Vísir - 14.07.1917, Page 3

Y1P 18
VERKtfÖLK
1
þaö, sém ráöiö er hjá oss
iil síldarvinnu á Siglufirði
er beðið um að vitja farmiða á skrifstoíu
Jes Zimsens í dag eða á mánudag
íyrir hádegi.
APRÍL, sem flytja á fólkið til Siglufjarð-
ar, fer héðau næstkomandi þriðjudag 17.
þ. m. kl. 9 árdegis.
Fiskiveiðahlutafélagið ISLAND.
Dl
1
ðdýrari en annarsstaðw hjá
Jóh. Ogm. Oddssyn!
Sími 339. Laugaveg 63.
Drekkið nú!
Öáfengur Aliance bjór, Porter & Lager á y2 fl. tií
sölu í bakaríinu á Frakkastíg 14.
Theodór & Siggeir.
MJÚLK
í heildsölu og smásölu
ódýrast hjá
Jóni frá Vaðnesi.
TiUiyniiiiig:.
Herra Ámnndi Árnaeon kaupmaðir á Hverfisgötu 37 veitir mðfc-
töku taui í laugarnar frá 15. þ. m. úr miðbænum meðan eg er fjar-
Guðmundur Jónsson baðvörður.
isiir og miliöniF
eftir
gharles ggamce,
220 Frh.
til móts við ídi og rétti henni
höndina.
— Við vildum ekki láta það
dragast, góða ída mín, sagði hún,
að heimsækja yðnr og óska yðnr
til hamingju og láta yður í Jjósi
samfögnuð okkar. Herra Wordley
hefir sagt okkur þessi gleðitíðindi
og langaði okkur hjónin þá til að
samfagna yðnr undir eins.
Frú Wayne heilsaði henni líka
með handabandi og Iét i ljósi
ánægju sína.
Sama er að segja um okkur,
sagði hún, og eg vona, að þér
akoðið ekki þessa heimsókn okkar
sem átroðning eða forvitnlsflan.
ída tók í höndina á þeim öll-
*m og lét bera þeim te. Hún
var mjög hæglát og yfirlætislaus,
®n sýndi það þó í öllu viðmóti
sínu, að gestir þessir vorn henni
velkomnir og að heimsókn þeirra
gladdi hana.
— Fögnuður okkar yfir þess-
um gleðitíðindum er nú rannar
ekki alveg laus við eigingirni,
ída mín góð, sagði Jávarðurinn.
Okkur fanst það nokkurskonar
héraðsbrestur, að Heronshöllin
skyldi eiga að standa anð og yfir-
gefin þar sem ættin átti þó unga
og fagra mey til að halda uppi
heiðri sinum. Þér getið ekki
ímyndað yður hvað við vorum öll
áhyggjufull út af högnm yðar,
enda er ekki yert að eyða floiri
orðum að því. Eg treysti því, að
nú séu upprunnir bjartari tímar
fyrir þetta gamla höfðingjasetur
og að því megi nú fylgja auður
og allsnægtir. En hvað sem því
líður, þá viljum við fullvissa yður
nm það, að við gleðjumst af heim-
komu yðar og hamingju þeirri,
sem yður hefir fallið i skant.
— Og við viljum líka taka það
fram, sagði frú Bannerdale og
leit til frú Wayne, að við vilj-
um vona, að þér eéuð komin til
okkar aftar i orðsins fylsta skiln-
ingi og að þér umjangist okkur
eins og jafningja yðár og vini.
Það er auðvitað, að eins og nú
er ástatt, ssgði hún og leit sorg-
arbúning ídu, — þá getum við
ekki fagnað yður með gleðisam-
komu, en við vonum, að þér verð-
ið daglegur gestur okkar og að
við megum umgangast yður eins
og þér væruð okkár eigið barn.
ída svaraði þessu með nokkr-
um viðeigandi orðnm og gerðu
þau sig ánægð með það, þó ekki
væri hún orðmörg eða íburðar-
mikil. Töluðu þau um þetta sín
á milli á heimleiðinni.
— Jú, henni þótti vænt umað
sjá okkur, sagði frú Bannerdale
og það gladdi mig, að hún var
svona hæglát og barst ekki meira
á. Yesalings stúlkan. Eg er
hrædd um, að hún hafi verið þungt
haldin og háfi átt reglulega bágt.
Hún er sro holddregin og veiklu-
leg og þegar hún kom inn til
okkar, var hún eitthvað svo rauna-
leg á svipinn að mér Iá við að
tárast.
— Við verðum að líta eftir
henni. sagði frú Vayne. Það er
eitthvað svo óviðkunnanlegt, að
hún skuli vera eiu sins liðs, þó
að Jessie annist hana anðvitað
eftir þvi sem henni er mögulegfc.
Frú Bannerdale brosti.
— ída Heron er ein af þeim
■túlkum, sem vel getur sóð um
sig sjálf, sagði hún, — er bæðí
stilt og ráðsett. Það hefði marg-
ur í hennar sporum mist alla
stjórn á sér við allar þessar um-
breytingar, en það var ekki annað
að sjá á henni, en að hún værl
fullkomlega róleg.
— Hún ber sig eins og tíginni
konu sæmir, sagði nú lávarðurinn.
— Eg held að við gernm okkur
ekki fyllilega grein fyrir hvað
Heronsættin er gömnl og við er-
um eins og einhverjir nýgræðing-
ar í samanburði við hana og
þessa grannvöxnu unglingsstúlku.
sem nú er orðin húsfreyja í Her*
onsdal og eigandi að stórkostlðg-
nm. auðæfum.
— Við verðum að finna ein-
hvern mann handa henni, aágði
frú Wayne, sem alt af var að
hugsa um að koma fólki i bjóna-
band.
— En það verður nú vandinn
meiri að fá nngfrú ídu til að takc
þeim manni, þegar hann er fund-
%