Vísir - 08.09.1918, Qupperneq 2

V \ 9-» *
Blessuð sölin elskar alt <* Hreiðrið mitt
tvö sönglög eitir Arreboe Clansen fást bjá bóksölmn og í Hljöðíærahásinn.
v I s 1R.
Aíg?ei5sla bisiaia* i Aðalatrai
14, opin íiá ki. 8—8 & iiTerjum degi,
Skrífsíofs á íiama gtai.
3imi 406. P. 0. Sok 8Í7.
Ritstjótinx til viítaia frá kl. 2—8.
PrsnissniSjsn é LangRTeg i
Imi 133.
Acgiýgíagom veitt u-.óttak* i Lanáu
BtjörnuaBi eítir kl. 8 & kröidin.
ÁugitsmgRVerfi: 50 »ur. bvu em
dálks i stærri angi, 5 aura orði. i
amáÆngivttng^m mef t-breyttn letri.
Vantraustsy firlýsing.
Tillaga til þingsályktunar um
vantraustsyfirlýsing. (í samein-
uðu þingi).
Flutningsmenn: Sigurður Stef-
ánsson og Halldór Steinsson.
Alþingi ályktar að lýsa van-
traustj á núverandi atvinnumála-
ráðherra og skora á hann að
beiðast þegar lausnar, svo og að
skora á forsætisráðherra að gera
þegar fullnægjandi ráðstafanir til
þess, að atvinnumálaráðherrann
verði leystur frá embætti.
Samskonar vantraustsyfirlýsing
flytur séra Sig. St. einn, á fjár-
málaráðh. S. Eggerz.
Tillaga
til Þingsályktunar um greiðslu
á aukakostnaði af flutningi inn-
lendrar vöru, sem stafar af fyr-
irmælum útflutningsnefndar. —
Flutningsmaður: Benedikt Sveins-
Gon.
„Neðri deild Alþingis skorar
á stjórnina að stilla svo til, að
þar sem svo stendur á, að vara
(ull, kjöt og gærur) er eigi tek-
in, sakir fyrirmæla í reglugerð-
um útflutningsnefndar, á þeim
höfnum, sem strandferðaskipum
er ætlað að koma á, heldur fyr-
irskipað, að vörunni skuli kom-
ið þaðan á tilteknar aðalhafnir,
þá só aukakostnaði, sem afþeim
flutningi leiðir, létt af seljöndum
að nokkru eða öllu leyti, ann-
aðhvort með því að jafna hon-
um niður á alla vörutegundina
eða greiða skakkann úr lands-
sjóði“.
Greinarge'rð.
Svo sem kunnugt er, auglýsti
útflutningsnefnd í vor ákveðið
verð á ull, sama verð allsstaðar
á samskonar ull. En jafnframt
voru sumar hafnir „lokaðar“ og
eigendum gert að skyldu að
koma ullinni á sinn kostnað til
einhverrar hafnar, þar sem banda-
menn tæki hana. Þótti mönn-
um þegar hart undir þessu að
búa. En siðan hefir skipast svo,
að flutningaskip landsstjórnar-
innar hafa tekið ullina á sum-
um þeim höfnum, sem áður voru
„lokaðar11, en á öðrum er hún
ekki tekin, heldur er seljendum
skipað að greiða hátt aukagjald
(t. d. 9 aura af tvípundi) fyrir
flutninginn til einhverrar annar
hafnar. Sama verður uppi á
teningunum um haustvörurnar.
Þessu una menn illa, ofr hefi
eg fengið áskorun um að flytja
tillögu hér á þingi í þá átt, sem
að ofan greinir.
ið hefir einsk(»nar stjórnar-mið-
stöð um hríð.
Sumum finst rétt að lofa Rúss-
um að eiga sig, láta þá fara báli
og brandi um land sitt aftur og
fram, lofa fólki að brynja niður
úr hungri, eymd og vesöld. Öðr-
um finst það himinhrópandi van-
ræksla.
HelstJ er þess vænst, að ein-
hver dugandi flokkur risi nú upp
í Rússlandi, og þá geti banda-
menn tekið höndum saman við
hann og reynt að hefja Rússland
úr þeirti hörmungar niðurlæing,
sem það er fallið í.
bæklaðir. En þess skal getið
manni þessum til lofs, að hanu
stóð sig prýðilega.
Dómari var hr. kaupm. Egill
Jakobsen, að vanda. Það raá
vera, að manni 6Ó oft erfitt að
greina, hvort hver einstakur
knattleikari, leikur löglega, sér-
staklega þegar þannig stendur á
að þvaga er utan um knöttinn,
og tekið er að skyggja, eins og
átti sér stað síðari hálfleikinn, en
eftirleiðis ætti hann að taka bet-
eftir báðum ytri frumherjum
„Reykjavíkur", því að ekki var
laust við ruddalegan leik hjá þeim
báðum, og mátti heyra suma á-
horfendur hrópa oftar en einu
sinni „hönd“, „hönd“ og jafnvel
„straffespark", er þeir sáu betur
en dómarinn. Eins má geta þess
að markvörður „Fram“ hljóp,
eitt sinn fleiri skref en löglegt
er með knöttinn, og átti þá
„Reykjavíkur“ réttilega auka-
spyrnu.
x liði „Reykjavíkur“ má sér-
staklega geta Guðm. Huðmunds-
sonar, Jóns Þorsteinssonar og
beggja ytri framheijanna (öunn-
ars Schram og Kristján Gests-
sonar), sem duglegra knattspyrnu-
manna, en i liði „Frams“ bræðr-
anna Péturs og Tryggva Magn-
ússonar og bakvarðanna Arreboe
Clausen og Péturs Sigurðssonar,
sem allir leika mjög, liðlega.
