Vísir - 16.06.1917, Side 2

' £ : k
Tli misaaia.
B-Íhúsli ap:í 21. 8-8, If .kv til 10VS.
BargaugtjfiíMkdfztcfsa kl. 10—12 cg
1—S
B»jarfðgct*skrlfst«ífta fch 10—12og 1—S
.Bæjargj&lðkcraakrifsU.na kl. 10—18 og
1-4.
íslaadabsMki kl. 10—i,
K. J. U. M, Alæ, e&atk etumuá. 8*/a
Ml«<
L. P. K. B. Bðkaútlán mánudaga kl. 6—8.
Laidakotespit. Heiaiéknaitljai kl. 11—1.
Landskaakina k>. 10—8.
Landsbðkacafs i£—8 ag 6—8. Utite
1—8
LandiijáðBir, aígr, 10—8 og 4—5.
Lanðnlæinn, v.d. 8—10, HelgaSdaga
10—19 og 4—?.
Náttúragiipesafn
Pðithfiiii 8—7, sunnnd. 8—1,
SamáVyrgðíS 1 — 5.
StjðmaixÉðsakrifatoínmar opnat' 10—4.
VifiltJstaiakaiið: heimiðknir 12—1.
PjcðxBcsjasafBÍð, eö., pd., £>mtd. 12—2
Sjálfsagt að kaupa í söðlasmíðisbúðmni
Aktýgi, kliftöekar, reiðfcýgi, þar á meíal gpaðubnakknr með enskn
lagi er þykja ágætir. Töskar, tösknpúðar, ýmiskonar ðlar, og svo
hin ágæta hestíhöffc.
Beislisatangir, ístöð og járnmél í atórtt úrvali.
Stærri og smærri tjöld venjulega til.
Frá Ameríku: Smátöskur og veski.
Alt selt með sanngjörnu veröi.
E. Erisijánsson.
Sími 646.
‘VXSXR I
A.fgrsiðsla blafoinsáHðtal
ísland er opia ír& ki. 8—8 á
hv«qtu& dsgi.
Insgangnr íri Vaikretrati.
Sknhtofa á Eama stað, taag. _
§ fri Áðalstr. — Bitetjösinn til §
riðtaii frá kl 8—4 V
8!mi400. P.O. Bos867. |
Printsmiðjan & Langa *
veg 4. Sími 188. |
£ Auglýsingam reitt möttska $
i i laníntj'drnnSiRS t.ftíx ki. 8 |
| & kröldin. |
ttt »
Skipakanp
landsstjúrnarinnar
Eins og knnnngt er, gaf þingið
landsstjórninni frjálsar hendar til
að kanpa skip. Upphaílega var
borið fram framvarp im &ð heim-
iia henni að kaipa eitt skip, en
þvi var breytt svo, að henni var
falið e.ð kaupa skip eftir þörfam.
Eitt ginn bar það við, að mað-
ur einn, eem hafði skip á boð-
stólam, hitti einn ráðherrann að
máli og bsnti honim á skipið. —
Ráðherrann svaraði á þá Ieið, að
það væri nú „ekkert g a m a n
*ð vera að kaupa skip tíl þess
að íáta skjóta þau niður jafn-
harðan!“ Það Iítnr út fýrir að
hann hafi álitið að hann væri
orðinn ráðherra aðallega sér til
gamans
Sfcjórain hefir nú keypt eitt milli-
landaskip, og allir vona að það
verði ekki .skotið niðar jsfnharðan1.
Hinn góðkunni málsvari stjórn-
arinnar í „Landinu" er mjög
hreykinn yfir bessu afretá stjórn-
arinnar, og Iætur þess getið, að
E. Nielsen framkvæmdarstjóri hafi
verið í skipaútvegunnm fyrir
stjórnina „frá því áður ea núver-
andi stjórn tók við“. ea þó um
mörg skip hafi verið að velja, þá
hsfi þau flest verið óhæf til ís-
landsferða og sumum hafi verið
sökt meðan rætt var um kaup á
þeim, t. d. Súsömau.
Þ&ð skiftir nú ek ki miklu máli,
þó það síðasta sé rangt, Hr. D.
hefir sýniiega þótt það skáldlegra
að láta sökkva Súsönnu „meðan
rætt var um kaup“ á henni, en
það var löngu seinnt.
1 vetur var það „íátið klingja"
að öll skip væru skuldbundin
Bretam um eina eða fleiri Eng-
lándsferðir, og liklega er það
það, sem D. á við með „óhæi’
til íslandsferða“.
