Vísir - 27.11.1918, Blaðsíða 3

VlSltí
Lækn i Dgaslofu
mína í Pósthússtræti 14 B, opna eg aftur miðnkudag 27. þ. m.
Viðfcalstími verður eins og að undauförnu kl. 10—ll1/, árd. fyrir
karlmenn og kl. l'/2—3 fyrir kvenfólk.
Jöa Kristjáns%oa, iæknir.
Kostsanaarar
geta fengið keypt fæði, eina eða allar máltíðar
i Iðnó.
Tilkynning.
Trésmiðafólag Reykjavíkur hedr með samkomulagi við vinnu-
veitendur ákveðið, að iágmark á tímakaupi meðlima félagsins skuli
vera frá 26. þ. m. þannig: Fyrir fasta innivinnu á vinnustofum
kr. 1,00 fyrir kl.stund. Fyrir skipasmíði, húsasmíði og aðra úti-
vinnu kr. 1,10 fyrir kl.stund.
Reykjavík 26. nóv. 1918.
Félagsstjórnin.
Inilúensan
fikki komin til Sigluíjarðar.
Þaö hefir veriS altalaö, aö in-
flúensan hafi borist norður áSiglu-
fjörö meö vélbátnum Leo, sncmma
1 þessum mánuöi, en svo er ekki.
Héraöslæknirinn' á Siglufiröi
átti tal viö Vísi í gær, og bað hann
aö geta þess, aö inflúensunnar
lieföi alls ekki oröiö vart þar. Önn-
ur blöð eru beöin að geta þessa.
Rétt er það, aö vélbáturinn Leó
kom til Siglufjarðar eítir að veikin
var kömin hingaö, og Siglfirðingar
hugðu að veikin lieföi borist þang-
aö með honum, og hefir Vísir
heyrt, aö nokkur hús hafi veriö
éinangruö í nokkra daga, vegna
þess aö úr þeim höföu verið sam-
göngur við bátinn. En þaö reynd-

Drepið rotturnar!
Að eins nokkur glös eitir af hinu eina óbrigðula eitri, og óvíst
hvort nokkuð meira kemur í vetur.
Sören Kampmann.
ist óþarft, enginn sýktist, og eng-
inn hefir tekiö veikina á Siglu-
firöi enn.
Fyrirspnrn.
Hefir stjórnarráðið heimild til,
að veita manni undanþágu til
að fá stýrimannsskírteini í ut-
anlandssiglingum, sem hefir siglt
aðeins einn mánuð sem fullgild-
ur háseti á verslunarskipi inn-
anlandssiglingum.
Spurull.
Til þess er engin heimild.
^ .■sl-
Afmæli í dag
Ingibjörg Kjartansdóttir, ekkja.
Húnbogi Hafliöason, verkam.
Karl A. Jónasson.
Matgjafirnar.
Úr eldhúsi Thor Jensen fengu
966 manns mat i gær. 294 fengu
þar fisk og kartöflur (flest böm)
en vellingur var borinn út um bæ-
inn til 672. Eru úm 16 manns við
eldamenskuna og framreiðsluna.
Framreiðslufólkið er alt sjálfboöa-
lið, námsstúlkur o. fl., en stúlkurn-
ar verða nú sumar aö hætta, og
vantar þá aðrar i þeirra stað.
Jarðarfarir.
í gær fór frarn jaröarför systr-
anna Elínar og Herdísar Matthías-
dætra. Haraldur Níelsson flutti
ræðu á heimili Jóns Laxdals og las
þar kvæði, sem Vigfús Einarsson
haföi ort, kveðjuorð til konu hans.
Síðan voru kisturnar bornar x
kirkjugarðinn.
í gær vom þeir einnig jarðaöir
bræöurnir Jón og Þorvaldur Sig-
urössynir og Gróa Bjamadóttir,.
kona Sigurbj. Þorkelssonar. 1 dag
var Jóhann Kristjánsson ættfræö-
ingur jaröaöur.
216 -
lá þar á botnimmi, stakk ein býflugan
hann.
