Vísir - 21.11.1918, Blaðsíða 2

VISIR
.att&r
Og
í fjölbreyttu örvali
hjá
Egill Jacobsen
Sðumleikurinn
Hér með tilkyanist vinuta og vandamönnum, að mín
ástkæra eiginkona, Ingigerður Sigurðardóttir, andaðist þ. 20.
þ. m. að heimiií okkar, Vesturgötu 46.
Jarðarförin verður ákveðin síðar.
Ágúst öuðmundsson.
Jarðarför Ingibjargar Jónsdóttur, fer fram frá dómkirkj-
unni, föstudaginn 22. þ. m kl. 2 siðdegis.
Fyrir hönd aðstandenda
Fjóla Stefáns.
um kjötsöluna.
Menn hafa nú átt ko3t á því,
að kynna sér skýrslu útflutn-
ÍDgsnefndarinnar um kjötsölumál-
ið, en sú skýrsla staðfestir í öll-
um aðalatriðum það, sem Vísir
sagði um málið í síðasta mánuði
Fyrst og fremst skal bent á
það, að skýrslan steðfestir það
óbeinlínis, að sáralítið eða ekkert
hefir verið gert til þess að koma
kjötinu í verð. Að vísu segist
nefndin hafa átyktað, „að rétt
væri, að afla sér sem flestra til-
boða í kjötið, ef til kæmi að
bandamenn afsöluðu sér forkaups-
rétti“, enþrátt fyrir það, var engra
tiíboða aflað og ekkert gert ann-
að en að bjóða NorSmönnum
kjötið og leyfa h.f. Carl Höepfner
að gera boð í það, samkvæmt
beiðni þess. í skýrslunni er
fleiri tilboða ekki getið, og þó
hefi Vísir ábyggilegar heimildir
fyrir því, að fleiri tilboð hafa
komið fram.
íyrir miðjan septembermánuð
var það kunnugt orðið, að banda-
menn ætluðu ekki að nota for-
kaupsrétt sinn. Hvers vegna var
þá ekki þegar undið að þvi að
afla tilboða í kjötið?
Svarið við þeirri spurningu
má lesa milli línanna í skýrslunni.
Nefndin segir, að forsætisráðherra
hafi (frá upphafi) haldið því fram,
að það væri „óhoppilegt og gæti
haft alvarlegar afleiðingar, að
selja öðrum en Norðmönnum
kjötið“. Hann hefir eftir þvi,
að öllum líkindum frá upphafi,
lagt á móti því, að nokkuð væri
gert til þess að afla tilboða í
kjötið, enda hefir því verið hald-
ið fram, og því ekki verið mót-
mælt, að amast hafi verið við
því, að einstakir menn gerðu
tilboð í það, þrátt fyrir það þó
að nefndin teldi það æskílegt að
afla sem flestra tilboða,.
Grýlu forsætisráðherrans, um
afstöðuna til annara ríkja, reyn-
ir nefndin á engan hátt að rétt-
læta, enda er henni það óskylt.
Hún hefir það að eius eftir for-
sætisráðherranum, að „það væri
augljóslega til þess ætlast af
bandamönnum“, að kjötið færi
til Noregs.
Hérmeð tilkynuist vinum og vandamönnum, að stúlkau
Þórunn Stefánsdóttir frá Fiatey, andaðist að heimili okkar,
Nýlendugötu 19, 20. þ. m.
Messiana Gnðmundsdóttir.
Einar Sveinbjörnsson.
I
Það tilkynnist hér með, að jarðaríör ásfckæra mannsins
mlns, Hjálmtýs Sumarliðasonar, sem andaðisfc 13. þ. m., fer
fram föstudaginn 22. þ. m. kl. 12, frá heimili okkar, Seljalandi.
Guðrún B. Daníelsdóttir.
Hér með tilkynnist vinum on vandamönnum, að jarð-
arför okkar ;hjartkæru móður, Vilborgar Rögnvaldsdóttur,
fer fram frá heimili^hinnar látnu, Brekkustíg 17, föstudag-
inn 22. þ. m. kl. 9 f. h.
