Vísir - 16.06.1918, Síða 3

Símskeyti
Irá fréttaritara Vísis.
SeHdmeffldin danska
skipnð.
Khöfn 15. júní
Meiri hluti íslandsmálanefnd-
anna, 15 menn, leggja til, að
gengið verði til samninga við
íslendinga um sambandið við
Danmörk, og væntir rikisþingið
þess, að stjórnin geri þegar í
stað nauðsynlegar ráðstafanir til
þess að senda fulltrúa til Iteykja-
víkur.
Minni hlutinu, þrír íhaldsmenn,
álítaur, |að tími til samninga sé
nú óheppilegur og leggja þess
vegna til, að samningum sé frest-
að.
Nefndarálitunum fylgja ítarlegar
ekýringýr sögulegs og stjórmála-
legs efnis ög um viðskifci Dana
og íslendinga siðustu mansaldr-
ana og fram að þessum tíma.
Eru þar á meðal annars birt
símskeyti og bróf, sem farið
hafa milli Zahles forsætisráð-
herra Dana og Jóns Magnússon-
ar forsætisráðherra íslendinga.
Umræður um þetta mál hófust
í ríkisþinginu kl. 11 og var til-
lagan staðfest í ríkisráði eftir
hádegi.
t
Utnefning sendimanna til
Reykjavíkur hefir þegar verið
kunngerð, og leggja sendimenn
á stað frá Kaupmannahöfn um
Bergen á þriðjudaginn kemur.
Tillaga meiri hluta nefndar-
innar var samþykt í Fólksþing-
inu með 102 :19 atkvæðum og í
Landsþinginu með 46 : 15 at-
kvæðum.
Khöfn 15. júní.
Frá París er símað, að Frákk-
ar álíti að París só úr allri
hættu.
Frá London er simað, að kom-
ið hafi fram uppástunga um
viðskiftastyrjöld að ófriðnum
loknum, í fyrsta lagi til hags-
muna Bretum, síðan bandamönn-
um þeirra og loks hlutleysingj-
um, en gera alvarlegar ráðstaf-
anir til þess að hindra verslun-
arviðskifti óvinanna.
Það þykir líklegt, að Maximal-
istar geri upptækar allar eignir
Skandinava í Rússlandi. En þær
eru metnar á einn miljarð rúbla.
Prófessor Pozzi, frægasti skurð-
læknir Frakka, hefir verið myrt-
ur.
Króatar krefjast þess að stofn-
að verði sérstakt Slavona-ríki, er
lúti Ungverjalandi.
Hvalveiðarnar.
Ný aðferð.
í ágústmánuði í fyrra var
gufuskípið „Havman“, tilheyr-
andi Aalesunds Fiskeriselskap,
forstjóri Elias Roald, útbúið til
þess að veiða stórhval, og átti
að afspika hvalinn úti á rúmsjó,
á sjálfum veiðistaðnum, því sam-
kvæmt hinum norsku lögum um
hvalveiðar, sem eru lík hinum
íslensku, þá hafa hvalveiðaskip
ekki leyfi til að dragá hvalina
til lands eða innfyrir landhelgig-
línuna. Mönnum var mjög um-
hugað um að vita hvernig þessu
fyrirtæki reiddi af, því hór var
Golftreyjur,
i
sfórn órvarll
Jacobsen

um þýðingarmikið atriði að ræða,
sem gat haft áhrif í framtíðinni.
Mikaelsen skipstjóri á „Havmanu
segir svo frá:
„Yið fórum frá Aalesund til
Tromsö, þaðan lögðum við til
hafs, og höfðum stefnu á Bjöm-
öen, sem liggur nálægt Spits-
bergen. j?ar hittum við strax
hval, og í 9 sólarhringa sam-
fleytt urðum við að vera við
vinnu, næstum án þess að neyta
nokkurs svefns, höfðum við þá
fengið 5 bláhvali, sem við álít-
um að muni jafnast á móti 35
andarnefjum, eða 62 þús. kr„
virði.
Tíunda daginn gerði hvassan
vind af norðvestri, og hóldum
við því á leið hoim til Noregs".
Það hefir verið álitið að ófært
S I Knattspyrnnmðt Islaads: KL 2 í dag keppa Reykjavíkar - Valnr.
kl 9 e. m. keppa „Vikingnr" - „Fram“.
Úrslitaleikar mótsins. — Að leiksloKnm verður bikarinn ásamt 11 heiðurspeningnm afhentur signrvegaranum.
Aðgöngnmiðar seldir á götnnnm og við innganginn.
' ' ' r \ ■
189
nafnsins, sem eg tók mér,“ sagöi prinsinn
hlæjandi; ,.en þaö er alsiöa aö taka sér gervi-
nafn þegar maöur er staddur í Englandi og
einkum og sér í íagf ef eitthvert hneykslismál
er á döfinni."
