Vísir - 03.04.1919, Side 3

hafnamaður um alí það,- er að ,
verklegu laut, var hanu eigi síð-
ur vel að sér í bóklegum fræð-
um. Að sönnu hafði hann minst j
at þekkingu sinni þegið á skóla- j
bekkjmn, en hann hafði af eigin
dug og dáð aflað sér mikils fróð-
•leiks í ýmsum greinum.
Um aldamótin stofnuðu
nokkrir ungir námsmenn með
sér málfundafélag hér i bænum.
— Félag þelta liét „Vísir“, og !
hafði samnefnt blað, er gekk |
(skrifað) milli félagsmanna.
Mér er það i minni, hvað Guðm.
heitinn var þar áhugarikur og
nýtur félagsmaður. — Hann rit-
aði mikið i blað félagsins, og
báru greinar hans jafnan vott
um góða greind, skarpsýni i mál-
efnum og liæfileika til ritstarfa.
Á félagsfundum var hann meðal
hinna málsnjöllustu.
Eftir að nefnt félag var leyst j
upp, árið 1905, var það vísl ein- j
lægur vil ji Guðm., að stofna nýtt j
/élag, er starfaði á líkum grund-
yelli og hið fyrra. pó varð aldrei
úr framkvæmdum í þessa álf,
vegna þess hvað aðrar óumflýj- I
anlegar annir drógu hann til sín. j
Hugur hans stefndi út á hafið, ■
og loks fluttist hann af landi j
brott.' — Guðm. var einlægur
trúmaður og var meðlimur í Iv.
F. U. M. Hamnvar og Good-
templar, og hafði mikinn áhuga
fyrir bindindismálinu. — Eftir
að hann kom til Noregs mun
hann hafa brugðið fyrir sig að
rita i norsk hlöð. Einnig flutti
hann þar innan félaga
fyrirlestra um ísland, er miðuðu
að því að kynna fólki land vort
og þjóðlif. Eg véit að Guðm.
mun hafa farist það vel úr hendi
rins og annað, því að hann var
y í s i r
góður íslendingur. —; pað var
sárt og sviplegt, að þessi ungi,
efnilegi maður skyldi deyja svo
fljótt, — áður en hann liafði séð
ýmsar sínar björtustu vonir ræt-
ast, — áður honum auðnaðist að
hverfa heim til fósturjarðar
sinnar, og sjá þar ástkæra aldr-
aða móður, og aðra ættingja og
vini.
Allir, sem kyntnst Guðmundi
lieitnum, báru mikið traust til
hans. pess vegna finst okkur svo
mikið með honum mist.
1 marz 1919.
Pétur Pálsson.
ihA.tL >1« -»U.
Bæjarfréttir. ||
Hús Einars Jónssonar.
í gær var vakið máls á þvi i
Yisi, að nú þyrfti að fullgera
lms það, sem á að geyma lista-
verk Einars Jónssonar. Stjórn-
arráðið hefir verið Yisi alveg
samdóma, þvi að í dag lætur það
taka til vinnu við húsið og verð-
ur þá vonandi ekki hætt við það,
fvr en húsið er fullgert.
Prestskosning
verður í Stykkishólmi n. k.
sunnudag. Umsækendur sira Ás-
geir Ásgeirsson í Hvannni og
cand theol. Sig. ó. Lárusson.
Lagarfoss
fer héðan í dag áleiðis til New-
York. F.ngir fai’þegar.
Borg
kom i morgun úr hringferð.
Síra porsteinn Briem
er kominn hingað til bæjar-
ins með fjölskyldu sína, eins ög
getið var í Vísi i gær, en fer þó
norður aftur snögga ferð. Hann
hefir fengið veiting fyrir Mos-
felli i Grimsnesi og ætlar að
bregða sér austur einhvern
næstu daga.
Franskur botnvörpungur
kom hingað i gær til að fá sér
kol. Allir skipverjar heilbrigðir.
Margir mótorbátar
komu liingað i gær og nótt,
allir með ágætan afla.
Síra Björn Jónsson,.
prestur á Miklabæ, er hér
staddur.
Veðrið.
Hægviðri um land alt i morg-
un. Hiti 1,8 st. hér og 2,1 í Vest-
mannaeyjum, en frost 2,3 st. á
Isafirði, (i st. á Akureyri, 3,8 á
Grímsstöðum og 4,5 á Seyðis-
firði.
Meðal farþega
á Lagarfossi hingað, aulc
þeirra er áður voru taldir, voru:
Jón Bergsveinsson síldarmats-
máður, Anton Jónsson útgerðar.
maður, Pétur Róasson frá Reyð-
arfirði.
Nýr botnvörpungur,
sem Jes Zimsen o. fl. hafa
keypt í Englandi, lagði af stað
þaðan í gær áleiðis hingað. —
Hann heitir „Belgum“.
Suniar- og fermingarkort,
með ágætis islenskum erind-
u m, og fermingar-bókakort ó-
vanaíega skrautleg, fást hjá
Helga Arnasyni í Safnahúsinu.
Sölatarninn
opiim 8—11. ^ími 526.
Annast sendiferðir o. fl.
The
í pökkum smáum og stórum fœsk
nú ftftur í verslun
Jóns irá Vaðnesi.
Snltotau
(Premier)
Imt í versluc
Jóns frá Vaðnesi
Snkkulaði
fleiri teguadir, mjög ódýrt.
