Vísir - 08.06.1917, Blaðsíða 3

ViSIxí
að verslnnarvafstur stjórnarinnar
er orðið henni til mesta minkunn-
ar — dagprísar ank annars —
og stór skaða fyrir landið — þver*
öfngt við það sem þnrft hefði ef
vel og vitnrlega hefði verið far-
ið að ráði sínn. Það verður því
að skoðast bein skylda hvers ein-
asta kjósanda, sem hugsar nokkuð
um sóma og hag þjóðar sinnar,
að ríss, npp og krefjast þess, að
alþingi heimti það að stjórn vor
leggi tafarlanst alia reikninga með
fylgiskjölnm yfir verslnnar vafst-
nr stjórnarinnar á borð allra kjós-
enda lanásins; því sannarlega get-
nr þjóð þessi ekki látið stjórnina
misbjóða sér á þann hátt, aðbenni
framvegis haldist það nppi, að fær-
ast undan að gera sjálfsagða og
fulla grein gerða sÍDna.
Eeikningana tafarlaust á borð-
ið, œtti að vera krafa hvers ein-
asta kjósanda á þingmálafundun-
nm í vor.
Þrándnr í Götn,
SSrleað rnynt.
Kbb. «/6 Bauk. Póróh
Storl. pð. 16,48 16.75 16,70
Frc. 61,25 63,00 62,00
Dsll. 3,50 3,60 3,60
Frá
Bæj ar stj ór naríímdi
7. þ. m.
Mjólkurmálið.
TiIIaga mjólknrnefndar nm áð
bæjarstjórn útvegaði sér lagaheim-
ild til að taka að sér einkasölu á
mjólk í bænum var feld með 6
atkv. gegn 6 að viðhöfðu nafna-
kalli. Hafði mál þetta verið á
dagskrá síðan í febrúar og til um-
ræðu á 3—4 bæjarstjórnarfand-
um.
Atkvæði félln þannig:
Já sögðn: Ágúst Jósefsson,
Briet Bjarnhéðinsdóttir, Jörnndur
Brynjólfss., Kristján Guðm., Sveinn
Björnsson og Þorv. Þorvarðsson.
Nei sögðu: Borgarstjóri, Gnð-
rún Lárusdóttir, Hannes Hafliða-
son, Jón Þorláksson, Sighvatnr
Bjarnáson og Signrðar Jónsson.
Tillaga nefndarinnar um að nota
forkanpsrétt að Briemseigninni
fyrir 47500 kr. var einnig feld
með jöfnnm atkvæðnm að viðhöfðu
nafnakalli og féllu atkvæði ná-
kvæmlega eine, að öðru leyti en
þvf, að frú Guðrún sagði já, en
frú Bríet nei við þeirri tillögu.
Um Guíuneskanpin hafðinefnd-
in gert þá tillögu að tilboði K. J.
yrði ekki sint, og sú tillaga var
áuðvitað samþykt í einu hljóði.
Húsnæðisleysið.
Borgarstjóri skýrði frá því, að
margir bæjarmenn væru húsnæðis-
lausir enn og gætu ekkert hús-
næði fengið, en ráðstafanir hefðu
verið gerðar til þess að fá efai í
bráðabirgðaskýli, sem reist yrði
i sumar.
Gaskolin
sagði borgarstjóri að værn nú al-
veg þrotin og ank þeirra 10 smá-
lestir af Ceres-kolunnm, sem notuð
hefðu verið til gasframleiðslu og
reynst vel. Aðrar 10 smál. aí
þeim kolum væru ætlaðar gas-
stöðinni, en ef þær entust ekki
þangað til Ceres kæmi aftur með
gaskolin, mnndi verða að loka
stöðinni í bili. Ennfremnr kvaðst
borgarstjóri hafa lagt drög fyrir
að fá annað kolaflutningaskip
landsstjórnarinnar, sem ráðgert
væri að í förum yrði í sumar, til
þess að sækja einn gaskolaíarm
handa bænum.
Um ráðstafanir til sparnaðar á
gasinu, svo sem hámark gasnotk-
unar og hækkað verð á meiri
notkun, var nokkuð rætt, enborg-
arstjóri kvað slíkar ráðstafanir
lífct framkvæmanlegar, en þegar
gaskolin kæmu og farið yrði að
nota þau, mundi verða óhjákvæmi-
legfc að hækka gasverðið, jafnvel
npp í 1 kr. teningsmeterinn. —
Það mnndi þá líka reynast ein-
faldasta ráðið til að kenna fólki
að spara gssið.
Matvælakaup.
Samþykfc var að heimila borg-
arstjóra að taka alt að 50 þús.
króna lán fyrir bæjarins hönd, til
að kanpa rúgmjöl oghrísgrjón.—
Rúgmjölið aðallega með það fyrir
Mr. — Þótt því miður að flestir
sén hér sro óglöggir á fjármál,
að láta sér þesskonar lifclu ekifta
þá er þó slikfc okur, sem það sem
hér er greint, næsta tilfinnanlegt
ef að er gáð, og vprðnr þess vald-
andi, að útsöluverð innar aðkeyptn
útlendu vörn verðnr við þetta að
minsta kosti 5 °/0 hærra en vera
myndi ef bankar vorir værn við-
unandi. Gernm ráð fyrir því ssm
sísfc man fjarri, að farmnrinn í
„Gullföftsi" nú kosti í innkaupi í
Ameríkn eina miljón króna, þá
nemur gangverðsoknr bankanna
á farmverðinu kr. 29000,00, að
viðhættnm kr. 2000,00 — fyrir
að skrifa ávísnn, eða ávísanir þær
sem með þnrfa til greiðsla fyrir
farminn. Dáindislagleg dýrtíðar-
hjálp (!) eða hitt þá heldur frá
bönknnnm til landsmanna.
