Vísir - 03.10.1918, Side 6

KillS
laUdlHÓtOl^Ci, 2 kólfhylkja, fyrir steinolíu og beDzín,
vatnskælda, hefi eg fyrirliggjandi hér á staðnum og sei með verk-
smiðjuverði að viðbættum flutningskostnaði.
Stærðirnar eru 1 og 3 hestöfl. Mótorar þessir eru sérlega hent-
ugir til reksturs allskonar iðnaðarvéla, rafmagnsstöðva o. fl.
Archimedes mótorar eru álitnir standa fremst allra sænskra
véla af líkri gerð. Smíði alt og frágangur sérlega vandaður, —
Ending þar af leiðandi einstök.

'Einkasali á íslandi
fyrir Archimedes mótorverksmiðjurnar, Stockholm.
Víking skilvindur
Hérmeð tilkynnist vinum og vandamönnum, að jarðar-
för Erlendar Guðmundssonar fer fram laugard. B. þ. m., kl.
1 1^/sj frá heimili mínu, Skildingarnesi.
Gunnsteinn Einarsson.
hefi eg nú aftur fyririiggjandi af
stærðum 65, 120 og 220 litra, og
sel þær með verksmiðjuverði að
viðbættum flutningskostnaði.
Skilvindutegund þessi hefir
hlotið lof sérfræðinga viðsvegar
um heim og er í miklu áliti hjá
öllum er reynt hafa á þessu landi.
Vegna fyrirsjáanlegrar verð-
hækkunar á næstu sendingum er
vissara fyrir kaupmenn þá og
kaupfélög, sem kaupa ætls^’Vili-
inpr skilvindur að eiga tal við
mig hið fyrsta.
G. EIRIKSS
Einkasali á íslandi
fyrir Viking skilvinduverksmiðjurnar, Stockholm.
Verslunin Goðafoss
Laugaveg S
hefir fengið stórt úrval af Ilá.rg-reiðu.m og Hárkömb-
um. Hvergi öd.^rara en í
verslnniimi „Goðaíoss“. Kristín Meinholt.
— Talsími 436. —
Útsala.
Sökum rúmleysis sel eg hvítar og mislitar manchettskyrtur í
stóru úrvali með miklum afslætti nú áður en e/s Borg kemur til
að rýma fyrir fataefnum og fl.
Lítil húsakynni en góðar nýtískuvörur á Laugaveg 3
Andrés Andrésson.
ieirarfrakkaefnin komin
p __
Ariii & Bjarni.
VÍBtr «f
lii
126
„Ekki að spyrja — ekki að spyrja!
Vertu nú bara fljót, svo að eg lendi ekki
í klónum á þeim.“
Madtlama Hansen tifaði ofan tröppurn-
ar svo fljótt sem licnni var mögulegt á
gamals aldri og gekk vel að ná í rakhnif-
inn. Pétur sltóf af sér vangaskeggið, en
maddama stóð við hliðina á honum, studdi
höndunum á mjaðmirnar og horfði á og
hristi höfuðið í sífellu.
„Hlauptu nú til rakarans,“ sagði hann
alt i einu, „og útvegaðu mér sítt skegg og
ljósleitt, sem nær mér hingað.“ Hann benti
á annan vestishnappinn.
„Ja, guð almáttugur!“ hrópaði hún frá
sér numin, en gerði eins og hann bað um.
Pétur varð að ganga úr skugga um
þetta! Hann varð að fá að vita hvernig
á því stóð, að konan lians var búin að
flækjast „hálfan hnöltinn kring“ með
þessum bansettum leynilögreglumanni.
Skyldi hún þá trúa því, að hann væri mil-
jónaþjófur? Hafði Jim Stockes svikist um
að segja henni livernig í öllu lá? En það
var ekki þorandi að síma til Jim Stockes
og gat orðið þeim báðum til falls. Pétur
varð þess vegna að spila á eigin spýtur.
Maddama Hansen kom von bráðar aftur
með flunkurnýjan skipstjórabúning, sem
hún hafði herjað út úr sjóliðsskradara þar
127
í grendinni og sömuleiðis með húfu, sem
merki Hamborg-Ameríkulínunnar var
saumað á. Pétur Voss klæddi sig frammi
fyrir speglinum. Vestið var hlaupvitt og
tróð hann svæfli framan á sig til að fylla
það út, en þá var eftir að festa á sig slcegg-
ið, en maddama Hansen liafði verið svo
forsjál að hafa með sér lím til þeirra
hluta, enda var liún talin að vera besti
sjómannagestgjafinn í allri Hamborg.
„Ja-tarna-tarna! Skárra er það nú. pað
er alveg eins og Siems skipstjóri sé lifandi
kominn!“
Pétur kinkaði kolli og var mjög ánægð-
ur með sjálfan sig. Hann liafði tekið svo
vel eftir andlitinu á skipstjóranum á „Pen-
sylvaniu“, að eftirlíkingin mátti heita
ágæt.
„Nú vantar mig ekkert annað en litla
handtösku,“ sagði hann og leit i spegilinn.
Húfan fór honum pi*ýðisvel
Maddama Hansen útvegaði honum litla
hantösku og fyltu þau hana með dagblaða-
rusli.
Tíu mínútum síðar sté Pétur út úr vél-
arvagni fyrir framan Esplanadegistihúsið.
„Góðan daginn, herra skipstjóri!“ sagði
dyravörðurinn kurteislega og tók við hand-
töskunni, sem vagnstjórinn rétti honum.
Pétur skáhnaði gegnum forstofuna,
128
vaggaði út á hliðarnar og sté þungt til
jarðar alveg eins og Siems skipstjóri.
Hann bað um herbergi lianda sér, hafn-
aði mörgum og valdi sér að síðustu nr.
26. par ætlaði hann að sitja um að ná
fundi konu sinnar og gekk honum það að
óskum. Hún kom einmitt út úr herbergi
sínu á leið til Alster-lystihússins og gekk
beint í flasið á honum. Hún var orðin föl
í andliti og tekin til augnanna.
Alt í einu sá hún livar gríðarstór skip-
stjóri stóð í*vegi fyrir henni, tók utan um
hálsinn á henni ofur rólega og rak að henni
rembingskoss. Hún stjakaði honum frá
sér og tók þá eftir því, að istran á honum
var óvenju mjúk viðkomu.
„Hljóðaðu elcki, Polly — það er eg!“
livíslaði hann. „pað er Pétur Voss — hann
Pétur þinn!“
Ilún ætlaði nii samt að hljóða upp yfif
sig, en Pétur lagði hendina á munninH
á lienni og dró hana inn á nr. 26 og læsti
hurðinni á eftir sér. Polly studdist upp við
þilið og starði á liann galopnum augununr
en liann gekk liiklaust til liennar.
„Snertu mig ekki!“ æpti hún yfirkomif
af skelfingu. „Eg er dauðhrædd við þig-
„Hvað er þetta, Polly!“ sagði hann hlsej'
andi og færði sig nær.
„pú ert brjálaður!“ sagði hún kjökf'