Vísir - 23.09.1918, Page 2

Barnaskölinn.
Börn, sem eiga að ganga í barnaskóla Reykjayíkur næsta
/
yetur, mæti í skóianum eins og hér segir:
fimtudag 36, sept: börn, er yoru í 5., 6. og 7. bekk
síðastl. vetur liJ, 9 árd.egis — börn
úr 4. bekk kl, 1.
föstudag 37. sept: börn úr 3. 1361111 Ld. í> úrd. —
böm úr 1. og 3. "bekli lil. 1.
lau.gard.ag3S.sept.: sliólasliyldar stdlliur, sem
hafa elilii gengið í skólann áður,
lcl. 9 árdegis — drengir,
sem eins er ásátt um, lil. 4. —
Skólaskyld teljast börnin, ef þau verða
10 ára fyrir nýár.
mánudag 30. sept.: drengir ósliólaslijidir sem
hafa e k k i verið í skólanum áður,
lil 9 árdegis. — Stdlliur
óskólaskyldar sem hafa e k k i
verið í skólanum áður, kl. 4. s. d.
Þess er óskað að sagt verði þessa sömu daga til allra þeirra
barna, sem, einhverra hluta vegna, geta ekki komið í skólann hina
tilteknu daga.
Börn, sem ekki verða 10 ára fyr en eftir nýár, hafi með sér
i skólann bréfspjöld frá borgarstjóra, er sýni að þau fái inntöku í
skólann.
Barnaskóla Reykjavíkur, 21. sept. 1918.
Mortea Hansen.
Drengur
áreiðanlegur og duglegur, 16—16 ára, er getur innkallað reikninga
og farið sendiferðir getur fengið góða atvinnu nú þegar.
Skrifleg umsókn merkt „309“ leggist á afgreiðslu Yísis.
V 1S 1 R.
A í g r * i í s i a bitfiias i Ataletmt
14, opin kl. 8—8 & hvcrjuiK ðegi,
Skrifstoffi á brhir síf.4.
Simi 400. P. 0. Boz 867.
RftsíjörlnK til yiitMÍii it$> ki. S—8.
Prentsmiijkn & Ls.ngavsg e
imi 133.
Anglýaiftguss vdtt aiöttekR i L&íu.s
atjörunaai aftir kl. 8 á kvöldin.
AnglýsingftverS: 50 &ar. htee sk
ðálks 1 sfnrri angl. 5 anr» orr*. í
sstáí nglýíingnM asei öhraytta ietri.
Úr bréfi
úr Skagafjarðarsýsln.
20. ágúst
Héðan úr Skagaörði er ekki
mikið að frétta annað en gras-
leysi og óáran, hér eins og ann-
arstaðar. Menn byrjuðu víðast
slátt hér, hálfum mánuði síðar
en venjulega, því að fyr voru
engin tiltök að bera nokkurstað-
ar niður. Yíða var byrjað á út-
engi en túnin geymd til þess að
láta þau spretta betur, en þeir
sem það gerðu iðrast nú eftir þvf,
því að þeir sem slógu túnin
snemma náðu töðunum með góðri
verkun, en svo brá til óþurka
og nú liggja flötu töðurnarund-
ir skemdum.
Mikið er hér talað um samn-
ingana við Dani, og eru víst
flestir á sama máli um það, að
þeir sóu hagfeldari okkur en hægt
var að búast við, þó að ekki séu
þeir algóðir fremur en annað.
Menn eru annars ekki sam-
mála um margt hér í Skagafirði,
en þó er eitt, sem allir eru sam-
mála um, að eg held, og það
er að áfellast þingið fyrir að
skilja við stjórnina i höndum
þessara axarskaftaherra, sem nú
halda taumunum. Það sem menn
einkum reka augun í eru þessi
tvö höfuðhoeyksli: Tjörnes-
hitin og Öskjuhlíðarfarganið.
Fjárhagsnefnd neðri deildar hef-
ir gert þarft verk með því að
draga þetta fram i dsgsljósið,
en hvers vegna í ósköpunum
styðja þeir svo stjórnina þrátt
fyrir þetta? Er ábyrgðarleysið
komið alveg upp úr á þing-
mönnunum? ....
Maximalistar
hafa í heitingnm.
Maximalistar kenna fulltrúum
bandamanna í Rússlandi um
banatilræðið við Lenin, einkum
sendimönnum Breta. Það er líka
fuflyrt í blöðum þeirra og eins
í þýskum blöðum, að maður einn
í bresku sendisveitinni haft var-
ið miljónum rúbla til þess að
kaupa herforingja Maximalista
til fylgis við bandamenn og til
þess að hefja uppreisn gegn
rússnesku stjórninni.