Kappleikurinn var hinn fjör-
ugasti og skemtu áhorfendur sér
vel. V*
Nýleiidur Þjóðverja,
Bresk blöð segja, að Þjóðverj-
ar tali nú mikið um þá nauðsyn,
sem þeim sé á að ná nýlendum
sínum eftir ófriðinn.
Hindenburg hefir sagt:
„Áu nýlendna er engin trygg-
ing fyrir því, að Þjóðverjar fái
hrá-efni, en án þeirra verður eng-
inn iðnaður og án iðnaðar geta
menn ekki búist við sæmilegri
afkomu landemanna. Þess vegua
verðum vér að fá nýlendur“.
Ludendoríf segir um samaefniy
„Nýlendur eru óhjákvæmileg-
ar, þegar litið er á framtíðarhag
Þjóðverja. Fyrir þeim vorðum
vér að berjast og sigra“.
Ríkiserfinginn hefir sagt:
„Vér getum ekki nógsamlega
lofað eða þakkað störf þeirra
manna, sem sýnt hafa það sjálfs-
traust að berjast fyrir þýskri
menning í fjarlægum löudum“.
Rússar.
Oít hefir verið agasamt og
stjórnlítið I Rússlandi, en aldrei
verra en nú.
í seinustu blöðum er svo að
sjá, sem flestir meiriháttar menn
landsins séu að leggja á flótta
eða flúnir. en hvaðan eða hvert,
það er oft ráðgáta. Lenin og
Trotsky hafa að sögn Þjóðverja
flúið til Kronstadt. Dr. Helffer-
ich hefir flúið til Berlínar eftir
stutta dvöl í Moskva, en sendi-
sveit Þjóðverja hefir flúið til
Pskoíf. Sendiherra Bandaríkj-
anna hefir krafist fararieyfis og
griðabréfs úr Moskva og fengið
sendiherra Svía umboð sitt. Öll-
um virðist óljóst, hvað er að ger-
ast í Moskva eða Pétursborg og
því síður að nokkuð vitnist úr
öðrum borgum eða landshlutum.
Bresk blöð hafa það eftir þýsk-
um blöðum, að Dr. HeJíFerich
hafi ekki mátt um frjálst höfuð
strjúká í Moskva og stjórn Bolse-
vika sé þar á fallanda fæti.
Stórveldin standa eins og ráð-
þrota yfir þessum ósköpum. Þjóð- i
verjar segja að Brest-Litovsk
samningarnir hafi spilt svo fyrir
Þjóðverjum, að þeir geti engu til
vegar komið í Rússlandi, nema
með hervaldi, en eins og sakir
standa, geta þeir ekki mist lið
að vestan.
Bandamenn eru „illa fjarri
góðu |gamni“, ef svo mætti að
orði bveða. Að vísu geta þeir
séð af allmiklu liði, en erfitt er
að boma því til Hvítahafs, og þó
að það sé þar á land komið, þá
er langur vegur þaðan að Moskva
hinni fornu höfuðborg, sem ver-
Knattspyrnumótið.
Á fimtudagskvöld beptu félög-
in Fram og Reybjavíkur og lauk
þannig að Reykjavíkur sigraði
með 4:1. Kappleibur þessi var
dável sóttur, enda var veður gott
Margan rendi grun í hvernig fara
mundi, þar eð Fram vantaði 5
sinna bestu manna eins og kunn-
ugt var, það hafði stundað æf-
ingar illa að undanförnu, en
Reykjavíkur aftur á móti mjög
vel æft, sýnir það meiri áhuga
á íþróttinni og hafði öllum sínum
bestu "mönnum á að skipa að
auki, enda urðu úrslitin sam-
kvæmt því.
Fyrsta markið skoraði Gunnar
Schram (Rvíkur) í upphafi leiks.
Varla voru liðnar 5 mínútur frá
því annar úr sama liði, (Ben.
Waage) skaut knettinum í mark
Fram. Þótti þá mörgum horfa
óvænlega fyrir „Fram“. En brátt
hófu þeir grimma sókn, sem stóð
alllengi og lauk þannig, að Grísli
Pálsson skoraði mark. Barst
síðan leikurinn fram og aftur
um völlinn og mátti hvergi á
milii sjá, uns Kristjáni Glestssyni
(„Rvlkur“) tókst að koma knett-
inum í mark „Fram“.
Hálfleiknum lauk því þannig
að „Reykjavíkur" hafði 3 gegn 1.
í næsta hálfleik hafði „Fram“
lengst af sóknina, en tókst þó
aldrei að skora mark. „Reykja-
víkur gerðu mörg góð og hættu-
leg upphlaup og tókst einum
þeirra, eg sá ekki hver það var,
að skora fjórða markið.
Það þótti í meira lagi óvið-
kunnanlegt, að sjábæklaðanmann
í liði „Reykjavíkur", enda mun
það hvergi tíðkast í víðri veröld,
nema ef vera skyldi þar sem allir
þátttakendur eru meira eða minna