Vísir - 01.03.1917, Qupperneq 3

*
VISIR
þægindi, úr því komið var fram
unðir mitt samar, að geta farið út
i garðinn og sótt þangað daglega
ýmislegt A borðið.
SíðastliðiS sumar var verð á
kartöflam 14 kr. og gulrófnatannu
8 kr., og viða meira. Þessi upp-
skera nemur þá 110 kr., þó ekki
sé reiknað annað en kartöflur og
gulrófsr. Ef gera mætti ráð fyr-
ir þessari uppskeru um alt land,
til jafnaðar bjá bændnm og þurra-
búðarmönnum þeim, er garðstæði
bafa, þá næmi það meira en hálfri
miljón krðna. En svo kemur
annað til greína: Á þessum al-
varlegu tímum verða garðávext-
irnir ekki metnir til peninga, ef
kornvörnskortur verður mikill í
landinu. Það getur orðið lifsspurs-
mál að hafa nægilega mikið af
þeim, og með það fyrir augum er
það, sem landsstjórnin hefir látið
þetta mál tíl sín taka nú sérstak-
lega“.
Það er einmitt þetta: Þ a ð
getur orðið lífsspurs-
m á 1 að hftfa nægilega garðávexti
á þessum tímum.
Enginn sfeyldi treysta einsíakl-
inga framkvæmdunum of vel.
Þeir hugsa venjulegast að eins
hver um sig, en það 1 e n g s t að
g r æ ð a á öðrum.
En þar sem engra framkvæmda
er að vænta frá því opinbera, er
þá ekki unt að mynda félagsskap
til að auka garðræktina, t. d. hér
í Reykjavík á komandi sumri? —
Eða vildu ungmennafélögin ekki
beifcast fyrir framkvæmdunum?
B o r g a r i.
w . .hk-jik-jh-afe—
jl Bæjeirfpéttir. ||
‘ h
iíiaæíi á morgun:
Magnús Erlendsson gullsm.
Ingibjörg ísaksdóttir húsfrú.
Eiríkur Einarsson sýslum.
Hendrik E. J. Biering ver»Im.
Dagskrá ,
á fundi bæjaxstjórnarinnar i
kvöld.
1. Fundargjörð byggingarnefnd-
. ar 24. febrúar.
2. 'Fundargjörð fátækranaíndar
22. febrúar.
3. Fundargjörð dýrtíðarnefndar |
19. febrúar.
5. Önnur umræða um kaup á
bryggjuhúsi H. P. Duus.
5. Brunabótavirðingar.
6. Um kosningu og lausnarbeiðn-
ir bæjarfuiltrua.
7. Erindi Árna EirJkssonar um
burtfelling útsvars Jónasar
H. Jónssonar árin 1914 og
1915.
8‘ Erindi Geirs Guðmnndssonar
um kartöflukaup.
9. Tillaga Sveins Björnssonar
bæjarfulltrúa um kosningu
nefndar til að íhuga breyt-
ingar á skattalöggjöf bæj-
arins.
10. Rafmagnsmálið — Nefndarál.
Miðsvetrarpráfl
í Mentaskólanum er nú nýlokið
Óvenjulega mikið hefir kveðið að
veikindum meðal skólapilta; t. d.
má taka að í 6 b. lukua ðeins 7
piltar af 15 prófi.
„Nord Alexis“
heitir skip það, sem Nathan &
Olsen og H. Benediktsson hafa
keypt í Ameríku. Það er frá
Haiti. Skipið á að leggja af stað
á leið hing&ð um miðjan mars-
mánuð.
Gamla Bio
sýnir þessadagana gamanmynd-
sem mjög mikið þótti til koma í
Kaupmannahöfn er hún var sýnd
þar. Sagt er að hún hafi ver-
ið sýnd þar í sex vikur sam.
fleytt og oft á dag. — Hér var
hún sýnd í fyrsta sinn í fyrra-
kvöld og hlóu áhorfendur dátt að
henni.
Leikliúsið
Þá eru gasbirgðirnar orðnar
*vo miklar, að fært þykir að Ieyfa
Leikfálaginn að taka tii starfa
aftur og verður því leikið ann-
að kvöid. Gamlar pantanir verða
ekki látnar gilda, vegna þess hve
langt er liðið síðan leika átti.
Félagið Merkur
heldur fund í Iðnó í kvöld kl.
9, sjá augl. hér í blaðiau.
Ingólfur
er ókominn enn frá Borgarnesi
með póstana og óvíst að hann
komi í dag.
Verðliækkunin
Meðalverðhækkun á nauðsynja-
vörum hér í Rvík, síðan ófriðar-
inn hófst var 1 janúarbyrjan orð-
in 83°/0- í október v&r hún orð-
in 71°/0.
Isiir og miliönÍF
eftir
$|harles gpaftfice.
89 Frh.
<aða traðkað honum eftir minni
eigin geðþekni. Eg skyldi ekki
Kna mér augnabliks hvíldarþang-
að til eg gæti sagt við hann: —
Þú ert mikill og voldugur í aug-
nm fjöldans, en eg er þér
meiri og voldugri. Þú ert ekki
annað on loddaragrey, sem verð-
nr að sýngja það sem eg skipa
þér. hvort heldur það er útfarar-
sálmur eða beinakerlingarvísa og
stíga dansinn eina og mér þókn-
ast í þann og þann svipinn. —
Þetta mundi eg sagja og gera ef
sg væri karlmaður. Eu eg ernú
ekki annað en stúlkugarmur og mér
fiust rannar piltarnir okkar nú á
^ögnm h&fa miklu fremur kven-
s^aP eu karla.
