Vísir - 05.06.1917, Blaðsíða 3

Vísir - 05.06.1917, Blaðsíða 3
vUMK Eg skal taka það fram að eg Siefi ekki- gjört neina áætlaa im lækknn skipa og veiðarfæra að stríðinu Iokns en fiest öll mótor- vélastip sem bygð hafa verið eru bygð á stríðstimunum, með þeirri von að hægt mundi á sama tíma að Iækkfe ;verð þeirra með háu verði afurðanna. Ennfremur bor að gæta þess að eg hef með vilja reiknað aflann hærri enn nokkur líkindi eru til og ennfremur gert meðalverð skips og veiðarfæra lægra en rétt mun vera. Þá er nú íoks að athuga hvort hægt sé fyrir þá menn, sem hafa atvinnu á slikum skipnm, að Iifa á þessnm tilvonandi tekjum sín- um. Eg er als ekld í neinum vafa am að slík atvinna er alls ónóg, sé tekið tillit til dýrtíðar þeirrar sem nú er, Lítum nú á tekjur og gjöld hásetans. Hlutur á þorsk- veiðum kr, 1204,44. Hlntur á síldveiðum 15. partur af '40 °/0 = 514,66 kr., s»mtals brutto kr, 1719,10, þar frá dregst svo fæði i 365 daga kr. 1,60 á dag =kr. 584 + kr. 160 í sjófatnað = kr 744, sem dregst frá kr, 1719,10 = kr. 975,10 netto hlutur hsns ®f áksflege, eparlega or lifað sem eg gjöri ráð fyrlr. Pá ber að athuga það, að af þessu á hásetinn að borga öll opin- ber gjöld, sjóvátryggingjargjald sitt, klæða sjálfan “sig og sjá að lokurn fyrir heimili sinu, sem óhætt mun hægt að ráðgera að séu 4— 5 manns. Oghræddur er egumað r istir og miliönir eftir gharlcs ^arvice, 179 Frh. — Hvað er þá til ráða? spurði hann lágt. Herra Falconer þagði umstund og virti fyrir sér þetta fagra ung- mennisandlit, sem virtist hafa tek- ið á sig svip og yfirbragð ellinn- ar. — Eg veit það ekki og er ekki fær að leysa úr þeirri spurn- ingu. — Forstjórar Suður-Afríku- félagsins ætla sér að koma saman ú morgun og eg efast ekki um, að þar verður þá tekin einhver áfevörðun. — En eg — gct eg þá ekkart gert? sagði Stafford mjög óstyrk- ~úv. — Eg er þá líklega alveg fé- i»us, að mér skilt? Þeir Murray og Chftffinch litu »ú upp undrandi. '— Félaus! tók herra Ohsffícch maður. En hver neitar að svo sé? En, er það eitt nægilegt til að vera atviunumálaráðherra okk- ar á þessum tímum. Og auk þess er mikið spuramál, hvoit þáð lýsir nokkrum aérstökum fyrirmyndar- heiðarleik að troða sér, eða láta troða sér upp i ábyrgðarmestu stöðu þjóðfélagsins og verða þar máske heilli þjóð til stórskaða. Eða hvernig ætlar sá þingflokkur sem til slíks hefir stofnað að „forsvara" slíkt hermdarverk fyrir þjóð sinni? Má eg ennfremur spyrja, hefir stjórnin Ioitað til Englendinga á ný og sýnt þeim glögt núver- andi ástand og horfur, eða eru þeir syo mikil fól að þoir taki engum sönsam, eða eigum við að neyðast til að trúa því, að sú þrælameðferð sem Englendingar hafa sýnt íslendingum í þessu stríði sé vorboði þess réttar og þeirra hugsjóna sem þeir þykjast vera að berjast fyrir smáþjóðun- um til handa, Mjög líklegt að svo sé? Áður en eg hætti Iangar mig til að bera aaman örfáar tegnndir sf framleiðsluvörum Norðmanna og íslendinga og sýna hversu réttlátlega Englendingar borga okkur, borið’saman við Norðmenn, og er þó íramleiðslukostnaðnr Norðmanna fráleitt meiri en hjá okkur. Þeir borga Norðmönnum 288 kr. fyrir skippundið áf þurk- uðam þorski nr. 1, okkur 143 kr., þeim 0,90 fyrir hvert biló af sild, okkur 0,40—0,50 þeim fyrir lök- nstu tegund af lýsi 225 kr., okk- ur 28 kr. Éf y M y, i iifl. MMimHll ^ : ”Vivl“rr R'wirlv” * § AEgraiðsla blatoini 6 H6td # Island ar opia fri kl. 8—8 & i \ & hvaijum dagi. ^ Inngaagur fefe Vallaratrati. & Skrifctofa 6 a&aus atað, inng. s feá Aíalstr. — Bitatjdrinn til ® viStali fei kl. 8—4. | Sími400. P.O. Box807. j| Prentsmiljan 6 Langa Iveg 4. Simi 188 Angíýsiagnai veitf móttaka | l L»>séB*tj<5rBas.».i eftir kl. 8 I 6 kvðldin. | .f/ r.fca.UU,U.faLau nhaa li. viRAÍirfvWITW Pt Að lokum skal eg fullyrða það að ástaudið með útgerðina er adls ekki betra en eg hefi sýut það, heldir því miður mikið verra, og er það síit að furða sig á, þegax* þess er gætt, *ð framleiðsluvör- urnar hafa aðeins stígið um 60— 70 °/0 á sama tíma sem kol hafa stígið um 5—7 hundruð %> olfa um 100%, veiðarfæri 200% og salt nm 5—8 hundruð %. Að síðustu vildi eg mega óska eftir að fiskiveiðafélagstímaritið „Ægir“ taki upp það af greininni sem orðið gæti þeim útgerðar- mönnum til