Vísir - 02.09.1917, Qupperneq 3

VI c í R

i
VISIR.
Afgrriísl* ItUáfiin*ftH6M
Iftland er opin írá ki. 8—8 t f[
at bvujUBi dtgi.
á Inngaugur írt Valkntristi. |
* Skriíitofu fc KMU6 *t»i, inng. £
xt frfc Aðalstr. — Rítstjórum til
ÍTiít*!* frft kl 8—4, |j
85roi 400. P.O. Box SÖ7. |
'ii Pr«ntsni<j*.n i Lsngu »
| v*g 4. Simi ISS |
AuglfsingD* Tsitt möttuku *
| I L«fe(U»tji8r»msfe»J aftli U 8 |
& t kvöldin, f
9 9
..= I
i eftirdrug. í björgnnarbátnam
Tornm við 20, og það var all-
þröngt.
í alla þessa 52 klnkkntima sem
við vornm á leiðinni til Unds sat
eg á kassa sem matvælin vorn
geymd í, aftur í sknt. Saatið var
hart og eg gat ekki rétt úr fót-
Kiinm. En kalt var mér aldrei,
enda var eg vel klædd og mat-
reiðalumaðurinn lánaði mér ank
þess frabksnn. sinn. Feðgarnir
Jensen fengn lánaða jakka og regn-
kápnr, en skólansir vorn þeir all-
an timann og varð þeim kalt.
Skipstjórinn sat við stýrið og
stýrði ágætlega. Hann bafði ekk-
ert „kort“ og lélegan áttavita og
varð því að njóta leiðbeininga
■álarinnar. Við vornm stödd á 66
g*. n. br. 12. gr. v. 1. og skyldi
maðnr setls að ferðinni bafi verið
heitið eitthvað annað en til í«-
lande, en þanniggvar skipnninfrá
flotamálastjórninni.
Við sigldum nú allau daginn,
sánm ekkert skip. Það var bjart-
ara nm nóttina en eg hafði háld-
ið, en kalt. Snemma morgnns
sánm við oeglskip langt i bnrtn,
skömmn síðar gnfaskip og loks
þrimastrað seglskip, en ekkert
þeirra varð okkar vart. Eftir það
var alt autt og tómt.
Dagurinn var langur, en veðr-
ið var betra; engin rigning og
mikið iygnara, en nm leið minni
hraði á bátnnm. Eg var minna
sjóveik og borðaði dálítið af brauði.
Ki. 9 um kvöldið sá skipstj. land
framnndan. Við þorðnm varlu að
trúft því, en stnndn síðar sánm
við leiftnr frá vita. SjÓúiennirn-
ir héidn að þetta væri Xrland.
Nú var róið alt kröidið og
langt fram á nótt — það var
löng, löng nótt. Mér fanst eins
og hryggurinn í mér væri brotinn,
en harkaði þó afmér. Þegarbirta
tók, sánm við fjallendi framnndan
og sagði eg þá þegar, að þetta
hlyti að vera Snðnreyjar en ekki
Irland. Strandlengjan var hrjóstrag
og þó veðnr væri gott var brim-
garðnr mikill við sandana. Skip-
stjórinn sagði að ströndin væri lík-
Meðallandsströndinni og það var
ómögnlegt að lenda þar. Við
héldum þvi fram með ströndinni
i 6—7 kl.st. og loks kvaðst einn
hásetinn 'sjá menn á hlanpnm f
landi og að þeir væru að gefa
okkur einhver merki. Með tveim
smá fánnm bentn þeir okknr að
fara lengra norðnr eftir og kl. nm
12 lentum við í lítilli vik ánorð-
vestnrströndinniáSonth-Uistsyðstn
eynni á Suðureyjum. [Frh.].
Hljóðfærahús Rvíkur
verðnr lokað laugardag og mánndag.
sem elga að blrtast i VtSI, verðnr að afhenda i siðasta
lagl hl. 9 t. h. útkomn-ðaglnn.
Frá Alþingi.
Fnndir i gær.
Efri deild.
Þar vorn 7 mál á dsgskrá og
öll til 2. imr.
Um lannahækknn yfirdómsins
tók enginn til máls en frv. var
samþykt og því vísað til 3. nmr.
með 8 : 5 atkv.
Frv. nm fyrirhleðslu Þverár og
Markarfljóts, nm afnám laga nm
sbýrslnr nm alidýrasjúkdóma og
nm herpinótaveiðar á fjörðnm inn
úr Húnaflóa, var ölln vísað til 3.
nmr. og tóku ekki aðrir til máls
en framsögumenn nefnda til að
mæla með framgangi málanna.
Frv. um að skipa dr. Guðm.
Finnbogason kennara við háskól-
ann var tekið út af dagskrá.
Frv. til fjárankalaga fyrir árin
1914 og 1915 var samþykt með
öllnm breytingnm neðri deiidsr
samkv. einróma till. fjárhagsnefnd-
ar efri deildar.
Um síðasta málið, hækkun vita-
gjalda, nrðn tslsverðar nmræður.
Magnúa Torfason vildi hækka
gjaldið enn meira en frnmv. fór
fram á og stnddi Eggert Pálsson
þá tillögn og tölnðn þeir sig báð-
ir dauða, en loks var frumv. sam-
þykt óbreytt og visað til 3. nmr.
Neðri deild.
