Vísir - 14.06.1917, Blaðsíða 3

YlgíK
M.b. „Patrekur“
fæst til leigu á síldveiðar frá júlíbyrjun, síldveiða-
tímann út. Menn snúi sér til
P. A. Olafssonar.
Sími 880.
Fleiri duglega
verkamenn
vant&r nú þegar við m <f> t O j U XX &> í Kringlu-
mýri, Menn enúi sér til vertstjóra Felix Gaðmnndssonar, Njálsgötu
13 B (simi 639), eða til Eldsneytisskrifstoíannar i Iðnskólannm,
simi 388.
Jón Þorláksson.
E.s. Goðafoss
€r til söln, ásamt öllu sem er um borð í því, og
í því ástandi sem það liggur á strandstaðnum
við Straumnes.
Eftirvinna.
Effcirvinna við IHÓtelSjllllCt í Kringlnmýri fer
firam kL 7 til ll1/^ síðdegis á hverju virku kvöldi, fýrir þá, sem
hennar óska. Menn snúi sér til flokksstjórans við eftirvinnuna, Jóns
Eiríkssonar, á vinnustaðnum.
Allir verkíærir karlmenn eru velkomnir í þessa vinnu.
Einnig er unt að taka nokkra þrekgóða unglinga.
Jón ÞorJáksson.
Tilboð í lokuðu umslagi auðkend „Goðafoss“
sendist á skrilstofu Trolle cft?
irtotlie Reykjavík i síðasta lagi þann
25’ þ. m.
Þorvaldur Pálsson
læknir Bankastræti 10
heimkominD. Viðtalstími 10—11.
Konráð R. Konráðsson
læknir.
Þingholtsstræti 21. Sími 575.
Heima kl. 10—12 og 6—7.
HB95I5IBI5I515IÍ
Bifreið
fertil Keflavikur föstudag*
inn 15. þ. m. kl. 11 f. h.
3 menn geta fengið far.
Pantið far i síma 127 eða 581.
Patrónur
1 Salonriffla
fást hjá
Hans Petersen
Bankaatræti 4.
Vísir etr útbreiddasta UaiiSI
isiir og miliönip
eftir
gharles ^arvice.
185 Frh.
kvert sem þú ferð. Ó, Stafford!
Sérðu ekki og virðirðu ekkert þá
ást, sem eg ber til þín?
Faðir hennar loiddi hana nú
burt, en Stafford hné niður í stól
og huldi andlit sitt höndum. Htmn
var nú ekki lengar laus og liðug-
ur, heldur buudinn sömu böndum
^ftir sem áður og átti ekki eyris
Virði þar á ofan. Hvað átti hann
nú að taka til bragðs? Hann
seildist eftir pípanni sinni og
þreifaði eftir eld-pitum í vösúa-
nm og varð þá fyrir honum um-
slagið, sem Hinrik Jofflar hafði
fengið honnm. Hann leit á það
hálfutan við sig og fór því uæst
&ð hlæja, en ekki bar sá hlátur neinn
aúrlegan vott um gleði eða kátínu.
34. kapituli.
ída hafði fandist lífíð harla
mótdrægt þennan tíma, sem hún
hafði dvalið á hinu nýja heimili
sinu áður en hún fór 4 hljómleik-
inn með systkinunum kvöldið góða,
eins og áðHr er sagt, en þó versn-
aðl nm helming eftir það að Jósef
hafði látið svo Iítið að biðja henn-
ar og fengið afdráttarlaust hrygg-
hrot. — Hún forðaðist nú alla
umgengni við hann að svo miklu
Ieyti, sem benni var mögulegt,
en gát þó ekki kornist hjá því
að sitja til borðs með honnm við
morgunverðinn og var sú máltíð
nauða leiðinleg. Venjulega tók
öll fjölskyldan þátt í henni og
sat annaðhvort steinþegjandi eða
þá nöldrandi og niðandi náungann.
Jón Heron var magaveikur og
kvartaði sáran og bar sig mjög
aumlega í hvert skifti, «em hann
borðaði, en konst bsns var ált af
að verða æ vesaldarlegri og veim-
iltítulegri, ísabella uppstökk og
geðill og að Iokum sat Jósef þar
þur og þumbaralegur og urraði
við ef einhver yrti á hann, en
augun voru blóðhlaupin og var-
irnar þrútnar, som alt var nátt-
úrlega að kenna þessari „drepandi
kvöldvinnu", sem hann varð að
leggja á sig.
Alt að þessu hafði hann verið
einstaklega stimamjúkar og alt að
þvi nærgöngull við ídt, en eftir
a<5 hann fékk hryggbrotið
breyttist viðmót hans á þá leið,
að hann sýndi henni hálfgiidis
ÓBVÍfni, er var ætlað að minna hana
á einstæðingsskap hennar ogmun-
aðarleysi og að hún gæti' ekki
umflúið þann ófögnuð á annan
hátt en að gera hann að elskhuga
sínum. ída gat nú borið þetta
með þögn og þoiinmæði, þó að
það væri gert í þeim tilgangi að
skaprauna henni, enda tók hún
ekki meira tillit til Jósofo en
hvers annnrs búðardrengs, sem
kom við og við i húsið af tilvilj-
un. Á þessu lét hann ganga einn
eða tvo daga og bjóst við að geta
kúgað hana og gert bana auð-
sveipa, eins og hann mundi hafa
komist að orði, eu að þeim liðn-
nm gerðist hann mjög ísmeygi-
Iegur og tók að gera sér mjög
dælt við banð. Hann talaði til
hennar í bálfum bljóðum og hvísl-
ingum, svo að þær mæðgur ekki
gátu heyrt orðaskil og brosti til
henaar og kinkaði kolli afar
ibygginn, rétt eins og þeim færi
eitthvert leyndarmál á milli.
Þetta gerði hann nú i þeim
tilgangi að vekja grun hjá móður
sinni, enda þótt ída gengi þess
dulin, og það tókst honum Iika
furðu vel. Það kom reiðisvipur
á horað og skinið andlitið á henni
og leit hún ibyggilega til ísabellu,
en tsabella flissaði^og skók höfuðið
eins og henni væri kunnugt hvað
undir byggi.
íáa var oftast nær gengin tii
herbergis síns áður en Jósef kom
heim á kvöldin, en þó bar það
til að hann kom áður en hún
var fatin. Gerði hann þá sér það
að venju að setjast sem næst
henni og jafnvei að halla aér
fram á stólbakið fyrir aftan hana
þegar svo bar undir, en móðir
bans gant til hans homauga og
setfci upp ólundarsvip. Og þó að
ída stæði þá jafaan upp og færði
sig í annan enda á herberginu tit
þe3s að flýja Jósef, þá eyddist
ekki grunsemd móðar hans að
heldur. ída fyrirleit þennan
strákglána alt of bjurtanlega tií