Vísir - 29.07.1919, Qupperneq 3

V 1 S 8 B
Málaraléreft
Olíulitir
Teiknibólur
Teikniblek (Tusch)
Blýantar, rauðir og bláir
Penslar
Blekstrokleður
og margt fleira.
Þór. B. Þorláksson.
Bðngnr í BárnMð.
í’að var sungið í Bárubúð i
gærkveldi; Pétur Jónsson kom
’°g söng -— en bann sigraði ekki
í þetta sinn, sigurinn var unn-
lnn áður en bann steig fæti á
knd og allur bærinn liafði beð-
^ komu bajis með eftirvænt-
b’gu i alt sumar. Haraldur, Páll
°g öldungurinn Sveinbj.' Svein -
þjörnsson voru komnir á undan |
^étri. Reykvíkingar fögnuðu
Peim öllum vel og dáðust að list
þuirra. En engum hafa þeir
bignað eins og Pétri. Söngurinn
hrífur menn meira en alt ann-
51 (Á þess vegna er Pétri Jónssyni
lagnað enn betur en hinum
þi'æðrum bans i listinni.
pað er* óþarft að fara hér
mörgum' orðum um söng Pét-
urs í gærkveldi. Við vissum það
áður, að bann er mestur söng-
maður allra íslendínga, og að
bann er i bávegum liafður i
sjálfu hinu „mikla föðurlandi“
sönglistarinnar, og liefir sungið
þar mörg bin erfiðustu hlutverk
í frægustu söngleikjúm beims-
jns. — pegar hann kom hér
siðast, var liann orðinn fullnuma
i listinni, en siðan hefir hann
enn þroskast og lært í skóla
reynslunnar. Söngur bans i gær-
kveldi var einmitt eins og bú-
ist var við.
En vesæli rikis-Iiöfuðstaður,
sem elcki átt annað þak yfir
söngmenn þína en Bárubúð! —-
Áheyrendurnir kvarta undan
bitasvækjunni og loftleysinu —
en hvað eru þeirra kvalir bjá
því, sem söngmaðurinn má
þola? — Mann furðar á þvi,
að nokkur raddfæri skuli endast
til að syngja langa söngva i
öðru einS loflleysi. En úr þvi
var reynt að bæta i gærkveldi
eins og best mátti, með því að
láta dyr allar standa opnar í
hvildunum. •— En ábeyrendur
gerðu sitt til að auka loftsúginn
i mcð lófaklajjpinu, sem glumdi
við i búsinu, á eftir hverjum
söng.' Og það er óhætt að full-
yrða, að aldrei befir verið klapp-
að eins ákaft. pað er siður, að
klappa allaf meira og meira,
eftir þvi sem á líður, en af þvi
að klappið náði bámarki þegar
i byrjun, þá var tekið að hröpa
er á leið.
Söngmaðurinn var „kallað-
/
ur fram“ á eftir hverj'um þætti
söngskrárinnar, og bvað eftir
annað. Hafði bann þá stundum
aðstoðarmann sinn, Pál ísólfs-
son, með sér, til að taka við
sínum skerf af þakklætinu, og
var það að ’ maklegleikum, þvi
að Páll lék ágætlega undir, eins
og hans var von.
Pétur syngur aftur i kveld og
aftur annaðkveld, og svo mun
verða áfram, kveld eftir kveld,
ef hann gefst ekki. upp — þvi
að áheyrendurnir gefast ekki
upp. )?að eru að minsta kosti
10 þús. manns i Reykjavík, sem
verða að lilusta á hann, og sum-
ir oft, og ekki komast að i einu
nema 3—4 hundruð.
Rv.
"^Kjarfréttir. |[
Málverkasýning
Troelstra og Sadolins, verðui
opin í dag, einum degi lengur en-
ætlast var til í fyrstu. Þeir sem
ekki eru búnir að sjá myndir þess-
ara málara, ættu aö nota tækifærið.
Sýningunni verður lokað fyrir fult
og' alt kl. 8 í kvöld.
„Botnia“
kom til Hafnar i gærmorgun;
mun fara þaöan aftur 5. ágúst.
„Gullfoss“
haföi ekki komið til Leith fy:’
en í gærmorgun, en loftskeyti var
sent frá skipinu um England áöur
en þaö kom í höfn, óg því barst
fregnin svo fljótt.
„Sterling“
fór í morgun meö margt far-
þega, en oft hafa þeir þó fleiri
veriö. Meöal íarþega voru: Bjarn*
Sæmundsson fiskifræöingur (ti.
Vestm.eyja), síra. Þorvaldur jóns-
son, præp. hon., Sighvatur Bjarna-
son bankastjóri, Viggó Björnsson
bankastjóri i Vestm.eyjum, síra Je.5
Gíslason o. fl.
Skip
er nýkomið frá Danmörku með
ýmislegan varning til þeirra Guðm-
Kr. Guömundssonar & Co.
Út af fyrirspurninni
sem var í Vísi í fyrradag, skai'
þess, getiö, aö byrjað var á verkí
því, sem ])ar um ræðir, daginn ae>
ur en Visir kom út.