Gengi greiðela þessi öll í gegn-
um greipar íalandsbanke, þá heíði
bankinn í hreinan arð af þeim við-
skiftum, nmfram þær 2000 kr. sem
nanmast verðnr talin slæm „for-
retning11, með ekki meiri tilkostn-
aði, síst af öllu ef hæfilegt tillit
væri tekið til hinnar dásamlegu
eljn sem sfcjórn þessi og fyrirrenn-
arar hennar hafa sýnt í bardagan-
um fyrir siauknum seðlaútgáfn-
rétti til íslandsbanka og geymsln
þar á fé landssjóðs, sem stjórnir
vorar frá fyrstn tíð itofnnnar
þéssarar faafa heldur víljað geymá
þar en í Lnndsbankanum. — Þann-
ig breyta þeir herrar í verkinn,
sem hæst gala og mest þykjast
gera fyrir föðurlandið —!
Fjöldi kjósendft landsins veifc,
IsiÍF og miliönÍF
ettir
(fjharles f§amce.
181 ' Frb.
situr, liðug hundrað þúsnnd pnnd?
Þetta félag heflr gerfc snma okkar
fjárþrota og við fáum ekki séð
hvers vegna þarf að rýja okkur
inn að skyrtunni, þar sem þessi
Highcliifö lávarður sitnr nppi með
hundrað þúsund. Þetta er spurn-
ing mín og eg heimta svar við
henni.
Stafíords reis á fætur náföllnr.
— Sitjið þér kyr! Verið þér
ekkert að svara honum! sagði
Griffenberg.
— Það er d&gsatt, sagði Staf-
ford. — Þessir pöningar, hnndrað
þúsund pund, voru gefnir mér —
gefnir mér aí föðnr mínum með-
an hann var frjáls að því og eng-
iön átti neitt tilkall til haus.
— Já, átti eg ekkiávon! gall
við sá, sem sott hafði fram spurn-
inguna.
— Þögn, þögn! kailaði Griffen-
berg.
— Og mér er sagfc, að nýja
gjafabréfíð sé í alla staði lög-
formlegt og verði ekki vefengt.
— Nei, vitanlega verðnr það
ekki. Sir Stefáni var trúandi til
þess að sjá fyrir sínnm! kallaði
maðurinn argur.
— Ba eg afsala mér þes«u fé
og snerti það ekki, sagði Stafford
jafnrólega og áður. |
Falconer spratt á fætur og
greip í handlegginn á honum.
— Verið þér ekki að neinni
vitleysu! hvíslaði hann að hon-
um.
Sfcafford Iét sem hann heyrði
það ekki.
— Bg sneiti það ekki og lít
ekki við því, sagði hann. — Faðir
minn vissi ekki betnr en að hann
væri sterkrikur maður, þegar hann
útbjó þetta gjafabréí og hann
mnndi algeriega fallast á þessa
ákvörðun mína ef hann væri nú
uppistandandi. Eg sfsala mér
þessu gjafabréfi. Lögmenn mínir
hafa fengið mér frumritið í hend-
ur og eg afhendi fundantjóra það
hér með. Það er aleiga mín, en
þó að eg hefði átt eitthvað meira,
þá mnndi eg fúsiega hafa fengið
ykkur það til eignar og nmráða.
Faðir minn var heiðarlegur maðnr
og væri hsnn staddnr bér nú
Hanu lagði gjafabréfið fyrir
framan Griftenberg og settist í
sæti sitt. Um tima varð stein-
þögn i fnndarsalnnm, en því næst
kvað við fagnaðaróp og hrópeði
sá hæst, sem mest hafði mald&ð í
móinn. Griffenberg spratt á fæt-
ur. — Bg voaa, að þið séuð nú
ánægðir, herrar mínir, sagði hann
með svo mikilli tilflnningu sem
kanpsýslumenn yfirhöfnð láfca í
ljósi. — Highcliffe lávarður hefir
komið fram eins og sannur heið-
ursmaður og göfugmenni og eg
fullvissft ykkur nm, að þetta afsal
hans er meira en orðin tóm. —
Gjafabréf þetta, sem hann heflr
nú afhent mér, er í alla staði
gott og gilt og hefði aldrei orðið
mótmælt. Sé honum heiður og
þökk fyrir höfðingsksp hans og
drengiyndi!
Fnndarmenn Iusfcu npp fagnað-
aðarópi enn á ný og hafði Staf-
ford séð sér færi á að komosfc úfe
úr salnnm, áður en það var á
enda. Herra Falconer greip í
handlegginn á honum, þegar hann
var að fara ofan stigann.
— Er yðnr ljóst hvað þér hafið
verið að hafast að? spurði hann
óþýðlega og harðneskjulega. —
Þér hafið gert sjálfan yður að
öreiga.
Stsfford nam staðar og horfðiá
hann annars hngar.
— Að öreiga! endurtók Faleon-
er titrandi af vonsku.
— Já, það er enginn efi á þvf,
sagði Stafford þreytulega.
— Og þér þykist jvera lávarS-
nrl /sftgði Falconer sótrauðnr í
framan. — Haldið þér kannske að
þeir þarna inni séu að vorkenna
yður? Nei, eg held nú ekki! Þeir
Iáta yðnr sannarlega standa við
orð og taka hvern skilding af yð-
ur. Hvernig ætlið þér að komast
af? — Þér — Iávarðurinn sjilf-
nr! —
Stafford strank hendinni um
ennið og brosti kuidalega