Vísir - 01.06.1917, Side 3

ViSlR
M eldsney tisskrifstofunni.
Athygli bæjarbúa akal leldd að þyí, að þeir, sem vilja panta mó
hjá ikriístofanni, verða að gefa sig fram i siðasta Iagi lasgardag
2. juní.
Þeir, sem vilja vinna sjálfir að mótekjanni, eða leggja til
fólk til að vinna fyrir sig að henni, þnrfa ekkert að borga með
pöntuninni. Þeir, sem hvorki vilja vinna sjáliir né leggja til verka-
fólk, borgi 25 kr. fyrir hvert ton með pöntun.
Til þess að gera mönnum auðveldara að vinna sér fyrir mó,
verður innan shamms gefinn kostur á eítirvinmi á timabilinu
frá kl. 6^2 til 12 að kvöldinu. Einnig verðar kvenfólk og unglingar
tekið i vinnuna.
Við úthlutun mósins fá allir eltimó og stungumó eftir sama
hlutfalli.
YORSÍLD.
Allir þeir er höfðu hugsað sér að gera út á
reknetaveiðar á yfirstandandi vori, erubeðnirum
að mæta til að ræða þetta málefni í Bárunni
uppi á morgun (laugardag)
kl. 4 e, h. stundvíslega.
Áríðandi að sem flestir mæti.
Nokkrir útgeröarmenn
Mórinn verður fluttur heim til notenda, og flutningskostnaður
innifalinn i andvirði mósins. Þeir, sem hafa nægilega geymslu, geta
að sjálfsögðu fengið allan 'sinn mó fluttan heim í haust, en þeir,
sem hafa ekki geymslupláss, geta fengið hunn fluttan heim til sín
í vetur, einu sinni i viku eða einu sinni á tveim vikum eftir sam-
komulagi við skrifstofuna.
Skrifstofan er í Iðnskólanum, Vonarstræti 1, nppi. Sími 388.
Opin þessa viku kl. 9—12 og 2—8.
Allar frekari upplýsingar fást þar. '
Nú er hver siðastur
(
með að fá hátt verð fyrir gamlar og nýjar
síldartunnur.
Tunnurnar verða að eins keyptar í dag kl. 1—7 e. h.
Jón Porláksson. Hafnarstræti 6 (portinu).
3 góða smiði I heildverslun Garðar. Gíslasonar er til sölu harðfiskur og heilagfisfei i dósum. SÖF* Al iel Vsi] aear.
Vuntar strax. — Semjið við H. S. Hanson, Luugavegi 29. W (/ KJ ' sem eiga að birtast i VÍSI, verðnr að afhenda i siðasta- lagi kl. 9 f. h. útkomndaginn.
<r
istir og miliönir
eftir
gharles f|amce.
175 Frh.
— Og það hefir enginn verð-
skuldað þessa tign betur. sagði
einhver í hópnum.
— Eða mun kunna betur með
hana að fara, gail annar við.
Stafford þokaði sér nær föðnr
sínum og var sem á uálum, þvi
uð hann hafði sterka og innilega
óbeit á öllum svona löguðum upp-
þotum.
— Viltu ekki koma og fá þér
einhversstaðar sæti — komast
eitthváð í burt frá þessum mann-
grúa? spurðl hann föður sinn lágt.
Sir Stefán samsinti því og var
Í þann veginn að ganga burtu
þá gekk til hans þjónn einn
Óg hélt á símskeyti, og í sömu
svifunum raddi Howard sér braut
gegnum mannþyrpingnna og
•kundaði til þeirra.
— Farið þér með það inn í
bókastofuna, sagði haan allhöst-
uglega við þjóninn og hvíelaði
um leið að Stafford: — Láttu
ekki föður þinn opna það hérna.
Það heflr ill tíðindi að færa.
Griffenberg var einmitt að segja
mér — svona — flýttu þér og
náðu í það!
En þetta kom svo flatt upp á
Stafford, að Sir Stefán hafði tek-
ið við eimskeytinu áður en hann
gat náð í það. Þar stóð nú faðir
hans keikur með skeytið i hend-
inni, en raflljósin vörpuðu geisla-
dýrð sinni á hið fyrirmannleg*
andlit hans. Hann opnaðí skeyt-
ið síðan brosandi og las það, en
þá sá mannfjöldinn, er starði á
hann sem steini lostinn, hversu
roðinn hvarf úr kinnnm hans og
andlitið varð náfölt, en siðan hel-
blátt. Hann leit í kring um sig
eins cg hann væíi að skima
eftir einhverjum, þangað til að
augun, flóttaleg og felmtursfull,
námu staðar við Stafford.
— Stafford — drengurinn minn!
kallaði hann upp yfir sig í ör-
væntíngu.
Stafford flýtti sér tíl hans.
— Eg er hérna hjá þér, faðir
minn, sagði hann, því að andlits-
drættir Sir Stefáns gerbreyttust
og urðu mjög annarlegir, eins og
hann hefði verið sleginn með
blinda.
Á sama angnabragði teygði
hann upp bandleggina, sanp hvelj-
ur og féll áfram. Stafford greip
hann í fang sér og tók af honum
fallið, en mannfjöldinn laust upp
skelflngarópi og hrökk f rá í of-
boði hver um annan þveran, uUir
nema nafnfrægnr læknir einn, sem
var þar viðstaddur. Hann rndd-
ist gegnum mannþyipinguna og
komst þannig til þeirra feðga.
Nokkra stund stóðu allir á
öndinni, en hljóðfærasláttnrinn
kvað ömurlega og ókennilega við
í allri þeirri kyrð og eftirvænt-
ingu — en svo varð öUum Ijóst,
þótt enginn mælti orð frá munni,
að Sir Stefán eða Highcliffe lá-
varður öðru nafni var örendur og
héðan burtkallaður,
32. kapituli.
Þeasi bústaður glaums og gleð-
skapar var á í einu vetfangi orð-
inn að heimkynni harms og sorg*
ar rétt eins og hann hefði verið
lostínn eldingn af himnum.
Hinn framliðni var borinn inu
í svefnherbergi sitt, ssm var al-
gerlega viðhafnarlanst innan um
alt skrautið og glysið, sem hvar-
vetna mátti sjá annarsstaðar í
húsinu. Gestirnir fórn að tínast
bnrtu, sumir á harða hlaupnm
eins og þeir ættu l!f sitt að Ieysa,
en sumir hikandi, þögulir ognið-
urlútir, og að siðustn vur Stafford
einu eftir bjá likinu, enda lokaði
hann hurðinni að sér og hleypti
engum inn til sín, ekki einu sinni
Howard er ráfaði fram og affcur
fyrir utan dyrnar og hvorki vildi
né þorði að brjótast inn tU vinair
sins.
•Morgunblöðin fluttu ýtarlegar
fiegnir af hinam stórfenglega
dansleik, af tilkynningunni un
lávarðarfcign Sir Stefáns og af
hinum bráðu og sorglegu enda-
lokum æfl hans, er hann hafðl
aUalifað í angsýn fjöldans, fram-
gjarn og ótrauður og hné nú að
velli er hann hafði náð hæsta
tindi vegs og virðinga. Þau
skýrðu frá hinni dæmafáu fram-