Vísir - 13.06.1919, Blaðsíða 6

13. júní 1919.]
VISIR
Nokkrar stúlkur
ræð eg til sildarvinnu norðanlands í sumar.
Óvaualega góð kjör.
Athugið hvort nokkúr býður betur.
Felix Guðmundsson
Suðurgötu 6. Sími 639. Heima 5-7 e. h.
Skípstjórí
með minna prófi, getur Btrax fengið atvinnu
JÞorst. Jónsson.
Sími 568.
amerikönsk er til söln, einnig snyrpi-
nðtaspil, daviðar fyrir botnvörpnskip
o. fl. o. fl.
Th. Thorsteinsson.
Nokkrar stúlkur geta fengið góða atvinnu við
síldarsöitun á S'glufirði.
Ovanaiega góð kjör í boði.
Uppl. gefur
Jón Jónsson
Bergstaðastíg 3. Reykjavík.
Heima 12—2 og 6—10 e, h.
20-30 stúlkur
ÓBkast í síldarvinnu til Ingólfsfjarðar.
Kr. 1,25 fyrir að kverks og salta tunnuna
— 10,00 í vikupeninga.
Timavinna- kr. 0,75 og trygging kr. 325,00.
Fríar ferðir fram og aftur. Góð húsakynni.
að Ingólfsfjörður er fiskisælasti fjörður landsins.
Oskar Halldórsson
Hótel Island nr. 9 kl. 4—5 e. h.
alskonar, tjöld, preseningar og annað er þar að
lýtur. — Best vinna. Best verð.
E. K. Schram, Sími 474.
320
til hálfs og hann sá að hún titraði og hall-
aðist u])j) að honum eins og rcyr af vindi
skekinn, en svo reif hún sig alt í einu
lausa og hörfaði undan.
„Nei, nei, lofaðu mér að fara. pað eru
einhvcrjir að koma“. Clive leit við og^sá
einhverja vera að koma ofan veginn.
Eitt þeirra var kvenmaður með blæju
fyrir andliti. pað var Sara. Forviða yfir
komú hennar og gramur, — því honum
datt óðara í hug að hún hefði verið að
njósna um þau, — slepti hann hönd Mínu.
Hún hraðaði sér burt, en þegar liún gekk
fram hjá Hindúakonunni, stansaði Sara
og horfði á hana með ógnandi augum;
svo hélt hún áfram til Clives og heilsaði.
Clive horfði fast á hana og spurði í
skipandi róm livað hún vildi.
Hún lieilsaði aftur ú sirín anstnrlenska
hátt og sagði:
„Eg var að lcila að þér, sahib. Húsmóð-
ir mín féklc mér bréf, og af því veðrið er
svo gott, fór eg sjálf með það. Á hótelinu
var mér sagt, að sahibinn væri úti á
skemtigöngu. Eg kem til að finna þig,
sahib.“
Hann tók við bréfinu. pað var frá ung-
frú Editli þar sem hún bað hann um að
borða með sér hádegisverð hjá frú Wynt-
haw. Hann fleygði því í vasa sinn og var
321
að hugsa um hvort hann ætti að grensl-
ast eftir hjá Söru, hvort hún hefði orðið
þess vör, að hann hél.t í hönd Mínu.
„phkka þér fyrir, Sara“, sagði hann.
„Segðu ungfrú Edith, að eg skuli koma“.
„Já, sahib“, sagði Sara. Svo stóð hún
um stund og þorfði einkennilega á hann,
kvaddi svo og fór.
Clive gekk eins og í leiðslu hehn á leið.
Heili hans var í ólagi, hann gat ekki hugs-
að ljóst, því tilfinningarnar báru hann
ofurliði. Hafi honum nokkurn tíma tek-
ist að telja sér trú um, að hann elskaði
ekki Mínu lengur, þá hafði þessi fnndur'
þeirra, þessi nppgötvun, að hún hefði
aldrei fengið símskeyti hans eða bréf, en
flúið hurt úr Bensons-sundi af því, að
hún hefði álitið hann bregðast sér, áþreif-
anlega fært honum heim sanninn um það,
að hann elskaði hana jafn innilega og
nokkru sinni áður.
Og nú sá hann trúlofun þeirra ungfrú
Edithar í réttu ljósi. pegar hann fór að
geta hugsað nokkurnvegin rólega, og
hann sá, að með því að giftast Edith þá
beitti hann hana grimmilegum rangind-
um. Hann hafði vonað, að hann mundi
koma lil með að elska hana með tíman-
nm, en nú sá hann, að það var alveg ó-
mögulegt, að svo yrði nokkurntíma.
322
Já, liann varð, hvað sem það kostaði,
að segja henni sannleikann, allaii sann-
leikann og frelsa hana frá ástlausu hjóna-
bandi. En hann ákvað að biða með það
uns kosningarnar væru um garð gengn-
ar .og þau væru aftur komin til Lundúna,
svo þetta gæti gerst í meiri kyrþey en nú
var mögulegt meðan nafn hans var á allra
vörum, og ungfrú Edith og faðir hennar
mnndu þá líka taka því með meiri ró, en
nú var hægt að búast við. i
Hann fór til morgunvex-ðar en borðaði
ekkert. — 'Svo átti liann að tala á fundí
þcnnan morgun og reyndi að festa hug-
ann við ræðu sína, þó að honum fyndist
nú að vísu skifta sig lítið, hvort hann
kæmist að í Brimfield-kjördæmi eðá ekki.
pað, sem hann þráði, var rólegt líf, fjarri
heimsins gíaumi, — með Mínu.
Hann kom seint til hádegisverðar hjá
frú Wynthow, en þó að hann væri ckki
sem skrafhreifnastur vakti koma lians þó
almennan fögnuð meðal kvenfólksins.
„pér þurfið að taka yður langa hvíld
eftir kosningarnar,“ sagði frú Wynthow.
„Takið yður sams konar hvíld og lækn-
irinn minn. Hann liggur hálfan mánuð í
íúminu á liverju ári, og segir, að það
styrki sig betur en hálfsmánaðardvöi við
nokkurn baðstað, sem til sé í Evrópu. —