E^E n sú viðbára hefir
frá Hpphafi vega sinna
aldrei verið annað en
fyrirsláttur. — Það var
vitanlegt að vlð myndum verða
að láta skip okkur f*ra Englauds-
ferðir. Stjórnin hlaut að vita að
hún fyr eða síöar yrði að sækja
kol o. fl. vörur til Englands, þó
hún reyndi eð færasfc undan því
í Iengstn lög.
Og Laga!rfo3s v&r háður slikri
skulábindingu við Breta, on ekki
var þeð látið hamla kaupum á
honum og enginn befir talið h&nn
„óhæfan til íslandáfeirða“ íyrir
það.
Það er lík> kunnugt, að skip
voru seld öðrum „meðan um
kaup á þeira var rætt“ Lér heima,
vegna þess að etjórnin bafði ekki
gefið Nielsen umboð til að kaupa
skip.
Það er því ómögalegt að verj-
ast þeirri hugsun, að etjórnin bafi
ætlað sér að draga sklpakaup í
lengstn lög eða alveg að hliðra
eér hjá því að kaups ekip, þrétfc
fyrir fyrirmæli þingsins.
Það er ^aumkvaauriega anla-
Iegt“ af br. D. að vitna til stjórn-
artíðar Einars Arnórssouar, nú-
verandi etjóm til afsökmnar í
þessa efni. Þá hafði stjórnin
enga heimiid til að kaapa skip.
Enda var þ ö r f i n á því ekki
orðin eins btýn þá. — En einmitt
vegna þess að búi&t var við því,
að örðugleikar af völdem ófriðar-
ins mynda vaxa og ófriðairáðstif-
anirnav því margvíelegri sem gera
þyrfti var ráðherrunum fjölgað,
þó að þeir nú láti afsaka sig með
því, að þeir séu „ekki skyldugir"
til að gera þetfca eða hitt og að
þiiigið hafi „p.klii ætlast til þess“
o. p. frv. — En stjórnin getur
aldrei borið það fyrir aig, að
þingið hisíi ekki „ætlast til þess“
•að hún ktypti «kip. Og það sést
á sínum tíma, hvernig Lenni geng-
ut aö réttlæta vanrakdu sína í
þvi ef.ni fyrir þinginn.
Herra D. segir að fyrir fsiend-
j. ga h >fi etríðið „fyrst byrjað 1.
febrúar í ár; þegar hafnbannið
var sett á“, en núverandi stjórn
tekið við í byrjun janúar og þingi
slitið 20. s. m., en 10 dögumsíð-
ar hafi hafnbannið byrjað.
Það er nú ekki fljótséð, hverja
afsökun er hægt að fínna fyrir
aðgerðaleysi stjórnarinnar í þessu.
Þó að aliir nýju ráðherrarnir
hefðu verið ofceinblindir eina og
keílingar þangað til þeir tókuvið
völdom, eða jafnvel til þingloka,
þá hefðu þeir þó átt að geta séð
það, þegar Þjóðverjar lögðu hafn-
bannið á England, að örðug-
leikar mundu verða mestir á að-
flutnlngsm þ a 8 a n og að á þeim
örðugleikum yrSi stjórnin fyrstog
fremst að hafa vakandi auga. —
En því fer svo fjarri, að stjórnin
hafi gert sér það ljóst, að því er
beint lýafc yflr fyrir hennar hönd,
að hún hafl áiitið samgöngurnar
við England sér gersamlega óvið-
komandi! Þiagið £afi „búist við“
því að útgerðin mundi ann&st að-
flutning á kolnm og salti!
Það stóð ekki til að stjórnin
keypti skip íyr en þinginu var
lokið. Þ4 fyrst hafði búa heimild
fcil þess. En þá átti hún að vinda
að því, str„x Og þegar „hafn-
bannið“ var komið 10 dögum síð-
ar, hafði hún átt að sjá það, að
það mátti ekkidragast
Húu mátfci vita það sið örðugleik-
arnir myndu fara vaxandi. En í
efcsð þe«s beið hún eftir meirl öxð-
ngl ikum; hún beið eftir því að
Bretar sefcfcu það skilyrði fyrir
kolasölu til sbipa, að þau flyttu
farm til Englands; hún beið eftii
því að Bretar legðu þá kvöð á
skip sem kol fengu, að þ&u færu
„svokallaðar skylduferðir til
Frakklands", og hún beið eftir
því að Ameríka „færi í stríðið".
— Og svo læfcur hún færa sér það
til áfsökunar, að allir þessir örð-
aglcikar hafl dunið yfir sig. —
En hún hafði haft nægan tíma.
til sM/paJcaupa áður.
Stjórnin hefir beðið með skipa-
kaupin þangað til í ótíma. Nú
befir bún keypfc eitt skip með það
fyrir augum &ð nota það tii Eag-
íendeferða. —■ Eiaa af;'knnin
fyrir dræítinnm er sú, að ekkí