Vísir - 03.11.1918, Page 3

VI ö IR
Nýkomið
Aliatsaðir
svartir, bláir og misl,
stórt úrval.
L. H. Mtiller
Austurstr. 7
Treflar
úr bómull, ull og silki.
Herrahanskar
svartir hvítir og mislitir.
L. H. Miiller
^ Austurstr. 7. Á
W Hattar. Hufur.
Man e hetskyrtur hv. og misl
plibbar. Brjóst.
Slaufur. Bindi.
f Vetrarfrakkar 1
Haustfrakkar, Regnfrakkar
Regnkápur.
L. H. Miiller.
ik Austurstræti 7. Á
L. H. Muller
Austurstr. 7
Steinolía 300 ltr. 0,60 180,00
mór 3 ton 45,00 135,00
Kol 1 skp 50,00 50,00
Sápa og sódi 60,00
Húsaleiga 35 kr. á mán. 420,00
Fatnaðnr 250,00
Skófatnaður 160,00
Læknishjálp og meðul 40,00
Opinber gjöld 50,00
Samt. á ári kr. 3703,68
Talan er furðulega há, en margt
er þó áætlað hlægilega lágt, t.
d. fatnaður og skór. En hvað
dugar að áætla!
Margt hér líka ótalið, t. d.:
Gulrófur, salt, rúsinur. saft,
laukur, áíag á brauð, handsápa,
ofnsverta, skósverta, eldspítur,
viðhald verkfæra, og margt
fleira mætti nefna,
Ekki get eg skilið að neinum
geti sýnst hér of mikið í lagt.
Hitt spillir ekki því sem eg
vildi sýna fram á, þó lágt sé
reiknað.
Hér fer eg aðeins fram#á það
allra einfaldast.
En hver er niðurstaðan ?
ÚtgjöJd.............kr. 3703,68
G o 11 h ú s
i Austnrbænum
fæst til kaups nú þegar*. L.aust til íbúðar 14. maí
n. k. Lysthafendup snúi sér til
Þ»orl. Andréssonar.
Baronsstíg 14 fyrir lok þ. m, sem gefur allar
nánari upplýsingar.
V ersiunarstaða.
Vanur verslunarmaður, sem getur tekið að sér að standa
fyrir verslun ef með þarf, getur fengið framtíðaratviunu við versl-
un í Reykjavík í desember næstk. Tilboð, ásamt kaupkröfu og
meðmælum leggist inn á afgr. þessa blaðs, merkt „20“.
Dívanar og madressur
fyrirliggjnndi i Mjóstrseti ÍO.
Vinna 3000 klst. á
ári °/85.............kr. 2850,00
Vantar til...........— 858,68
Nú er krafan 3000
klst. */».............“ 3450,00
Samt vantar til . . . — 258,68
Hvaðan á að taka þær? Eða-
hvað á að fella burt? Eg á vont
með að sji það. En hitt á eg
ómögulegt með að sjá, að kr.
2850,00 nægi.
Sýnist nú nokkrum krafan
vera of 'há? Engum réttsýnum
manni; það fullyrði eg.
Nú verður að gæta þess að
varla þarf að gera ráð fyrir að
enginn tími falli úr við útivinnu
yfir árið.
Mörgum hættir til að gera
verkfall að tilfinningamáli, og
er það að nokkru leyti eölilegt.
Þó er það í eðli eínu ekki ann-
að en það, að neitað er að eelja
vöru fyrir minna en eitthvað á-
kveðið; slíkt viðgengst í öllum
viðskiftum.
Eu að neitun um vinnu er
viðkvæmari en t. d. að neitað er
að selja kjöt fyrir lægra verð en
það sem ákveðið er, stafar af
því að kjöt er aðeins ein tegund,
174
strasse 25. pegar þangaÖ yar komi'ð borg-
aði Dodd ökumanninum, en Polly hringdi
dyrabjöllunm og hafði ákafan hjartslátt.
