Vísir - 01.12.1918, Blaðsíða 3

VISIR
íshafið, en þau hrakti úr leið.
Var síðan ákyeðið að nota is-
spöng í þeirra stað.
Storkersen bjó vel um sig á
spönginni með nægan íorða af
matvælum og eldivið til vetrar-
ins.
Vilhjálmur kveður það alveg
óþarft að flytja með eér matvæli
1 heimskautaferðir. Það væri
líkast því, að flytia með sér kol
iil Ne’vícastle. I heimskauta-
löndunum eru úlfar, selir og birn-
vir á hverju stréi og betri mat
en úlfasteik segir V. að sé ekki
til; það sé þvi nóg að hafa með
eér byssu í slíkar ferðir. Til
©ldsneytis höfðu þeir félagar
spik af sel og bjarndýrum. Kjöt-
ið þurkuðu þeir en skinnin not-
uðn þeir í poka. Gerir Vilhjálm-
>ur ráð fyrir að Storkersen hafi
meðferðis marg&r smálestir af
kjöti og eldiviði á ísspönginni.
Sjálfur gat hann ekki farið lör
þessa, söknm veikinda, og lá hann
lengi í Alaska allþungt haldinn
af tangaveiki og lungnabólgu
• og verður nú að dvelja um hríð
:i suðurlðndum sér til heilsubótar.
Grænland.
í Kaupmannahöfn var stofnað
iélag í haust í þeim tilgangi að
stofna danska nýlendu á aust-
uratrönd Grænlands og reka þar
veiðar til lands og sjávar og
ðnnur atvinnufyrirtæki og versl-
un i Kaupmannahöfn, eða ann-
arastaðar, með afurðir nýlend-
unnar.
Félag þetta er hlutafélag og
Hvít tófuskinn kaupir Herluf Clausen Hótel ísland.
r
Abyggilegur
mótoristi getur væntanlega fengið stöðu á mó-
torskounortu „Syvert“. Uppl) gefur
Timbur og Kolaverslunin Reykjavík.
Allir þeir,
I>vottakonu
vantar á barnahælið í barnaskólan- -
m Sigurborg Jónsdóttir.
á hlutaféð að verða 300 þúsund
krónur. En ebki muu það geta
tefeið til starfa, nema einhver
breyting verði á meðferð Dana
á Grænlandi og Qllum dönsbum
borgurum leyft að reka þar
frjálsa atvinnu. Var um þetta
rætt i sambandsleganefndinni i
sumar, en þá ekki gert ráð fyr-
ir þvi, að slík breyting gæti
orðið á að sinni, og væri það
því vel farið, ef þetta skyldi
verða til þess, að hreyflng kæm-
ist á málið. En varla líða mörg
ár enn áður eu Danir vérða að
létta einokuninui af Grænlandi
og leyfa mönnum að reka þar.
frjálsa atvinnu.
sem ekki hafa sótt pantað beusín, eru vinsam-
legast beðnir að sækja það máuudag 2. des. kl.
10—3. Afhent frá lagerinu á Melunum.
Hið Islenska SteiaoUnhlntafðlag.
Nokkrir pokar al dönsknm kartðfl-
nm til sðln.
Johs. Hansens Enke.
c ^L- U. .1- «L. sL, U. -1« OC
Bæjarfréttir.
í.lf-
í Iðnaöarmannahúsinu
verður skemtun í kvöld. Þar
flytur JBjami Jónsson frá Vogi
ræðu, Jóhann skáld Jónsson les
kvseði, Bónorð Semings verður
leikið og hljóðfærasláttur á mi!Iw
Flaggstöng
hefir yerið sett á stjórnarráðs-
kvistinn fyrir rikisfánann en hin-
ar stengnrnar verða „auðar og
tómaru upp frá þessu.
Islandn Falk
dtó upp öll flögg sia snemma
í morgun og er flftggum okjroytt-*
ur atatna í milli.
228
„Hún er blátt áfram glæpakvendi,“ hvísl-
aði hann. „Eg skal ekki fullyrða, að hún
sitji um líf gamla mannsins, en-----“
„Ja, guð almáttugur!“ hrópaði ráðskon-
an. „Er hún þá ógift?“
„Nú, hvað skal segja! þessar Ameriku-
konur láta ekki alt fyrir brjósti brenna,
en þér skuluð sífelt standa á hleri við dyrn-
ar, því að með því móti getið þér unnið
húsbónda yðar mest gagn. Skrifið þér hjá
yður alt sem yður þykir grunsamlegt og
fáið það dyraverðinum í gistillúsinu.
