Vísir - 15.06.1919, Blaðsíða 6

'»S. júnl 1919.]
yisiR
PRJÓNA VÉLAR
komnar í
Y öruhúsið.
DEKKKÖSTAR
21 kr. dúsinið i
Y öruhusinu.
Svartir titnprjónar,
Hárspenuur
Hárnet
Hárnálar
Hárgreiður
og Höfuðkambar
mikið úrval
Marteinn Einarsson & Co.
Brunatryggingar.
Skrifstofutími kl. 10-11 og 12-2.
Bókhlöðustíg 8. — Talsími 254.
A. V. Tulinius.
SöLUTURNINN
Opinn 8—23. Sími 528
Hefir ætíð bestu bifreiðar til
leigu. —
Biblíufyrirlestur
í Goodtemplarahúsinn sunnudaginn 15. júni kl- 8 síðdegis.
Efni: Ðandalag þjóðanna og liínn tilvonantli
lieimsíriÖiii' i Ijósi bibliuspád.ómaruio.
Orsök hins mikla heimsstriðs og alls stríðs og ókyrðar, sem
er sérkenni þessa tíma. Hvenær og hvernig verður strið afnumið ?
Allir velkoranir.
Herra J. C. Raít, formaður starfs vors á Norðurlönd-
um: talar með túlk.
O. J, Olsen.
Nokkra sjómenn
vantar til Yestfjarða til hringnóta- og reknetaveiða. Nokþra menn
vantar á sama stað til landvinnu. GróÖ lijör i boði.
Upplýsingar hjá
Gnðm. Kr. Bjarnasyni, Njálsgötn 20.
Þeir menn sem talað hafa við vélfræðing Óiaf Sveinsson geri
svo vel og snúi sér til ofanritaðs.
Helma eftir kl. 6 s. d.
Stúlkur
þær sem hafa ráðið sig til Ingólfsfjarðar hjá mér og þær sem hafa
í hyggju að ráða sig, fá þessi kjör.
Kr. 1,25 fyrir að kverka og salta tuununa,
— 12,00 í fæðispeninga á viku.
— 300,00 í tryggingu.
Nokkrar stúlkur enn óráðnar.
Helgi Jonsson,
(Marteinn Einarsson & Co).
tómar, eru keyptar í
Liverpool.
Seglaverkstæðl Guðjóns Ólafssonar, Bröttugötu 3 B
■nkaffar ný segl af öllum stærðum og gjörir við gamalt, skaffar
fiskpreseningar, tjöld, vatnsslöngur, drifakkeri, sólsegl o. fl. Sejldúk-
or úr bómull og hör, er seldur miklu ódýrari en aJment gerist.
Beynslan hefir sýnt að vandaðri og ódýrari vinna er hvergi f áanleg.
Simi 667. Simi 667.
Liknarstarfsemi
Landsverslunarinnar
Blaöið „íslehdingur“ skýrir frá
því, að nýskeð hafi norskt skip
komið til Siglufjarðar og haft með-
ferðis um ioo smál. af kolum, sem
átti að selja þar. Verðið átti áð
vera 120 kr. fyrir smálestina. Auð-
vitað kom ekki til mála, að stjórn-
in leyfði að selja þessi kol einstök-
um mönnum. Siglfirðingar voru
kolalausir, en á það var ekki litið.
Skipið varð að fara til Akureyrar,
og þar keypti landsverslunin kol
þessi, allramildilegast, og væntan-
lega fyrir ofangreint verð. En ef
Siglfirðingar vilja njóta þeirra að
nokkru, þá verða þeir að kaupa
þau af landsversluninni fyrir 200
krónur, og borga þar á ofan flutn-
ing á þeim frá Akureyri.
Af þessu má sjá, að nú orðið
væri hægt að fá kol hingað komin
íyrir 120 kr. smálest, ef ekki væri
einokun; eða jafnvel fyrir enn
lægra verð, því að ekki er ósenni-
iegt, að Norðmennirnir hafi sett
verðið hærra en þörf var á, með
tilliti til þess, að hér kosta kol
200 kr.
Ennfremur má af þessu læra,
hve föðurlega umhyggju forráða-
menn þessarar dásamlegu bjarg-
ráðastofnunar, landsverslunarinn-
ar, bera fyrir hag landsins barna.
Þeim var ekki nóg, að þeir gatu
Unglingsstúlka
óshar eftir að komast að afgreiðslu
í bakaríi eða búðarstörfum.
A. v .á.
Slægjnr
fást i sumar, hringið upp
Guðbrand Thorlacius
Kalastaðakoti.
meinað Siglfirðingum að fá kolin
keypt fyrir 120 kr. smálestina.
Landsverslunin hefði getað fengið
sinn ágóða af þessum kolum, 8000
kr., alveg fyrirhafnarlaust, með
því að kaupa þau á Siglufirði, láta
flytja þau á land þar og selja Sigl-
firðingum þau. En það mátti ó-
mögulega. Það varð fyrst að flytja
þau til Akureyrar og láta Sigl-
firðinga sækja þau þangað!
Ja — er það ekki von, að „Tím-
inn“ efist um, að þeir menn geti
verið hlyntir almennri líknarstarf-
semi i landinu, sem andvígir eru
landsversluninni, eins dásamlega
og henni er fyrir komið og
stjórnað?