Marla Zippel kom til dyra og lét nú
ekki öryggiskeðjuna fyrir. — Amtmaður
var heima. Hafði hann séð til ferða þeirra
út um gluggann og grunaði þegar hverjir
gestirnir væru.
„Hvað er ykkur á höndum?“ spurði
ráðskonan.
„Eg ætlaði bara að fá fréttir hérna,“
svaraði Dodd þurlega. — „það er viðkom-
andi sjómanni, sem kvað hafa komið
liingað fyrir nokkrum dögum.“
Alt í einu hljóðaði Polly upp yfir sig,
því að nú kom amtmaðurinn fram í dyrn-
ai*. Hann hafði tekið af sér gleraugun og
var þá mjög greinilegur ættarsvipur með
Pétri og honum.
„Viljið þið hafa tal af mér?“ spurði
hann alúðlega. „Gerið þið svo vel að koma
imi.“
Pað fór að síga brúnin á ráðskonunni
og fyltist hún þegar afhrýðissemi, því að
hún tók undir eins efíir því, að amtmanni
gast vel að ungu konunni.
Dodd litaðist um í skyndi, en Polly sett-
ist á legubekkinn.
„Eg heiti Bohhy Dodd og er leynilög-
175
lögreglumaður,“ sagði hann og hneigði
sig litið eitt.
„Og þér eruð að leita að Pétri Voss,
frænda mínum?“ sagði amtmaður liæ-
versklega.
„Hefir hann komið til yðar?í‘ spurði
Dodd umsVifalaust.
„petta ætlar víst að verða nokkurskonar
réttarrannsókn,“ sagði amtmaður bros-
andi, „en eg skal taka af yður ómakið. —
Jú — Pétur Voss koni hingað til mín.
Hann játaði á sig glæpinn fyrir mér og
eg lét hann fara burl sem skjótast.“
„það var skylda yðar að láta taka liann
fastan!“ sagði Dodd.
„]7ér gleymið livað við vorum búin að
koma okkur saman um, herra Dodd,“
sagði Polly stygglega.
„Fyrirgefið þér!“ svaraði hann og
lineigði sig fyrir líenni.
„Eg hugsa að yður finníst þáð hæði
mannlegt og afsakanlegt, að eg lét ekki
taka hann fastán,“ sagði aíntmaðurinn
með þótta nokkrum, ,',og ef þér ætlið að
láta mig sæta ábyrgð fyrir það, þá skal
eg sjálfur sækja um láusn frá emhætti
mínu i kvöld.“ ’ ' - ' - •
„pér dirfist ekki að fará fram á slikt!“
sagði Polly óð og uppýæg.
„Mér ber að eins að ná í peningana,"
176
svaraði Dodd stillilega. „Getið þér ekki
gefið mér neina vísbendingu um hvert
þjófurinn niuni hafa leitað, er hann fór
héðan ?“
„því miður get eg það ekki, þvi að eg
hefi hvorki séð hann né lieyrt siðan hann
gekk út úr dyrunum liérna fyrir fjórmn
vikum.“
„Hafði hann miljónirnar á sér?“ spurði
Polly.
•„Ekki svo eg viti,“ svaraði amtmaður-
inn hrosandi.
Dodd tók eftir þessu brosi og dró sinar
ályktanir af því. Virtjst honum þetta bros
gera það enn sennilegra, að miljónirnar
væru fíddar þar í liúsinu.
„]?ér vitið þá heldur ekki, að bróður-
sonur yðar var staddur hér í bænum eftir
þenna tíma og gekk undir nafninu Franz
Múller?“
„Nei, það liefi eg enga liugmynd um,“
svaraði amtmaðurinn alvarlega, „og mér
þætti miður ef það skyldi reynast satt.
]?ér getið séð það sjálfur að hróðursonur,
sem lögregla’n er að elta, er ekkert sérlegt
kcppikefli fyrir mann í minni stöðu.“
„pctta ern nú hára látalæti,“ liugsaði
Dodd mcð sér og stóð upp.
„pegar þau Polly og hann voru komin
aftur til gistihússins sagði Dodd: