Vísir - 01.04.1917, Síða 3

VISIR
eignaet þjóðleikhús, er standi undir
stjórnarinnar líkt o g báskóli,
mentaskóii og aðrar nppeldisstofn-
anir og tii þess fengnir færir
menn, er geti variö öllum tíma
sínam í þarfir leiklistarinnar.
A. J.
Smjðrverðið.
Horra ritstjóri!
Þér segið að verðlagsnefndin
sé nú komin inn á þá brant, sein
eg haíi taiað nm í Vísi á dögnn-
nm, að ákveða verðlag á vörum
eftir gæðum. Þetta ályktið þér
af því, að nefndiu hefir ákveðið
tvenskonar verðiag á smjöri: kr.
3.30 á kilo af rjómabússmjöri af
sömu gæðum og selfc er tii út-
landa og kr. 3.00 á kilo af
„heimageiðu smjöri, hreinu,
óskemdu og ósviknu11.
Það er nú fyrst við þetta að
athuga, að heimagert smjör getur
verið miklu beta'i vara en rjóma-
hússmjör „af fiömu gæðam og selt
er tíl útlanda*4, þ. e. upp og ofan.
í rjómabúunum er mjólk frá öll-
um bæjum í bygöarlaginu blandað
saman, og bætir þá góða mjólkin
upp þá lakari og blandan verðar
meðalmjólk. Smjörgerðin verður
því í meðallagi. Heimagert smjör
frá beatu mjólkurbæjunum verður
því betra.
Þessi skifting verðlagsnefndar-
innar er því hugsunarlaus handa-
hófsskifting.
Istir og miliönir
eftir
^harles ^arviee.
120 Frh.
23. kapituli.
Dansleikvsinn stóð nú sem hæst
'ög var engian gestanna svo bald-
Mnna eða tilfinningasljór að hann
taeki nú ekki þátt í honum með
*ull» fjöri og eldlegum áhuga.
tklurinn Ijómaði allur af raf-
btagnsljóaunumog gimsteinaskrauti
Wennanna og allsstaðar kvað viB
Síaumur og gleði. Einn dausinn
|6Ö einmitt yfir og studdist Staf-
^rd við dyrastafinn og horfði
sknula«s á þessa hriagiðu glitr-
*hdi gimsteina og skrautlegra
^ninga, sem sveif yfir gólfið.
honum þá, að hann hefði
*^rei séð dýrðlegri og mikilfeng-
sjóu, eða neina, sem bæri
vott um auð og allsnægtir.
Hauu^leit í kringum sig og
Aunað er þó enn blaufalegra í
verðlagsákvörðunnefndarinnar. —
Hún aetur sem sé hámarksverð að
öins á besta smjörið. Heima gert
smjör sem ekkigetur talist „hreint
óskemt og ósvikið“ má selja svo
háu verði sem vera skal! —
Það er ekkí annarvandinn en að
blanda smjörið einhverri annari
feiti, þá ná ákvæði verðlagsnefnd-
arinnar als ekk! til þess!
Nú er þess að gæta, að hámarks-
verð er sett, vegna þess að eftir
spurnin er meiri en framboðið.
Ef svo væri ekki, þá þyrfti vænt-
anlega ekkert hámark. En af
því Ieiðir að seljendur hljóta að
hftfa mikla tilhneigingu til afl skella
skolleyrum við fyrírmælum verð-
lagsnefndarinnar, en hætt ,við að
kaupendur, margir hverjir kjósi
heldar að borga smjörið hærra
verði en að fá það ale ekki.
Þessi hámarksákvörðun nefnd-
arinnar miðar þvi blátt áfram að
því, að verðlauna „sviknu" vörnna
En það var ekki sú flokknn á
vöruimi, eftir gæðnm, sem egátti
við, að setjalökustn vöruna efst!
Athugull.
firlevd myiit.
Kbh. 3"/s B&nk. Pó«th.
Sseri, pd. 16,46 16.80 17,00
B'r*. 59,60 61,00 61,00
DoU. 3,48 3,60 3,75
Frá útlöndnm.
Herfangar Þjóðverja.
Newton lávarðnr sagði nýlega
við blaðamann að starf það, sem
Bandaríkin hefðn unnið í þðgu
bandamanna með því að gæta hags-
muna hertekinna manna í Þýska-
landi, væri ómetanlegt. „Frá þvi
sjónarmiði séð, eru sambandsslitin
milli Bandaríkjanna og Þýska-
lands nánast ógæfa, sagði lávarð-
nrinn.
í Þýskalandi eru nú, sð sögn
breskra biaða, milli 1000000 og
1500000 rússneskir, milli 350000
og 400000 franskir, um 50000
belgisbir og um 35000 breskir
fangar. En ókunnugt erjhve marg-
ir seibneskir og rúmensbir her-
fangar eru á valdi Þjóðverja.
Síidarverð í Englandi.
Daily News segir að síld hafi
verið seld í stórsölu í Englandi i
vetur fyrir verð, er svari til 1—
l1/* penny (c 8 anr) fyrir síldina
og í smásölu áætlar blaðið verðið
2—3 pence fyrir sildina eðai mesta
lagi 6 p. (45 a) pnndið.
Þykja þetta kjarakanp i Eng-
landi, þvi að tvær síldar sé nægi-
leg fæða htnda hverjum manni á
dag f stað kjöts.
En ekbi ætti enska sfcjórnin að
skaðast á sölnnni, ef hér erað
ræða nm íslenskn síldins, sem
ekki kostar Breta í innkanpi nema
45 anra tvípnndið.
Til Norðurpólsins í flugvél.
