Vísir - 11.04.1918, Blaðsíða 3

ViSÍR
Nýkomið:
Waterproofskápur
Rykfrakkar
Alfatnaðir
Peysur og Treflar
Manchettskyriur
misl. og hvítar.
Hálstau
linir flibbar.
Nærföt 0g
Höfuðföt m. m.
Best að versla í
Fatabúðinni
Hafnarstræti 16. Simi 269,
Verzl Gnðm. Olsen
hefir nýlega fengið stórt úrval
af ,
Vinðlnm, Sígarettum,
Chocolade og Coníecti
-og ennfremur hinar alþektn
Fíkjur og Döðlur
Sími 145 Sími 145
Símanúmer
Ishússins „ Herðub reiö “
við Frikirkjuveg er
e
Dragta- og kjólaefoi
(atmæld)
45 tsgundir nýkomnar i
Verslun Kristinar Sigurðardóttur
Laugaveg 20 A.
Ijukrunarfélag laykjavíkur
heldur ársfund sinn í Iðnó (salnum uppi) í k v ö 1 d, fimtudag 11.
apríl kl. 9 síðdegis.
Verður skýrt frá hag félagsins og starfsemi á næstliðnu ári,
lagður fram endurskoðaður reikningur og kosin stjórn og endur-
skoðunarmenn.
Læknir í meltingarsjúkdómum Halldór Hansen flytur er-
indi á fundinum: Holl Og Óholl fæða.
Hverjum félagsmsnni er heimilt að taka með ser einn utan-
félagsmann á fundinn.
Jón Helgason
p. t. form.
Nokkra
duglega sjómenn
vantar á mótorbát. Menn snúi sér til
Pétnrs Bjarnasonar, skipstjóra
Bræðraborgarstíg 20,
Meé því aö bæjarstjórnin hefir
samþykt aö loka skuli sölubúöum
kaupmanna kl. 7 aö kveldi, einnig
a laugardögum, og vænta má, aö
samþykt þessi öölist bráölega stati-
festingu Stjórnarráösins, þykir
æskilegt aö verkamenn fái borgaö
vikukauþ á föstudögum, en ekki á
laugardögum, eins og tíökast hefir.
Leyfi eg mér því aö skora á alla
yinnuveitendur hér í bænum, að
greiöa framvegis vikukaup verka-
manna á föstudögum.
Ráðstafanir hafa verið gerðar til
að þeir verkamenn, sem eru í þjón-
ustu bæjarins fái greitt kaup sitt
fyrir yfirstandandi viku föstudag-
inn 12. þ. m. og framvegis á hverj-
um föstudegi.
Borgarstjórinn í Reykjavík,
8. apríl 1918.
K. Zimsen.
Afmæli í dag.
Guðfinna Þórarinsdóttir, ekkja,
80 ára.
Svava Þorláksdóttir.
Guðjón Rögnvaldsson, kennarí.
Jón Þorsteinsson, verlunarm.
Ásbjörg Þorláksdóttir, húsfru.
Guöm. B. Vikar, klæðskeri.
Laufey Þóroddsdóttir, ungfrú.
18
„Heilla-atvik! Nei, fyrir alla muni, veljiö
þér ekki það nafn. Þér ættuö miklu fremur að
kalla það bölvað ólán."
„Þegar þér komuð inn úr dyrunum, sögisuö
þér eitthvað í þá átt, að þér vonuðust til, að
þeir hefðu ekki séð yður. Við hverja áttuð
þér?“ ^
„Við fjandmenn mína.“
„Og eru þeir hér á næstu grösum ?“
spurði eg.
Hún svaraði því engu, en sat hreyfingarlaus
eins og áður og- starði framutidan sér. Virtist
það vera fastur ásetningur hennar að segja
mér ekkert um þetta, og vár þetta má ske
harla gálauslegt af mér, þegar á alt var litið,
aö heita bráðókunnugri stúlku vináttu minni
— en hún var svo óuniræðilega fögur og ynd-
isleg.
