Vísir - 31.05.1919, Blaðsíða 3

LVjlSÍA
I vefnaðarvöraverslnn hér i bænnm,
getur stúlka sem er vön sínu 3tarfi, fengið góða velborgaða fram-
tíðarstöðu.
Umsókn með kauphæð merkt „393“ sendist afgreiðslu Yísis
fyrir 1. jání n. k.
Nokkxa duglega
dixilmenn
*
vantar til Siglufjarðar, & komandi sumri, yfir síldartímann.
Menn komi á skrifstofu Th. Thorsteinssonar í Ldverpool
;þessa daga og fái nánari upplýsingar.
Th. Thorsteinssou.
Verslnn min er flutt
á Njálsgötu 23.
Elias S. Lyngdal.
Sími 633 B.
Til Vífiistaða fer bíl) á sunnudögum og miðvikudögum frá
Uaugavegi 46 kl. 11 f. had. Pantið far í síma 633 B.
Halltl. Einarsson bílstjóri.
Knattspyrnumót Reykjavíkur
III. flokks.
um knattspyrnubikai Reykjavikur.
(öefendur hr. Egill Jacobsen og A. ,V. Tulinius)
hefst á morgun, sunnud. 1. júní á íþróttavellinum, kl. 4 e. h.
Þátttakendur: Knattspyrnufél. Rvíkur, Væringjar og Vikingur
Á morgun keppa: Reykjavíkur og Víkiugur.
Aðgöngum. • fyrir fullorðna "0,50, fyrir börn 0,20
Mótorskip
hleður á máuadagiiin til ísafjarðar, ef nægur flutningur fæst.
Tekur farþega og póst. Menn eru beðnir að tilkynna-flutning
sem allra fyrst.
G. Kr. Guðmundsson & Co.
Nokkrir sekkir af rúgmjöli til sölu hjá
G. Kr. Guðmundsson & Co.
Skníasilki, hnappagatasilki, flokksilki,
silkivindsli,
Ait af bestu tegnnd nýkomið
i Silkibúðina
Banliastraeti 1-4.
293
'flolcksnieun hans honuni lof í lófa, en óá-
nægjuópin yfirgnæfðu samt sem áður. Hr.
•Graham, sem þegar liafði talað, leit til
Clives. Um leið og Clive stöð á fætur varð
honum lituð upp í kvennastúkuna á vegg-
svölunum gegnt honu.m, og fanst honum
að hann kannast þar við ungfrú Editli.
Málstaður hr. Devereux var ekki góður
og Clive átti auðvelt með að benda á veil-
urnar. Sennilega hafði honum aldrei tek-
ist betur upp; hann var nákunnugur mál-
inu frá rótum, og þó metorðagirndin virt-
ist alveg horfin, ur eðli hans upp á síð-
kastið, þá var það löngun hans til að
gleyma, losna við alt, sem þjáði hann, sem
nú kom honum tii að taka á öllu, sem
hann hafði til. Hann tætti sundur ræðu lir.
Devereux lið fyrir lið. Enn lék bros um
varir Devereux, er hann hvíslaði að sessu-
naut sínum: „jþetta gerir ut af við okkur.
Ljómandi ræða“. Og svo kinkaði hann vin-
gjarnlega kolli til Clives um leið og hann
settist. Stjórnarfrumvarpið var felt með
miklurn meiri hluta og þar með fengin.
sú vantraustsyfirlýsing, sem áreiðanlega
hlaut að hrífa.'Fagnaðarlætin í framsókn-
armönnum keyi-ðu fram ur öllu liófi- pað
leit um tima út fyrir, að forseta ætlaði
■ ékki að iakast að koma á svo mikilli kyrð
að heyrðist lil hr. Devereux, er haun lýsti
294
yfir því, að þinginu yrði frestað um ó-
ákveðinn tima, en sú yfirlýsing var alment
álítin undanfari þess að ráðuneytið mundi
segja af sér.
Samflokksmenn hr. Grahams þyptust í
kringum hann og óskuðu hverir öðrum til
hamingju og þó einkum Clive og hr. Gra-
hain sjálfum. Nú var þeirra timi kominn
alveg áreiðanlega. Chesterleigh lávarður
ætlaði aldrei að finna Clive, svo þétt vár
þyrpingin utan um hann.
„Iíæri drengur minn“, sagði hann og
lágði hönd sína á öxl Clives. „petta fór
vel! Edith bíður þín“.
Clive fór með honum. Ungfrú Editli
beið úti i vagninum. Hún rétti Clive titr-
andi höndina og hvíslaði full ástar og að-
dáunar:
„Ó, Clive“.
Mánnljöldinn þyrptist i kringum þau
og einhvcr hrópaði: „prefalt hiirra fyrir
hr. Clive Harvey, vini alþýðunnar! Og'
sainstundis dundu húrraliréipin- Ungfríi
Edith liorfði hrcykinn i kringum sig og
veifaði vasaklútnum sínum. pau stigu upp
í vagninn, sem lagði á stað eftir strætinu,
en mannfjöldimi fylgdi á eftir. Við horn-
ið á pingstræti virtist rnahnfiöldirm alt i^1
cinu nema staðar. Eitthvað liafði komið
fyrir. Clive stóð upp i vagninum, og sá
295
tvo einkennisbúna . lögregluþjóna reka
múginn burt og konu liggja á gangstétt-
inni.
„Eg er hræddur um, að slvs hafi viljaff
til“, sagði hann. „Eg ætla að s já hvað það
er; þið skuluð halda áfram; eg kem á
eftir“.
Hann slé ofan úr vagninum og ruddi
sér braut gegnum mannfjöldann að hliS
lögregluþjónsins, sem var að stumra yfir,
konunni. Hann' þekti hana þegar.
pað var konan, sem hann hafði séð/ná-
lega þarna á sama staðnum fyrir ári síð-
an, konan, sem ógnaði Cheslerleigh lá-
varði.
„Er lnin meidd?“ spurði hann.
„pað var ekið yfir hana, herra“, sagði
lögregluþjémninn og bar liöndina upp að
hjálminum. „Eg veit ekki hvort hún er
mikið meidd, cn eg ætla að láta aka henni
lil St. Thomas-spítalans“.
Clive fylgdist með til spítalans og beið
þangáð lil læknir hafði skoðað hana.
„Já, hi’m er mikið mcidd, mjög mikið“,
sagði læknirinn.
„Eg ætla að koma á morgun til að vita
hvernig henni liður“, sagði Clive.
Fjr 4 '