Hann kipti þá liendinni að sér, fékk sér
langt prik og ýtti bögglinum út. petta
var þá veski Pétui’s og lcannaðist liann
þá undir eins við það. í því voru fjögur
þúsund dollarar, sex hundrað-marka-.scðl-
ar, þjalir og sagir.
„]?á eru miljónirnar líklcga ekki langt
undan,“ sagði liann við sjálfan sig og fór
að tæixxa efx-i hluta býflugnabúsins. Hann
vai-ð að gera þetta í myrkrinu, því að undir
•eins og hann hrá ljósinu upp, réðust hý-
flugumar á hann.
„petta er hálf torsótt,“ liugsaði liann
með sér, en lét sig þó ekki að heldur. En
ekki fann hann miljónirnar í þesu hý-
flugnabúi, og var þá ekki annað fyi’ir en
að rannsaka hitt.
Hann laldi það nú ái’eiðanlegt, að mll-
jónirnar væru faldar i hinu hýflugnahú-
inu og fór nú að rannsaka það, þó að
flugurnar létu næsta ófriðlega, og reif út
allar vaxkökurnar, cr voru alþaktar flug-
11111, cn uin leið og hann tók upp þá sein-
ustu þutu flugurnár upp og stungu hann
í andlitið. Ilann leit samt inn í húið einu
sinni enn, en þar var enga pcninga'að sjá.
Hann hraðaði sér þá hurt og kom lil
gistihússins aftur um klukkan fimm, og
217
var andlit hans þá orðið svo stokkbólgið,
að næturvörðurinn ætlaði ekki að þekkja
hann. Augun voru því nær sokkin, svo að
hann var næstum alblindaður og hljóp
liann nú í sprettinum upp í lierbergi sitt
og stakk höfðinu á kaf ofan i vatnsfatið,
fíeygði sér síðan i lcgubekkinn, og breiddi
vott handklæði yfir andlitið. Nú gat hann
engan mann látið sjá sig á götunni og held-
ur ekki vitjað um manninn i hegningar-
liúsinu! '
En nú var það þá áreiðanlegt, að milj-
ónirnar vorn faldar lijá amtmanni. Svo
að liann hafði ekki varið nóttunni til eins-
kis samt sem áður!
XIII.
En Pélur Voss var kominn til Breslau
og fékk sér þar nýjan búning. Hann fór
með loðkápu frænda síns til veðmangara
og kom þaðan aftur klæddur eins og hálf-
fullur heildsalaslarkari.
pegar liann liafði fataskifti tók hann
cftir því, að lyklakyppa frænda síns var
i buxnavasanum. Gekk hann þá til næsta
póstliúss og sendi lyklana þaðan i tómum
vindlakassa ásamt gullspangagleraugunr
uní, sem hann hafði nú enga þörf fyrir
218
lengur. Enn fremur langaði hann til að
senda Polly kveðjn sína og fékk sér sím-
skeytacyðublað og ætlaði að fara að skrifa
á það, en með því að hann hugsaði sem
svo, að allur væri varinn góður, þá skrif-
aði liann orðsendinguna með tölustöfum*
en ekki bókstöfum. Setti hann tölumar
1—24 við hvern hókstaf, en þó svo, að
hann nolaði fyrst ójöfnu tölumar og síð-
an hinar jöfnu. Lét hann svo miðann i
vindlakassann, kcypti ábyrgð á hann, og
sendi hann amtmanni.
En þá var nú eftir að nálgast veskið úr
býflugnabúinu. pótti honum vissast að
sækja það sjálfur, en annars lá nú ekki
svo mjög á því. Fyrst og fremst varð hann
að fá sér rússnesld vegabréf og það vissi
hann, að liann gat fengið í Bci’lín. Beið
hann nú rólegur í Breslau fyrst um sinn
og nefndi sig Franz Lehmann.
Einn daginn rakst liánn á þá gleðilegn
fregn í blöðunum, að fanginn Emil Pópel
hefði á undursamlegan liátt brotist úl úr
liegningarhúsinu í Stríenau, en ekki var
fc lagt til höfuðs honurn.
Dodd lá með kalda bakstra á andlitinu
allan fyrri part dagsins, en áræddi að fara
út um nónbilið. Lét hann fyrst aka sér íit
hegningarhússins og sagði fangavörður-