Vísir - 23.06.1919, Blaðsíða 3

íer héðaa annað kveld
C. Zimsen.
Auglýsing
um afnám hámarksverðs á hangikjöti og kæfu
v
Verðlagsnefndin hetir numið úr gildi hámarksverð það á
hangikjöti og kæfu, sem húu hafði sett, og birt er í auglýsingum
lögreglustjóra 16. október cg 12 nóvember 1918.
Þetta birtist til leiðbeiningar öllum, sem hlut eiga að máli.
Lögreglustjórinu í Iteykjaviir, 21. júni 19 L9.
Jóa Hermannsson.
UTBOÐ.
Ákveðið hefir verið að stoína botnvörpnugahlaiafélag
ef nægilegt hlntafé fæsf.
Nýr botnvörpungur er í smíðum og á hann samkvæmt gerð~
um samningi að vera tilbúinn í síðasta lagi í janúar ,1920. Skip-
stjóri þegar fenginn.
Hlutaféð hefir verið ákveðið
000,000 öLrómir
og eru þegar trygðir hlutir fyrir að minsta kosti 250,000 krónur.
Er mönnum liérmeð gefinn kostur á að skrifa sig fyrir hlutr»
um í félaginu. Eru þeir ákveönir 5000 kr. hver.
IslancisltanlsLl Reylijavili
tekur á móti áskriftum af hlutafé. Upp í hvern hlut greiðist við
áskrift 200 kr., 1400 kr. greiðist 1. ágúst, 1700 kr. 1. október, og
1700 kr. 1. desember þ. á. Frestur til áskriftar er til júlíloka.
Um leið og greiðslur fara fram gefur íúaudsbauki út bráða-
birgöaskýrteini fyrir þeim.
Þeir, sem átt hafa hluti i fyrver. h f. „Hákon Jarl“ ganga
fyrir öðrum að áskrifium, ef þeir gefa sig fram fyrir 10. júlí.
Bjóðist meira hlutafé,. eu hjer er farið fram á, áskilja for-
göngumenn félagsstofnunarinnar sér rétt til þess, að ákveða að
hækka hlutafjárstofninn eða ráða því hverjir af hlutafjárframbjóð-
endum skuli ganga fyrir.
Upplýsingar um félagið gefur Þorsteinn Jónssou frá Seyð-
isfirði, Tryggvagötu 13, Reykjavík.
Reykjavík 17. júní 1919.
fflagnús Gíslason
eand. jur.
Rögnvalðnr Snorrason
kaupmaður.
Þorsteinn Jónsson
kaupmaður.
Rich. Torfason
bankabókari.
Þverá, Benedikt Jónsson frá AuSn-
uhi, SigurSur Sigfússon kaupté-
lagsstjóri og kona hans, Tngólfur
Bjarnason hreppstjóri frá Fjósa-
tungu, Sigurður Sigurðsson hrepp-
stjóri frá Halldórsstööum, Arni
hreppstjóri Jónsson frá Þórustöð-
um á Svalbarðsströnd. Þórólfur
Sigurðsson frá Baldursheimi og
Stefán Kristjánsson frá Vöglum,
Oddur Björnsson prentsmiðjueig-
andi o. fl.
Prestastefna
verður haldin hér innan skams.
Rafmagnsstöðin.
Rannsókn er veriö að gera á
fyrirhuguðum farvegi Elliða-ánna
niður í Grafarvog, og hefir ekki
enn tekist að finna \atnsheldan
gundvöll, svo aö mjög óvíst er
talið, að rafmagnsstöðin geti orð-
ið við Grafarvog, en þar væri hún
best komin. Rannsókninni er þo
ekki lokið enn.
347
henni að hætta að syngja og taka sér langa
hvíld.“
„Ekkert alvarlegt, vona eg?“ spurði
hann svo lágt að varla heyrðist.