leiðbeiningar, sem lesa „Ægi“ en ekki „Vísi“. S. Carl Löve. I n d r i ð i þættist þnrfa að fá einhverja dýrtíðaruppbót meðslík- um Iaunum, en fyrir þessa menn kvartar enginn, þeir eru sem'sagt skyldugir til &ð ganga sértilhúð- ar meðan þeir bera bjórlnn mögl- unarlaust. Þegar nú þannig er athugaður á skynsamlegan hátt mögulegleik- inn fyrir áframhaldi útgerðarinn- ar, sýnist ekki vera um marga vegi að gera og einasta ráðið virðist því vera það sem eg áð- ur lítillega benti á í áður- nefndri „Vísis“ grein, að Lands- sjóður útvegi sér salt, kol, olíu og veiðarfæri og selji útgerðarm. með þvi verði sem bæfilegt er til þess að útgerðin geti borið sig ogtaki á sig þann halla sem af því Ieið- ir. Því með þessu áframhaldi og þaðanaf verra eru fyrirsjáanleg fjárþrot í stóram stíl fyrir dyr- um, auk þess sem allur sá fjölda sem [atvinnu hefir af fiskveiðum, beint og óbeint, hljóta að lenda á vonarvöl, — líklega um 40 % öllum landsbúum — og gæti eg þá trúsð að lítið yrði til í Iands- sjóðnnm þegar næit verður farið að ræða um dýitíðsruppbót em- bættismansa, án þess að eg telji þá uppbót eftir ef borin er að öðru leyti Yiðeigandi umbyggju fyrir öðrum stéttum og atvinnuvegum landsins. Eg þykist nú vita fyrirfram að evarið verði nú eins og áður hefir verið, þegar að einhverju hefijr verið fand.ið hjáþessum ráðherrs, að hann sé mjög heiðarlegur upp. — Nei, vissulega ekki, herra Iávarður, þið er nú eitthvað ann- að. Þér vitið sjálfsagt---------- Stefford starði á hann. Hann virtiet vera alt of niðurbeygðnr af hörmum siuum til þesi að geta undrast nokkurn hlut. — Velt eg hvað? sagði hann. — Hvað ætti eg svo sem að vita? Eg skil yður ekki. Herra Falconer ræskti sig. — Við héldum, að yður væri kunnugt um skjalið — að faðir yðar hefði sagt yður frá þvi, sagði hann. — Hvaða skjal spurði Stafford daoílega. — Mér þykir ilt að vera svona skilningslaus, en eg hefi ekki minstu hugmynd um við hvað þið eigið. Það er alveg eins og þér voruð að segja áðan, herra Falconer, að eg er alveg frábitinn því &.S vera fjármálamaður. — Það er auðheyrt á öllu, að faðlr yðar hefir ekki sagt yðar frá því, að hann gaf út gjafabréf yður í hag og nemur gjöf sú hundrað þúsund pundum, sagði Falconer. — Og þar sem þctta gjafabréf er útgefið meðan hann var að öllu leyti fjár síns ráðandi, þá verður þvl ekki haggað, sagði Chaffínch. — Fé þessu var komið í geymslu og þannig um hnútana búið, að sknldheimtnmenn geta á engan hátt fest hendur á því, og þetta héldum við, herra Iávarður, að yður væri kunnugt. Stafford hristi höfuðið. Ekki virt ist þetta vera honum neinn fagnað- arboðakapur; hann var jafn lot- legur eftir sem áður og horfði altaf á Falconer. — Þetta var mjög viturleg ráðstöfun og fyrirhyggjusöm, sagði Chnffinch — og hefði eg hiklaust ráðið til hins sama, ef það hefði verið borið undir mig, en Sir Stefán, eða Highcliffj lávarður, tók það upp hjá sjálfum sér. Hann var maður framsýnn og honum var það fa.ll Ijóst, að hann varð að sjá yður borgið ef gæfan skyldi snúa baki við honum sjálf- um. Mér þætti það hreint ekki ótrúlegt, að hann hefði, jafnvel um það leyti, sem gjafabréfið er samið, séð lávarðartignina fram undan sór og hugsað, eins og Iíka rétt var, að þór mættuð ekkert ei?a á I ætta og yrðuð að eiga vissar þær tekjur, sem nægðu yður til þess að bera uppi lá- varðstignina. Það er að vfsu ekki tiundi, ekki tuttugasti part- urinn af því, sem þér hefðuð að öðrum kosti fengið að erfðum — hefðu hinir innfæddu ekki gert uppreisn og suður-Afríkufélagið ekki hrunið að grunni. Stafford heyrði varla hvað hann var að segja. Hann var að hugsu um ást og alúð föður síns og um- hyggju hans fyrir sér og sveið honnm föðurmissirinn sárt. — Já, það var mjög hyggilegt, sagði F&Iconer ólundarlega. — Hvernig sem alt veltist, þá er Highcliffa lávarði borgið og full- komlega séð fyrir honum. Sé þessum peningum vel varið og þoim komið haganlega fyrlr, þá ætti höfnðstóllinn að geta gefið af sér fjögur þúsund sterl.pund f tðkjnr á ári eða þar um bil. Það eralls ekki ofhátt reiknað — en, nújæja — það er þó betra en ekki neitt og hefði getað verið miklu verra. — En vinuuhjúiu og smáskuld* irnar og húsið að tarna — es

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.