Vísir - 07.07.1919, Blaðsíða 2

fir e
Hafa fyrirliggjandi
Cylinderolíu Lagerolíu
og prima
Vélatvist
Frá Alþingi.
Embættismarnia-kosningai.
Fundur var aftur settur í sam-
einuöu þingi kl. 9 í morgun, og þá
gengið til kosninga embættis- i
manna.
Forseti sameinaös alþingis var |
kosinn Jóhannes Jóhannesson, bæj- !
arfógeti, þm. Seyðifirðinga, með
27 atkv. — ,
Varaforseti Magnús Torfason
þm. ísfirðinga.
Skrifarar Sigurður Stefánsson
þm, N.-í. og Þorl. Jónsson ]>m.
A.-Sk.
Var þeim fundi ]>ví næst slitið
og fundir settir i deildunum, o&
þar féllu kosningar þannig:
Forseti efri deildar var kosinn
Guöm. Björnson landlæknir, og
varaforsetar Guðm. Ölafsson þm.
Húnv. og Karl Einarsson þm.
Vestmannaeyja. Skrifarar: Eggert
Pálsson 1. þm. Rang. og Hjörtur
Snorrason (lkj.).
1 neðri deild var kosinn íorseti
Ólafur Briem, 2. ]). m. Skagfirð-
inga, eu varaforsetar Magnús Guð-
mundsson 1. þm. Skagf. og Bjarni
Jónsson frá Vogi, þm. Dalamanna.
Skrifarar Gísli Sveinsson ]>m. V,-
Sk. og Þorst. M. Jónsýson 2. þm.
Norð-Mýl.
Embættismenn þingsins cru.
þannig kllir þeir sömu og í fvrra.
Stjórnin lagði fram stjórnar-
f'rumvörpin í 'báðum deildum.
Fastar nefndir verða kosna) á
deildarfundúm í dag.
Inattspyrnnmótið.
„Fram“ sigrar.
K. R. vann Islandsbikarinn —
,,Fram“ Reykjavikurhornið. —
Þriðja gripinn ætti Víkingur að
vinna: ]>á væri jafnt skift. Og það
er, þégar á alt er litið, e'rfitt aö
„gera upp á inilli“ þessara þriggja
knattspymufélaga.
Siðasti kappleikur Reykjavikur-
mótsins. annar kappleikur „Fram“
og K. R„ sem háðu'r var i gær, var
tæpiega eirts skemtilegur og hinir
fvrri. Ekki vantaði kappið; þaö
var öllu fremur of mikiö- í fvrri
hálfleiknum. Síðari hálfleikurinn
var „daufari“ — eins og keppend-
urnir hefðu oftekið sig.
Brunatryggingar.
Skrifstofutími kl. 10-11 og 12-2.
Bókhlöðustig 8. — Talsími 254.
A. V. T u 1 i n i u s.
í fyrri hálfleiknum var sóknin
jafnari af hálfu „Fram“; mark-
vöröur K. R. hafði nóg að starfa
og honum verður ekki um kent, þó
að Fram-menn kænnt knettinum
tvisvar í mark. Fyrst var það US-
vald Knudsen, sem skeiðaði upp
meö knöttinn og skáskaut honttm
í mark, og ekki löngu síðar fór
Friðþjófur með hann á tánum á
snið við alla.r torfærur og skaút
ósvikið Friðþjófs-skot á mark. Eft-
ir það gættu Reykvíkingar sin bet-
ttr, og mörg snögg áhlaup gerött
þeir líka í fyrri hálfleiknum, og
kom þó ekki eins oft til kasta
markvarðarins hjá „Fram“. Og
svp endaði sá leikur, að Reykvik-
ingar konni knettinum aldrei i
marlc. ,,Fram“ vann með 2:0 Nú
V
þóttust allir vita úrslitin fyrir, og
glímuskjálftinn livarf af mönnttm
bæði á vellinum og umhverfis
hann. í siðari hálfleiknum var
knötturinn eins oft úti eins og inni
og hvert hornsparkið rak annað.