5000 tunnur
síldar voru komnar á land í gær
í Reykjarfirði, á stöð lflíasar Ste-
fánssonar.
Frá Siglufirði
var símaö i morgun, aö þar væri
enn litil síldveiði; bátarnir fá þetta
40—50 tunnur í hverri ferð og
sækja alla leið vestur að Horni.
Búist er við því, að síldin fari úr
þessu að ganga austur með land-
inu. Veður er gott á hverjum degi.
Hjúskapur.
Ungfrú Sigríður Þorláksdóttir
og Ágúst Friðriksson voru gefin
saman i hjónaband 27. þ. m.
í gær
var röng dagsetning á Vísi:
hafði ekki verið breytt frá þvi á
sunnudag.
15
gelur leitað bjálpar til,“ sagði liann nú
við drenginn. „Foreldrar þínir hljóta að
bafa átt einhverja ættingja, jafnvel þóti
þeir kunni að liafa verið þeim 'fjarskyldir,
og þeir eru vísir til að rétta þér bjálpár-
hönd, ef þú skrifar þeim. En eg get sagt
þér það undir eins, að nokkrir slarfsmenn
við útgerðina, sem faðir þinn var fyrir,
ætla sér að sjá um útför móður þinnar
og bafa auk þess afbenl mér luttugu
krónur þér til stuðnings næslu dagana.“
„þér bafið verið okkur dæmalaust góð-
Ur, lierra læknir,“ stundi Filippus upp.
„Ef eg einhyern tima get endurgoldið yð-
ur — ,--“
„Hvað er að tarna látlu ekki svona!
Ja, guð hjálpi oss vel þú erl sannar-
iega illa kominn!“
Læknirinn fór að fitla við banskann
sion aftur og leit svo á klukkuna.
„Nú já já —- orðin i'jögúr og eg
orðinn einum tíma of seinn. Nei, Filippus,
vertu ekki að fara upp'aftur. pað koma
Váðum konur liingað — bíddu þangað
lil þær eru búnar að bagræða benni móð-
lu> þinni og bjúpa bana. Og lieyrðu
ena er em paö er ekki vert, að þú sért
nð vaka yfir benni. Hugsaðu þér bana lif-
:úhU en ekki liðna þxi munt'einbvern
10
tírna verða mér þakklátur fyrir þessa
bendingu.“
Nú komu konurnar og voru það ó-
brevttar en vandaðar og alúðlegar alþýðu-
konur. Ein þeirra fékk Filippusi bréfa-
böggul. „Eg fann bann undir kodda frú-
arinnar,“ sagði bún.
Filippus leysi utdn af bögglinum og Jeil
á utanáskriftina á fyrsta bréfinu. par
sb')ð nafn móður bans og stimpillinn á
frímerkinu var nýlegur að sjá. En nú hik-
aði bann sér. pað gát bugsíist, að bréf
þessi fjölluðu um éitthvað, sem móðir
bans vildi síður að hann-vissi, og datt
homun snöggvast i bug að fleygja þeim
í eldinn. Ó-nei! pað gat líka verið skakt
bann ætlaði að kynna séy aðalefni
þeirra og brenna þau að því loknu, ef
bonum fypdist það réttara.
Bréfið, sem hann bélt á, var dagsett
fyrir eiiuun mánuði í „Hall Reltham,
Dover“, og var svohljóðandi;
„Heiðraða frú! Sir Pbilip Morland bef-
ir beðið mig að niælast til þess við yður,
að vera ekki að ónáða hann með fleiri
bréfum. petta er nú i fjórða skifti, sem
bann hefir. beðið mig að fara f'ram á þetta
við yður, og eg verð að láta þess gelið,
17
að frámvegis verður bréfum yðar ekki
svarað neinu.
Virðingarfylst.
Louisa Morland.“
h'ilippus stokkroðnaði, þegar hann las
þessar fáu og branalegu línur. Hver* var
þessi „Sir Pbilip Morland“, að bann skyldi
leýfa sér að misbjóða heiðvirðri hefðar-
konu? Jú pað var auðvitað eini ætt-
inginn, og það sjálísagt nokkuð nákominn
ættingi, því að „Morland“ var ættarnafn
móður bans og bans eiglð skírnarnafn
benti einnig á sahia skyldleikann. En
aldrei bafði móðir hans minst á þennan
mann.
prjú eldri bréf sýndu það ljóslega, að
„Louisa Morland" hafði rétta og nákvæma
tölu á bréfum þessum. Auk þeirra voru
fleiri bréf frá málfærslumönnum nokkr-
um. Voru sum þeirra að eins formlegar
viðurkenningar um móttöku bréfa, sem
komið hefði verið fil skila, en eitt þeirra
var þess efnis, að „frú Morland befði falið
málfærslumönnunum að tilkynna frú
Anson það, að Sir Pbilip Morland bvorkí
vildi sjá bana né heyra.“
pað var alt og sumt. Filippus spratt á
fætur eldrjóður i framan af reiði og geðs-