Þar voru þrjú frumvörp af-
greidd sem lög frá alþingi: 1.
nm skiftingn bæjarfógetaembætt-
isins í íteykjavík (flm. GIsli Sveins-
son og Jör. Br.), 2. am hjóna-
vígslu (flm G. Sv.) og 3. um
gjöld til holræsa og gangstétta á
Akmreyri (flm. M. Kr.). — Sig-
urðnr Stefánsson hóf andmæli
gegn hjónavíxlufrnmvarpinu, en
það var á 11. stundu gert og
því lítil von nm árangnr, þar
sem frv. hafði þegar gengið mót-
mælal&nst í gegnnm 6 umræðnr
í þinginu.
Frnmvarp nm útmælingn lóða
i kanpstöðnm og lögg. verslanar-
stöðnm, var tii þriðjn nmr. og
mætti enn snarpri mótstöðu, eink-
nm af hálfn þeirra Bened. Sveins-
sonar, Bjarna frá Vogi og íor-
- 51 -
því að nú mundi þessari þrælavinnu loks-
ins lokið.
Undir eins að kvöldverði loknum labb-
aði Kitti sig til hinna tjaidanna, þar sem
enn þá var fjöldi gullnema, sem voru önn-
um kafnir að smíða báta og koma farangri
sínum fyrir. Hann var nokkra tíma í burtu
og þegar hann kom aftur og skreið undir
ábreiðurnar, var Jón gamli löngu sofn-
aður. —
Morguninn eftir var kalsaveður, en samt
reis Kitti á fætur fyrir dag, smeygði sér í
sokkana og klæddi sig, kveikti upp eld og
þýddi fyrst gaddfreðna skóna sína, en fór
síðan að hita kaffi. og steikja flesk. Þetta
var hálfólystugur matur, enda átu þeir hann
i skyndi, vöfðu saman ábreiðurnar og
bjuggusfc til ferðar.
Þegar Jón gamli vék á leiðina til Chil-
coot, rótti Kitti honum höndina.
„Vertu nú sæll, frændi“, sagði hann.
Jón gamli leit á hann og bölvaði af
tómri „forundran11.
„Og mundu það að framvegis er nafn
Uiitt Kitti Stormur“, sagði Kitti ennfremur
°S kendi nokkurrar gremju í málrómnum-
„Jájá! Bn hvert ætlarðu að fara?“
Kitti veifaði hendinni til norðurs og út
yfir vatnið, sem rauk eins og mjöll.
„Hvað ætti það að þýða að fara að snúa
Roim aftur þegar eg er nú kominn þetta
Jack London; Gull-æðið.
- 52 -
áleiðis?11 sagði hann. „Auk þess er eg far-
inn að venjast við „kraftfóður og bjarn-
dýrabuff“ og fellur það vel. Eg ætla að
fara norður eftir“.
„Já, en þú ert algerlega peningalaus og
nestislaus", maldaði Jón gamli í móinn.
„Jújú, en þess vegna er eg líka kominn
í vist. Sjáðu nú til! Hér stendur frammi
fyrir þór bróðursonur þinn Kristófer Storm
Bellew! Hann hefir ráðið sig hjá „heldra“
manni, fær hundrað og fimmtiu dollara um
mánuðinn og þarf engu til að kosta. Hann
á að fara alla leið til Dawson með tveimur
beinösnum og öðrum daglaunamanni og
vera kokkur, bátsmaður og gera yfirhöfuð
alt, sem fyrir kann að koma — og svo
má O’Hara og „Undiraldan11 fara fjandans
til mín vegna. Vertu nú sæll!“
„Eg held, að eg skilji þig ekki almenni-
lega“, sagði Jón gamli og vissi hvorki upp
nó niður.
„Mér er sagt að það sé krökt af grá-
björnum í Yukondalnum11, sagði Kitti. „Já-
já! Eg á nú ekki nema einn nærfatnaðinn
og ætla nú að reyna að krækja mór í
bjarndýrabuff — það er alt og sumt“.
- 53 -
„ Bj arndýrabuff “
I.
Það mátti heita látlaust rok og Kitti
var að staulast eftir fjörumálinu með vind-
inn í fangið. í grárri og kaldri dagrenn-
ingunni var venð að bera á eitthvað tíu
báta hinn dýrmæta varníng, sem fluttur hafði
verið yfir Chilcoot, en bátarnir voru bæði
klunnalegir og ósélegir, onda klambrað sam-
an af mönnum, sem ekkert kunnu tíl báta-
smíði og efniviðurinn óþurkuð borð úr ný-
feldum trjám. Einn af bátum þessum var
nú í þann veginn að leggja af stað full-
hlaðinn og nam Kitti staðar til þess að
horfa á hversu honum færist.
Vindurinn var hagstæður þegar út á
vatnið dró, en hér stóð hnnn beint á land
og var vatnið mjög ókyrt þar sem kendi
grunns. Hásetarnir voru á klofháum rosa-
bullum. Óðu þeir nú út í vatnið og ýtto.
bátnum tvívegis frá landi, bröltu síðan upp
i hann, en urðu of seinir að komast undir
árar, svo að bátinn hrakti til sama lands.
Kitti tók eftir því, að vatnslöðrið kringum
bátinn fraus jafnharðan. Þriðja tilraunin
hepuaðist þeim að nokkru leyti, en þeir,
sem siðast komust upp í bátinn, voru þá
orðnir mittisvotir. Samt korau þeir nú
bátnum út í þetta skifti og settust undir