„,En hér megiö þér ekki vera stundinni
lengur,“ sagöi ofurstinn og var mikiö niöri
fyrir. ,,Flýjiö þér undir eins — þess biö eg
yöur umfram alt. Fáiö þér yöur rafmagnsferju
til meginlands og nái'ð yður þar samstundis
í vagn. Eg skal síma á undan yöur og biöja
um vagninn. Þér skuluö ekki eiga undir þvi
að fara með járnbrautinni, því-aö þaö veröa
áreiöanlega haföar gætur á yöur. Þaö er
meira aö segja ekki óhugsandi, a'ö Chiquard
viti nú þegar, að þér eruö hér staddur."
„Og þó svo væri, ofursti góöur — hvaö
/gerir þaö þá til?“
„Það gerir áhættuna margfalt meiri — á-
liættuna fyrir hana og yöur,“ svaraöi Mor-
dacq hiklaust. „Nei, fariö þér þegar í stað og
reyniö aö leynast einhverstaðar, leynast þarig-
að til aö eg get gefi'Ö' yöur bendingu um, aö
öll hætta sé úti. Eg set auglýsingu i „Times“,
eins og áöur hefir veriö gert.“
„En hvers vegna látiö þér yöur svo ant um
undankomu mína?“ spuröi prinsinn.
„Mér hafa veriö sendar fyrirskipanir, sem
Hernfeld færöi mér núna i kvöld.“
„Fyrirskipanir frá Hans Hátign?“
William le Queux: Leynifélagið.
190
Ofurstinn játti því.
„Mintist hann nokkuö á mig? —eöa hvern-
ig hljóöuöu þessar fyrirskipanir?“
„Þvi miður eru þessar fyrirskipanir algert
trúnaðarmál, herra prins,“ svaraöi ofurstinn
rólega. „Þér getið ekki orðið okkur að neinu
liði hér og skuluö þvi láta mig einan um
þetta alt saman og fara héfðan — fara héðan
hennar vegna.“
'„Jæja-þá, Mordacq góður,“ svaraði priris-
inn hálf-afundinn. „Eg býst við aö eg veröi
aö hlíta þessum úrskurði ýö’ar, enda eigið þér
ekki yöar lika að skarpskygni og djúphyggju,
svo aö ekkert fær yöur dulist, hversu leynt
sem meö er fariö. Eg fel yður þvi algerlega á
hendur aö gæta hagsmuna og velferðar Xen-
íu.“ Hann vék sér því næst að mér og mælti:
„Eg geröi mér von um, læknir góöur, aö
fá tækifæri til a'ð spjalla um ýmislegt við
yður, jiakka yður fyrir hjálp þá, sem þér hafiö
látið okkur i té og óska liðsemdar yöar fram-
vegis, en nú------—“
„Læknirinn er einmitt hingaö kominn meö
það fyrir augum.“
„Þaö var ágætt,“ sagöi hann og greip hönd
mína. „Eg kann yður mínar bestu þakkir fyrir
þetta og óska yöur góös gengis, en hefnd okk-
ar verður aö koma fram með skjótri svipan
og ])ó leynilega.“ Kvaðst hann þvi næst von-
191
ast eftir aö sjá mig aftur, snerist á hæli og
gekk út úr salnum.
Mordacq gekk hvatlega yfir í salsendanti,
tók símatólið, sem þar hékk og símaði til meg-
inlandsins um aö hafa tilbúinn öflugan og
ferðmikinn vélarvagn.
„Maðurinn, sem eg á við. kemur eftir
klukkutíma á að giska,“ bætti hann viö, „og
þarf aö fá vagninn i langferö, svo áö þiö skul-
uð sjá svo um, aö vagnstjórinn sé dugandi
maður og jafnframt gæta þess, aö nægar vistir
séu í vagninum. Manninum liggur mikiö á
og þarf a'ö flýta sér.“
Hann hringdi af. og gekk til mín aftur.
„Alt er þetta mér hreinasta ráögáta," sagði
eg.
„Það efast eg ekki um,“ svaraði hann hlæj-
andi, „en það mun verða .skýrt fyrir yður á
sínum tima.“
„Ef eg tekst það á hendur aö liðsinna ykk-
ur, þá munuð þér vissulega segja ntér þaö í
trúnaöi hver ungi maöurinn var, sem ráðinn
var af dögum i liúsi frú Kynaston og eins hver
hinn maðurinn var, sem varö bráökvaddur
heima lijá mér.“
„Að svo komnu er mér það ekki leyfilegt,
herra læknir. Ef eg ætti aö segja yður allan
sannleikann, þá væri það sama sem aö segja
yður þá undarlegustu sögu, sem nokkurt
mannlegt eyra hefir heyrt —- sanna sögu, seni