Vísir - 13.12.1918, Side 3

VÍSIR
m
Lagarfoss
á a'ö fara héðan áleiöis til Ame-
ríku á sunnudaginn, beint til New
York.
Baðhúsið
er opiS á laugardögum og miS-
vikudögum kl. 9—8.
Bll
straumvakinn
er bestur og
ódýrastur
F æ s t lx j á
M [yuindss
Grettisg. 19 B.
Tóbaksdósir
úr silfri hafa tapast, merktar
Axel Andrésson. Skilist til Axels
Andréssonar, Suðurgötu 10
„CrescBíf-taMlar
*
spila allar plötur:
Victor-Colambia - Edisons.
Jólagjaflr
hentugar og nytsamar. Stórt úrval.
Best aö versla ±
Simi 269.
Hafnarstræti 16.
Innilegt þakklæti til allrá,
er sýndu okkur hluttekn-
ingu við fráfall og jarðarför
okkar Ixjartkæra sonar,Gríms
sál. Þórðarsonar.
Þorbjörg Jónsdóttir.
Þórður Guðmundsson.
jpjT* Þeir sem hafa komið hlut-
um til viðgerðar hjá Friðbergi
sáluga Stefánssyni, eru beðnir
að vitja þeirra fyrir lok þ. m.,
ella verða þeir seldir.
Reykjavík 11. desember 1918
Grljá.pappirinn
margeftirspurði og ómissandi í
alt jólaskraut, er kominn í Sölu-
turninn. — Fljót áður en hann
er allur seldur!
HctiTSí 1I3L.1 öt
ISl. ^330.302%
IS.œía og Tól*
fæst í versl.
„Crescent-1 talvélar eru vand-
aðar og ódýrar.
Enginn hefir enn keypt „Cres-
cent“ talvél, sem ekki er ánægð-
ur með hana.
Kaupið p’öturnar hvar
sem yður líkar, en spilið þær á
„Crescent", þvi þar njóta
þær sín.
Tilboð
óskast í
ca: 450 stk eldfastan ofnstein
— 200 — — stein til eldavéla
— 200 — — leir.
HjálpræöisberinB.
E’agnaðarsamkoma og hljóm—
leikasamkoma í kvöld kl. 8.
Tilboð merkt „Eldfastur steinn“ leggist inn á afgr. fyrir sunnud.
Ailir velkomnir.
255
um verið dæmdur til tíu ára Síberiuþrælk-
unar vegna þátt-töku í pólitísku samsæri.
Fyrir neðan þessa athugasemd stóð önnur
stytli’i, er ekki var minna um vert. Var
þcss þar getið, að sökudólgur þessi hefði
stfolcið iir Petrókówskí-námunum á
Saelialín og flúið yfir japönsku landa-
mærin.
LögregÍustjórinn gekk nú til Péturs
með allar þessar upplýsingar, jafn-skemti-
legar sem þær voru.
„Ert þú þessi aíbrotamaður?“ öskraði
lögreglustjórinn.
„]>að má vel vera,“ sagði Pétur hugs-
andi. „Mér er orðið ómögulegt að muna
þetla fyrir vist, einkum og sér í lagi þar
sem eg lá í taugaveiki í fyrra og misti þá
minnið að miklu leyti.“
Hann var því dæmdur til þrælkunar aft-
ur og var mál hans látið koma fyrir póli-
tískan dómstól, en annars var ekki um
neitt að villast þar sem Pétur hélt því
fram, að ha». ■ væri íwan Basarów og bar
ekki á móti því, að hann liefði stroldð frá
Petrókówskí.
ann var því dæmdur til þrælkunar afL
ur i Petrókowskí-námunum á Sachalín, að
viðbættum tíu árum fyrir brottlilaupið.
Veskið var tekið af honum og fjánuunir
bans dæmdir undir krúnuna. pótli ekki
256
taka þvi, að skýra Dodd frá þessum mála-
lokum, og vissi hann ekkerl um þau, fyr
en hann kom sjálfur að spyrjast fyrur um
Pétur.
„Til Síberíu!“ hrópaði liann og féll nú
allur ketill í eld. „Hvaða bölvuð vitleysa
er þetta! þetla er Pétur Voss, og eg skal
færa nýjar sönnur á mál mitt.“
Hann hraðaði sér til Polly, sem mest
hann mátti og sat hún að morgunverði.
„Nú á að l'lytja hann tii Siberiu!“ liróp-
aði hann með öndina i hálsinum. pessi
maður, sem liann læst vera, var stroku-
maður og afbrotamaður.“
Polly lagði hnífinn frá sér ofurrólega og
horfði á liann. Henni kom ekki til hugar
að tnia einu orði af þessu.
„Hvað ætlið þér nú að taka til bragðs?“
spurði hún still og rólega og smurði hun-
angi á brauðsneiðina, sem hún var. með.
„Eg ætla að fara á efíir honum,“ svar-
aði liann óður og uppvægur, „og þér verð-
ið að koma með mér, l'rú Voss. pér verðið
að segja til hver hann sé og fá liann laus-
an.“
Nú varð henni það loksins ljóst, að
Dödd hafði rétt fyrir scr. „Er það ákaf-
lega ilt að vera rekinn í útlegð tilSíberiu?“
spurði liún angistarfull í hálfum hljóðum.
„Mikil ósköp 1“ svaraði liann. „pað er
257
það vei’sta, sem fyrir nokkurn mann getur
komið — það er eins og að fara í sjálfan
kvalastaðinn!“.
Polly réyndi að harka af sér, hélt áfrani
að boi’ða og brosti.
„petta eru nú ýkjur,“ sagði líún, „og
hen’a Voss hefir kósið sér þetta i staðinu
fyrir annað verra. Eg þekki liann mæta
vel, og hann er alls ekki geggjaður, en
hann er fifldjarfur. Nú fer eg á eftir lion-
um, en hvað gerið þér, herra Dodd?“
„Eg ætla að verða yður samferða —
það er að segja, ef þér leyfið mér það,“
sagði hann og settist niður.
„Eg leyfi það því að eins, að við endur-
nýjum gamla sáttmálann,“ sagði hún.
Gerðu þau svo bandalag móti hinum
þriðja, sameiginlega fjandmanni.
Og sá fjandmaður var Siberia.
Viku síðar lögðu þau upp og héldu í
austurátt, en fóru sér mjög hægt. Spurð-
ust þau alstaðar fyrir, en allar eftirgrensi-
anir þeirra reyndust árangurslausar. Eng-
inn maður kannaðist við íwan Basarów
og þaðan af siður við Pétur Voss.