Börn hinnar látnu.
Jarðarför mannsins mlns sáluga, Magnúsar Árnasonar
fer fram þriðjudaginn 26, þ. m. Húskveðja hefst kl. 1 á
Nýlendugötu 11.
Guðrún Þorsteiusdóttir. •
100 tonna flutning
r
getnr mótorskonnorta tekið, sem fer til Isa-
fjarðar á Langardaginn kernur.
Tylkynnist í síðasta lagi á morgun.
Reykjavik 21. nóv. 1918.
O. Etlingsen.
JBÍUO.Í OOS 397.
V ISIR.
Atgroiðila bUSsíss í AðaCtttraat
54, opín íiL kl. 8—8 S kveíjaiH dsgi,
Skriístc.ía £ sams stað.
Sixni 400. P. O. Bos SS7,
Bitstjörfas tii hrfe ki. B—8.
Aaglýsís$am veítt œ&ttskn S Íífcsa*.
stjðrnnsBÍ sfte ki. 8 ft Bvöiáia.
Aagifsiagaveíð: 73 íoí. itvar tea.
íiálki > itærrí aagL 7 »ar» ovð.t
«»fesEgJýsingnst meS öbesyttn latíi.
Já, hann hefir nóg að*gera,
blessaður forsæfcisráðherrann, ef
hann telur það skyldu sína, að
grafa það upp, til hvers banda-
menn ætlast í einu og öðru, sem
þeir hafa ekkert látið uppi um.
Almenningi finst nú fullhart, að
þurfa að vetða við öllum bein-
um og ótviræðum kröfum banda-
manna, og jafnvel fullhæpið af
stjórninni, að ganga skilmála-
laust að þeim öllum. En þá
keyrir undirlægjuhátturinn þó úr
hóíi, ef stjórnir hlutlausra þjóða
telja það skyldn sína, að bera
hag sinna þjóða algerlega fyrir
borð, heliur en að eiga það á
hættu, að brjóta í bág við það,
sem bandamenn kunna ef til vill
að ætlast til. Og ekki hafa
bandamenn verið • svo feimnir
hingað til, að þeir háfi ekki get-
að komið orðum að því, sem
þeir hafa ætlast tii af hlutlaus-
um þjóðum.
En látum svo vera, að banda-
menn hafi ætlast til þess, að
kjötið færi til Noregs. Setjum
svo, að það hefði getað haft
mjög alvarlegar afleiðingar, að
selja öðrum en Norðmönnum
kjötið. Var þó þess vegna nokk-
ur ástæða til að selja þeim það
fyrir lægra verð en unt var að
fá annarsstaðar?
Ef Norðmenn hefðu vitað það
frá upphafi, að kjötið yrði boðið
út, þá er sennilegt, að þeir hefðu
verið betur á verði og gert hærra
boð en þeir gerðu. Væntanlega
hefðj þeir þá að minsta kosti
gefið umboðsmanni sínum fuíl-
komið umboð, til þess að gera
boð í kjötið eða til að ganga inn
á hæðsta boð. JÞeir gátu með
engu móti ætlast til þess, að ís-
lendingar seldu þeim kjöfcið fýr-
ir l/2 eða ?/s verðs. Við njótum
engra þeira ívilnana í viðskiftum
við þá, að slík krafa eigi nokk-
urn rétt á sór.
Þakklátir hefðu þeir mátt vera,
ef þeim hefði verið gerður kost-
ur á því, að ganga inn á hæ3ta
boð, og með því hefði fullbom-
ið tillit verið tebið til“ afstöðu
landsins gagnvart erlendnm ribj-
um“.
Það liggur í augum uppi, og
útflutningsnelndiuni hefir verið
það fullkomlega Ijóst, að þegar
bandamenn höfðu tilkyut, að
þeir ætluðu ekki að nota for-
kaupsrétt sinn, þá. átti þsgar að
reyna að afla sem flestra tilboða