Verslnn Jóns frá VaðnesL
Gengi erlendra víxla.
Khöfn 1. api’il.
Steriingspund ........... 18,36
Dollar ................... 4,00
pýzk mörk (100) ......... 36,75
Sænskar krónur (100) . 107,00
Norskar krónur (100) .. 102,70
London.
Danskar krónur ....... 18,30
Dollarar (-100 pd. sterl.) 458,00
(Frá verslunarráðinu).
,,já, en þ'ér vilduö ekki gegna mér,“ sagöi
nin og andvarpaöi.
„Nei, eg trúöi því ekki, aö þeir heföu hug-
rekki til aö ráöast á mig,“ sagöi hann, „en
þér voruö framsýnni. Hvar fenguö þér fram-
svni ])á, sem hefir gert yöur vitari en hina
vitrustu menn?“
„Þér megiö ekki tala svona mikiö,“ sag'öi
hún í ávítunarfóm. „LofiS mér aö skifla um
umbúöirnar, og svo er kominn tínii til aö þér
takiö inn metSölin vöir.“
XIV. KAPÍTULI
Játningin.
Mína héll glasinu upp aö vörum hans, og
blíölegu augun hennar hvíldu á andliti hans
jþangað ti) aö hann leit á liana, þá leit hún
niöur fyrir sig. Svo t'éll hann í einskonar
•dvala og lá ]>annig um stund. Þetta var um
þaö léyti dags. sem kyrlátast var í Bensons-
sundi og steinhljóö i húsinu. Eina hljóöiö, sem
barst utan aö, var tístiö i spörfuglunum á þök-
nnum og saman viö ]>aö blandaöist ómurinn
af orgeltónum frá húsi einu i aæsta stræti.
Sama kyröin og ríkti i húsinu, ríkti einnig í
sál Mínu, þar sem hún sat og hlustaöi á andar-
'drátt Ctives og horföi á andlit hans. Alt í
259
einu leil liann upp og snart handlegg hennar.
„Mig langar til aö biöja yöur aö syngja
fyrir mig, Mína,“ sagði hann. „Heilinn i mér
er ekki i góöu standi. — Eg get ekkert hugs-
aö, — eg þarf aö reyna, aö vera ekki aö þvi,
— þér skiljiö? Syngiö fyrir mig, ef þér vilj-
iö gera svo vel. — Syngiö söngirin, sem þér
sunguö nóttiria, sem viö hittumst íyrst, mun-
iö ]>ér hver hann var?“
„já. eg man það,“ sagöi hún meö mjög
lágri rödd, og svo fór liún aö syngja örveikt.
svo veikt aö varla heyrðist.
Clive lá meö aftur augun; hrukkurnar á
enni hans og i munnvikjunum hurfu, friöur
og ró íæröist yfir andlit hans.
„Meö þessari rödd yöar mætti reka sjötiu
og sjö djöfla út af manni, Mína,“ sagöi hann.
„Hún er svo blíð og hrein og slcær. — Hve
oft liefi eg ekki heyrt hana þegar þér voruíj
hvergi nærri! Syngiö eitthvað fleira fyrir mig
syngið ,Ave María'. Hún söng lagiö og sál
liennar kom til móts við hann í söngnum : —
hann huldi andlitiö í höndum sér.
,.Ó, ]>etta er fallegt,“ sagöi hann. „Gæti eg
aö eins hlustaö á þessa rödd altaí!“
„Þér munduö veröa leiður á henni,“ sagöi
hún og brosti.
,.Eg held ekki. sumar raddir og andlit eru
þannig. að þau verða manni kærari og hjart-
fólgnavi þvi oftar sem manni yitrast þatt —
260
Húu roönaöi, svo fölnaði hún og stóö
fljótlega á fætur.
„Eg ætla að ná i meiri is,“ sagöi hún og
röddin titraöi.
Augu lians fylgdu hinni grannvöxnu, jmd-
islegu mey, þar sem hún gekk yfir í næsta
herbergi, og um leiö stundi hann ])ungaí. —
\’ar þaö vegna þess, aö hann var svo veik-
ur, aö honum fanst fjarvera hennar, þótt ekki
væri nema fáeinar mínútur, þung byröi ? Svo
brosti hann þegar Mína kom aftur.
„Eg hélt, aö þér ætluðuð aldrei að koipa
aftur." sagöi hann; „svona hefi eg skemst
af eftirlæti yðar! Eg er orðinn eins og eftir-
lætis-krakki. Hvaö verður úr mér þegar eg er
farinn héöan, þegar eg hefi mist yöur fvrir
fult og alt, Mína?“
Hann brosti enn um leið og hann sagði
þ.etta, en þaö var alvöruhreimur í málrómn-
um og um leiö og hún beygöi sig ofan yfir
hann, til þess aö laga koddann hans, sá hann
aö augu hennar voru full af tárum. Hann reis
upp viö olnboga og horföi á vndislega and-
litiö hennar, ákafur á svip.
„Mína,“ hvíslaði hann. „Þaö mundi hryggja
yður! Ó. gerið þetta ekki!“ Hún hafði látiö
fallast á kné og faldi andlitiö í höndum sér,
brjóst hennar gekk upp og niöur af ekka.
„Er þaö virkilega svo, að yöur standi ekki
á sama, hvort eg er kyr eöa fer- Helduröu,