„Að minsta kosti verðið þér að segja mér
til nafns yðar, fyrst að yður er þegar kunnugt
niitt nafn,“ sagði eg.
”Eg er nefnd Xeníh.“
„Xenía! Það er ljómandi fallegt nafn. Og
hvað meira?“
„Þér getið kallað mig Xeníu Edmonds,“
sagði hún og brosti gletnislega.
etl þaö er nú samt ekki hið rétta nafn
yðar, eða hvað?“
„Það ei fullgott nafn, svvn-aði hún og var
William le Queux: Leynifélagii.
19
nú orðin sýnu rólegri, síðan að eg hafði gefið
henni loforð mitt.
„Jú, en ekki er þetta nú nein hreinskilni,“
sagöi eg hálfstygglega.
„Eg hefi sagt yður, að nafn mitt væri Xenía
og það er satt. Þeir kalla mig alt af Xeníu.
Hún sagði þetta svo afdráttarlaust, að um
það var ekki að efast.
„Jæja nú. Og hvernig stóð þá á því, að þér
leituðuð til mín á þennan hátt? Vissulega verð-
ið þér að segja mér þetta, ef nokkuð á að
verða úr þessari umræddu vináttu okkar.“
„Það var út úr sárri neyð, eins og eg þegar
hefi vikið að,“ svaraði hún og’var nú orðin
jafnalvarlég og áður. „Sé það einlægur á-
setningur yðar, að gerast vinur minn, þá bið
eg yður þess að spyrja mig ekki neinna spurn-
inga,»sem vekja upp hjá mér óþægilegar end-
urminningar. Þér munuð fá að vita fleira,
þegar tími er til kominn, og eg fer ekki fram
á annað, Vesey læknir, en að þér sýnið rnér
drenglyndi yðar og leyfið mér að dvelja hér,
án þess að það sé á annara vitund?“
„Já, en vegna hvers? Hvað kemur til þess,
að yður er svona hugarhaldiö aö enginn viti
deili á yður?“
„Það er vegna þess, að innan skanuns mun
verða leitað dyrum og dyngjum — og þá verð
eg að geta reitt mig á loforð yðar, því að eg
mun þá eiga líf rnitt undir drengskap yðar.“
20
„Þetta er í meira lagi undarlegt og óvenju-
legt,“ sagði eg og horfði á hana. Hún hall-
aðist aftur i stólnum og undan kjólfaldinum
sást á snoturlegan skó og grannvaxinn ökl-
ann í silkisokk.
„Þaö skal fúslega játað, og eg hefi ruðst
hingað óboðin inn á heimili yðar, svo að það
er öll von til þess, að yður langi til að for-
vitnast um þetta,“ sagi húti og leit framan í
mig. Eg hefi leitað hér skjóls og hælis og
því hafið þér heitið mér. Fyrir það kann eg
yður hjartans þakkir og sama munu feirr
gera — aðrir vinir minir.“
„Eru þeir skamt héðan?“
„Nei, þeir eru í órafjarlægð.“
„En hvaðn bar yður hingað að húsdyrum
mínum ?“
Hún ypti öxlum með greinilegum útlend-
ings svip og látbragði og um varir hennar
lék þetta bros, sem var svo ósegjanlega töfr->
andi.
„Vesey læknir,“ sagði hún loksins. „Þér
skuluð að eins líta á mig sem hverja aðra ó-
lánsmanneskju, sem hefir flúið á náðir yðar
og verið þér ekki að hugsa um liðna timann
eða hvaðan og hver eg er. Þér hafið heitið
mér vináttu yðar og þar á móti legg eg vin-
áttu niína. Sá dagur kann að koma, að þér
þarfnist hjálpar einhvers, sem þér megið bera
fult traust til, og þá skal yður verða jafu-