Þar kom þó að lokunt, að Gunnari
Schram tókst að koma knettinum
ein'u sinni í mark hjá ,,Fram“, og
| var það á löitigu færi og smattg
knötturinn inn á milli handa mark-
varðarins, og leikúrinn enda'ði
; þannig, ;tð ,,Fram“ vantt með 2: 1.
Sigurlaunin vortt Reykjavikm-
hornið, sem T\. R. lét sntiða, og
fyrst var kept um árið 1915. Þá
vann „Fram“ það, 1916 hrepti K.
R. það, 1917 „Fram“, 1918 K. R.
og „Fram“ T919. Sigurjón afhenti
hornið, en form. ,.Fram“ (Friðþj.
Thorsteinsson) tók við, og Reyk-
vikingar horfðu á, eins og hetjum
sómdi.
=5t=
Tii síldveiða
get eg leigt mótorbát ca. 25 tonna, með 40 hestafla Bolindersvél.
nýlegri herpinót og nótabátum.
1 *
Lysthafendur tali við mig nú þegar.
G. Eirikss.
Ofsóknir,
j Síðan löggjafarvald, stjórn lands
j og bæjar för að skifta sér af akstn
| bifreiða hér á latidi, má heita, að
j það hafi verið einn, óslitinn of-
! sóknarferill.
I
j Löggjafarvaldiö setur alls kon-
I ar skorður og hömlur við akstrin-
j um og leggur bifreiðarstjórum
margar og þungar skyldur á herð-
ar, en veitir þeim engin, alls engin.
1 éttindi. Þetta tvent er þó reynt
að láta haldast i hendur að jafn-
aði.
Slíkar ráðstafanir, sem þessar,
gætu ef til vill skilist, eöa veriö
afsakanlegar, ef samgöngur væri
að öðru leyti í svo góðtt ástandi og
svo greiðar, að bifreiðum væri
blátt áfram ofaukið. E11 slíku er ;
ekki til að dreifa. Hér á landi eru
að vísu góðir og þolnir hestar, en
]>eir eru afskaplega dýr samgöngu- ]
tæki, og af svö skornutn skamti, 1
,að ekkert er nálægt því, að sam- '
gönguþörfum á landi verði full-
nægt með ])eim svo að við verði
unað. Flugvélar þekkjast ekki né :
járnbrautir.
Bifreiðar eru í raun og' veru eintt i
samgöngutækin sem viðunandi eru '
á íslandi.
Og þó er sú starfsemi ofsött hér i
á alla lund. í þetta skifti er óþartt
að fara út í það. hvort þessi ítnu-
gustur stafar af heimsku eða hinu
alræmda sleifarlagi, sem Mörland-
anum þykir sjálfsagður hlutur að
hjer eigi og megi til að -vera á öllu.
Síðustu afrek stjórnarvaldanna
til þess að vernda ríkið fvrir „yfir-
gangi“ bifreiða, eru meöal annat;,
gjaldskráin, sem stjórnarráðið setti
á dögunum. Það vita nú allir. !
hvernig hún er tilorðin. Ekkert I
netna handahófsmál (guesswork)
setn tekur jafnt tillit til þess sem
ósanngjarnt er og sanngjarnt. og
er sett gersamlega að órannsökuðu
máli og án þess að stjórnin hafi
viljað kynna sér málavöxtu eða
reynsltt þeirra, sem færir eru. að
dæma um siik mál 1 ratin og veru.
Það er eins og afskiftageriUmn
liafi gripið bæjarstjórnina á eftir
íandsstjórninni. því að nú hefir
borgarstjóri gefið út tvö gríðar-
mikil bréf um afskifti hins opin-
bera af bifreiðum og akstri þetrra.
Er langt síðan fáránlegri fyrirskip-
anir hafa birzt, og er þá tnikið
sagt.
