Vísir - 12.07.1919, Qupperneq 3

yisiR
meö sorgar-umgjörö á sunnudag-
lnn- til merkis um harm þjóöar-
mnar. Þau birta fregnina um
tnöinn með hinum og jjéss-
Uni fyrirsögnum, svo sem: „Nú er
útséð um forlög Þýskalands“,
»Friður og glötun undirritað“, og
e>tt blaöiö, „Tageszeitung", hefir
a‘ð eins tvö orö : „Das Ende“ (End-
mnn) aö fyrirsögn á langri grein.
°g þar segir svo:
„Aldrei hefir þess verið krafist
af nokkurri þjóð, að hún játaði
•sjalfa sig óheiðarlega, að hún teldi
dauðadóm sinn réttlátan, að hún
léti stefna foringjum sínum fyrir
lög 0g dóm, eins og jiorpurum og
óbótamönnum-.
„Aldrei hafa nokkrir friðar-
samningar verið samdir með svo
kaldranalegri yfirvegun sem þessir,
'■ því skyni, að deyða svo land og
lýð, að ])að eigi sér aldrei viðreisn-
:n von. Þýskaland er dáið.“
Rundschau segir: „Vér þörfn-
uinst harðstjóra, er neyði þýsku
jijóðina til að starfa. Ef oss tekst
það eigi sjálfum, þá munu fjand-
menn vorir 'Senda oss hann. Vér
verðum að vinna. Vér trúum því,
að Þýskalnd. muni lifa j)etta áfal!
og rétta við.“
Slld!
í morgun var símað frá H jalt-
eyri, aö síldarvart hafi orðið á
Eyjafiröi undanfarna daga. 1 lafa
nokkrir mótorbátar verið að reyna
tyrir sér með reknetum og veitt
ritthvað lítilsháttar.
Frá Siglufirði er símaö, aö einn
bátur hafi komið þangaö inn níeð
1(X) tunnur 1 fyrradag.
Is við Straumnes?
Sú fregti er símuð norðan af
Siglufirði, aö jaangaö haíi komið
vélbátur í fyrradag að sunnan, og
hitt fyrir ís við Straumnes. Er það
haft eftir skipverjum, að gufuskip-
ið ,,Kora“, sem var á leiö norður,
hafi snúið þar við.
Sólskin og blíðviöri var nvrðra
í morgun.
v wél. ..*s* —Jir .aArt tJ*. M* j
I f—------------------—^
j Bgej&rfréttir. |
Messur á morgim.
I dóitrkirkjunni kl. ií : Síra Jó-
hann Þorkelsson (altarisganga).
Engin síödegismessa.
»
ísfregnir.
Helgi magri kom noröan frá Ak-
ureyri og Húnaflóa í gær, og varð
var við talsvert íshrafl út af Geir-
ólfsgnúpi. — ís er ]>ar oft á reki
um þetta leyti árs, jafnvel j)ó að
tiðarfar sé gott.
Skipafregnir.
f gær fóru þessir bátar norður
cg vestur: tJlfur, Skjaldbreið. Faxi,
og Sjöfn. Helgi magri mun fara
norður í nótt.
Mannmargt
var á fisktorginu í morgun. Einn
mótorbátur haföi komið jiangað
með fisk, en undanfarna daga hefir
verið fisklitið, bæöi af því, að fáir
stunda nvi sjó héðan og gæftir ver-
ið stopular.
Vanur skrifsíofumaður
óskar eftir atvinnu frá 1. okt. n. k. Uppl. á afgr. Vísis.
Hin ágæta biíreið R. E. 48
held'ur áfram1 föstum ferðum milli Reykjavíkur, Vífilsstaða 'og
Hafnarfjarðar.
Fer frá Reykjavík kl. 6,10 árd., frá Hafnaríirði kt. 103/it frá
Reykjavik til Vifilsstaða kl. HVa árd., frá Viftlsstöðum til Rvíkur
kl. 1 síðd., frá Reykjavík kl. 2, frá Hafnartirði kl, 3, frá Reybja-
vík kl. 4, frá Hafnarfirði kl. ö1/^, frá Reybjavík kl. 7 og rrá Hafn-
arfirði kl. 8. Farmiðar seldir á Laugaveg 20 .B, sími 322 og á
Hótel Hafnarfjörður, sími 24. Gerið svo vei og hringið upp þessi
númer og .pantið far. Virðingaríyllst
lr* ii 11 Jónsson.
Stúlka
\
sem hefir fallega rithönd og er vön vélritun getur fengið atvinnu
nú þegar nokkurn hluta dags.
Umsókn auðkead smdist afgr. blaðs-
ins fyrir næetk. þriðjudag. í umsókuinni sé tekið fram hvort um-
sækjandi hafi haft slík störf á heudi áður og þá hvar.
I. O. Gi. T.
St. Minerva nr. 172.
Fundur í kvöld kl. 81/,;.
Br. Brynl. Tobíasson mætir á
fundinum.
Sagðar frétiir af stórstúkuþinginu.
Allir félagar hér staddir áminn-
ast um að mæta.
V. T.
Bilaðar vélar.
Vélskipiö „María“ frá ísafiröi
kom hingað laust fyrir hádegi í
gær, en haföi, farið frá ísafirði á
miðvikudag, og var mönnum farið
j að lengja eftir jtví. Töf þessi or-
j sakaðist af J)vi, að vélin bilaði á
leiöinni. Farjiegi var Bergsveinn
Árnason, járnsmiður frá ísafiröi.
