagði um stund, en
hóf því næst höfuðið og leit djarf-
mannlega framan í Falkoner.
— Það skal eg segja yður og
segja yðnr satt ogrétt, Falkoner.
Og ef þér getið fundið mér ein-
hverjar málsbætur eða sett yður
i mín spor — hann strauk hend-
inni um ennið eins og til að átta
sig. — Gæfan sneri bakinu við
mér um tíma eins og hún hafði
gert báðum okkur áður, en seinna
meir vék hún á aðra leið, snerist
algerlega eins og vant er að vera
þegar hún snýst á annað borð.
Eg var þá kominn til Afríku og
lifði þar eins og hver annar nm-
renningur, fékk vinnu dag og
dag í bili hjá bændunum, en ann-
ars þarf eg ekki að lýsa þessu
lifi fyrir yður — einn dagínn vildi
svo til, að eg sá Kaffastrák vera
að leika sér að steinum —
Falkon kinkaði kolli.
— eða demöntum. — Jú, eg
held að eg hafi lesið söguna um
hina fyrstu byrjun þess raikla
manns, Sir Stefán Orme, sagði hann
og glotti hæðnislega.
Sir Stefán sótroðnaði.
— Já, eg býst við því, sagði
hann, en þetta var uppbaf og byrj-
un gæfu minnar, alt frá því kvöldi,
sem eg handlék þessa steina fyrst.
Herra trúr! Staðurinn stendnr
mér ennþá fyrir hngskotssjónum,
sólinað sstjast bak við hálslnnog
kámngur strákurinn sð velta sér
í moldinni! Þá brosti gæfaD við
mér og stóð við hlið mér, svo að
alt, sem eg snerti við, snerist mér
til vegs og gengis. Eftir nokk-
urn tlma hætti eg svo víð gim-
steinaverslunina og sneri mér að
jarðakaupum, en hvar sem eg
keypti landeignir. þar þutu upp
borgir og bæir og landeignin þús-
undfaldaðíst að verðmæti. Þá fór
eg að gefa mig við frumbyggjun-
um og þér hafið víst heyrt um
samninginn-------
— Samninginn, sem gerði yð-
nr mögulegt að afhenda stjórninni
þúsundir fermílna af Iandeignum
í skiftum fyrir riddaratignina!
— Ónei, sagði sir Stefán blátt
áfram. — Eg var sæmdur henni
af öðrnm ástæðum, enmér ernær
að halda, að hitt hafi samt ýtt
undir það, en það skiftir annars
engn. Þessu næst giftist eg —
gekk að eiga dóttur manns af
háum»stigum og bar hún bæði
ást og traust til mín. Hún vissi
ekkert nm liðna tímann, sem við
báðir þektum til, og með því að
eg hefði heldnr kosið að láta lífið
en að hún fengi nokkra vitneskju
um hann, þá--------
— létuð þér hann vera geymd-
an og gleymdan, skaut Falkoner
inn í. — Jú — jú! Eg skil þetta
alt saman! „Svarti Stebbi" hafði
skift hömnm og — — sir Stefán
stóð upp og ætlaði að ganga fram
að dyrunum, en mundi þá eftir
því, að hann hafði læst hnrðinni
á eftir syni sínnm. Settist hann
þá affar -o'fölur ogtitrandi-----
og birtist í líki sir Stefáns Orme.
Afríku-milionarans, hins hável
borna enska göfugmennis með
heilann troðinn af ríkislaunmál-
um og skatolið fult af erlendum
verðbréfnm. Jú, sei — sei! Eg
geng ekki að þvi grnflandi að
það var ofar eðlilegt að þér vild-
að afneita Iiðna tímanum eins og
þér afneitnðnð gömlnm félagayð-
ar og yfirgáfnð hann. Hin fín-
gerða og hágöfnga frú Orme mátti
með engu móti fa neitt um það
að vita-------
Sir Stefán reis á fætnr og band-
aði hendinni eins og til vamar
sér.
— Hún erdáin, Falkoner, sagði
hann. — Verið þér ekki að minn-
ast á hana, sleppið þér þvi, fyrir
Guðs muni!
Falkoner ypti öxlum.
— Nú — nú, og þessi drengur
yðar. Hann er náttúrlega jafci-
fróðnr um þetta og móðir hans
var. Hvað annað?
Sir Stefán drap höfði.
— Já, svaraði hann þunglega
— Hann veit ekkert nm þetta og
heldur að eg sé sá, sem allir
halda nema þér, Falkoner, — að
eg hafi brotist áfram úr fátækt
og umkomuleysi, heiðvirðri fátækt
og rutt mér braut til þess, sem
eg nú er orðinn. Þér hafið nú
séð hann -og getið sldlið t>Ifi-r>-