Hann uam staðar og virti hana
^yrir sér j tuaglsljósiun. Svipur
hans var dimmur og þungbúinn,
en efi og grunsemd skein úraug-
unum.
— Ja, sjáum nú til dóttir sæl,
sagði hann. — Þú birtist sannar-
lega i óvæntri mynd í kvöld, en
orðalagið kemurjmér þó ekki ókunn-
uglega fyrir, því að það er alveg
eins og þegar móðir þín var að
tala við mig. Og eg er líka hand-
viss um, að þú gerir þetta ekki
tilgangslaust, en hver er tilgang-
nrinn ? Hvað getur þú átt ilt úti-
atandandi við Sir Stefán? — ung-
lingsstúlka, sem ekki hefir kynst
honum nema einn eða tvo daga.
Hún brosti.
— Við getum sagt eitthvað á
þá leið, að eg sé aðeins að hngsa
nm það, sem föður mínum hafi
verið gert rangt til og haíi ein-
göngu sóma hans fyrir angnnum
Bagði hún. — Eða við getum líka
orðað það svo, að eg hafi satt mér
eitthvert sérstakt markmið óg að
eg sé að leita hjálpar þinnar til
að komast að því um leið og þér
gefst tækifæri til að reka harma
þinna, en ertu þá fáaulegur tilað
hjálpa mér?
— Sagðu mér----------segðu mér
hvaða mark þú hefir sefct þér. Ja
herra trúr! sagði hann og hleypti
brúnum. — Að hug«a sér, að þú
skulir stefna að einhverju ákveðnu
markmiði! “Það er blátt áfram
hlægilegt!
— Álíka hlægilegt eins og
að kalla mig ungling, og ætla«t
til þess, að mitt aðalumhugsnnar-
efni sé enn þá að aýsla við brúð-
ur og önnnr leikföng, svaraði hún
hægt og stillilega. — En þú þarft
ekki annars að svara mér neinu,
því að eg sé það á þér að þú ert
reiðubúinn að þjálpa mér og styrkja
mig öins og góður og eftirlátnr
og ástríkur faðir.j og svo kemur
sá dag 'r, og kemur ef til vill óðar
en varir, að eg eins og hlýðin og
auðsveip dóttir, segi þér hvers
vegna eg hefi beðið þig liðsinnis.
— Nú, eruð þér þarna, [herra
Orme? Hvort eg sé fáanleg til
að koma inn og syngja eitthvað?
Já—já, hvaðaósköp! Baraefykk-
ar þóknast! Hvað er nú orðið
af seppa litla? spurði hún ogleit
kynlega á hann.
— Hann »efur í rúminu mínu,
svaraði Stafford hlæjandi, — Þjónn-
inn minn er búinn að fleygjahon-
Hjálpaðu þér sjálfurí
Síðastliðinn laugardsg var ös
mikil við afgreiðalu sykurkorfcanns
og þóttust ýmsir rangindum beitt—
ir. eins og oft vill verða, þegar
múgur og margmenni er saman
komið. Meðal aðkomnmanna var
einn náungi. söm þóttist veraver
úti en aðrir og -komast seinna að
en sér bæri. Hann gerði sér því
Iítið fyrir. er hann var þreyttnr
orðinn á biðinni, tók dyravörðinn
i fang sér og bar hann inn að af-
grciSslaborðunum. Urðu afgreiðalu-
menn hvumsa við og til þess að
þurfa ekki að eigaþennan vogest
yfir höfði sér aftur, buðu þeir
hoaum að senda gagngert með
miðana heim til hans framvegis.
Ólýgínn sagði mér.
Kj.
í fyrradag
var eg, sem oftar á gangi effcir
Laugaveginum. Þegar eg kom á.
móts við kaíf'ihúsið „Fjallkonan1
rakst eg á hóp mánna, sem horfði
þarna á 2 hnnda i áflogum. Alt
í einu kemur einhver út úr nefndu
kaffihúsi (bakdyram.) með barefli
í hendi og slær annan hundinn á
hægra augað með bareflinu. Hund-
nrinn rak upp átakanlegfc vein,
hringsnérist nokkrnm sinnum og
hljóp síðan með augað úti ákinn
og blóðbnnnna fram úr sér eitt-
hvað út í buskann.
Hvað segir dýraverndunarfólagið
nm þetta? Er þetta ekki hegn-
ingsrvert?
Áhorfaudi.
um úr því hvað eftir annað og
búa kyrfilega um hann á gólfinu,
en hann fer jafnharðan upp í
rúmið aftur,. svo að það er ékia
annars Jkostur en að láta hann
liggja þar óáreittan!
— Eruð þér altaf svona góð-
viljaður? spurði hún lágt, — eða
látið þér meðskapaða viðkvæmni
yðar hvergi koma fram nema við
hunda og hesta, eins og herra
Howard segir um yður?
— Herra Howard er undarleg—
ur í fcali sínu, aagði Stafford bros-
andi.
— Nú skuluð þér sjálfar fá aff
velja yður lag, sem umbun fyrir
alla yðar frammiatöðu í dag, sagði
hún nm leið og hann leiddi hana
að hljóðfærinu,
Flestir gestanna, sem biðuþess
fullir óþreyju og eftirvæntingar að
fá að heyra hina nndurfögrn söng-
rödd hennar, mnndu nú í hans
sporum hafa orið frá sér nnmdir
af hinni óvenjulega blíða og inni-
legleika, sem fylgdu þossum orð-
um hennar og eigi síður af hinu
töfrandi augnaráði, en eigi beit
þetta minstu vitnnd á Stafford
eem var albrynjaður hlífum sinnar
1