Vísir - 21.02.1919, Blaðsíða 3

&ÍSJR
Rottu-gratín
útrýmir rottum, er ódýrt. — Fæst
í öllum verslunum.
Nomalbrauðia
(úr besta dönsku normalmjöli) íást nú aftur í útsölum Alþýðubrauð-
gerðarinnar og aðalbúðinni á Laugavegi 61.
Alþýðubrauðgerðin.
Sjóvátryggingartélag isíands H.f.
Austurstræti 16. Raykjavík.
Pósthólf 574. Símnefni: Insurance
Talsími 642.
Alskonar sjé- og stríðsvátryggingar.
Skrifstofutími 10—4 siðd, — laugardögum 10—2.
Mótorbátar
réru héðan nokkrir í gær-
morgun og fengu ilt veður og
voru tveir þeirra ókomnir að i
morgun. Vonandi er þó að ekk-
ert hafi orðið að þeim, og vel má
vera að þeir liafi lagst hér úti-
fyrir og ekki treyst sér til að
finna höfn i dimmviðrinu.
Dánarfregn.
Oddur Ögmundsson, faðir Jóh.
Ögm. Oddssonar kaupmanns,
andaðist í nótt.
Sveinn Björnsson
yfirdómslögmaðm’ er lasinn
•eftir bifreiðarslysið í Kópavogi
og hafði brákast í honum rif við
fallið.
Leikhúsið.
þar var fult hús aftur í gær-
kveldi. í þriðja sinn verða
Skuggar leiknir á sunnudaginn.
Frá Kaupmannahöfn
er gufuskip væntanlegt hingað
bráðlega með vörur. Verður far-
ið að ferma það næstu daga.
Sbr. augl. G. Kr. Guðmundsson-
ar & Co. hér i blaðinu.
öröJi Dna
á striðsvátryggingnmim.
í Politiken 31. jan. er sagt frá
því, aiS samningar hafi þá undan-
fariö staöiö yfir, milli dönsku
stjórnarnnar og skipaeigenda, um,
hvernig verja skuli fé því, sem
græöst hefir á stríösvátrygging-
um Dana. Þessi gróði nemur at>
sögn 44—45 miljónum króna.
Þaö hefir oröiö að samkomu-
lagi, aö ríkið fái 35%, af þessari
fúlgu, en skipaeigendur afgang-
inn, og eiga þeir að fá hann í rík-
isskuldabréfum, eöa meö öðrum
oröum, lána ríkinu féö. Þaö er
þeirra hluti (skipaeigendanna) í
120 miljóna ríkisláninu danska
sem sagt var frá í símskeytum á
dögunum. I
Fisk-
burstar
ágætir, nýkomnir til
les limsen.
óskast 14. mai til eldri hjóna.
Hátt kaup í boði. Tilboð merkt
102, afhendist á afgreiðslu Vísis
fyrir febrúarlok.
Ch 0 colade
margar teg.
Cac a 0
Te
1 verslnn
Eiaars Araasonar.
Burstar
Og
Kústar
allskonar:
Fataburstar
Hárbnrstar
Naglaburstar
Handkústar
Skrúbbnr
stórt úrval hjá
Jes Zin^sen
Biásteinn
kiló kr.: 2,00 hjá
Jes Zimsen.
87
út i garðinn og einkum á laugardags-
kvöldum. Svo eg segi þér eins og er, þá
er þetta gata í einu mesta óþrifahverfi
Lundúna, og mig langar til að sjá hana.
Mér hefir verið sagt, að eg þekki ekki ó-
þrifahverfi Lundúna, hafi eg ekki séð
Paradísargarðinn“.
Quilton kinkaði kolli. „Eg skil, það verð-
ur ekki annað sagt, en að þú gangir hrein-
lega til verlcs, Harvey. pú hefir auðvitað
lögregluþjón með þér, eða er ekki svo?“
„Nei“, svaraði Clive. „Mig langar til að
spila upp á eigin spýtur; auk þess mun
lögreglan hafa nóg annað að gera, en að
fylgja mannvinum á götunum“.
