Vísir - 07.07.1919, Blaðsíða 3

VlSlfi
stundvÍBlega, Áríðandi að mæta!
Kaupamaðnr éskast
að Kalmannstungu nú þegar.
Uppl. á Vesturgötu 33 eða rak-
arastofunni Hafnarstræti 16.
vernda hana fyrjr mishrúkun.
Bæjarstjórn hefir me'5 þessuui
reglugerhum sínum tekiS sér stór-
um meira vald en henni er leyfi-
legt, og veröur því stjórnarráöiö
tafarlaust aö ónýta þessar ofsóknir
ef nokkurt réttlæti og frelsi er
lengur til í þessu ríki.
(Meira).
Jónas Gíslason. ’
Hvernig stendur á því
aö svo afarhljótt er um samvinnu-
námsskciöiö svo kallaöa? — Eg'
minnist ekki, aö hafa i nokkru
blaði höfuðstaðarins séö það nefnt
á nafn, og bjóst eg þó satt aö segja
viö, að ,,Tíminn“ mundi ekki láta
afreka þess ógetiö, ef nokkur væri
— En kann ske afrekin hafi engin
orðið, og þar af stafi þögn „Tím-
ans“. — Einu sinni í vetur gekk
þó sú saga um bæinn, aö á náins-
skeiöi þessu kendu 14 —• segi og
skrifa fjórtán -— kennarar 9 —
segi og skrifa niu — lærisveinum.
— Þetta hefir líklega verið kvik-
Tækifæriskaup
140 faðma 1090 möskva Amk. ný herpinót, 4 nýir herpinótabátar,
léttir og liðlegir fyrir mótorbáta, 3 Winchester repeat. rifflar, Gal.
44 og tilsvarandi patrónur. Alt til sölu.
Nótin á Önundarfirði, bátarnir á Patreksfirði og Tálknafirði,
skotfærin í Eeykjavík.
Beykjavík í júlí 1919.
P. A. Olaísson
Sími 580.
Skips-
Uppl. hjá skipstjóranum um
borð.
saga, en sem sagt, er þetta þaö
eina, sem eg hefi af námsskeiði
Jiessu heyrt. Kann ske aö „Vísir"
geti gefið mér — og öðrum — ein-
hverjar upplvsingar utn þessa
mentastofnuri, þvi margir eru for-
vitnir, að fá eitthvaö að heyra uru
kenslustofnunina, sem sagt var um
i fyrra, að ætti að ganga af „Versl-
unarskóla Islands" dauðum' innan
skamms.
„Vísi“ ér alveg óhætt að trúa
Stúlka
óskast í búð. Umsókn sendist
„VÍ8Í“ merkt „Verslunarstúlka"
fyrir mánudag.
Skipsferð
fæst til Austfjarða um miðja viku
ef farþegar verða nægiiega margir.
Upplýsingar hjá
Elíasi Stefánssyni.
]ivi, aö eg stend ekki einn uppi
með þá skoðun, aö stofnun þessa
uámsskeiðs sé eitthvert hið allra
1élegasta'„húmbúggið“, sem „Tím-
inn & Co.“ hefir fundið upp á, og
er þá mikið sagt.
Gott getur aldrei af ,,húmbúgs“-
stofnun þessari leitt, það var fvrir-
fam auövitað. En talsvert ilt getur
hún gert, sem sé óþarfa og skað-
lega töf á sjálfsagðri aukning
„Verslunarskóla íslands“ að fjár-
rnagni og kenslukröftum. Má ske
feörum húmbúgsins sé íarið að
skiljast þetta — betur að svo væri
— eöa því þegir „Tíminn" ?
Forvitinn.
1J Bejarfrétftir. |
Eyjólfur Runólfsson,
hreppstjóri á Reynivöllum í Suð-
ursveit er hér gestkomandi. Hann
er nú áttræöur að aldri, en er enn
þá ern vel. Hann hefir verið hrepp-
stjóri 40 til 50 ár, þar eystra. Hann
er bróðir Sverris steinhöggvara,
sém allir fulltíða Reykvíkingar
kannast viö.
Veðrið.
t gær var meö allra heitasta móti
um land alt, Hér í bænum var 12.5
st. hiti um morguninn, 15,3 á ísa-
firði, 16,5 á Akureyri, 15,5 áGríms-
stöðum, 19,6 á Seyðisfirði og 10,4
í Vestmannaeyjum. í morgun var
þó enn þá heitara: 13.1 sf. i Rvík,
16,3 á ísafirði, 18 á Akureyri og
Grímsstöðum, 22 á Sevðisfirði og
10,5 í Vestmannaevjum.
Kristján Jónsson
kaupmaður á Laugaveg 19 fór
vestur á Ingólfsfjörð með mb.
„Leó“ í gær.
Peningamarkaðurinn.
| Khöfn 5. júlí.)