Af þessum sökum var það, að
Maximalistar róðust á bústað
bresku sendisveitarinnar og létu
hneppa sendisveitina alla í varð-
hald, og þóttust þeir hafa fund-
ið i fórum hennar skjöl, sem ó-
tvirætt sýndu það, að þessar
sakargiftir væru á rökum bygðar.
Eins og kunnugt er, þá hafa
bandamenn ráðist inn i Rússland
frá Murmannsströndinni með her
manna og átti í orustum við
Maximalista. Það var látið í
veðri vaka, að sú herferð væri
hafin til þess að rótta Rússum
hjálparhönd gegn yfirgangi Þjóð-
verja, en þegar Maximalistarsnér-
ust svo illa við hjálp þeirra, þá
var farið að .^ita samninga við
þá um heimfararleyfi fyrir sendi-
sveitirnar. En það fókst ekki
og loks notuðu Maximalistar
banatilræðið við Lenin sem á-
stæðu til þess að hneppa þær í
varðhald. Sagt er þó í dönsk-
um blöðum, að sendisveitir Banda
ríkjanna, Frakka og Japana hefðu
komist undan á flótta til Finn-
lands og að Finnar hefðu neit-
að að verða við áskorun Maxi-
malista, um að hefta för þeirra.
Eu dað er víst að breska sendi-
sveitin er á valdi Maximalista,
og hafa þeir hatt í heitingum
um að láta drepa alla meðlimi
hennar ef Lenin bíði bana af
morðtilrauninni og eins ef fram-
hald verði af slíkum morðtilraun-'
um við aðra forkólfa þeirra.
En i annan stað hafa Bretar lát-
ið hneppa sendiherra Maximal-
ista í Lundúnum í varðhald og
hótað því, að láta hann sæta
sömu forlögum.
Síðustú fregnir af Lenin segja
að hann sé í afturbata, en fjarri
fer þvi þó að sendimenn Breta
séu þar með úr allri hættu. Því
að aldrei hefir ástandið í Rúss-
landi verið eins hryllilegt og mí
og má svo segja, að þar geti
enginn verið óhræddur um líf
sitt,
H.f. Hunar.
Yélaverkstæði og járnsteypa
með þessu nafni er sett á stofn
hér í bænum, við Norðurstig. Þar
eru sameinuð vélaverkstæði Grísla
Finnssonar og L. Diechmanns
og Járnsteypa Reykjavíkur. Er
þetta stærsta og fullkomnasta
verkstæði af þessu tagi sem hér
er hefir verið sett á fót. Stofn-
un þess má vera öllum þeim gleði-
efni, sem þurfa að fá smíðar og
viðgerðir á vélum og öðru þess-
háttar, því að oft hefir það ver-
ið bundið miklum erfiðleikum, og
jafnframt nlá búast við að tals-
vert fé, er áður hefir runnið út
úr landinu, sparist, þvi að margt
hefir orðið að kaupa frá útlönd-
um smátt og stórt, sökum vönt-
unar á góðum vinnutækjum hér
á landi.
Yfirsmiður er herra Malmberg
sá er áður veitti Hafnarsmiðju
Reykjavíkur forstöðu. Það er
ötull maður og hagsýnn og besti
smiður. Hann kvað það tak-
mark sitt, er vér áttum tal við
við hann nýlega, að geta full-
nægt iandsmönnum með allar að-
gerðir á vélum og sýna að þær
þyrftu ekbi að vera dýrari hér
en erlendis, og vera þó jafn fljótt
og vel af hendi leystar.
A verkstæðinu vinna milli 20
til 30 menn: íslendingar, Danir,
Svíar og Þjóðverjar.
Grjótvinnan
á gangstéttinnl
Mér var gengið inn á Grettis-
götu nýlega og sá mór til mik-
illar undrunar, að steinsmiður,
sem þar býr, teppir umferð um
gölana með því að höggva leg-
steina og tröppusteina á gang-
stétt götunnar. Ekki aðeins einu-
megin götunnar, heldur og hinu
megin líka. Gatan er fullþröng
þó ekki sé slíkur farartáimi gerð-
ur þama, og mér virðist maður-
inn hafa nóg lóðarrúm við hús
sitt, þó hann lóti götuna ótepta.
Um þetta leyti komu tveir
móvagnar innan að og heyvagn-
ar og bifreið framan að. Þá fór