,,Ö, nei, lienni batnar sjálfsagt alveg ef
hún fær hvíld.“
„Hvar hvar er hún?“
Quilton starði fram fyrir sig. „Já, svo
þú ætlar að gifta þig innan þriggja vikna,“
sagði hann, eins og hann hefði ekki heyrl
spurninguna. „Láttu mig vita hvaða dag
athöfnin fer fram svo eg geti skýrt ná-
kvæmlega frá henni i „Vitanum“. Skárra
er það nú bölvað illviðrið, scm komið er.“
Clive vissi, að það þýddi ekkert að
spyrja hann fleiri spurniiíga. Hann stúndí
og gekk til dyranna. Um leið og Quilton
opnaði fyrir honuin sagði hann:
„Vel á minst, eg skyldi hafa auga á
þessum skötuhjúum, Roskhi og Söru, ei
eg væri í þímim sporum. Roskhi fæst við
dynamit og Hindúarnir, vinir okkar, eru
vanir því að gripa til hnífsins.“
CJve ypti Qxlum með fyrirlitningarsvip
og gekk hægt og þunglamalega ofan stig-
ann. —
348
XXVIII. KAPITULI.
Clive hittir Mínu.
Vikurnar liðu og Clive ráfaði eins og
maður, sem gengur í svefni, vami dagleg
störi' sín af gömlum vana en áhugalaust.
Hann kvaldist af svefnleysi, en lét. þé>
engan bilbug á sér i'inna við vinnu sína.
Á meðan var ungfrú Editli í óða önn
að búa all undir brúðkanpið, og það tók
svo mjög upp tíma liennar, að him um-
gekst Clive mjög sjaldan, að eins á kveld-
in, þegar liann liafði lokið störfum sínum
í þinginu, og var hann þá að sjá hress- >
ari cn liann var í raun og veru. Stundum,
þegar liún leit á hann, vaknaði hjá henni
óljös kviði, en hiTn þaggaði hann niður,
og huggaði sig við það, að bráðum færu
þau burt frá Luiidúnuni og Clive fengi
þá hvildina, sem hann þarfnaðist.
patS var hér um bil vika eftir uns gift-
ingin skvldi frám fara, þegar Clive fékk
símskeyti eitt kveldið, er hann sat á þing-
fundi.' Hann opnaði það liirðuley-sislega.
En þegar honum varð litið á það, lirökk
liann við.
„Engar slæmar fréttir, vona eg,“ sagði
hr. Graham, «cm sat við hlið hans.'
Clive rétti honum simskeytið. „Bróðir
mimi, Adolf, er dáinn.“
349
Hann fór þegar burt úr þinghúsinu og
heim i Grosvenor Square. Chesterleig lá-
varður og ungfrú Edith voru hæði lieima
og varð þeim mikið um frétl irnar. Ung-
frá Edith fölnaði, þvi luin sá þegar, að
giftingunni mimdi verða að fresta.
„Kæri vinur minn,“ sagði Cl.esterleigh,
„þetta kom svo óyart og alt í einu, en hann
var altaf heilsulítill.“
„Já,“ sagði Clive i lágum liljóðum. ——
„Eg verð að fara undir eins til Raf-
borough, en eg heí’i ekki hui niviid ujn,
hvar Bertie er.“
„Já, þú vcrður að fara undir eins. —
Auðvitað verður að fresta giftingunni.“
Clive andvarpaði. „Eg er hræddur um,
að svo verði að vera, en að eins stuttan
tíma. Við gétum gift okkur í kyrþey, svo
fljótt sem mögulegt er.“
Hún sagði ekkert. Dauðinn hafði hrifið
brúðgumanii frá lieimí um stundar-
sakir, en í liuga hennar rcis spurningin:
„Var það vist, að hún fengi hann aftur?“
Og efinn og kvíðinn setlust að í sál
hpnnar.
Glive fór til Rafborough og varð að
amiast að öllu leyti imi útförina, eins og
hann hnfði ovðið nð anrast uni úlför föð-
ur sins. Bertie, sem nú var orðinn Raf-
borough lávarður, gerði ekki vart við sig