! 100 kr. sænskar........ kr. 108.90
; ^
| 100 — norskar..........— 106.20
j too mörk þýsk ............— 30.85
100 dollarar.......... — 432.00
Sterlingspund............ — 19-57
378
cftir hen.ni. petta var allra indælasti maö-
ui'; gaf mér.svo ágætlega i staupinu, og
ekld var hann nískur á peningunum. En
þaö var eiginlega ekki staður fyrir urig-
ar stúlkur fanst mér. Jæja, hvern fjand-
ann varðar mig um það. ]?etta kvenfólk,
þaö er nú öllu vant, lierra.“
„pað er hvérju oröi sannara,“ sagöi
Clive og hló, „komdri kunningi yfir á
horniÖ og fáöu þér snajTS meö mér.“
Hann fór meö honum inn i veitinga-
húsið á móti og baö um Whisky og
sódavatn. Vagnþjónninn starði á hann
steinhissa, þó kendur væri.
Hann tók sér vænan teig af whiskv-
blöndunni, og Clive beið eins og á glóð-
lrin þangaö til bann var búinn; svo sagöi
l’riiin hægt og alvarlega:
"Taktu þig nú saman úhöfðinu, maður
minn. Eg vil fá aö vita hverl þú fórst meö
ungu stúlkuna.“ Vagnþjónninn selti frá
sér glásiö og starði á Clive ilskulega, en
augnaráðiö mýktist þegar Clivc dró upp
fimm punda seöil og lagði á boröið:
„Taktu þennan og láttu i vasa þinn og
'rirÖu svo með mig á staðinn þar sem þú
skildir viö stúlkuna. pgr skil eg við þig
°8 svo geturðu fariö e.ins og málið komi
°kkerl við. En ef þú neitar, þá ertu
sjaltur í alvarlegri hæitu staddur.“
379
Maðurinn sperti upp brýrnar og hristi
sig eins og til þess aö bafa af sér ölvím-
una, svo tók hann bankaseðilinn, braut
hann vandlega saman og lét i vasa sinn.
„Svei mér ef eg hélt ekki altaf, að þaö
væri eitthvað bogiö við þetta,“ sagði bann.
„Inn í vagninn með yður herra. Eg skal
fara þangað. pér eruð sjálfsagt leynilög-
regluþjönn, en gerir feklcert; eg á engan
þátt i þessu. Eg ek yður til staðarins og
ek svo þaðan aftur. Engra spurninga
spnrt og engum spurningum svarað. Er
það ekki rétt?“
„Jú, það er rétt,“ sagði Clive. „Eg verð
tilbúinn eftir eina mínútu.”
Hann hljóp upp til Tibby eins hart og
fæturnir gátu borið hann.
„Eg hefi komist að hverl þeir hafa far-
iö með hana, Tibby!“ sagði luinn. „Nei,
eg má ekki tefja eitt augnablik. En þér
skulið bíða hér. Og eg skal vera komin
með hana til yðar innan stundar, guði
sé lof.“
l’m leið og hanÍT sté inn í vagninn fékk
hann vagnþjóninum gullpening og ski]>-
aði honum að aka hratt. peir héldu aust-
ur á bóginn og eftir því sem lengra leiö
varð Clive órórra innanbrjósts því að þeir
voru nú komnir út í allra illræmdústu
og skuggalegustu úthverfin í East-End.
380
Thames-áin var framundan og hér og þar
brá fvrir blökkumönnum og öörum sjó-
farendalýð. pað var orðið diml og rign-
ing um kvöldiö. Glætan frá ljóskerunum
kastaði draugalegum svip á brörlegu hús-
in og skúrana umhverfis. Tjörubræðslu
og fýlulykt kom í móti manni og alengdar
heyröust hamarshögg frá bátasmiðunum,
sem enn voru við vinnu meðfram ánni.
Alt í einu heyrði hann ömurlegt gjálfrið
í öldunum, þar sem þær gnauðuðu við
steinbi'yggjumar, sem láu niður að ánni.
Ömurleiki umhvei'fisins fylti Clive ótta.
Vagnþjónninn stöðvaði liestinn og Clive
stökk út úr vagnlnum. peir höfðu numið
staðar á staö einum rétt viö fljótið, hús
voru alt umhverfis en svo dimt, að naum-
asi grilti i þau. Vagnþjónninn benti á lág-
an. lirörlegan skúr, sem helst lcit út fyrir
aö einhver skipasmiður hcfði átl einhvern
tima og haft fyrir bátastöð.
„parna fóru þau inn.“ sagði hann ön-
uglega. „petta er aumi staðurinn. finst
yður það ekki. Unga stúlkan virtist samt
ekkert taka eftir því, en fór nndir eins
inn með manninum, sem kom út til að
taka á móti henni. Svo kom hann út aft-
nr og gaf mér vel i staupinu, og svo fór
eg. Og sama ætla eg að gera nú. Góða nótt,
herra!“