Slíkar hömlur, sem þar'eru lagð-
ar í . bifreiðaakstur og kvaðir á
bifreiðar, eða umráðamenn þeirra,
fara alveg í bága við stjórnar-
skrána. Athafnafrelsi þessara
manna er svo skert, að ])að er ger-
samlega ósamrýmanlegt við á-
kvæði stjórnarskrár Tslands. Það
má vera. að þetta þyki litlu skifta,
enda vita fæstir, að nokkur stjórn-
arskrá sje til í þessu konungsríki,
og má vera skaðlaust.
Fvrir því er betra að líta á önn-
ur ákvæði, sem enn eru tiieir áber-
andi.
Verður þá fyrst fyrir leseandán-
um sú viturlega ráðstöfun, að hér
megi ekki vera í borginni yfir 20
bifreiðar. Það mundi nú líklega
standa í bæjárfulltrúunum að færa
sönnur á það, að þetta sé einmitt
nákvæmlega, sú rétta tala bifreiða,
er þurfi til þess að fullnægja sam-
gönguþörf íbúanna. Og hvað kem- ,
ur ]>að borgarstjóra við og þeim
mönnum, sem sitja í bæjarstjórn,
hvaö borgarar ríkisins vilja verja
miklu fé í bifreiðaakstur, eða
liversu margt bifreiða þarf, til þess
að fullnægja.samgönguþörfinni.
Það er nú vittmlegt, að í Reykja-
vík eru fleiri en 20 bifreiðar starf- P
ræktar til atvinnu. Væri nú nógu
gaman af að vita eftir hverjum
reglum stjórn bæjarfélagsins ætl-
aði sér að svifta ]>á, sem umfram
eru tuttugu, atvinnu sinni, og bvort
hún niundi hafa gert sér ljóst,
hverjar afleiðingar það kynni að
hafa fyrir bæjarsjóð.
Þá er litið er á Reglur um bif-
reiðarstæði í Rvík, verður hver
fjarstfeeðan fyrir lesandanum eftir
aöra, en þó er það öllu heldur ó-
s v í f n i n, sem mest ber á. T. d.
er utanbæjarmönnum, sem kunna
að koma í annars staðar skráðri
Bifreið beinlínis visað burt héðan,
svo að segja tafarlaust. Hvort
lengra er hægt að komast í því að
brjóta gtiðs og manna lög, veit eg
ekki, en hitt er ljóst fvrir hverj-
um manni, að íslensk gestrisni er
þetta eigi.
Þá einkennir það ]>essar „Reglur“,
að borgarstjöri tekur sér vald til
þess að siga lögreglustjóra fram
og aftur. Honum er skipað þar, að
sjá um hitt og annað og líta eftir
því, alveg eins og að hr. Jón Her-
mannsson væri vikadrengur borg-
arstjóra. Annars er hér ekki tæki-
færi til þess að fara út í þjóðfé-
lagsfræði.
Furðu-djarft er það af bæjar-
stjórn að ætla sér að lögbjóða hve-
nær bifreiðarstjórar skuli til hvílu
ganga og úr rekkju risa, svo sem
gert er í þessum „Reglum“. Vitan-
lega hefir hún alls-ekkert vald til
því um líkra ráðstafana, og sæmra
væri henní að Hta eftir vinnu-
brögðum sinna eigin húskarla.
Flvort vinnutími frá 8 að morgni
til 11 að kveldi, eða samtals 15
stundir á dag, er aö kröfum vorra
tíma, er best að láta fulltrúa jafn-
aðarmanna dæma1 um, en þann
vinnutíma, og það án afláts, ætl-
ast margnefndar Reglur til að bif-
reiðarstjórar inni af hendi í sólar-
liring.
Þá cr eitt gullkornið það, að bif-
reiðarstjórar eru sky.ldir til að þjóta
hvert, sem vera skal með farþega.
| cf ]>ess er óskað og hver sem ósk-
i ar, án þess að ininstu ráðstafanir
se gerðar til að tryggja bifrciðtnni
'j skilvísa greiðslu á ökulaunum, eöa
i