Roald Amnndsen, norski heim-
skantafarinn, ætlar að reyna að
kom brátt auga á Maude Falcon-
er, en hún leit snögglega upp og
horíði á fiann eins og hún hefði
fundið angnaráð hans hvila á sér.
Hófst nú brún á henni og roðn-
aði hún við og brosti. En hljóð-
færaslátturinn lét illa í eyrum
Staifords; hann fékk ofbirto í
angnn og honum fanst hitinn ó-
þolandi og Ioftið þnngt. Fetaði
hann sig þá áfram fram hjá dans-
salnum og til hliðarherbergis eins,
sem notað var fyrir skemfcistofn.
— Látið þér mig fá gl&s af
vini, sagði hann við kæmeistarann
og reyndi að fá vald yfir rödd
sinni. En hann vififii vel, að
röddin var óstyrk og hás, og vissi
líka, að kæmeistarinn fcók eftir því,
þó að hann væri alt of kurteis og
vel vaninn til að hafa orð á þvi,
heldur tók hann npp kampavíns-
fiöskn í snatri og helti á glas.
Stsfford benti honum að setja
flösknna hjá sér og rendi út tvö
glös. Það hresti bann dálítið og
var hann í þann veginn að ganga
inn í dansswlinn aftur, en þá bar
þar að fleiri. Yoru það þeir Griff-
enberg, Wirf-ch barón, Beltonarnir
og aðrir fjármálamenn. Þeir töl-
uðu allir í einu og báru ótt á
og hlógu dátt, en Bigurgleðin
ljóm&ði á andlitnm þeirra. Hena
Falconer kom rétt á hælana á
þeim, en var þögull og þungbú-
inn að vanda.
Þegar Griffenberg varð litið á
Stafford, sneri hann sér frá mann-
inum, sem hann v&r að tala við
og sagði með mikilli kátipn
— Þarna er herra Orme! Eg
tel víst, að þér hafið heyrt þessi
fagnaðartfðindi, herra Orme! Þau
eru aiveg dæmalaus, finst yður
það ekki? Það er aðdáaníegur
maðnr hann faðir yðar — hrein-
asti snillingnr. Hann skarar lika
fram úr okkur öllum, eða hvaS
virðist yður, herra barón?
Baróninn kinkaði kolli og
brosti.
— Sir Stefán er fyrirtaks
káupsýslnmaður, og þér eigið
sannarlega mikilhæfan föðnr,
herra Orme! eagði hann með
áherzlu.
Efford fcók í handlegginn á
Starfford um Ieið og hann gekk
íramhjá og brosti við honnm.
— Við komum til þess að fá
okknr ncðan í því, eagði hann,
Fata"bilðiii
siml 269 H&fn&rstr. 18 simi 269
er Ianðsins ódýrasta fataverslun.
Regnfrakkar, Rykfrakkar, Yete*
srkápur, Alfatnaðir, Húfur, Sokk-
ar, Háistau, Nærfatnaðir o. fl. o. fl.
Stórt úrral — vandaðar rörur.
Reat »ð kaupa i Fatakúðinni.
fara til Norðurpólsins í flngvél,
Hann er nýkominn frá Ameriku fcií
Englands á leið til Noregs. Sjálfur
hefir hann lært að fljúga, en vilf
þó ekki leggja í ferðina nema
hann fái æfðan flugmann til förn*
neytis. Þennan förnnant ætluði
hann aðfá í Englandí, en er að
öðrn leyti tilbúinn til fararinnar,
RáðuneyUsbreyting
í Tyrklandi.
Said Halím, stórvesir eða for-
sætisráðherra í Tyrkl&ndi hefir sagt
af sér embætti en við því hefir
tekið TaJaat Bsy innanríkisráð-
herra. Hermálaráðherra er Enver
Pasha. — Eftír nýja ráðaneytinu
er það haft, að það ætli að h&Ida
ófriðnnm áfram af ölln afli ásumt
bandamönnum Tyrkja og berjast
þangað til signr er nnninn,
Said Halím var frá npphafi
mótfallinn þátttöku Tyrbja í ófrið-*
nnm og hefir lítfc komið við sögu
ófriðarins; nafn hans aldrei nefnt
í samb&ndi við stjórnarráðstafanir
Tyrkja eða aamninga við banda-
menn þeirra.
í minningn þess stórkostlegasta
fyrirtækis, sem Sir Sfcefán hefir
haft með höndum. Viljið þér ekk!
vera með okkur? Jú, — hvaða
vitleysa. — Við viljum engar af-
þakkanir heyra! En það skal eg
segja yður, að ef þér hafið ekki
tekið neinn þátt í þessu, þá er
það ekki neitt smáræði, sem þér
hafið slept fram hjá yðnr!
Stafford varð iitið á herra
Falconer og sá að bann glottí
háðslega. Skyldi ekki hafa dottið
ofan yfir alla þessa mammocs
dýrkendur, ef þá ukyldi renna
grun í hvern þátt hann áttí í
þessn fyrirtæki. Honum rann í
ukap og þegar svo á stefidui
geta menn, ekki sízt nngir meru,
gerst ófyrirleitnir. — Æsingin
ber þá ofurliði og þeir gríp: tii
þeirrar hngsvölnnar, sem hendi er
næst. Hann sneri aftur til skenki-
borðsins og kæmeistarinn og nnd-
irtyllur hans nrðn að taka upp
talsvert margar kampavínsfiöskur
— hve margar, hirtu þeir ekkf
að telja. Ymsir hinna fjármáia-
mannanna slógnst I hópinn og
vínið streymdi á báða bóga eins
og vatnselfur. Gerðust mens