Vélskipið „Sjöfn“ fór héðan í
fyrradag, áleiðis til ísafjaröar, en
vél jjess bilaöi, svo að jtaö varö að
snúa viö og kom hingað í gær.
Ágætur þurkur
var hér í gær, og er enn, og koni
])að sér vel, vegna undanfarinna
j rigninga. Á öllum slegnum túnum
j var kappsamlega unniö aö hey-
| þurkun og fiskur breiddur til þerr-
; is á öllum fiskreitum.
i ___________
i -----------
303
30!
305
Og hún þarf ekki að bíða Iengi,“ bætti
hún við um leið og U’ún dró að sér kjól-
inn undan flóðinu, scin nú liækkaði óð-
um, svo færði lnin sig betur upp á viðar-
staurinn.
Clive beit saman tönnunum og neytti
allrar orku til að lialda niðri í sér óp-
mu, sem lá við að brytist fram yfir varir
lians, þvi hann vissi, að Mína heyrði bvert
°rð, sem konan sagði í binu æðisgengna
batri sinu, cn ]?að jók á angisl bans. Gæti
nann að eins losnað eina minútu, þá skyldi
e8 bjarga Mínu fyrst og láta svo þennan
1 neðaumkunarlansa djöful i mannsmynd
bika skjóta og réttláta hegningu.
^ara sát þegjandi nokkra stund, —:
þeini fanst það eilifðartími, - valnið slé
silcll hærra. Alt i einu fór Sara að hlæja,
báðslega, sigri hrósandi. „pað kenuir, það
kemur!“ hvæsti lnin, — keinur lil að upp-
[vlla bæn Söru, til að fullkomna liefnd-
Jbu. Velkomið, góða fljót, Sara sknl bjálpa
Pér.“
j^.ylún staulaðist lil Mínu, tók sinaberum
um herðar bcnni og fleygði
lit í ána.
‘ ílra mundi hafa heyi’t hið djúpa and-
h*rf(p SC1U ^laus^ Iram af vörum Minn,
*1 bún ckki rekið upi) hásan hlátur
1111 k'ið og líkami Minu fiaui hur!. Svo
sneri lnin sér að Clive. Hann nxundi liafa
talað til hennar, grátbeðið hana um að
þyrma Mínu. hefði danðadáið, sem hann
stieldi, ekki verið orðið að veruleika rétt
i sömu svifum, og hann mist meðvitund-
ina.
Fimm mhuilum eftir að Clive luifði
þolið ai’ stað, rann það upp fvrir Tibby,
hve hræðileg yfirsjón það hefði verið aí’
honum, að segja sér ekki liver staðurinn
væri, sem Mína liefði verið, flutt tií, þang-
að sem liann ætlaði mi að fara á eftir
henni. Með skelfingaróp á vörumun þaul
luin ofan stigann og lit á göiuna. En Clive
var farinn, og drengirnir, sem enn þá
vóru að slæpast á götunni, gátu epga’r
upplýsiiigar gefið heiini, cn bara lilóu að
örvænting hennar. Hún liljé)]) af slað'iii
að leita að lögregluþjóni en fann engan,
og æddi syo aftur heim. Hún var varla
komin upp á herbergi sift, þegar luin
heyrði einhvern koma upp sligann; Ivö
þrcp vóru.tekin í einu, dyrunum hrundið
upp á gátt og Quilton slóð á þrepskildin-
um.
pó að hann kæmi svo hvatvíslega var
hann alveg rölegur að ytra litliti, pg lal-
nði jafnvcl enn hsegar en hann var vanur.
„Kem eg nógu snemma, Tihbv? Nc.i,
víst ekki,“ bælti hann við, þcgar Tibby
för að hágráta.
„Hiin er farin. Mína cr týnd — hurt-
numin! Og hann fór á eftir herini, en
hvert veit eg ekki. Eg er verri en nokk-
ur fáhjáni. Eg lét hann fara án þess að
spvrja liann. Ó. þau verða drej)in!“
Hann lók um herðar henni og liristi
hana ó|>yrinilega. ]?að var ]?að hesta, sem
hann gat gert, því ekki liefði þýtt að fara
að ávarpa Tibby með auðmjúkum hugg-
unarorðum nú, eins og henni var innan-
brjósts.
„Hættið, og herðið yður upp, Tibby,“
sagði bann. „þér fáið pú tækifæri til að
sýna að eittbvað sé í ’vður spunnið barn,
stiilka, eða hver fjandinn, sem þér nú
eruð. Yið verðum hæði að taka á öllum
okkar dugnaði. Eg giskaði á að hún væri
horí’in og vissi að bann befði farið að leita
að hcnni, þegar mé.r var sagt beima, að
þér hefðnð komið æðandi heim á her-
bergi bans og grenjað á liami eins og villi-
dýr. Yilið þér þá ekki, hvert þau hafa
farið? j’að var slæmt. En eg er ekki von-
laus. Eg sá Roshki i morgun i fylgd mcð
tvcim náungum, sem væri alt of mikið
liól imi' að kalla menn. peir fóru austur
á hóginn. Qg.-þar einhversstaðar bljóta
þau Mfna og Harvey að/vera líka. Yið for-