Quilton þagði stundarkom, svo sagði
hann:
„Mér dettur í hug að koma með þér, ef
þér stendur á sama. Eg hefi ekkert að
gera í kvöld, því það er laugardagur eins
og þú veizt, og mig langar í æfintýri“.
Clive hikaði eitt augnablik. „pað gæti
nú fai-ið svo, að æfintýrið yrði alvarlegt“,
sagði hann með áherzlu.
„Já, ef við hálsbrytum okkur“ — „eða
eitthvað annað ven*a?“ sagði Clive góð-
látlega.
„Jæja, aldrei hefi eg hálsbrotið mig eim
þá, — ekki alveg, að minsta kosti, og nú
dauðlangar mig í eitthvað æsandi“.
88
„Gott og vel“, sagði Clive. „En þú ætt-
ir að vera dálítið ver til fara en þú ert;
það væri öruggara“.
„Get það ekki þó eg vildi“, sagði Quil-
ton og leit á jakkann sinn alþakinn tóbaks-
slettum og teblettum, bættu buxurnar og
óburstuðu stígvélin.
Clive virti hann fyrir sér frá hvirfli til
ilja. „Hreinir flibbar eru bannvara í Para-
dísargarðinum“, sagði hann.
„Bíddu augnablik“, sagði Quilton, hljóp
upp 'á herbergi sitt og kom þegar aftur
með óhreinan klút um hálsinn í staðinn
fyrir altof hreinan flibba.
„Við skulum fá okkur hestvagn“, sagði
Clive, „hann nota allir, bæði fátækir og
ríkir. Eg hefi séð biskupa silja uppi á
hestvagni; og eg skopaðist að einum
bankastjóranum við Englandsbanka um
daginn, fyrir það sama“.
„Gleður mig að heyra um bankastjór-
ana“, tautaði Quilton.
„Eg hitti hann heima hjá föður mín-
um“, sagði Clive, „hvað sem hann hefir
getað verið. að gera þar; það er mér ó-
skiljanlegt“, bætti hann við hreinskilnis-
lega.
„Enginn bankastjóri, hvað áreiðanleg-
ur og vandaður sem hann væri, þyrði að
89
fara fram á lán hjá Rafborough', eða fá
hann út í féglæfra“.
„Gömlu víggirðingarnar hafa verið
rofnar“, sagði Quilton. „Vér lifum S Jý®-
valdsins öld; bóndinn fetar i fótspor að-
alsmannsins, múrarinn ferðast í sporvagn-
inum með miljónaeigandanum, biskupinn
ekur á hestvagni með steinsmiðnum og
herra Clive Harvey, — eg bið fyrirgefn-
ingar, hans hágöfgi Clive Harvey, sonur
jarlsins af Rafborougli, sem rekur ætt
sína til kappanna, sem komu hingað til
lands með Vilhjálmi sigurvegara, hann
velur sér að félaga hinn lítilmótlega og
ættsmáa William Henry Quilton“.
„Láttu nú ckki eins og asni, Quilton“,
sagði Clive. „En þú hefir rétt fyrir þér f
því, að nú er lýðvaldsins öld og allur stétta-
mismunur er að liverfa. Hann hefði átt
að vera horfinn fyrir löngu. Hingað tO
hefir ein stéttin ckki vitað um aðra, ekki
vitað, við liver kjör hin hefir átt að búa.
Heldurðu til dæmis, að æðri stéttimar,
sem svo eru kallaðar, og það réttilega, viti
um þau bágindi, þá takmarkalausu eymd,
sem svo margir af samborgurum þeirra
eiga við að búa, sumir jafuvel í svo aumu
ástandi að skynlausar skepnurnar taka
þeim fram?“
„þær hafa altaf tækifæri til að að lesa