Vísir - 10.07.1919, Side 5

w «• % < o
[10. júli 1919.
n
IILKYNNING
Allar vörur, sem ó ikast sendar
«
með sk pum vorum, út um land,
eða til útlanda, verður að tilkynna
fyrirfram, að öðrum kosti verða þær
ekki teknar til flutninga með skip-
Um fossamálið var samþykt
þessi till. í einu hlj.:
„Fundurinn skorar á Alþingi
að athuga enn á ný rækilega
fossamálið, en telur þó sjálfsagt
að því máli verði ekki ráðið til
lykta á þessu þingi.“
Á öllum þingmálafundum
þingmannsins var samþykt svo-
liljóðandi
traustsyf irlýsing:
„Um leið og fundurinn þakk-
ar þingmanni kjördæmisins fyr-
ir alla framkomu hans í málum
lands og héraðs undanfarið, lýs-
ir fundurinn fullu trausti á þing-
manninum."
glíma um GrettisbeltrS. Vel færi
á því, aS ein verölaunin yröu veitt
drengjum, 14 til x6 ára. Fátt mundi
betur falliS til þess, aS hvetja
drengi til aS iSka glimur.
Þegar fjárhagur íþróttasam-
bandsins kemst i sæmilegt horf,
ætti þaS aS láta þaS verSa sitt
fyrsta verk, aS gefa nokkra verS-
launagripi í því skyni, aS glæSa
kapp 0g samkepni í þessari alís-
lensku íþrótt, glímunum.
24. júní 1919.
Hermóður.
unum,
Glimur,
Reykjavík 9. júlí 1919.
E.F. EIMSKIPÁFELAG ISLAHDS.
Tilboð öskast
í akstur á klofnu grjóti. Sexnjið við undirritaðan.
Sig. Jónsson,
•Laugav. 24, B heima frá 7—8 e. m.
í. s. í.
Islendingasundiðl919
verður háð hér í Reykjavik 3. ágiist næstkomandi.
Kept verður um Sundbikar ísland.ts gefinnaf XJ. 1M. U'. U.
(handhafi Erl. Pálsson). Sundið BOO stikur.
Þátttakendur gefi sig fram við Egil Guttormsson Skólavörðu-
st'g 8 R'fík fyrir 25. júlí.
Sundfólagið „Greltir".
Þingmólaiundir
í Strandasýslu.
pingmaður Strandamanna,
Magnús læknir Pétursson, hélt
víða fúndi í kjördæmi sínu áður
en hann fór til þings. Svipaðar
tillögur voru samþyktar á öll-
um fundunum í flestum málum,
og skulu hér birtar nokkrar, sem
samþ. voru á fundi í Hólmavík
14. f. m.:
1. Um stjórnarfyrirkomulagið
var samþ. í e. hlj. svohlj. till.:
„Fundurinn telur langaffara-
sælast fyrir landið, að stjórn
þess sé mynduð af samfeldum
þing-meirihluta, sem beri fulla
óbyrgð á henni í heild §inni. —
Slcorar fundurinn því á þingið
að vinda sem bráðastan bug að
því, að mynda slíkan meirihluta
og stjórn og látá ekki lengur
standa við það fyrirkomulag og
ástand, sem nú er.“
2. Landsverslun.
„Fundurinn skorar á alþingi
að hlutast til um, að verslun
landsins og innflutningur til
þess verði gefinn frjáls, þegar á
þessú sumri, enda gerir föndur-
inn ráð fyrir, að landsverslunin
hætti sem slík, þegar er hún
liefir sclt vöruforða þann, er hún
nú hefir keypt.
Sérstaklega leggur fundurinn
áherslu á að ekki séu gerðir oft-
ar samningar við önnur ríki um
forkaupsrétt á afurðum lands-
ins.“ Samþ. með öllum þorra at.
kvæða gegn 4.
Skorað var á Alþingi að auka
strandvarnirnar og bæta kjör
embættismánna.