Reynið um fram alt að ná í simskeyti og
leitið vandlega í ruslakörfunni, en eink-
um er áriðandi að ná í þau símskeyti, sem
skrifuð eru með tölustöfum. Eg kem liing'-
að klukkan ellefu að kvöldi ef eitthvað
ber til tíðinda og ekki skal standa á því,
að fyrirhöfn yðar verði endurgoldin.“ Að
! svo mæltu stakk hann gullpeningi í lófa
; hennar og sneri aftur til gistiliússins og
beið þar átekta.
En ekkert bar við að sinni. Dodd var
hinn þolinmóðasti og hélt kyrru i’yiir í
Stríenau meðan Polly hreyfði sig ekki.
í Eins og málinu nú var komið, þá þurfti
hann ekki annað en elta hana til þess að
eiga vist að hitta Pétur Voss.
Fjórða Jsvöldið gekk Dodd ofan eftir
járnbrautargötunni í x-ökkrinu, en þau
229 »
Polly .og amimaður komu þá á móti hon-
um. Hann skautst bak við tré, sem þar
var nálægt og heyrði, að Polly skellihló
og sá að hún hallaði sér upp að gamla
manninum.
„Skyldi hún vera orðin alveg forhei't!“
sagði Dodd við sjálfan sig.
Og liann hélt kyx-ru fyrir í Sríenau og
Pétur í Breslau þangað til að pyngja hans
fór að léttast —- þá keypti hann sér ódýi*t
vagnrými til Berlinar.
XIV.
pegar Pétur Voss eða Franz Lehmann
öðru nafni kom til Berlínar, þá lét hann
það vera sitt fvrsta verk að komast í kunn-
ingsskap við mann nokkum, sem versl-
aði með allskonar vegabi-jef og stóð versl-
un sú með miklum blóma. Varði hann þá
sínum síðustu peningum til að kaupa sér
tvö áríðandi skjöl. Var annað þeiira rúss-
neskt vegabréf. handa ívan Basarów stú-
dent, en hitt var þýskt vegabi'éf handa
iaver Tíelenxann frá Feldmorching við
Munchen.
Fyi'st ætlaði hann að vita hvemig sér
gcngi senx Xaver Tielenxann.
Hálftima síðar gekk hann fyrir eiganda
230 ;
. ',,1 ..... í>s; •. t
Esplanadegistihússins í Berlin. pajp vaar*
burgeis mikill og kunni reiprennau^li lnn-
ar f jórar höfuðtungur NorðurálfuxMxar,
ekki rússncsku, og var Pétur homun það
snjallari, að það ínál gat hann talað.
„Hvar voruð þér seinast í vist?“ spurði
gistihússeigandinn og fékk undir eins góð-
an þokka á þessum Haver Tiehnann.
„Eg var yfirbryti á amerísku gufu-
skipi,“ svaraði hann. „Við brutum skip
okkar við Hatterashöfða og misti eg þac
aleigu mína, en í þetta sinn komst eg yfix?
hafið sem kolamokari.
„Eiginlega liefi eg yðar nú enga þörf,“
sagði gistiliússeigandinn, „en samt gel eg
tekið yður eitthvað til reynslu, og látið yft-
ur þá sjá um lyftivélarnar í bakhúsinu og
herbergin nr. 200—240.“
pannig gerðist þá Pétur Voss eða Xaver
Tielemann öðru nafni, þjónn í Esplanade-
gistihúsinu. Hann í'akaði af sér skeggið;
fékk sér gi’æna svuntu og græna húfu
tölusetta og tók sér stöðu við dyrnar á
lyftivélinni, en dyravörðurinn, er var dólg-
legur mjög, var næsti yfirboðari lians.
Klukkan níu um kvöldið kom hið lang-
þi'áða símskeyti lil Stríenau, og hljóðaftí
þannig: „Vónast eftir þér með næstu ferft
á Esplanadeliótelið, Berlín, herbergi nr.,
200—240“.