Heri'a ritstjóri: •—
Mér hefir þótt vænt uni, aö sjá
þau ummæli, sem Vísir- flutti hér
á döguuum um þann glímukapp-
ann, sem engan hlaut sigurinn, —
Þorgils Guömundsson frá Valda-
stööum í Kjós. — Ætla mætti, að
þaö þætti litill frami a‘S koma
hingaö til kappglímu og fella eng-
an. En þó aö þaö yrði hlutskifti
Þorgils, er hann þreytti um Grett-
isbeltið og „konungdóminn“ 17. þ.
m., þá dró hann aö sér' athygli
allra, er á horfðu. Bar það tvent
til, að hann er hinn glæsilegasti
maður að vallarsýn og glímdi
mjúklegast allra þeirra, sem
þreyttu um beltið. Heyrði eg þaö
á möi-gum, sem hjá mér stóðu, að
þeir gátu vel unt honum þess að
eignast beltið, og vera má, að þar
korni einhverntima, að hann beri
sigur úr býtum. En þó að það vei'ði
ekki, ætti hann skilið að fá em-
liverja viðui'kenning fyrir íþrótt
sína.
Svo lítinn áhuga hafa menn
stundum haft á glímum, að við
sjálft hefir legið, að þær legðust
alveg niöur, eöa svo var það í
mínu ungdæmi. En svo kom
„glímuskjálftinn". í menn, fyrir
eithvaö 12 árum, sem kunnugt er.
Mér er þó nær að halda, að áhugi
hafi heldur dofnað á þeim allra
síðustu árin, og h é r liggja til
þess þær orsakir, minsta kosti að
nokkru leyti, að ekki hefir þótt á-
rennilegt, að sækja beltiö í hendur
Sigurjóni.
En gleöilegt var að sjá, hve mik-
inn áhuga áhorfendur höfðu á
glímunum. Þær drógu menn hund-
ruðum saman suður á íþróttavöll,
og að þeim loknum fór fjöldi
manna út áf vellinum, eins og allri
skemtun væri þá lokið.
Það er glímunum skaði, að ekki
skuli kept nerna um einn verð-
launagrip. Fáir verða til að keppa
og ekki nema allra sterkustu menn,
svö að meir er glxmt af kröftum
en bragðvísi.
í. S. í. þyrfti að gefa tvo til
þrjá verðlaunagripi, sem glímt
væri urn 17. júní, og ætti þá að
Þingið.
þingið er nú loks sest á rök-
stólana. pingsetningarfundinum
var frestað 1. júlí, vegna þess að
nokkrir þingmenn voru þá ó-
komnir. Var það auðvitað að á-
stæðulausu.
En það skiftir nú ekki miklu,
þó að fimm dögum ‘ af hinum
„dýrmæta tíma“ þingsins sé eytt
þannig. Meira er undir því kom-
ið, hvernig tímanum verður var-
iíj eftir þingsetninguna.
það má nú gera ráð fyrir því,
að þingmenn hafi fullan hug á
því, að rækja starf sitt sem best;
ekki síður fyrir það, að nú fara
kosningar í hönd. Kjósendur
eiga nú bráðlega að dæma um
afrek þingmannanna á undan-
förnum þingum og úrskurða
hvort þeir liafi unnið til endur-
kosningar.
„Fullveldið“ • er fengið. pað
munu þingmenn vafalaust telja
sér til ekki lítilla „inntekta“. En
á þessu þingi, sem nú fer í
hönd, ætti það að koma betur í
ljós, hve mikils þeir meta full-
veldið eða raunverulegt sjálf-
stæði landsins. pað hefir óspart
verið slegið á þann streng, að
nú væri sjálfstæðisbaráttunni
lokið. En það er ekki rétt, nema
að liálfu leyti. Vér höfum feng-
ið rétt vorn til sjálfstæðis við-
urkeridan. pað er alt og sumt.
Og hve rnikils virði sem það nú
kann að sýnast, þá er það al-
veg undir því komið, hvernig á
er haldið. pingið, sem nú er að
setjast á rökstóla, gæti farið svo
að ráði sínu, að þessi viðurkenn-
ing fullveldisins yrði einskis
virði.
Vér liöfum fengið viðurkend-
an rétt vorn til að vera sjálf-
stæð þjóð og til þess að ráða
yfir landinu, sem vér byggjum,
og öllum þess gæðum og gögn-
um. ísland fyrir íslendinga, hef-
ir verið herópið í sjálfstæðis-
baráttunni undanfarna áratugi.
En þó að réttur vor til landsins
sé viðurkendur, þá fer þvi fjarri,
að með því sé öllu borgið. Vér
verðum að vera samtaka um, að
varðveita þann rétt, og hagnýta
oss hann, sem best má verða.
þingið fer nú að fjalla uni
eitthvert mesta „sjálfstæðismál-
ið“, sem alþingi íslendinga hefir
skifta mönnum í þyngdar-flokka,
þó svo, að öllum væri heimilt að nókkru sinni haft með höndurn.